Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Ανακύκλωση


Εδώ και 1 μήνα περίπου ο Δήμος μας έβαλε κάδους ανακυκλώσεως κάτι που ο κόσμος το αντιμετώπισε πολύ θετικά σχεδόν κάθε μέρα είναι γεμάτοι .
Για παράδειγμα στα σούπερ μάρκετ έβλεπες στοίβες χαρτόνια που πήγαιναν στα σκουπίδια ,σήμερα που πήγα είδα 3 κάδους έξω από το σούπερ μάρκετ και καθόλου χαρτόνια στο πεζοδρόμιο.
Ο κόσμος εδώ το περίμενε πολύ καιρό ,αναγκαζόμασταν να πετάμε στοίβες χαρτιά ,τενεκεδάκια από αναψυκτικά ,μπουκάλια πλαστικά του νερού και διάφορα άλλα ανακυκλώσιμα υλικά.
Αν και αργήσαμε σαν Δήμος να το εφαρμόσουμε χαίρομαι που τελικά έγινε,μακάρι ο κόσμος να συνεχίσει να μαζεύει αυτά τα υλικά ξεχωριστά από τα σκουπίδια και να μην είναι μόνο ενθουσιασμός για τον πρώτο καιρό.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Στο καλό

Όταν λες αντίο σε νεκρό έχει μεγάλη διαφορά από ένα αντίο σε ζωντανό ν.
Το Σάββατο είπαμε αντίο στο πεθερό μου ήταν 85 χρονών και τον τελευταίο χρόνο ζούσε στην Αθήνα μαζί με την κόρη του .
Πολλές φορές λέμε πως τώρα που έφυγαν από τη ζωή είναι καλύτερα γι' αυτούς γιατί ξεκουράστηκαν εγώ δεν είμαι αυτής της φιλοσοφίας, γιατί κανένας δεν θέλει να πεθάνει, τουλάχιστον όσοι το μυαλό τους λειτουργεί ακόμα παρόλο που το σώμα έχει αδρανήσει.
Πριν ένα μήνα περίπου που τον είχα δει αν και δεν μπορούσε να μιλήσει με τα μάτια του μου έδωσε να καταλάβω πως με γνώρισε,τα χέρια του δεν έλεγαν να αφήσουν τα δικά μου. Είχαμε καλή σχέση ακόμη και όταν δεν συμφωνούσαμε σε κάτι θα έλεγα πως σεβόμασταν την άποψη του άλλου.
Ήταν ο τελευταίος από τα γερόντια μας τα παιδιά μου από εδώ και πέρα δεν θα έχουν παππούδες και γιαγιάδες .Κρίμα γιατί θα τους λείψει.
Όταν ζούνε οι γονείς μας πιστεύουμε ότι πρώτα θα πεθάνουν αυτοί και μετά εμείς (μακάρι να γινόταν πάντα έτσι),συμβαίνει όμως και το αντίθετο οι γονείς να χάνουν τα παιδιά τους όπως το παλικάρι 35 χρονών που ήταν η κηδεία του πριν από του παππού ,μας έδωσαν κουφέτα για να τον μνημονεύσουμε,πόσο άδικο αλήθεια για κείνη την μάνα και τα αδέλφια του.
Δεν ξέρω αν τα παιδιά του πεθερού μου το έχουν ή θα το καταλάβουν αλλά θα τους λείψει πολύ,το ξέρω γιατί εμένα πάντα μου λείπουν οι γονείς μου,είναι διαφορετικά όταν πεθαίνουν και οι δυο ,όσο έχεις τον ένα γονιό νιώθεις και εσύ παιδί κάποιου κι ας είσαι ανεξάρτητος με δική σου οικογένεια ή όχι.
Στο καλό πατέρα και παππού ,άφησες πίσω σου καλά παιδιά και εγγόνια για να σε θυμούνται με αγάπη,

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Πορεία κατά της βίας εναντίον των γυναικών


Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 10 η ώρα το πρωί θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία πορεία από τη πλατεία Ελευθερίας μέχρι το προεδρικό μέγαρο με σκοπό ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.
Η πορεία πραγματοποιείτε από την ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΑΝΕΜΙ .


Στο μπλογκ της Ρόουζ θα βρείτε περισσότερα σχετικά με το ΑΠΑΝΕΜΙ .

Εύχομαι σε όλη την ομάδα της Ρόουζ καλή επιτυχία στο σκοπό τους.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Μας πήρε και μας σήκωσε

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Βρέχει βρέχει και ποτίζει


Έχει τρεις μέρες που βρέχει ,το κρύο έχει γίνει πιο έντονο ,έχει και μια σχετική υγρασία. Μπορεί ο καιρός να είναι μελαγχολικός αλλά δεν βαριέσαι φτάνει που βρέχει και ποτίζετε η γη. Τώρα θα μου πείτε ποια γη ,εντάξει στη Αθήνα το νερό της βροχής θα ξεπλύνει λίγο τη μαυρίλα από τα καυσαέρια ,καλό θα κάνει βέβαια αν και το νερό που θα κυλήσει στους υπονόμους θα είναι μολυσμένο, αλλά τι να γίνει χώμα δεν υπάρχει πουθενά να ποτιστεί η γης. Εδώ όμως που είμαι, στην επαρχία θα ποτιστεί η γη, υπάρχει ΧΏΜΑ ακόμα που όταν πέφτουν οι πρώτες σταλαγματιές μυρίζει ,μυρίζει τόσο που μου κόβετε η ανάσα,παρόλο που είμαι μια σταλαγματιά πάντα μου κόβει την ανάσα.
Ο λόγος που γράφω για τη βροχή είναι γιατί διάβασα κάτι στο φίλο μου τον Διάσπορος σχετικά με τις λιμνούλες που δημιουργούνται στις άκρες του δρόμου εκεί που ίσως υπάρχει μια λακκούβα και που όταν έχει πολύ παγωνιά δημιουργείτε μια λεπτή κρούστα πάγου. Όταν ήμουν μικρή τέτοιες λακκουβίτσες είχε πολλές στο δρόμο που πήγαινα για το σχολείο,πήγαινα πολύ προσεκτικά και με την μύτη του παπουτσιού μου έσπαγα την κρούστα χωρίς να βραχεί το παπούτσι. Δεν ξέρω γιατί αλλά ήταν μεγάλη ευχαρίστηση αν έβρισκα και τώρα το ίδιο θα έκανα.
Μικρές χαρές που τώρα δεν τις βρίσκεις. Αυτές τις μέρες που βρέχει δεν ξέρω πως έχουν φτιάξει αυτούς τους δρόμους αλλά πρέπει να κάνω άλματα για να διασταυρώσω ένα δρόμο. Ενώ έχουμε φαρδιούς ωραίους δρόμους όταν βρέχει το νερό κάτω από το πεζοδρόμιο και από τη μια πλευρά του δρόμου και από την άλλη παρόλο που τρέχει προς την θάλασσα ,(γιατί να το μαζέψουμε έχουμε πολύ) έχει φάρδος ένα μέτρο και βάλε και εσύ θέλεις να κατέβεις από το πεζοδρόμιο για να περάσεις απέναντι ,ε λοιπόν εδώ σε θέλω κάνω που λέτε το σάλτο μου και άντε τα καταφέρνω, τώρα πρέπει να κάνω το άλλο σάλτο για να ανέβω στο απέναντι πεζοδρόμιο ναι δεν γίνετε να πηγαίνω στη μέση του δρόμου γιατί τ' αυτοκίνητα ή θα με πατήσουν ή θα με κάνουν παπί. Έχω υπολογίσει έξι σάλτα το πρωί έξι το απόγευμα τι λέτε δεν θα είμαι έτοιμη για τους ολυμπιακούς του 2012?Στη τσέπη μου έχω το χρυσό. Εύχομαι να βρέξει και στη Κύπρο και όλοι να κάνετε τα σάλτα που κάνω εγώ΄ώ για να πάω στη δουλειά,εντάξει δεν είναι το ίδιο με τη κρούστα του πάγου αλλά έχει μια περιπέτεια θα πέσω μέσα στα νερά δεν θα πέσω?.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Λίγα λουλούδια για όλα τα παιδιά του πολυτεχνείου



Αυτό το ποίημα γράφτηκε για τον Διομήδη Κομνηνό από τον Δημήτρη Ραβανή-Ρέντη
Σε γιορτή που έγινε πέρσι με αφορμή το πολυτεχνείο μου ζήτησαν να πω αυτό το ποίημα
Για μένα ήταν τιμή μου να το πω ,αν ζούσε θα ήταν στην ίδια ηλικία με μένα.
Το ποίημα το είχα αναρτήσει και πέρσι.

Βεβαίως
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης

Πέντε χρονών στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στη Κύπρο
δέκα χρονών ξυπόλυτος
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία
στα δέκα επτά
μ' ένα πλακάτ στο χέρι
ψωμί-παιδεία-ελευθερία


Δημήτρης Ραβανής-Ρέντη.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Τι και αν έφυγε ανάψαμε τα φώτα.






Ρίχνεις τις αχτίδες σου για να μπορώ να βλέπω όλα τα όμορφα που ξεκουράζουν το μυαλό και τη ψυχή ,τη φωτεινότητα σου κανείς δεν έχει. Στα μάτια δεν μ' αφήνεις να σε δω με τυφλώνεις, τις κρύες μέρες του χειμώνα γυρεύω τη ζεστασιά σου και τις καυτές μέρες του καλοκαιριού τρέχω να κρυφτώ από σένα. Σε ζητάω και σε διώχνω ,σε θέλω όταν εγώ σε χρειάζομαι , το ξέρεις όμως πως εσύ κάνεις κουμάντο εσύ θα έρθεις και θα φύγεις στην ώρα σου ,δεν ρωτάς ,δεν σ' ενδιαφέρει τι θέλουν οι άλλοι.
Εσύ ο λαμπερός ,ο άρχοντας της μέρας εσύ ο ΉΛΙΟΣ Σήμερα σε κυνήγησα σου έκλεψα λίγη λάμψη πριν να κρυφτής .