Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Σ'ευχαριστώ που με γέννησες


Ήταν πρωί και ο σύζυγος της ήδη είχε φύγει για τη δουλειά του εδώ και ώρες ,έπρεπε να φύγει από το σπίτι νύκτα ακόμα πριν ξημερώσει για να προλάβει το πρώτο λεωφορείο για τη Λευκωσία όπου και δούλευε.
Σηκώθηκε με τη κοιλιά στο στόμα για να ετοιμάσει τα άλλα παιδιά για το σχολείο και τότε την έπιασαν οι πόνοι, έβαλε μια φωνή και τα παιδιά έτρεξαν να φωνάξουν τη γειτόνισσα για να δουν τι θα κάνουν.
Κάποιος βρήκε αυτοκίνητο για να την μεταφέρουν στη διπλανή κωμόπολη όπου ο γιατρός τους συνέστησε να πάνε στη Λευκωσία γιατί το παιδί ερχόταν ανάποδα.
Πράγματι έφτασαν στο γενικό νοσοκομείο της Λευκωσίας και εκεί ο γιατρός αφού είδε ότι η περίπτωση ήταν δύσκολη μια και το παιδί δεν ερχόταν ούτε με το κεφάλι αλλά ούτε με τα πόδια, παρόλο που ο γιατρός με τα χέρια του το γυρνούσε,αλλά μόλις το άφηνε αυτό γλιστρούσε και απλωνόταν στο πλάι, τότε .( μα τι παιδί ήταν αυτό πια με τίποτα δεν ήθελε να βγει έξω!!!) πληροφόρησε την έγκυο ότι το παιδί θα πρέπει να το αφήσουν να πεθάνει και μετά να το βγάλουν κομμάτια ή πρέπει να γίνει καισαρική τομή(πριν 52 χρόνια δεν κάνανε εύκολα καισαρικές)( καλά ε?σκέτος χασάπης) .
Η έγκυος τότε του είπε ( μπράβο της) εγώ γιατρέ δεν το είχα μέσα στη κοιλιά μου 9 μήνες για να μου το κομματιάσετε ,να μου κάνετε καισαρική και να το βγάλετε, αλλά έλα που έπρεπε να υπογράψει ο σύζυγος για να γίνει αυτό!!!
Και που να τον βρούνε μέσα στη Λευκωσία όπου δούλευε ? βλέπετε δεν δούλευε σε κανένα γραφείο αλλά στα δημόσια έργα ,δηλαδή όπου γίνονταν έργα( δρόμοι, κτίρια δούλευε εργάτης εκεί) θα μπορούσε να είναι όπουδήποτε μέσα στη πόλη ,που να τον βρούνε? και ο γιατρός να θέλει να βγάλει το παιδί για να μην πεθάνει η μάνα και αυτό να μην λέει να έρθει κανονικά όπως όλα τα παιδιά ( τέτοιο ανάποδο ήταν από τότε).
Κάποιος σκέφτηκε να βάλουν την αστυνομία να ψάξει όπου γίνονταν δημόσια έργα για να βρουν το σύζυγο και να τον φέρουν να υπογράψει( ούτε ελληνική ταινία να τρέχει ο Φούντας να προλάβει τη γυναίκα του που γεννούσε) και να βγει στο φως αυτό το έρημο παιδί που φοβόταν και ήθελε να μείνει στη φωλίτσα του στη ζεστούλα του .
Τελικά βρήκαν τον πατέρα, ήλθε υπόγραψε και βγάλανε το παιδί, που μόλις το είδε ο γιατρός είπε να το βαφτίσετε γιατί θα πεθάνει( μανία που είχε και αυτός ντε και καλά να το ξεγράψει) ,πράγματι βάφτισαν το μίασμα και μετά το κρατήσανε και 40 μέρες στο νοσοκομείο για να το συνεφέρουν ( πίσω στη πλάτη έχω ένα σημάδι ,εκεί μου είχαν κολλήσει ένα τσιρότο με το όνομα μου γιατί τα χεράκια μου ήταν τόσο αδύνατα που δεν μπορούσαν να βάλουν τίποτα πάνω.
Ναι φίλοι μου εγώ ήμουν αυτό το θηρίο που στις 8 Μαΐου ήλθα στο κόσμο επεισοδιακά θα έλεγα ( βλέπετε που είναι και οι μπάτσοι χρήσιμοι?) έτρεχαν και αυτοί για να βγω εγώ έξω!

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Η Γκιώνα και οι γύρω ομορφιές

Αυτή είναι η Γκιώνα με υψόμετρο 2512 μέτρα και κάποιοι (έξυπνοι) την έβαλαν στο μάτι με σκοπό να σκάψουν και να κάνουν μεταλλεία, δηλαδή να κόψουν τα έλατα και να ανοίξουν τρύπες που θα χάσκουν όπως χάσκουν και αλλού στο νομό μας.Εύχομαι να μην τους περάσει .Ο κόσμος βέβαια έχει ξεσηκωθεί εναντίον αλλά ....





Τ α άνθη έπεσαν και τη θέση τους πήραν οι καρποί.Ε να μην το πω τώρα? Έτσι και τα μωρά δίνουν τη θέση τους στους ενήλικες και ευτυχώς όπως και στα φρούτα οι καρποί που βγαίνουν σάπιοι είναι λίγοι έτσι και οι άνθρωποι οι σκάρτοι είναι λιγότεροι (έτσι νομίζω δηλαδή ή μάλλον έτσι θέλω να πιστεύω) .Αρκετά με τις αμπελοσοφίες μου.
Δείτε πιο πάνω ομορφιές .

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Όταν πέσουν τα άνθη

Αχλαδιά
Κερασιά
Ροδακινιά
Μηλιά
Κορομηλιά

Το απόγευμα του Σαββάτου μετά τη δουλειά πήγαμε με το σύζυγο στο χωριό του για κάποιες δουλειές και εγώ πήρα και τη (φωτομηχανή).
Το χωριό είναι ορεινό και έτσι πρόλαβα μερικά δένδρα που ακόμα τώρα ανθίζουν.
Εκεί που φωτογράφιζα την κερασιά την αχλαδιά τη μηλιά την κορομηλιά την ροδακινιά (καλά καλά τελείωσαν τα δένδρα) χμ η καστανιά δεν άνθισε ακόμα (είμαι κακιά έτσι?).
Εκεί που εστίαζα πάνω στα άνθη και τραβούσα (που είσαστε Ασερα και Αδαή να με καμαρώσετε τη φωτογράφο) παρατήρησα πόσο μοιάζουν τα άνθη μεταξύ τους από δένδρο σε δένδρο,σκέφτηκα ότι τα άνθη είναι σαν τα μωρά που όταν γεννούνται είναι σχεδόν όλα τα ίδια και αρχίζουν να ξεχωρίζουν μεγαλώνοντας .Τα άνθη όταν πέσουν αρχίζουν να ξεχωρίζουν και να διαφέρουν το ένα δένδρο από το άλλο ξεχωρίζουν από το καρπό , το σχήμα του καθενός και το χρώμα είναι διαφορετικό .
Έτσι και οι άνθρωποι ,το κάθε μωρό μεγαλώνοντας θα ξεχωρίζει από τους άλλους θα μοιάζει πιο πολύ με την οικογένεια του. Άλλος θα είναι ξανθός άλλος μελαχροινός άλλος καστανός.
Και στο κάθε δένδρο οι καρποί θα είναι μεν ίδιοι αλλά ο καθένας θα είναι μοναδικός άλλος θα είναι μικρός άλλος μεγάλος άλλο πιο κόκκινος άλλος θα έχει στίγματα και άλλος θα είναι όμορφος απ' έξω και σάπιος από μέσα και ας είναι από το ίδιο δένδρο και ας κρέμονται από το ίδιο κλαδί.
Έτσι και οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους μπορεί να έχουν βγει από την ίδια μήτρα όμως ο ένας μπορεί να είναι ξανθός ο άλλος μελαχροινός ό άλλος σγουρομάλλης ,ο ένας μπορεί να έχει καρδιά μάλαμα και ο άλλος να είναι σάπιος στη ψυχή.
Τέτοια πράματα σκεφτόμουνα και είπα να σας τα πω.
Πάνω έβαλα τα ανθισμένα δένδρα και κάτω βίντεο με τον καταρράκτη του χωριού.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Τέλος καλό όλα καλά




ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Φίλοι μπλογκεράδες φέτος το Πάσχα ήταν ιδιαίτερο για την οικογένεια μου.
Την Μεγάλη Δευτέρα η κόρη μου είχε ένα τροχαίο ατύχημα με μηχανή ( ήταν συνοδηγός)και έτσι πήγα στην Αθήνα ,ευτυχώς φορούσε κράνος και ευτυχώς είχε μόνο εκδορές, αρκετά βαθιές μερικές βέβαια , στα πόδια και στα χέρια και ράγισμα στον αγκώνα ,αλλά λόγω της πληγής που υπήρχε δεν της έβαλαν νάρθηκα.
Πηγαίναμε μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη στον Ευαγγελισμό για τις αλλαγές και μετά τις κάναμε στο σπίτι. Ναι θα έλεγα ότι ήμασταν τυχεροί .
Εγώ γύρισα χθες (Τετάρτη) από την Αθήνα και κάθισε ο γιος μου μαζί της γιατί πρέπει να προσέχει λίγο με το χέρι και να κλείσουν και οι πληγές.

Κάθεσαι και σκέφτεσαι πως άλλα λογαριάζεις και άλλα κανονίζει η ζωή ,η αλήθεια είναι ότι τρομάξαμε πάρα πολύ .
Τώρα είμαστε καλά και εύχομαι όλος ο κόσμος να είναι καλά .



Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Το τραπέζι

Το τριαντάφυλλο δεν έχει σχέση με την ανάρτηση ,το έβαλα για να σας γλυκάνω.
Τις τελευταίες μέρες έχω κουραστεί πολύ ή έτσι νιώθω ,πολύ δουλειά(αυτό καλό είναι με όλα τα απαισιόδοξα που ακούμε σχετικά με την οικονομία).
Μακάρι να συνεχίσει έτσι.Η δουλειά!!
Το Σ/Κ πήγα με τον σύζυγο στην Αθήνα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας στη μετακόμιση,αλλάξανε σπίτι. Πόσα πράγματα τελικά μπορούν να μαζευτούν! Που να ήταν και ολόκληρη οικογένεια!! Τα μεγάλα πράγματα τα ανάλαβε ο σύζυγος με τον γιο μα τα ψιλολόγια εγώ με την κόρη μου.
Πολύ σπαστικό τα ψιλολόγια αλλά και η κούραση των ανδρών μεγάλη .Εγώ τα έφτυσα κανονικά ,δεν έχει και ασανσέρ το καινούριο σπίτι και άντε να ανεβοκατεβαίνεις στον δεύτερο όροφο!!.Εγώ μια να πάω δυο να κατέβω βγαίνω νοκ άουτ (τέτοιο θηρίο είμαι, να με έχετε υπόψη για τις μετακομίσεις σας).Η αλήθεια όμως είναι ότι βοήθησα αρκετά και τις σκάλες τις ανέβηκα πολλές φορές.
Το θέμα μου δεν είναι αυτό (αυτό το έγραψα για να με θαυμάσετε που τρέχω να τα προλάβω όλα χαχαχα )
Τώρα θα αλλάξω χρώμα για να δώσω άλλη ατμόσφαιρα(έλα έλα
δεν θέλω ου)
Επειδή το ένα σπίτι από το άλλο ήταν κοντά, μερικές φορές πήγαμε και με τα πόδια,εκεί λοιπόν που περνούσαμε υπήρχαν κάδοι για τα σκουπίδια και συνήθως εκεί βάζουν και καρέκλες τραπέζια και ότι δεν χρειάζεστε κάποιος(ΌΧΙ εμείς δεν πετάξαμε τίποτα τέτοιο )Βλέπω κάποια στιγμή ένα τραπέζι όχι πολύ μεγάλο ,θάλεγα μικρό , τέσσερα άτομα θα έτρωγαν στριμωχτά.
Που λέτε ,(ναι εγώ λέω ) κοίταξα το τραπέζι το οποίο του είχε φύγει όλο το χρώμα ,και είχε ξασπρίσει το ξύλο του και είχε και σκασίματα, γυρνάω και λέω στους άλλους, παρόλο που ήταν όλοι ψόφιοι στη κούραση.
Κοιτάτε ένα τραπέζι του 1800 ,γυρίζουν οι άλλοι και το κοιτάνε ,αν και το είχαν ξαναδεί αλλά δεν το είχαν σχολιάσει(τέτοια ώρα τέτοια λόγια) ψιλοχαμογέλασαν και συνεχίζω εγώ .Ε ρε γλέντια που θα έχουν γίνει σε αυτό το τραπέζι κάποτε!!!
Ε ρε τι φασολάδα θα έχει δει αυτό το τραπέζι κάποτε, συνεχίζει ο γιος μου!!
Ε ρε γλέντια!!!
Γελάσαμε λίγο, καλοπροαίρετα πάντα. Πήγαμε πάνω στο διαμέρισμα και αρχίσαμε ξανά το μάζεμα ,εκεί που μάζευα έφερα στον νου μου το τραπέζι και σκέφτηκα πως αυτό το μισοδιαλυμένο τραπέζι κάποιοι άνθρωποι μέχρι σήμερα (εκείνο το πρωί το βγάλανε),το είχαν ανάγκη, εκεί πάνω έτρωγαν,ίσως με κάποιο τραπεζομάντιλο να μην φαίνεται η φθορά του και μελαγχόλησα προς στιγμή ,αλλά μετά σκέφτηκα και είπα ,χαίρομαι γιατί τώρα θα έχουν ένα καινούριο τραπέζι γιαυτό και το πέταξαν.
Ξανακατέβηκα κάτω πηγαίνοντας στο άλλο σπίτι ,έπρεπε να κρατάμε και τσίλιες για να μην πηγαίνει άλλο αυτοκίνητο εκεί που ξεφορτώναμε και περνώντας μπροστά από τα σκουπίδια είδα ένα νέον άντρα να κοντοστέκεται και να κοιτάει
το παλιό τραπέζι ,αλλά μόλις με είδε προχώρησε .
Ένιωσα άσχημα εκείνη τη στιγμή , ένιωσα πως του χάλασα μια( αγορά) έκανα πως δεν είδα τίποτα και προχώρησα,αλλά ήμουν σίγουρη πως όταν θα γυρνούσα ξανά το τραπέζι θα έλειπε .Πράγματι αργότερα το τραπέζι είχε κάνει φτερά!
Από τη μια λες, έστω ας βολευτεί και κάποιος άλλος με κάτι που κάποιος άλλος δεν έχει έχει ανάγκη,
όμως είναι κρίμα νέοι άνθρωποι που για να κτίσουν το σπιτικό τους να πρέπει να βρίσκουν στα σκουπίδια το μέλλον τους.
Σφίχτηκε η ψυχή μου ,το ξέρω ότι πολλοί συνάνθρωποι μας βρίσκουν το φαγητό τους στα σκουπίδια δυστυχώς ευτυχώς. Ρωτήστε τους ποια λέξη προτιμούν .