Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Πεντόβολα


Λέω και αυτή τη φορά να πάμε πίσω ωχ ωχ όταν λέω εγώ πίσω ΠΟΛΥ πίσω.
Να ήταν καμιά εικοσαριά από τους συμπλόγκερς γεννημένοι; Θα δούμε.
Θα ξεκινήσω από το τώρα για να πάω πίσω.
Εδώ και λίγες μέρες άρχισα να περπατώ ναι ναι στράτα στρατούλα ,κάθε απόγευμα που λέτε παίρνω τα ποδάρια μου και δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω ,κάνω τον γύρω της πόλης θάλεγα όλο παραλία. Ναι ναι η παραλία μας αγκαλιάζει ,ζηλέψτε και λίγο!!!!.
Σήμερα που λέτε ξεκίνησα από τη παραλία πήγα στην μαρίνα έκανα ένα γύρο εκεί όπου και είδα ένα σκυλοκαβγά που πέθανα στα γέλια.
Ήταν μια κοπέλα μπροστά από μένα και περπατούσε κρατώντας το σκυλί της από το λουρί,όλα καλά ώσπου καφνικά ακούω κάποιον που ερχόταν από απέναντι να φσφυράει και να φωνάζει Μόλι Μόλι και συγχρόνως ένα σκυλάκι το ένα τέταρτο από το άλλο, να έχει ορμήξει και να γαυγίζει στο μεγαλόσωμο
Ο δε κύριος που το είχε λιτό (αφού ήξερε τι σκυλί έχει) να φωνάζει στην κοπέλα ,το δικό μου είναι μικρό, τι ακριβώς εννοούσε με το μικρό, δεν μπόρεσα να καταλάβω , οπότε αρπάζει στα χέρια το δικό της που είχε αφηνιάσει και ήθελε να κατασπαράξει τη Μόλι και εγώ εκεί κάγκελο , γιατί η Μόλι όρμησε πάνω μου ,και βάζοντας τα ποδαράκια της πάνω μου να με κοιτάει κατάματα εγώ δε να της χαμογελώ και να προσπαθώ να την ηρεμήσω με λόγια (καλό σκυλάκι εσύ ηρέμησε και άλλες χαζομάρες γιατί το τελευταίο που θα ήθελα ήταν μια δαγκωνιά από σκυλί) . Να κατεβαίνει από πάνω μου και να ορμάει στο άλλο σκυλί που τόση ώρα το είχε αγκαλιά η κοπελιά μόνο και μόνο να μην καταβροχθίσει την Μόλι.
Ο δε μα..... έ τον λες για δεν το λες; με το πάσο του και μια σφυρίχτρα να κάνει καλά το σκυλί του.Έρχετε κοντά εγώ να έχω πεθάνει στα γέλια, στο κάτω κάτω δεν ήθελε να φάι εμένα αλλά τον σκύλο που αν τον άφηνε κάτω το κορίτσι, η Μόλι ακόμα θα έτρεχε.
Τελειώνει η φάση και καθώς απομακρυνόμουν ακούω τον μ..... να λέει στην κοπελιά το σκυλί σου αρσενικό είναι; Λέτε να το ερωτεύτηκε η Μόλι;
Εγώ κουμπάρα!!!!!! χα χα χα
Προχωράω και πιάνω παραλία με χαλίκια όπου πάνε οι λουόμενοι το Καλοκαίρι και τότε είδα τις πετρούλες και ξαφνικά μου ήλθε στο μυαλό που τις μαζεύαμε μικρά σαν ήμασταν για να παίξουμε πεντόβολα, στο χωριό μου το παιχνίδι αυτό το λέγαμε (εξάγιες) γιατί χρησιμοποιούσαμε έξι πετρούλες τις πέντε τις ρίχναμε κάτω και την μία την πετούσαμε πάνω για να προλάβουμε να περάσουμε τις άλλες πέτρες κάτω από την καμάρα που φτιάχναμε με το άλλο χέρι.
Τι όμορφα που ήταν μάζεψα μερικές και σας τις παρουσιάζω ποιός θέλει να παίξουμε; ΟΛΟΙ;

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Σηκωμένα και πεσμένα.

Είναι το πρώτο λουλουδάκι που άνθισε φέτος στο μπαλκόνι μου μυρίστε το.

Επειδή τα μιλλωμένα τελειώνουν αύριο είπα να σας γράψω μια μικρή ιστορία σχετικά με τα σηκώματα .

Κάποτε ήταν ένας φουκαράς που η γυναίκα του πέθανε αφήνοντας στα χέρια του το κοριτσάκι τους μικρό ακόμη. Δούλευε σαν τον σκλάβο για να μη λείψει τίποτα από το παιδί του και ήταν γι' αυτήν και πατέρας και μητέρα. Συζητούσαν τα πάντα μαζί. (κάντε υπομονή θαρθεί και το (καλό).
Μεγάλωσε η κόρη του και ήλθε η ώρα για να παντρευτεί. Την πήρε ο πατέρας της και της λέει: Κόρη μου μάνα δεν έχεις για να σου μιλήσει για την πρώτη νύκτα του γάμου σου, μέχρι τώρα κουβεντιάζαμε τα πάντα μαζί, γιαυτό και τώρα θέλω αν κάτι δεν πάει καλά την πρώτη νύκτα του γάμου σου να μην ντραπείς και να έρθεις να το συζητήσουμε. Εντάξει πατέρα λέει η κόρη.(τι να έκανε ο φουκαράς?)

Έγινε ο γάμος και μετά από λίγες μέρες ρωτά ο πατέρας τη κόρη του, εντάξει όλα παιδί μου;
Εντάξει πατέρα ,αλλά έχουμε ένα μικρό πρόβλημα όμως ντρέπομαι να σου το πω! Παιδί μου λέει πες ότι είμαι η μάνα σου και πες μου, εγώ μόνο την ευτυχία σου θέλω. Να πατέρα του λέει , ο άντρας μου την έχει μεγάλη και δυσκολευόμαστε,(γελάτε χμ κάντε υπομονή γελά όποιος γελάει τελευταίος)
Έλα αύριο παιδί μου να δούμε τι θα κάνουμε.Την άλλη μέρα πάει η κόρη στον πατέρα και αυτός της δίνει μια φούρκα( διχάλα). Δώστην στον άντρα σου της λέει να την βάζει από πάνω για να κόβει λίγο τη φόρα(τι λέω η γυναίκα).

Πράγματι μετά από λίγο καιρό πάει στον πατέρα της και του λέει πάρε πατέρα πίσω τη φούρκα(διχάλα), μας βοήθησε και τώρα ελέγχει την κατάσταση .Όχι παιδί μου κράτησε την. Σε λίγα χρόνια θα την χρειαστεί για να την βάζει από κάτω.

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Καλό κόψιμο της μούττης της Σαρακοστής

Για τους φίλους Ελλαδίτες έτσι λέμε για την Καθαρά Δευτέρα πάμε στην εξοχή να κόψουμε την μύτη της Σαρακοστής ,είναι η αρχή της νηστείας.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Το γέλιο ήλθε από ΨΗΛΑ

Ως γνωστόν εγώ πολιτικά θέματα και πολύ σοβαρά ενημερωτικά δεν γράφω, όχι γιατί δεν με ενδιαφέρουν αλλά είναι άλλοι που τα ξέρουν και τα γράφουν καλύτερα.
Τώρα αν μου πείτε και τι γράφεις εσύ? Θα απαντήσω με περηφάνια περί ανέμων και υδάτων(όσο έχουμε ακόμα ύδατα μην λέμε και ότι θέλουμε) και όποιον πάρει ...........το ελικόπτερο.
Σκεφτόμουν που λέτε όχι και πολύ ώρα βέβαια ,γιατί φοβάμαι μην μπλοκάρει και το μυαλό( δεν θέλω κακίες).
Σκεφτόμουν που λέτε ότι εδώ και κάμποσο καιρό το μόνο που ακούμε είναι η ΚΡΙΣΗ που έρχεται που θα έρθει που ήρθεεεεε.Και λίγο πολύ ένα άγχος όλοι το είχαμε ,θα έχουμε δεν θα έχουμε δουλειά και τα γνωστά αχ και βαχ και υπήρχε μια κατήφεια στο πρόσωπο του Έλληνα ο οποίος είχε να γελάσει από τότε που σηκώσαμε το ΤΙΜΗΜΕΝΟ.Και περιμέναμε τι άλλο θα σηκωθεί εκτός από το( γνωστό) και ξαφνικά ήλθε από μηχανής .....ελικοπτέρου .ΝΑΙ ήλθε από τον ουρανό και κάθισε κάτω και ξανασηκώθηκε παίρνοντας την κατήφεια από τα πρόσωπα των (κατηφειασμένων ) και ξαναφάνηκε το γέλιο στα χείλη και τρέξανε δάκρυα (όχι από χαρά) από τα γέλια.
Και είπε ο λαός ΝΑΙ υπάρχει κράτος και μας δίνει λόγους για να γελάμε.


Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Καλές Απoκριές


Στη Κύπρο τα παλιά χρόνια τότε που ακόμα τα προξενιά ήταν σχεδόν και ο μόνος τρόπος για να γίνει ένας γάμος οι μέρες των αποκριών ήταν οι ευνοϊκότερες για τέτοιου είδους συναλλαγές.
Αυτές τις μέρες λοιπόν οι κοπέλες που ήταν και σε ηλικία γάμου τις περίμεναν με ανυπομονησία γιατί ίσως τότε κάποιος που (συμπαθούσαν) έστελνε προξενιά.
Σκεφτείτε όμως την απογοήτευση τους όταν δεν γινόταν αυτό !!!

Το πιο κάτω τραγούδι το έλεγαν στα τραπέζια που μαζευόντουσαν φίλοι και συγγενείς για να γιορτάσουν όλοι μαζί τις αποκριές και αφορά τις ανύπαντρες που ήταν σε ηλικία γάμου.

Επήασιν οι σήκωσες
επήαν τζ' οι Τυρινάες
τζ' έμείνασιν οι κοπελιές
με δίχα τους αντράες.
Για τους φίλους Ελλαδίτες
σήκωσες λέμε τις αποκριές γιατί σηκώνουν (καθαρίζουν) ότι υπάρχει στο τραπέζι για να μην το φάνε τη Σαρακοστή που αρχίζει η νηστεία.

Πέρασαν οι αποκριές
πέρασαν και της Τυρινής
και έμειναν οι κοπέλες
δίχως συζύγους


ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ
Εψόφησεν το γαούριν του Σωτήρη
τζι' ο Σωτήρης έκλαιεν
Τζι' Σωτηρού του λάλε
Μεν κλαίεις Σωτήρη
Η πετσιά του κάμνει γούνα
τάντερα του μακαρούνια
η κκελέ του ζαλατίνα
τζι' ο νούρος μουγιαστήρι
να μουγιάζει το Σωτήρη
κάθε Σάββατον το δείλις

Γαούριν==γαϊδούρι
κκελέ==κεφάλι
νούρος---ουρά
ζαλατίνα ---πηχτή
μουγιαστήρι---μυγοσκοτώστρα

Καλές αποκριές κοπέλια


Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

ΚΥΠΡΟΣ

Έχω ένα τόμο του εκδοτικού οίκου Χάρη Πάτση ,έκδοση του 1971 ο οποίος είναι αφιερωμένος εξολοκλήρου στη Κύπρο ,έχει φωτογραφίες πεζογραφήματα ,για την ιστορία της Κύπρου και πολλά ποιήματα για την Κύπρο από Έλληνες και Ελληνοκύπριους ποιητές. Μερικά είναι γραμμένα στην κυπριακή διάλεκτο. Σήμερα βρήκα ένα με τίτλο ΚΎΠΡΟΣ και είναι του Γιάννη Κ. Παπαδόπουλου και για να είμαι ειλικρινής δεν τον γνωρίζω.


ΚΥΠΡΟΣ

Απόψε ήρθε στο νου μου
το σκλαβωμένο μου νησί
και μου γέμισε δάκρυα τα μάτια
με τον μεγάλο του καημό.
Κι 'έμοιαζε σαν κυνηγημένο πουλί
που το πετροβολούνε χρόνια
σκληρόκαρδα παιδιά
κι' είχε μια βαθειά πληγή στο λευκό στήθος
κι' άλλα αίματα στις φτερούγες
που μου γέμισαν δάκρυα τα μάτια.
Τ' όνειρο μου είναι τόνειρο
του σκλαβωμένου πουλιού
που χρόνια τρεμοφτερουγάει
μέσα σε σκουριασμένα τέλεια
(κι' αν τ'ασημώσουν
δεν αλλάζει τ' όνειρο του πουλιού)
......Συλλογίζομαι τες γενιές των γενιών
που ζήσανε το δράμα
της καρφιτσωμένης πεταλούδας
Κύριε του δικαίου και της λεφτεριάς,
πεινάμε και διψάμε δικαιοσύνη
πεινάμε και διψάμε λεφτεριά.
Δώσε μας πίστη και δύναμη
κι'ευλογία.

Εγώ απλά το έγραψα όπως είναι τυπωμένο.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Δεν είδα όμορφες βουνοκορφές είδα μόνο νερό




Μέχρι τώρα νόμιζα πως ήμουν ρομαντική όμως εδώ και δυο χρόνια τον χειμώνα δεν τον βλέπω σαν εποχή που μαζεύετε κάποιος γύρω από το τζάκι αλλά σαν ανάγκη .
Για παράδειγμα παλιά όταν έβρεχε μου άρεσε να κάθομαι και να ακούω τη βροχή να φαντάζομαι τζάκια κάστανα ζεστά ροφήματα καλή παρέα μην σας πω και κανένα κοψίδι στη φωτιά του τζακιού.(Τζάκι δεν έχω , με το μυαλό μου έκανα γλέντια).
Τα δε χιόνια όταν ήμουν μικρή τα φανταζόμουν μόνο γιατί εκεί που έμενα ποτέ δεν χιόνιζε, μου άρεσαν οι κάρτες με χιονισμένα τοπία ειδικά αυτές των Χριστουγέννων.
Αργότερα όταν τα έζησα και ταλαιπωρήθηκα δεν ήθελα ούτε να τα βλέπω, άλλοι τα έβλεπαν σαν γιορτή και ευκαιρία να πάνε εκδρομή να κάνουν σκι να παίξουν χιονοπόλεμο ,εγώ τα έβλεπα σαν μπελά και αυτό από το 1980 και μετά πιο πριν όταν τα έβλεπα ήμουν μέσα στη ρομάντζα.
Όμως εδώ και 2-3 χρόνια τα βλέπω όλα αλλιώς και δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει αυτό το γεγονός.
Βλέπω τη βροχή και λέω άσε να ρίξει να ποτίσει η γη γιατί θα ξεραθούν όλα και θα ερημοποιηθεί ο τόπος( έχουμε μάθει και την ερημοποίηση τώρα δεν μας έφτανε η έρημος της Σαχάρας)
Τα χιόνια τώρα το ρομαντικό μου το μυαλό τα βλέπει με άλλο μάτι , άσε να ρίξει να λιώσουν αργότερα για να γεμίσουν τα ποτάμια να το ρίξουν στις λίμνες να έχουμε νερό να πιούμε ,μην πεθάνει ο κόσμος από τη δίψα μην πάθουμε όπως αλλού που πεθαίνουν για λίγο νερό.(Βέβαια είναι και άλλοι που τα χιόνια τα θέλουν γιατί θα γεμίσουν τα χιονοδρομικά κέντρα κατ επέκταση και οι ταβέρνες και οι ξενώνες, τα μαγαζιά και θα πουλήσουν τα σκι τα τρέντι μπουφάν και άλλα αξεσουάρ πιθανόν μάρκες ακριβές, γιατί δεν θα πας για σκι με ότι κι' ότι που λέει και η διαφήμιση
Εγώ πάλι το πρωί όταν βγήκα στο μπαλκόνι για να ελέγξω τι γίνετε στα πέριξ είδα με ικανοποίηση τα βουνά χιονισμένα και αμέσως σκέφτηκα ότι σε λίγο θα γεμίσει και η λίμνη του Μόρνου που κοντεύει να στερέψει. Μπήκα μέσα φόρεσα και το σκούφο μου γιατί έκανε ψοφόκρυο και έβγαλα και φωτογραφίες να δείτε τι είδα. Έλεγα να βγω στη ταράτσα, αλλά αργότερα, για πιο καλές φωτογραφίες όμως είχαν μαζευτεί σύννεφα και σκέπασαν τα βουνά.
Γι' αυτό λέω που πήγε το ρομαντικό μου που όλα τα βλέπω σαν ανάγκη για επιβίωση? Πως έχω γίνει έτσι?Να δω τι θα λέω για το Καλοκαίρι που τόσο μου αρέσει ,να δω τι θα λέω που θα με βαρά ο ήλιος και θα ζαλίζομαι. Με τίποτα ευχαριστημένη ρε παιδί μου.