Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

Η διαφορά μιας κωμόπολης

Τ ο Σάββατο στις δυόμιση που σχόλασα από τη δουλειά μου έπρεπε να τρέξω να προλάβω τα καταστήματα ανοικτά για κάποια ψώνια που μου βγήκαν εκτάκτως.
Και όταν λέμε να τρέξω όχι με αυτοκίνητο ή κάποιο άλλο[ μεταφορικό ]μέσον και δεν μιλάμε για το συμπαθέστο γαϊδουράκι αλλά για ποδήλατο , μηχανάκι, και τα οποια χρησιμοποιούνται κατά κόρο από 2 έως 102 χρονών χωρίς υπερβολή εντάξει μέχρι τα 90 ποιός ζεί 102? και τούτο διότι η μικρή κωμόπολη που ζω δεν σας είπα[έχουμε και θάλασσα ο δρόμος με χωρίζει.. από αυτή] αυτό το γράφω για να ζηλέψουν μερικοί.Χμ να επανέλθω έχω αυτό το κακό να ξεφεύγω λίγο όπως έλεγα έπρεπε να ψωνίσω πριν κλέισουν τα μαγαζιά και το κακό κλείνουν την ίδια ώρα που σχολάω και εγώ .Φεύγω λοιπόν από τη δουλειά και προχωρώ για το σπίτι μου να και ο φούρνος ανταλλάσω δυό καλά λόγια με τη φουρνάρισσα παίρνω το ψωμί μου και περνάω απέναντι στο κρεοπωλείο, ο κρεοπώλης πολύ καλό παιδί αν και μαζεύει για να καθαρίσει μου κόβει τον κιμά,και για να μην τον κουβαλώ μαζί μου στο μανάβικο και στο σούπερ μάρκετ τον αφήνω εκει, για να τον πάρω γυρνώντας πάω στο σούπερ μάρκετ και τα είναικορίτσια με το χαμόγελο τους και ας είναι από το πρωϊ εκεί, κάτι ανύπαρκτο στο καρφούρ της Λεμεσού, και σε πολλά άλλα καταστήματα που μπήκα, ευτυχώς όχι όλα και για να καταλήξω και να μήν σας κουράζω όλα αυτά τα έκανα σε τρία τέταρτα με τα πόδια τώρα θα μου πείτε και τι μας νιάζει τι έκανες εσύ, μα ο λόγος δεν είναι τι έκανα εγώ ,αλλά τι όμορφα είναι να ζείς σε μια μικρή κωμόπολη που να γνωρίζεις και να καλήμερίζεις σχεδόν όλους και ας μην τούς ξέρεις όμως τους βλέπεις κάθε μέρα περνώντας μπροστά από τα καταστήματα τους ή τούς συναντάς την ώρα που πάνε και αυτοί δουλειά κάτι που δεν γίνετε στις μεγάλες πόλεις .Ξέρετε τι είναι να φέρνεις βόλτα όλη την πόλη που μένεις με τα πόδια χωρίς να κουράζεσε ? ή να κυκλοφορείς με ποδήλατο? ΤΕΛΕΙΑ .

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Ο κλώνος του Κωστάκη

Είπαμε δεν ξέρουμε από πολιτική, όμως διάβασα στον πολίτη για τις συμβουλές του Παναγόπουλου στον Τάσσο για τον τρόπο που θα κινηθεί απέναντι στα ΜΜΕ । κατά τη προεκλογική περίοδο ।Ίδια τακτική με του Κωστάκη άλλοι βγάζαν τα κάστανα από τη φωτιά αυτός [κύριος?] λέτε η συνταγή να πιάσει? Χριστός κι η Παναγία.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Τα σχολεία άνοιξαν .

Πριν λίγες μέρες άνοιξαν τα δημοτικά τα γυμνάσια ,λύκεια και οι ανώτατες σχολές ।
Όλα τα παιδιά ετοιμάστηκαν με μία μαμά να τρέχει από κοντά, τα πρωτάκια συνοδεύτηκαν μέχρι την αυλή του δημοτικού μερικά και μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας από τον ένα γονέα να μην μονολωλήσω μόνο τη μαμά και παρεξηγηθούν οι πιο χειραφετημένοι μπαμπάδες।
Τα μεγαλύτερα παιδιά άλλα πήγαν μόνα τους, ή με τη γιαγιά ή με
νταντάδες κ ,τ,λ,।
Υπάρχει και μια κατηγορία [[παιδιών!]] που πρέπει να ετοιμάσει όλους τους άλλους μέσα στο σπίτι π,χ,σύζυγο, παιδιά, να πλύνει να σιδερώσει να μαγειρέψει να πάει το πρωί στη δουλειά,και το βράδυ να πάει σχολείο। χμ [και να γράψει και αμπελοφιλοσοφίες εδώ, ακριβώς εδώ]] Χθές το βράδυ κάναμε αγιασμό μαζευτήκαμε όλα τα[ παιδιά] χαρούλες αγκαλιές , μάτσα μούτσου πως κάνουν τα μικρά ?έτσι και εμείς τα πουρό ,άντε ρε καλή μας χρονιά στο νυκτερινό। .

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Ρίγανη αρωματικό φυτό φυτρώνει σε ξερά και άγονα εδάφη

Μιας τσιαι έχω λλίες μέρες άδειαν ακόμη ,τσιαι είμαι σπίτι μου καταπιάστηκα με διάφορες δουλειές που τον άλλο τσιαιρό εν έχω ώρα να τις κάμω τσιαι βαρκούμαι τες τσιόλας।
Μία που τούντες δουλειές ένει τσιαι το τρύψιμο της ρίγανης που την εσύναξεν ο σύζυγος το καλοτσιαίρι । Όταν γίνετε τούτη δουλειά μοσκομυρίζει ούλλον το σπίτι τα σιέρκα μου έπλυννα τα ένα σωρό φορές τσιακόμα μυρίζουν δεν το συνιστώ σαυτούς που μετά θα πάνε ραντεβού।
Τη ρίγανη εκτός από το ψητό που τη βάζουμε για μυρωθκιά τσιαι στη σαλάτα ,τη βάζουμε και στη σάλτσα για τη πίτσαμας, στις φακές,επείσης κάμνει καλό όταν πονούμε τον λαιμό μας να βράζουμε να πίνουμε εγιώ εν ήπια είδα άλλους όμως που ήπιαν τσιαι ζιούν ακόμα επείσης βρασμένη σε χλιαρό νερό βάλλουμε τα πόθκια μας μέσα για να ξεκουραστούν μετά από μιαν κουραστικήν ημέρα,τσιαι γενικότερα όταν όλα πάνε κατά διαόλου ΒΡΑΣΕ ΡΙΓΑΝΗ ।

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Ο τίτλος ενός ιστολογίου

Όταν αποφάσισα να φτιάξω ιστοσελίδα δεν ήξερα που παν τα τέσσερα σχετικά με υπολογιστές και όλα τα σχετικά।Το μόνο που μου έμαθαν ήταν πως να ανοίγει ένας υπολογιστής ,και να αντιγράφω ορισμένα κείμενα,και να μπαίνω στο ίντερνετ αυτά μου τα μάθανε ,και τους ευχαριστώ όμως ήταν να μην μάθω το ίντερνετ πολύ μ'αρέσει,παρόλο που έχω περιορισμένο χρόνο για τέτοια πράγματα εμένα με ξεκουράζει ।Τούς μπλόγγερ τους ανακάλυψα όταν θέλησα να διαβάζω κάποια κυπριακή εφημερίδα και συγκεκριμένα τον πολίτη στον υπολογιστή [που τώρα δεν προλαβαίνω να τον διαβάζω κάθε μέρα γιατί ασχολούμαι με τα γραψίματα τρομάρα μου] όμως διαβάζοντας και όλους εσάς ανακάλυψα [μόνο την Αμερική δεν πρόλαβα να ανακαλύψω με πρόλαβε ο Κολόμβος καλός κι'αυτός ] ।Κάτσε έφυγα πολύ από εκεί που άρχισα, λοιπόν μούρθε και μένα η ιδέα ναγίνω μπλόγγερ παναγία μου, και κανένας δεν μου έδειχνε ,καλά ρε θα δείτε τι θα πάθετε την έφτιαξα μόνη μου βασανίστηκα αυτοβριζόμουνα αλλά κουτσά στραβά τα κατάφερα και τώρα διαβάζετε το δεύτερο μου λίνγκ? τολένε? ।
Διάβαζα που λέτε τις επικεφαλίδες στα άλλα μπλογκ και δεν μπορω να πω ότι έβρισκα και άκρη τουλάχιστο σκέφτηκα να βρίσκω στη δική μου μια άκρη , και τότε έβαλα επικεφαλίδα το [ποτέ δεν είναι αργά]αφού στα πενήντα μου αποφάσισα να πάω σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας για να βγάλω το γυμνάσιο ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ। ήταν για μένα η τέλεια επικεφαλίδα

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2007

Δυό πατρίδες


Το να λες έχω δυό πατρίδες δεν σηναίνει πως είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο
Όταν ζείς σε μια χώρα που δεν είναι η πατρογονική σου στην αρχή νιώθεις ξένος όλα σου φαίνονται λίγο περίεργα τα φαγητά, πιθανόν ο τρόπος που σκέφτονται και εκφράζονται οι άνθρωποι της χώρας που ήρθες να ζήσης και εσύ .
Στην αρχή σου λείπουν οι δικοί σου ,γονείς αδέλφια ,συγγενείς και οι φίλοι σου οι κολλητοί σου.Σου λείπουν οι γεύσεις, οι μυρωδιές .Στη πατρίδα σου όλα ήταν πιο νόστιμα μύριζαν πιο όμορφα, είχες καλύτερη επικοινωνία ,έχεις και μια καχυποψία και γενικά είσαι μέσα στη μαυρίλα.Περνάει ο καιρός ,μέρες, μήνες, χρόνια κάνεις δική σου οικογένεια σε αυτή τη χώρα που όλα τα έβρισκες [κατώτερα] απο αυτά της δικιάς σου πατρίδας ,τώρα οι γεύσεις γλύκαναν οι μυρωδιές είναι όμορφες έχεις κάνει και άλλους φίλους ,[ παιδικούς φίλους δεν ξανακάνεις αυτούς του κουβαλάς πάντα μέσα σου όσο για γονείς και αδέλφια δεν το συζητάμαι καν αυτοί είσαι εσύ ο ίδιος όσο ζείς είναι μέσα σου].Και κάποια μέρα ανακαλύπτεις ότι όλα τα παλιά και τα τωρινά έχουν γίνει ένα και αγαπάς και ταπαλιά και τα καινούρια ακόμα και όταν έρχονται σε σύγκρουση .