Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Τα καλούδια μας

Υπέροχη δεν είναι η θέα από την αυλή του σπιτιού μας στο χωριό? Όλο το χωριό είναι μέσα στα έλατα και έχουμε από όλα τα καλά τα οποία βέβαια για να γίνουν θέλουν πολύ τρέξιμο και αν δεν έτρεχε ο σύζυγος δεν θα τα είχαμε τα έχει σαν δεύτερη ασχολία δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω και τις πατάτες γιατί με είχε τσιμπήσει μια μέλισσα και φύγαμε για το νοσοκομείο λόγω της αλεργίας που παθαίνω। Καλά είμαι τώρα έχει πάνω από μήνα που έγινε.

ΤΟ μέλι τρέχει και είναι όλο γλύκα όταν το βάζουμε στα μεγάλα δοχεία τα κομματάκια από κερήθρα βγαίνουν από πάνω και το μέλι το καθαρό τρέχει από το άνοιγμα χαμηλά । Σιγά μαζέψτε τα σάλια σας.

Κερήθρα όλο μέλι παραγωγής μας από έλατο
Πολλά κεράσια ε? όχι γλυκό δεν έφτιαξα μια μέλισσα μου χάλασε τα σχέδια!!!

Μηλαράκι?

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Ο Γέρο Πλάτανος

Στεκόταν χρόνια πολλά εκεί δεν θυμόταν καν πότε βρέθηκε στην άκρη αυτού του δρόμου,όμως θυμόταν τον κάθε διαβάτη που στεκόταν εκεί για να προφυλαχτεί από κάποια δυνατή μπόρα ή να πάρει μια ανάσα και να φυλαχτεί από τις αχτίνες του μεσημεριανού ήλιου που έκαιγε αδυσώπητα। Έτσι όπως στεκόταν ανάμεσα στο χωριό και στα χωράφια είχε την ευκαιρία να ακούει τα βάσανα τις χαρές και τους έρωτες , αυτούς τους ένιωθε και στο κορμί του ή καλύτερα στο κορμό του και όμως τους ένιωθε, άλλες φορές αληθινούς και άλλες φορές ψεύτικους, μόνο αυτός ήξερε πότε ήταν αληθινοί και πότε ψεύτικοι, πως?।Κάπως έτσι, όταν ένας νεαρός συναντούσε την αγαπημένη του κάτω από το βαθύ ίσκιο του γέρο πλάτανου συνήθως με ένα μαχαιράκι ή κάτι αιχμηρό σκάλιζε τα αρχικά του ονόματος τους και κάπως έτσι ένιωθε και ο γέρο πλάτανος τον έρωτα. Είχε μάθει να ξεχωρίζει τον αληθινό με τον ψεύτικο ,αν κάποιος πήγαινε κάθε φορά με διαφορετικό ταίρι ήταν ψεύτικος αν πάλι πήγαιναν μαζί συνέχεια τότε άλλαζε το πράγμα, ήταν κάτι βαθύ και αληθινό।Πόσες φορές δεν ένιωσε την ανάγκη να δώσει μια με το κλωνάρι κι να φέρει σβούρα τον κάθε τζιτζιφιόγκο που κάθε βδομάδα άλλαζε και αγαπημένη, και πόσες φορές δεν ήθελε να σκύψει πάνω από κάθε πικραμένο να τον παρηγορήσει!, Μερικοί καθόντουσαν εκεί για να βρουν λίγοι ηρεμία απολαμβάνοντας ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα και αυτός ποτέ μα ποτέ δεν ζήτησε τίποτα από κανένα, ίσα ισα ήταν πάντα εκεί για να τους προφυλάξει και να τους δώσει ότι είχε και αυτό που είχε ήταν ο εαυτός του।Εκείνη την ημέρα κανένας δεν πέρασε ,τον είχε πιάσει μια ανησυχία, η ατμόσφαιρα ήταν κάπως θολή, είχε μάθει και στην ανθρώπινη παρέα και του κακοφαινόταν। Ξαφνικά άκουσε φωνές, από εδώ από εδώ και τότε είδε τρεις τέσσερις άνδρες να τρέχουν προς το χωριό μαζί τους και ο τζιτζιφιόγκος ο ερωτύλος που καμιάν δεν αγάπησε, τους είδε να χάνονται αλλά συγχρόνως είδε και τον καπνό μαζί με πύρινες γλώσσες να έρχονται κατά πάνω του ,μα που πήγαν όλοι? Ο ξαφνικός αέρας ερχόταν καταπάνω του ,καταπάνω του όμως ερχόταν κι η φωτιά ।Από τον δυνατό αέρα τα κλαριά του ακουγόντουσαν σαν κραυγές απελπισίας
Ας ερχόταν κάποιος !!!Οι πρώτες γλώσσες της φωτιάς του χάιδεψαν τα πρώτα του φιλαράκια, φώναζε φώναζε με όλη τη δύναμη λίγο νερό λίγο νερό κανείς όμως δεν άκουγε όλοι τρέχανε να γλυτώσουν τον εαυτό τους και τα υπάρχοντα τους,ποιος θα νοιαζόταν για ένα γέρικο δέντρο? Όταν μετά από δυο μέρες φτάσανε κοντά του το μόνο που είχε μείνει ήταν δυο τρεις καρδούλες με τα αρχικά των ερωτευμένων που κάποτε χαιρόντουσαν και μοιραζόντουσαν τα μυστικά τους εκεί μαζί με το γέρο πλάτανο που οι άνθρωποι τον κάψανε μαζί με άλλα όμορφα δένδρα στερώντας από τη ζωή τους την ίδια η ζωή.

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

Μερικά όνειρα σιγά σιγά γίνονται πραγματικότητα







Θα γράψω κάτι χαρούμενο και ευχάριστο για μένα , με τόση ζέστη που να σκεφτώ σοβαρά πράγματα! Λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι τα ψέματα τελείωσαν και μαζί τελείωσε και το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας । Δυο χρόνια τώρα μετά τη δουλειά έτρεχα στη διπλανή πόλη με το λεωφορείο για να μάθω δυο τρία πράγματα παραπάνω από αυτά που ήξερα।Κουράστηκα παραμέλησα και το σπίτι μου και τους γύρω μου αλλά τα κατάφερα φέτος πήρα απολυτήριο γυμνασίου με άριστα παρακαλώ!!! Γενικό δεκαεννιά και δυο όγδοα ναι ήμουν καλό κορίτσι είμαι περήφανη για τον εαυτό μου(μόνο μη μας ακούσει κανένας άλλος και με περάσει για ψωνάρα)। Και λέω να πάω νυκτερινό λύκειο ,κάντε ένα λογαριασμό στα πενηνταπέντε τελειώνω λύκειο στα εξήντα δεν θα πάρω και κανένα πτυχίο??? ΕΕΕΕ μαζέψτε την।
Φίλοι μου άξιζε τον κόπο εσεις καλά την έχετε πήρατε τα πτυχία σας !!!εγώ όμως είμαι μικρή κοπέλα κάτι πρέπει να κάνω για το μέλλον μου।Αρκετά η επίδειξη τώρα θα σας βάλω μερικές φωτογραφίες από σχολική εκδρομή στα Γιάννενα ,το ηλιοβασίλεμα το έβγαλα όταν ήμουν στο καραβάκι που μας πήγαινε απέναντι στο νησί μέσα στη λίμνη.