Σήμερα σκέφτηκα να γράψω για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου.
Η αλήθεια είναι ότι παππούδες δεν γνώρισα ,ο παππούς μου από τη μεριά της μάμμας μου ήταν που τα Λημνιά της Αμμοχώστου, ήταν ένας ψηλός άνθρωπος με μουστάκι ,έτσι τον είδα στη φωτογραφία και απ' ότι έχω ακούσει ήταν ένας πολύ καλός και έξυπνος άνθρωπος,μακάρι να τον είχα γνωρίσει.Τον έλεγαν Γιώρκο.
Ο παππούς από τη μεριά του πατέρα μου ήταν από το Στατό της Πάφου ούτε αυτόν τον γνώρισα δεν έχω δει καμιά φωτογραφία του αλλά και αυτός είχε μουστάκι νομίζω και ήταν ψηλός επειδή ο πατέρας μου είχε φύγει πολύ μικρός από το χωριό του δεν είχε και πολλές επαφές μαζί του δεν έχω να γράψω κάτι ιδιαίτερο αλλά σίγουρα θα ήθελα να τον γνώριζα και αυτόν.Τον έλεγαν Φίλιππο
Η γιαγιά μου από τη μεριά του πατέρα μου ήταν και αυτή από το Στατό την γνώρισα όταν ήμουν λίγο μεγάλη πρέπει να τη είχα δει 4 φορές; ήταν πολύ καλή γυναίκα αλλά οι αποστάσεις τότε δεν μας επέτρεπαν να βρισκόμαστε,ερχόταν καμιά φορά στο χωριό το καλοκαίρι και καθόταν λίγες μέρες ,ήταν μικροκαμωμένη με γαλανά μάτια και άσπρη επιδερμίδα .Την έλεγαν Μαρία.
Την γιαγιά από τη μεριά της μάμας μου την άφησα τελευταία ,η γιαγιά ήταν από το Βαρώσι εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και εκεί παντρεύτηκε εκει έκανε και τα παιδιά της ,αργότερα όταν η μάνα μου ήταν 17 χρονών ήλθαν όλοι οικογενειακώς στο χωριό που ήμασταν μέχρι το 1974.
Η γιαγιά η Χριστίνα με αγαπούσε πολύ με καμάρωνε πιο πολύ απ' όλα τα εγγόνια της ,τώρα γιατί; αυτή ήξερε ! και εγώ! είμαι το καλύτερο παιδί της πιάτσας, για να καταλάβετε πόσο με αγαπούσε ,όταν στο ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι που χορεύαμε την Γιάνκα έλεγε στη θεία μου να το κλείσει και να το ανοίξει όταν θα ήμουν και εγώ εκεί για να με βλέπει να το χορεύω!!νόμιζε ότι θα κρατήσει το τραγούδι μέσα στο ράδιο
Πάντα φύλαγε πορικά (λιχουδιές ) για μένα όταν φορούσα κάποιο ρούχο καινούριο ήθελε να φέρω μια βόλτα μπροστά της για να με καμαρώσει και όλο έλεγε πόσο ίσια ήταν η πλάτη μου (αχ που να με έβλεπες τώρα που που δεν μπορώ να την ισιάξω για πλάτη) Για τη γιαγιά πάντα είχα δίκιο !!αυτό ίσχυε και για τον πατέρα μου ,πάντα θεωρούσε ότι εγώ είχα πάντα δίκιο και δεν με μάλωνε ποτέ(καλό κουμάσι ήμουν).Ούτε και η μάμα μου με μάλωνε ποτέ ( μήπως ζηλέψατε);Με έπιασε σήμερα να γράψω για τα παλιά γιατί τα καινούρια είναι φασκελοκουκούλωστα!!
Και λέω εγώ η φαντασμένη τώρα ,αν γνώριζα και τους παππούδες μου και τη γιαγιά την Μαρία καλύτερα τι τύχη θα είχα άραγε μαζί τους;Την καλύτερη βρε!!!
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Αν ένας άνθρωπος είναι
Ένας άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου όταν είναι:
Αν είναι Κλέφτης θα βλάψει αυτόν που κλέβει.
Αν είναι ψεύτης θα κοροϊδέψει αυτόν που τον εμπιστεύεται.
Αν είναι τεμπέλης θα βλάψει τον εαυτό του και τους πολύ κοντινούς του.
Αν είναι άπιστος θα βλάψει το έτερο ήμισυ.
Αν είναι ναρκομανής θα βλάψει τον εαυτό του και ίσως μερικούς ακόμα.
Αν είναι βίαιος θα βλάψει αυτούς που έχουν αλίση βερίση μαζί του.
Αν είναι ρατσιστής πόσους θα βλάψει; ΟΛΟΥΣ.
Αν είναι Κλέφτης θα βλάψει αυτόν που κλέβει.
Αν είναι ψεύτης θα κοροϊδέψει αυτόν που τον εμπιστεύεται.
Αν είναι τεμπέλης θα βλάψει τον εαυτό του και τους πολύ κοντινούς του.
Αν είναι άπιστος θα βλάψει το έτερο ήμισυ.
Αν είναι ναρκομανής θα βλάψει τον εαυτό του και ίσως μερικούς ακόμα.
Αν είναι βίαιος θα βλάψει αυτούς που έχουν αλίση βερίση μαζί του.
Αν είναι ρατσιστής πόσους θα βλάψει; ΟΛΟΥΣ.
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Το μπαστούνι
Μέχρι τώρα το μόνο που ένιωθα ήταν να με κόβουν από ένα μεγάλο δένδρο και μετά να με ξανακόβουν να με μετράνε να με λυγίζουν να με γυαλίζουν να με βάφουν και μετά να με αφήνουν σε μια γωνιά.
Άλλαξα πολλά χέρια μέχρι να με αφήσουν ήσυχο ,τώρα στεκόμουν ,ή μάλλον κρεμόμουν από κάπου γιατί ένιωθα το πόδι μου ,(γιατί ένα πόδι είχα)μόλις να ακουμπά πάνω στο λευκό σατέν ύφασμα .Κάθε μέρα πέρναγαν από μπροστά μου πολλοί άνθρωποι νέοι, γέροι, παιδιά με τους γονείς τους ,αλλά μόνο κάποιοι ηλικιωμένοι κύριοι στέκονταν καμιά φορά και με κοιτούσαν, μερικοί από αυτούς έμπαιναν μέσα στο κατάστημα και κάτι έλεγαν στον κύριο που καθόταν πίσω από τον πάγκο και αυτός με έπαιρνε στα χέρια του και έλεγε καλά λόγια για λόγου μένα,αυτοί κουνούσαν το κεφάλι με θαύμαζαν και έφευγαν ρίχνοντας μου μια τελευταία ματιά .
Εκείνο το πρωί μπήκε ένας νέος άντρας μέσα και ζήτησε να με δει ,αφού με περιεργάστηκε έβγαλε τα λεφτά που του ζήτησαν με πήρε στα χέρια του και έφυγε.
Ξαπλωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κοιτούσα τις πολυκατοικίες και περίμενα.
Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο σταμάτησε και άκουσα την πίσω πόρτα να ανοίγει και ένα χέρι να με παίρνει με προσοχή ,ανεβήκαμε κάποια σκαλιά και φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα ,ο κύριος το σήκωσε λίγο πιο πάνω από τον ώμο του και με τη λαβή του κτύπησε τη πόρτα, α σκέφτηκε η δουλειά μου είναι να κτυπώ τις πόρτες,δεν είναι άσχημα ,λίγο ζαλίστηκα αλλά θα συνηθίσω μάλλον,αφού αυτή είναι η δουλειά μου.
Η πόρτα άνοιξε και μια κυρία φάνηκε και ξοπίσω της ένα παιδί καμιά δεκαριά χρονών,ποιος είναι; ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή,εγώ πατέρα απάντησε ο κύριος και βάζοντας με μπροστά με άφησε στα τρεμάμενα χέρια του ηλικιωμένου κυρίου.
Τα έχασα α' τώρα θα με πάρει ο παππούς και θα κτυπήσει κάποια άλλη πόρτα να ανοίξει για να δούμε ,πλάκα έχει ,μόνο να με κτυπούν πιο σιγά για να μην ζαλίζομαι.
Ο παππούς με κράτησε στα αδύνατα χέρια του και με περιεργαζόταν λες και έψαχνε να βρει κάτι ,μετά έβαλε το χέρι του στη λαβή και με ακούμπησε κάτω ,με πίεσε προς τα κάτω και τρεκλίζοντας λίγο σηκώθηκε .
Μπράβο πατέρα φώναξε ο κύριος που με αγόρασε ,μπράβο ο καινούριος σου φίλος τα κατάφερε λίγο λίγο κάθε μέρα και θα ξανασταθείς στα πόδια σου,εξάλλου το είπε και ο γιατρός είναι θέμα χρόνου,το πρόβλημα σου δημιουργήθηκε από το σοκ ,όταν σε κτύπησε το αυτοκίνητο.
Ώστε αυτή είναι η δουλειά μου να είμαι φίλος σε ανθρώπους που δεν μπορούν να σταθούν μόνοι στα δικά τους πόδια ,δηλαδή είμαι το τρίτο πόδι,αυτή η δουλειά μου αρέσει πιο πολύ ,θα κάνω και βόλτες ,από εκείνη την ημέρα ο παππούς δεν με άφηνε στιγμή από τα χέρια του ,μόνο που και που με έπαιρνε και ο εγγονός του για να με σκουπίσει και να με δώσει πάλι στο παππού του και καμιά φορά όταν δεν τον έβλεπε κανείς με έβαζε στην ανοικτή του παλάμη και προσπαθούσε να με κρατήσει όρθιο,αλλά αυτό το παιχνίδι ,που μου άρεσε είναι η αλήθεια ,να βρίσκομαι ψηλά σταμάτησε την ημέρα που του έπεσα και σπάσαμε μια κανάτα γεμάτη νερό.
Τώρα έχω κάθε μέρα παρέα και ακούω τόσες ιστορίες από τον παππού και τους φίλους του , α' ναι έχει και φίλους που οι περισσότεροι έχουν και αυτοί τον δικό τους φίλο που τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους ,είναι και αυτοί το τρίτο πόδι έτσι με αποκαλεί ο παππούς και πάντα με φροντίζει και με κρεμάει στο μπράτσο του για να μη με ξεχάσει πουθενά, χμ τώρα είμαι ένα χρήσιμο ευτυχισμένο μπαστούνι
Άλλαξα πολλά χέρια μέχρι να με αφήσουν ήσυχο ,τώρα στεκόμουν ,ή μάλλον κρεμόμουν από κάπου γιατί ένιωθα το πόδι μου ,(γιατί ένα πόδι είχα)μόλις να ακουμπά πάνω στο λευκό σατέν ύφασμα .Κάθε μέρα πέρναγαν από μπροστά μου πολλοί άνθρωποι νέοι, γέροι, παιδιά με τους γονείς τους ,αλλά μόνο κάποιοι ηλικιωμένοι κύριοι στέκονταν καμιά φορά και με κοιτούσαν, μερικοί από αυτούς έμπαιναν μέσα στο κατάστημα και κάτι έλεγαν στον κύριο που καθόταν πίσω από τον πάγκο και αυτός με έπαιρνε στα χέρια του και έλεγε καλά λόγια για λόγου μένα,αυτοί κουνούσαν το κεφάλι με θαύμαζαν και έφευγαν ρίχνοντας μου μια τελευταία ματιά .
Εκείνο το πρωί μπήκε ένας νέος άντρας μέσα και ζήτησε να με δει ,αφού με περιεργάστηκε έβγαλε τα λεφτά που του ζήτησαν με πήρε στα χέρια του και έφυγε.
Ξαπλωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κοιτούσα τις πολυκατοικίες και περίμενα.
Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο σταμάτησε και άκουσα την πίσω πόρτα να ανοίγει και ένα χέρι να με παίρνει με προσοχή ,ανεβήκαμε κάποια σκαλιά και φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα ,ο κύριος το σήκωσε λίγο πιο πάνω από τον ώμο του και με τη λαβή του κτύπησε τη πόρτα, α σκέφτηκε η δουλειά μου είναι να κτυπώ τις πόρτες,δεν είναι άσχημα ,λίγο ζαλίστηκα αλλά θα συνηθίσω μάλλον,αφού αυτή είναι η δουλειά μου.
Η πόρτα άνοιξε και μια κυρία φάνηκε και ξοπίσω της ένα παιδί καμιά δεκαριά χρονών,ποιος είναι; ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή,εγώ πατέρα απάντησε ο κύριος και βάζοντας με μπροστά με άφησε στα τρεμάμενα χέρια του ηλικιωμένου κυρίου.
Τα έχασα α' τώρα θα με πάρει ο παππούς και θα κτυπήσει κάποια άλλη πόρτα να ανοίξει για να δούμε ,πλάκα έχει ,μόνο να με κτυπούν πιο σιγά για να μην ζαλίζομαι.
Ο παππούς με κράτησε στα αδύνατα χέρια του και με περιεργαζόταν λες και έψαχνε να βρει κάτι ,μετά έβαλε το χέρι του στη λαβή και με ακούμπησε κάτω ,με πίεσε προς τα κάτω και τρεκλίζοντας λίγο σηκώθηκε .
Μπράβο πατέρα φώναξε ο κύριος που με αγόρασε ,μπράβο ο καινούριος σου φίλος τα κατάφερε λίγο λίγο κάθε μέρα και θα ξανασταθείς στα πόδια σου,εξάλλου το είπε και ο γιατρός είναι θέμα χρόνου,το πρόβλημα σου δημιουργήθηκε από το σοκ ,όταν σε κτύπησε το αυτοκίνητο.
Ώστε αυτή είναι η δουλειά μου να είμαι φίλος σε ανθρώπους που δεν μπορούν να σταθούν μόνοι στα δικά τους πόδια ,δηλαδή είμαι το τρίτο πόδι,αυτή η δουλειά μου αρέσει πιο πολύ ,θα κάνω και βόλτες ,από εκείνη την ημέρα ο παππούς δεν με άφηνε στιγμή από τα χέρια του ,μόνο που και που με έπαιρνε και ο εγγονός του για να με σκουπίσει και να με δώσει πάλι στο παππού του και καμιά φορά όταν δεν τον έβλεπε κανείς με έβαζε στην ανοικτή του παλάμη και προσπαθούσε να με κρατήσει όρθιο,αλλά αυτό το παιχνίδι ,που μου άρεσε είναι η αλήθεια ,να βρίσκομαι ψηλά σταμάτησε την ημέρα που του έπεσα και σπάσαμε μια κανάτα γεμάτη νερό.
Τώρα έχω κάθε μέρα παρέα και ακούω τόσες ιστορίες από τον παππού και τους φίλους του , α' ναι έχει και φίλους που οι περισσότεροι έχουν και αυτοί τον δικό τους φίλο που τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους ,είναι και αυτοί το τρίτο πόδι έτσι με αποκαλεί ο παππούς και πάντα με φροντίζει και με κρεμάει στο μπράτσο του για να μη με ξεχάσει πουθενά, χμ τώρα είμαι ένα χρήσιμο ευτυχισμένο μπαστούνι
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Για τη Μαρία Δημητρίου.
Για τη Μαρία που είναι μόλις 25 χρονών και χρειάζετε τη βοήθεια όλων μας.
Kάντε κλικ στον τίτλο πάνω.
Kάντε κλικ στον τίτλο πάνω.
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Φθινοπωρινές στιγμές.
Πήγαμε στο χωριό για να ξαναψηφίσουμε μιας και δεν είχαμε βγάλει από τη πρώτη δήμαρχο και περιφερειάρχη.
Τους βγάλαμε και ησύχασαν αυτοί ,εμείς να δούμε πότε θα ησυχάσουμε με τους τροϊκανούς, όχι ο δικός μου δήμαρχος δεν βγήκε ,μόνο περιφερειάρχη έβγαλα ,το δήμαρχο μου τον βγάλανε οι (άλλοι):)
Έβγαλα μερικές Φθινοπωρινές φωτογραφίες έξω από το σπίτι μας στο χουριό.
Η γατούλα μας δεν είναι Φθινοπωρινή ,είναι παντός καιρού.
Τους βγάλαμε και ησύχασαν αυτοί ,εμείς να δούμε πότε θα ησυχάσουμε με τους τροϊκανούς, όχι ο δικός μου δήμαρχος δεν βγήκε ,μόνο περιφερειάρχη έβγαλα ,το δήμαρχο μου τον βγάλανε οι (άλλοι):)
Έβγαλα μερικές Φθινοπωρινές φωτογραφίες έξω από το σπίτι μας στο χουριό.
Η γατούλα μας δεν είναι Φθινοπωρινή ,είναι παντός καιρού.
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Η ψήφος
Έχει καιρό να γκρινιάξω πάνω στο συγκεκριμένο θέμα γιατί ημήσιη μου ( τάχα) μου είμαι σοβαρό πλάσμα :) και δέχομαι πράγματα ΤΑΧΑ μου από σοβαρούς ανθρώπους στη Κύπρο που είναι στις κυβερνήσεις και φτιάχνουν νόμους σχετικά με το ποιος έχει δικαίωμα να ψηφίζει εκεί,στη Κύπρο.
Ε ποιος έχει αυτό το δικαίωμα; όσοι μένουν στη Κύπρο και έχουν κυπριακή υπηκοότητα, εντάξει δεν θέλω και παπά να μου το πει αυτό.
Οι άλλοι που μένουν εξωτερικό ; ποιοι ψηφίζουν από αυτούς; ΄Μα όσοι έχουν εκλογικό βιβλιάριο και φυσικά κυπριακή υπηκοότητα και αυτό κατανοητό , παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί στη Κύπρο αλλά έχουν ΚΑΙ τη κυπριακή υπηκοότητα αλλά μένουν μόνιμα εξωτερικό μπορούν να ψηφίσουν και να αποφασίσουν μαζί με όλους τους άλλους για το ποιος είναι ικανός να κυβερνήσει τη πατρίδα σου και αυτό δεκτό.Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να μην μπορώ και εγώ σαν κύπρια που γεννήθηκε στη Κύπρο μεγάλωσε ,δούλεψε έγινε πρόσφυγας και είκοσι χρονών έφυγα για την Ελλάδα ,αλλά δεν είχα προλάβει να βγάλω εκλογικό βιβλιάριο ,ΓΙΑΤΙ να μην μπορώ να βγάλω τώρα και να ψηφίζω αν θέλω στη πατρίδα μου ,όχι τίποτε άλλο αλλά είναι και το γαμώ το ,δηλαδή να σου στερούν αυτό το δικαίωμα με το έτσι θέλω .Δηλαδή αν δεν έπαιρνα την Ελληνική υπηκοότητα αλλά έμενα Ελλάδα θα ήμουν ένα άτομο που δεν θα ψήφιζε; κάτι σαν τους φυλακισμένους;Μπράβο μου!!!
Όχι τίποτε άλλο, αλλά με πειράζει πολύ για το δημοψήφισμα αν γίνει ποτέ!
Ε ποιος έχει αυτό το δικαίωμα; όσοι μένουν στη Κύπρο και έχουν κυπριακή υπηκοότητα, εντάξει δεν θέλω και παπά να μου το πει αυτό.
Οι άλλοι που μένουν εξωτερικό ; ποιοι ψηφίζουν από αυτούς; ΄Μα όσοι έχουν εκλογικό βιβλιάριο και φυσικά κυπριακή υπηκοότητα και αυτό κατανοητό , παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί στη Κύπρο αλλά έχουν ΚΑΙ τη κυπριακή υπηκοότητα αλλά μένουν μόνιμα εξωτερικό μπορούν να ψηφίσουν και να αποφασίσουν μαζί με όλους τους άλλους για το ποιος είναι ικανός να κυβερνήσει τη πατρίδα σου και αυτό δεκτό.Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να μην μπορώ και εγώ σαν κύπρια που γεννήθηκε στη Κύπρο μεγάλωσε ,δούλεψε έγινε πρόσφυγας και είκοσι χρονών έφυγα για την Ελλάδα ,αλλά δεν είχα προλάβει να βγάλω εκλογικό βιβλιάριο ,ΓΙΑΤΙ να μην μπορώ να βγάλω τώρα και να ψηφίζω αν θέλω στη πατρίδα μου ,όχι τίποτε άλλο αλλά είναι και το γαμώ το ,δηλαδή να σου στερούν αυτό το δικαίωμα με το έτσι θέλω .Δηλαδή αν δεν έπαιρνα την Ελληνική υπηκοότητα αλλά έμενα Ελλάδα θα ήμουν ένα άτομο που δεν θα ψήφιζε; κάτι σαν τους φυλακισμένους;Μπράβο μου!!!
Όχι τίποτε άλλο, αλλά με πειράζει πολύ για το δημοψήφισμα αν γίνει ποτέ!
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Ιδιοτρπίες δικές μου ...μπορεί και δικές σας.
Ιδιοτροπίες έχουν όλοι οι άνθρωποι ,έτσι και εγώ έχω τις δικές μου οι οποίες λέω τώρα εγώ δεν είναι από αυτές που ενοχλούν τους άλλους,δηλαδή δεν θα κάνω ιδιοτροπία για να ενοχλήσω και να χαλάσω τον άλλον που θα είναι μαζί μου.
Όταν πάω στο σούπερ μάρκετ δεν θέλω να μου βάλουν το κοτόπουλο μαζί με άλλα ψώνια π.χ το γάλα τα τυριά και ότι δεν θα μαγειρευτεί,βασικά το θέλω μόνο του.
Τα απορρυπαντικά δεν θέλω να μου τα βάζουν με κανένα άλλο πράγμα που έχω ψωνίσει.
Θα μου πείτε βάλτα τα μόνη σου ,μόνη μου τα βάζω αλλά καμιά φορά τα αρπάζει και η κοπέλα του ταμείου και τα χώνει στις τσάντες όπως νάνε,το κοτόπουλο ειδικά τους το λέω κατάμουτρα ότι δεν πρέπει να είναι μαζί με το γάλα και τα άλλα τρόφιμα .
Σήμερα άρπαξε το γάλα και την οδοντόκρεμα και ετοιμαζόταν ΠΑΛΙ να τα βάλει μαζί με το κοτόπουλο ,ΤΑ ΘΕΛΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ της είπα με κοίταξε και μου είπε εντάξει μου το έχει ξανακάνει,μα θέλει πού μυαλό ότι πρέπει το ωμό κοτόπουλο να είναι μόνο στου στη τσάντα;
Στο φούρνο τώρα πηγαίνει να πάρεις ψωμί πιάνουν όλα τα λεφτά στα χέρια τους που πόσοι τα έχουν καταφτύσει τα χαρτονομίσματα και μετά αρπάζουν και το ψωμί και αν είναι να το τυλίξουν φτύνουν και το χέρι τους για να πιάσουν το χαρτί και μετά φάτο εσύ!! Ε ποτέ.
Τώρα θα μου πείτε ότι είμαι παράξενη και ιδιότροπη ε μπορεί να φταίει που είμαι και με μια χαζοίωση και ιδιοτρόπεψα,αλλά συχαίνομαι πραγματικά όταν μου το κάνουν αυτό.
Όταν πάω στο σούπερ μάρκετ δεν θέλω να μου βάλουν το κοτόπουλο μαζί με άλλα ψώνια π.χ το γάλα τα τυριά και ότι δεν θα μαγειρευτεί,βασικά το θέλω μόνο του.
Τα απορρυπαντικά δεν θέλω να μου τα βάζουν με κανένα άλλο πράγμα που έχω ψωνίσει.
Θα μου πείτε βάλτα τα μόνη σου ,μόνη μου τα βάζω αλλά καμιά φορά τα αρπάζει και η κοπέλα του ταμείου και τα χώνει στις τσάντες όπως νάνε,το κοτόπουλο ειδικά τους το λέω κατάμουτρα ότι δεν πρέπει να είναι μαζί με το γάλα και τα άλλα τρόφιμα .
Σήμερα άρπαξε το γάλα και την οδοντόκρεμα και ετοιμαζόταν ΠΑΛΙ να τα βάλει μαζί με το κοτόπουλο ,ΤΑ ΘΕΛΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ της είπα με κοίταξε και μου είπε εντάξει μου το έχει ξανακάνει,μα θέλει πού μυαλό ότι πρέπει το ωμό κοτόπουλο να είναι μόνο στου στη τσάντα;
Στο φούρνο τώρα πηγαίνει να πάρεις ψωμί πιάνουν όλα τα λεφτά στα χέρια τους που πόσοι τα έχουν καταφτύσει τα χαρτονομίσματα και μετά αρπάζουν και το ψωμί και αν είναι να το τυλίξουν φτύνουν και το χέρι τους για να πιάσουν το χαρτί και μετά φάτο εσύ!! Ε ποτέ.
Τώρα θα μου πείτε ότι είμαι παράξενη και ιδιότροπη ε μπορεί να φταίει που είμαι και με μια χαζοίωση και ιδιοτρόπεψα,αλλά συχαίνομαι πραγματικά όταν μου το κάνουν αυτό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
