Πορεία κατά της βίας εναντίον των γυναικών

Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 10 η ώρα το πρωί θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία πορεία από τη πλατεία Ελευθερίας μέχρι το προεδρικό μέγαρο με σκοπό ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.
Η πορεία πραγματοποιείτε από την ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΑΝΕΜΙ .


Στο μπλογκ της Ρόουζ θα βρείτε περισσότερα σχετικά με το ΑΠΑΝΕΜΙ .

Εύχομαι σε όλη την ομάδα της Ρόουζ καλή επιτυχία στο σκοπό τους.

Μας πήρε και μας σήκωσε

Βρέχει βρέχει και ποτίζει

Έχει τρεις μέρες που βρέχει ,το κρύο έχει γίνει πιο έντονο ,έχει και μια σχετική υγρασία. Μπορεί ο καιρός να είναι μελαγχολικός αλλά δεν βαριέσαι φτάνει που βρέχει και ποτίζετε η γη. Τώρα θα μου πείτε ποια γη ,εντάξει στη Αθήνα το νερό της βροχής θα ξεπλύνει λίγο τη μαυρίλα από τα καυσαέρια ,καλό θα κάνει βέβαια αν και το νερό που θα κυλήσει στους υπονόμους θα είναι μολυσμένο, αλλά τι να γίνει χώμα δεν υπάρχει πουθενά να ποτιστεί η γης. Εδώ όμως που είμαι, στην επαρχία θα ποτιστεί η γη, υπάρχει ΧΏΜΑ ακόμα που όταν πέφτουν οι πρώτες σταλαγματιές μυρίζει ,μυρίζει τόσο που μου κόβετε η ανάσα,παρόλο που είμαι μια σταλαγματιά πάντα μου κόβει την ανάσα.
Ο λόγος που γράφω για τη βροχή είναι γιατί διάβασα κάτι στο φίλο μου τον Διάσπορος σχετικά με τις λιμνούλες που δημιουργούνται στις άκρες του δρόμου εκεί που ίσως υπάρχει μια λακκούβα και που όταν έχει πολύ παγωνιά δημιουργείτε μια λεπτή κρούστα πάγου. Όταν ήμουν μικρή τέτοιες λακκουβίτσες είχε πολλές στο δρόμο που πήγαινα για το σχολείο,πήγαινα πολύ προσεκτικά και με την μύτη του παπουτσιού μου έσπαγα την κρούστα χωρίς να βραχεί το παπούτσι. Δεν ξέρω γιατί αλλά ήταν μεγάλη ευχαρίστηση αν έβρισκα και τώρα το ίδιο θα έκανα.
Μικρές χαρές που τώρα δεν τις βρίσκεις. Αυτές τις μέρες που βρέχει δεν ξέρω πως έχουν φτιάξει αυτούς τους δρόμους αλλά πρέπει να κάνω άλματα για να διασταυρώσω ένα δρόμο. Ενώ έχουμε φαρδιούς ωραίους δρόμους όταν βρέχει το νερό κάτω από το πεζοδρόμιο και από τη μια πλευρά του δρόμου και από την άλλη παρόλο που τρέχει προς την θάλασσα ,(γιατί να το μαζέψουμε έχουμε πολύ) έχει φάρδος ένα μέτρο και βάλε και εσύ θέλεις να κατέβεις από το πεζοδρόμιο για να περάσεις απέναντι ,ε λοιπόν εδώ σε θέλω κάνω που λέτε το σάλτο μου και άντε τα καταφέρνω, τώρα πρέπει να κάνω το άλλο σάλτο για να ανέβω στο απέναντι πεζοδρόμιο ναι δεν γίνετε να πηγαίνω στη μέση του δρόμου γιατί τ' αυτοκίνητα ή θα με πατήσουν ή θα με κάνουν παπί. Έχω υπολογίσει έξι σάλτα το πρωί έξι το απόγευμα τι λέτε δεν θα είμαι έτοιμη για τους ολυμπιακούς του 2012?Στη τσέπη μου έχω το χρυσό. Εύχομαι να βρέξει και στη Κύπρο και όλοι να κάνετε τα σάλτα που κάνω εγώ΄ώ για να πάω στη δουλειά,εντάξει δεν είναι το ίδιο με τη κρούστα του πάγου αλλά έχει μια περιπέτεια θα πέσω μέσα στα νερά δεν θα πέσω?.

Λίγα λουλούδια για όλα τα παιδιά του πολυτεχνείου

Αυτό το ποίημα γράφτηκε για τον Διομήδη Κομνηνό από τον Δημήτρη Ραβανή-Ρέντη
Σε γιορτή που έγινε πέρσι με αφορμή το πολυτεχνείο μου ζήτησαν να πω αυτό το ποίημα
Για μένα ήταν τιμή μου να το πω ,αν ζούσε θα ήταν στην ίδια ηλικία με μένα.
Το ποίημα το είχα αναρτήσει και πέρσι.

Βεβαίως
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης

Πέντε χρονών στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στη Κύπρο
δέκα χρονών ξυπόλυτος
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία
στα δέκα επτά
μ' ένα πλακάτ στο χέρι
ψωμί-παιδεία-ελευθερία


Δημήτρης Ραβανής-Ρέντη.

Τι και αν έφυγε ανάψαμε τα φώτα.

Ρίχνεις τις αχτίδες σου για να μπορώ να βλέπω όλα τα όμορφα που ξεκουράζουν το μυαλό και τη ψυχή ,τη φωτεινότητα σου κανείς δεν έχει. Στα μάτια δεν μ' αφήνεις να σε δω με τυφλώνεις, τις κρύες μέρες του χειμώνα γυρεύω τη ζεστασιά σου και τις καυτές μέρες του καλοκαιριού τρέχω να κρυφτώ από σένα. Σε ζητάω και σε διώχνω ,σε θέλω όταν εγώ σε χρειάζομαι , το ξέρεις όμως πως εσύ κάνεις κουμάντο εσύ θα έρθεις και θα φύγεις στην ώρα σου ,δεν ρωτάς ,δεν σ' ενδιαφέρει τι θέλουν οι άλλοι.
Εσύ ο λαμπερός ,ο άρχοντας της μέρας εσύ ο ΉΛΙΟΣ Σήμερα σε κυνήγησα σου έκλεψα λίγη λάμψη πριν να κρυφτής .

7 Αλήθειες και μία

Μου ζητήθηκε από την eirini τον e-ιωάννης
και η neerie να παίξω το παιχνίδι με τις εφτά αλήθειες για τον εαυτό μου.
Δεν μου είναι εύκολο να λέω για μένα ,γιατί εδώ πρέπει να μπω σε βάθος. Άλλο να λέμε πήγα εκεί έκανα εκείνο κ.ο.κ.
Επίσης πρέπει να διαλέξω άλλους εφτά για να παίξουν λοιπόν εγώ προσκαλώ όλους όσους έχω στα λινγκ δίπλα από τις αναρτήσεις μου .Όσοι πιστοί προσέλθετε.

1
Είμαι λίγο ντροπαλή ,τι να κάνω? είμαι.

2Θα ήθελα να γυρίσω όλη την Ευρώπη, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει ούτε τη μισή Ελλάδα.

3
Μπορεί σε κάτι χαζό να τα κάνω μαντάρα αλλά στις δύσκολες καταστάσεις είμαι δυνατή και δεν το βάζω κάτω.
4
Είμαι ολιγαρκής και βολικό άτομο δεν θέλω να βάζω τους άλλους σε φασαρία .

5
Νευριάζω με τους πονηρούς ανθρώπους και θαυμάζω την εξυπνάδα, καμιά φορά αν δεν προσέξεις την πατάς.

6
Αν πριν τρία χρόνια μου έλεγε κάποιος ότι θα είχα μπλογκ(δεν ήξερα και τι είναι) θα τον έβγαζα τρελό

7
Τα τελευταία δυο χρόνια αποφάσισα ότι πρέπει να κοιτάξω και τον εαυτό μου και όχι μόνο τους άλλους ,έχω γίνει πιο δυνατή και λέω πολλά ΌΧΙ.

Εγώ θα σας γράψω και μια δική μου αλήθεια τελευταία δεν ήθελα να γράψω και ο λόγος ήταν οι αφόρητοι πόνοι που είχα στα κόκαλα μου ,ο γιατρός μου έδωσε αναλγητικά και περιμένω τις αιματολογικές εξετάσεις .Με τα χάπια ηρέμησαν λίγο οι πόνοι.

Λουλούδια

Σας αφήνω όμορφη συντροφιά μέχρι να γυρίσω.