Η βροχή πάντα θα σ'ακολουθεί

Μέρος πρώτο

Η βροχή είχε σταματήσει και σιγά σιγά άρχισε να αχνοφαίνεται ο ήλιος
ρίχνοντας τις χρυσές του αχτίδες πάνω στο καταπράσινο χορτάρι που δεν ξεπερνούσε τα δέκα εκατοστά και οι σταγόνες από τη βροχή λαμπύριζαν σαν μικρά διαμαντάκια πάνω στα φυλλαράκια του.
Η Φωτεινή βγήκε από το μικρό σπιτάκι που βρισκόταν στην άκρη του χωριού και χρησίμευε σαν στάση λεωφορείου σταυρώνοντανς την ελαφριά ζακέτα που φορούσε για να προφυλαχτεί από την υγρασία της βροχής.
Όταν ξεκίνησε για να πάει στο δημοτικό σχολείο του χωριού όπου δίδασκε εδώ και ένα χρόνο, δεν περίμενε να την πιάσει η βροχή στα μισά του δρόμου, η μέρα φαινόταν να είναι καλή και η απόσταση για το σχολείο από το σπίτι της δεν ήταν πάνω από είκοσι λεπτά ,έτσι κάθε μέρα πηγαινοερχόταν με τα πόδια για να απολαμβάνει και τη φύση μια και την είχε στερηθεί ζώντας όλη της τη ζωή στην Αθήνα.
Η άνοιξη ήταν προς το τέλος της ,σε λίγες μέρες ο Μάης θα τους αποχαιρετούσε και το καλοκαίρι θα έκανε την εμφάνιση του και επίσημα ,αυτά σκεφτόταν η Φωτεινή μπαίνοντας στη μικρή αυλή του σχολείου και προσέχοντας να μην μουσκέψει τα παπούτσια της από το νερό που είχε μαζευτεί στις λακουβίτσες από τη ξαφνική μπόρα.
Ξεκλείδωσε τη πόρτα του σχολείου και σκουπίζοντας τα πόδια της μπήκε μέσα στη τάξη ,κρέμασε τη τσάντα της αφού πρώτα έβγαλε τα βιβλία από μέσα, πήρε το σφουγγάρι και χαμογελώντας έσβησε τα γράμματα που είχε ο πίνακας,κάθισε και περίμενε να έλθουν τα παιδιά ,κοίταξε το ρολόι της και είδε ότι είχαν περάσει και δέκα λεπτά από την ώρα που άρχιζε το μάθημα ,δεν ανησύχησε όμως γιατί τα παιδιά ίσως καθυστέρησαν λίγο με την ξαφνική μπόρα.
Όταν όμως πέρασε μισή ώρα και κανείς δε φαινόταν σηκώθηκε ανήσυχη και πήγε προς τη πόρτα ,σχεδόν έπεσε πάνω στον κύριο Νίκο τον πατέρα των παιδιών ,μα τι έγινε; τον ρώτησε, ήλθα να σας πω ότι τα παιδιά έχουν και τα δυο πυρετό και θα τα πάω στο διπλανό χωριό να τα δει ο αγροτικός γιατρός ,ήλθα να σας το πω για να πάτε και εσείς στο σπίτι σας. Εντάξει κύριε Νίκο περαστικά και ευχαριστώ που με ειδοποιήσατε ,θα περάσω το απόγευμα να τα δω.
Η Φωτεινή έμεινε μόνη και για λίγα λεπτά κοιτούσε τον άνδρα που απομακρυνόταν ,έκλεισε τη πόρτα και πήρε μια εσάρπα που είχε μόνιμα στη μικρή ντουλάπα που χρησίμευε για βιβλιοθήκη και την έριξε στους ώμους της ,κάθισε στη καρέκλα και ακουμπώντας τους αγκώνες πάνω στην έδρα έπιασε με τα δυο της χέρια το κεφάλι και έκλεισε τα μάτια, η βροχή άρχισε να ξαναπέφτει απαλά.
Η βροχή δυνάμωσε και το νεαρό ζευγάρι έτρεχε να προστατευτεί κάτω από μια τέντα, δεν είχαν περάσει πέντε λεπτά από την ώρα που βγήκαν από το πανεπιστήμιο και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς ,η Φωτεινή και ο Πέτρος κρατώντας χέρι χέρι τίναξαν τη βροχή από πάνω τους μπήκαν μέσα στη καφετέρια που βρισκόταν δέκα μέτρα πιο κάτω.
Μπαίνοντας μέσα άκουσαν μια φωνή να τους καλεί προς το μέρος του ,ήταν ο Τάκης δυο χρόνια μεγαλύτερος , που καθόταν με μια παρέα από αγόρια και κορίτσια ,πήγαν προς το μέρος του και χαιρέτησαν τους υπόλοιπους που γνώριζαν ήδη μια και πήγαιναν όλοι στο ίδιο πανεπιστήμιο εκτός από έναν νέο που πρώτη φορά έβλεπαν. Παιδιά να σας συστήσω τον Γιώργο είναι ξάδελφος μου και είναι στην ιατρική τους είπε ο Τάκης.
Η Φωτεινή έδωσε το χέρι της στον Γιώργο και του χαμογέλασε ,αφού έγιναν οι συστάσεις παρήγγειλαν τα ποτά τους και άρχισαν να κουβεντιάζουν και να γελάνε με τα ανέκδοτα του Τάκη ,ήταν ένα στέκι που στη πλειοψηφία του ήταν πάντα γεμάτο με νεαρά παιδιά μια και ήταν κοντά στο πανεπιστήμιο ,έτσι το μόνο που άκουγες ήταν φωνές και γέλια .
Μετά από καμιά ώρα ο Τάκης σηκώθηκε με τον ξάδελφο του να φύγουν ,η βροχή έξω έπεφτε πολύ δυνατά και ο Τάκης πρότεινε στη Φωτεινή αν ήθελε να την πάρουν με το αυτοκίνητο του μια και έμενα στην ίδια γειτονιά,αυτή κάτι είπε στον Πέτρο και αυτός τη συνόδεψε μέχρι τη πόρτα τη φίλησε απαλά χαϊδεύοντας τα μακριά της μαλλιά με μια κίνηση και ξαναμπήκε μέσα.
Ο Τάκης τους είπε να περιμένουν στην είσοδο της καφετέριας για να φέρει το αυτοκίνητο που ήταν λίγο πιο κάτω ούτως ώστε να μη βραχούν ,σε λίγο ήλθε και ο Γιώργος έτρεξε άνοιξε τη μπροστινή πόρτα του αυτοκινήτου και της είπε να περάσει ,αφού κάθισε η Φωτεινή αυτός έκλεισε τη πόρτα και κάθισε στο πίσω κάθισμα,η Φωτεινή ένιωσε άβολα με όλη αυτή την περιποίηση αλλά δεν είπε τίποτα ,εξάλλου έβρεχε τόσο δυνατά που το μόνο που ήθελε ήταν να προφυλαχτεί.
Τις επόμενες μέρες η Φωτεινή δεν ξανάδε ούτε τον Τάκη ούτε τον ξάδελφο του τον Γιώργο, εξάλλου είχε πολύ διάβασμα και δεν πολυπήγαινε στη καφετέρια ,ώσπου μια μέρα κτύπησε το κουδούνι του σπιτιού και μπήκε μέσα η μητέρα του Τάκη που ήταν και φίλη με τη μητέρα της ,είχε έλθει για να τα πει λίγο με τη φίλη της. Τότε η Φωτεινή έμαθε ότι εδώ και λίγες μέρες έμενε κοντά τους και ο ανιψιός της ο Γιώργος παιδί τού αδελφού της ,στην αρχή έμενε σε σπίτι που είχε νοικιάσει ο πατέρας του αλλά τώρα τελευταία οι δουλειές δεν πήγαιναν καθόλου καλά και έτσι αποφάσισαν να μένει με τη θεία του για να γλυτώνουν τα νοίκια.
Οι μέρες περνούσαν και τα παιδιά καμιά φορά παίρνανε και τη Φωτεινή μαζί τους στις εξόδους τους ο Τάκης την πρόσεχε σαν αδελφή του μια και δεν είχε δικιά του αλλά και η Φωτεινή σαν τον μεγάλο της αδελφό τον έβλεπε που δεν είχε,τον Γιώργο τον έβλεπε αλλιώς ,ούτε αυτή δεν ήξερε πως ,όμως σιγά σιγά είχε αρχίσει να βρίσκει δικαιολογίες για να μη βγαίνει έξω μαζί με τον Πέτρο το αγόρι της, η δυσαρέσκεια από τη μεριά του Πέτρου ήταν εμφανής και ειδικά όταν την έβλεπε πως κοιτούσε τον Γιώργο όποτε βρισκόντουσαν όλοι μαζί. Η Φωτεινή περίμενε ένα βλέμμα ή έστω ένα σημάδι από τον Γιώργο ότι και αυτός ενδιαφερόταν αλλά μάταια ίσα ίσα που αυτός απέφευγε να την κοιτάξει στα μάτια ακόμα και να της απευθύνει το λόγο,ώσπου μια μέρα εκεί που κάθονταν ό ένας δίπλα στον άλλο και ήταν ο καθένας στις σκέψεις του και δεν έπαιρνα μέρος σε καμιά συζήτηση ,ο Γιώργος την ακούμπησε στο μπράτσο λέγοντας το όνομα της.

Υ.Γ.
Πρέπει να διαβάσω κιόλας μην ξεχνιόμαστε ,πάω και σχολείο.

Σαλάγα τα

Το απόγευμα του Σαββάτου μετά τη δουλειά πήγα στο χωριό για να ψηφίσω σαν καλός πολίτης.
Έτσι τη Κυριακή το πρωί ενώ οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν εγώ έφτιαξα το καφεδάκι μου και κάθισα στο μπαλκόνι να το απολαύσω ρίχνοντας στους ώμους μου και το τζιν μπουφάν μου γιατί καθότι βουνά μια ψυχρούλα την έχει.
Εκεί που ατένιζα τα βουνά άκουσα τα κουδούνια (όχι αυτά που έχω στο κεφάλι τσ τσ τσ μα τι είσαστε τέλος πάντων) αλλά τα κουδούνια από το κοπάδι που ανέβαινε τη πλαγιά.

Πήρα τη φωτομηχανή μου για να τραβήξω βίντεο να ακούσετε και εσείς αυτή τη όμορφη ορχήστρα αλλά κάτι δεν λειτουργούσε και έτσι αρκέστηκε στις φωτό
Στην αρχή ήταν λίγο θαμπές γιατί ακόμα είχε καταχνιά (στην αρχή νόμισα ότι έχανα το φως μου , το λίγο που έχω) ,αλλά σιγά σιγά άρχισε ο ήλιος να βγαίνει ( ο κανονικός ο ήλιος, μα που πάει το μυαλό σας; δεν θα συνεννοηθούμε σήμερα) και το (τοπίο στην ομίχλη ) έγινε λαμπερό .
Τα πρόβατα (στη φωτογραφία!!!!) άρχισαν να φαίνονται και ο τσοπάνης λεπτός με το μουστάκι του τα κοιτούσε και τα καμάρωνε( τον ξέρω τον τσοπάνης είναι μπάρμπας του άντρα μου και είναι όπως τον περιγράφω, (τι νομίσατε έτσι θα το έλεγα; ψέματα εγώ δεν λέω).
Με το φως του ήλιου τα βουνά φάνηκαν καταπράσινα (έχει έλατα και πουρνάρια ,τι θα ήταν μπλε με βούλες; εξάλλου φαίνονται) .
Και αν δεν με πιστεύετε ότι μιλώ για τα βουνά δέστε τις φωτογραφίες.
Πρασίνισε ο τόπος ,και όλη η γύρω περιοχή .Όλος ο νομός μονοεδρικός πρασίνισε ,τα φύλλα φέτος θα αργήσουν να σαπίσουν ,ακόμη δεν πήραν εκείνο τα κιτρινοκαφέ χρώμα.
Όταν θα ξαναπάω στο χωριό θα βγάλω φωτό με τα πιο Φθινοπωρινά χρώματα για να μη λέτε .ότι μιλώ για άλλα πράγματα και όχι για τη φύση.

Βράσε όρυζαν

Θα τρώμε που θα ΄τρώμε το πήδημα όποιος και να βγει , τουλάχιστον ας διαλέξω εγώ ποιός θα με πηδάει.

Ξανά στα θρανία.

Πείτε μου καλή σχολική χρονιά στο νυκτερινό Λύκειο που άρχισα!!!!!

Σχολικές τσάντες ! Καλή σχολική χρονιά και ιδιαίτερα στα πρωτάκια!!

Εσείς θυμάστε την ΠΡΩΤΗ σας σχολική τσάντα;
Εγώ θυμάμαι μια μαύρη με ένα φερμουάρ από πάνω για να μπαίνουν τα βιβλία και ένα φερμουάρ στο πλάι με πιο μικρή θήκη για να βάζουμε τη κασετίνα με τα μολύβια.
Η κασετίνα θυμάμαι ήταν κόκκινη με την Κύπρο πάνω ,νομίζω κυκλοφορούν και τώρα .Τα Χριστούγεννα που θα έλθω Κύπρο θα αγοράσω μια.
Η τσάντα δεν είχε χερούλια ,την κρατούσα παραμάσχαλα ή πίσω στη μέση με τα δυο χέρια .
Καλύτερη δεν γινόταν γιατί εγώ τα λεφτά για τη σχολική τσάντα τα έτρωγα στις κούκλες.
Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και στους εκπαιδευτικούς
Είδατε τι τσαντομάνι κυκλοφορεί τώρα έτσι;Όλα ασορτί.
  Και τα καινούρια   τα μολύβια   με εκείνη τη μυρωδιά   του ξύλου! πάντα μου αρέσει αυτή η μυρωδιά. Φορούσαμε και καρώ ποδίτσα  με ασπρο κάτασπρο γιακαδάκι.
 Ωραίες εποχές   όπως τις βλέπω με την ματιά την σημερινή,ζόρικα με την τότε ματιά, χα χα χα η υπόθεση ήθελε διάβασμα!!!
Αντε καλή χρονιά να έχουν  όλα τα παιδιά του κόσμου και οι δάσκαλοι  και οι καθηγητές!!

Ταξιδάκι

Για σας και χαρά σας και στα δικά σας οι ελεύθεροι και στα παιδιά σας όσοι έχετε παιδιά..
Την Κυριακή πήγα στον Πύργο Ηλείας,ευτυχώς φέτος δεν είχε φωτιές (μα δέστε χαρά που κάνει η μπέμπα).
Πήγα που λέτε σε ένα γάμο δυο πολύ καλών παιδιών, Ο πατέρας της νύφης Κυπραίος η μαμά καλαμαρού εμείς ήμασταν από τη μεριά του γαμπρού .Η μάνα του γαμπρού Κύπρια και ο μπαμπάς καλαμαράς και από το ίδιο χωριό του δικού μου καλαμαρά και τους έχω βαφτίσει και τον δεύτερο γιο τους.(πήγαμε και για καλαμαράκια στο Κατάκολο) χα χα χα .Εγώ έφαγα μπριζόλα.
Περάσαμε πολύ ωραία όλα ήταν όμορφα.
Αλλά εγώ πρώτη φορά περνούσα από τη γέφυρα Ρίου Αντιρίου (Αλλη χαρά η μπέμπα)Εγκαινίασα τη γέφυρα (και δεν είμαι γκαντέμο)χι χι χι. τσ τσ τσ ,τόσες χαρές μαζεμένες πως να τις αντέξει ο οργανισμό του ανθρώπου!!!(κάνουμε και χούμορ)
Επειδή εγώ πήρα τη χαρά μου όταν φεύγαμε είπα να βγάλω και καμιά φωτογραφία τη γέφυρα (όχι των στεναγμών),μετά μετάνιωσα και πάτησα το κουμπί για το βίντεο για να ταξιδέψετε και εσείς μαζί μου(πως είπατε; έχετε πάει εσείς; πάλι τελευταία πήγα;

Γουρουνόγριπη και μάσκες

Στις 12 Αυγούστου πήγα στην Αθήνα γιατί αρρώστησε η κόρη μου με πυρετό ,βήχα και την πονούσε το σώμα της, κλασικά σημάδια γρίπης.
Έφτασα το βράδυ και την βρήκα στο κρεβάτι ελαφρώς καταπονημένη,την άλλη μέρα το πρωί πήγαμε σε γιατρό στο ΙΚΑ και εκεί η γιατρός μας έκανε επίπληξη επειδή δεν φορούσαμε μάσκα .Η συγκεκριμένη γιατρός (πρώτη φορά τη βλέπαμε) είχε τρομοκρατηθεί και μας είπε να βάλουμε ένα μαντήλι μπροστά στο στόμα μας και μάλιστα όχι με καλό τρόπο ,η δε κόρη μου την άρπαξε και της είπε ότι δεν είναι αυτός τρόπος από μια γιατρό προς τους ασθενείς της. Η γιατρός προσπάθησε να δικαιολογηθεί ότι είναι απροστάτευτη γιατί δεν τους δίνουν μάσκες και δεν τους βάζουν εμβόλια ,ακροάστηκε την κόρη μου(θερμοκρασία δεν της πήρε)και μας είπε να πάρει ντεπόν για τον πυρετό και αν δεν υποχωρήσει να πάμε σε κάποιο νοσοκομείο.
Την ευχαριστήσαμε (εγώ δηλαδή η κόρη μου είχε πάρει ανάποδες από τον τρόπο της και φύγαμε).
Τα παραπάνω έγιναν την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή 16 Αυγούστου ο πυρετός μια έπεφτε μια ανέβαινε, έτσι το βράδυ της Κυριακής πήγαμε στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο γιατί πια δεν άντεχε το στομάχι άλλα ντεπόν.
Φτάσαμε στη πύλη του νοσοκομείου η ώρα επτάμισι το απόγευμα, η κόρη μου είχε βάλει και τη μάσκα της ,εκεί τους είπα ότι έχει πυρετό και να μας πούνε που να πάμε ,μου υπέδειξαν τα επείγοντα και από που θα πάω (πρώτη φορά πηγαίναμε) μπήκαμε μέσα όπου και ήταν αρκετοί άλλοι ασθενείς που περίμεναν τη σειρά τους ,η κόρη μου κάθισε και εγώ είπα στη γραμματεία ότι έχει πυρετό η κόρη μου και αν χρειάζονται το βιβλιάριο ή αν θα πάρω κάποιο χαρτί από αυτούς για το γιατρό(δεύτερη φορά που λέω το λόγο της επίσκεψης μας εκεί) η (ξανθιά ) θα τη βρούμε και παρακάτω γιαυτό την κυκλώνω, μου ότι θα πάω στο παθολογικό δεύτερη πόρτα, μου έκανε λίγο εντύπωση αλλά προχώρησα για να δω που θα πάμε. Στην πόρτα ήταν ένας σεκιουριτάς που με ρώτησε τι ακριβώς ήθελα, εγώ (πάλι) ανέφερα τον πυρετό και ότι στη γραμματεία μου υπέδειξαν το παθολογικό(επειδή τον σεκιουριτά τον είχαν τρελάνει οι ασθενείς παίζετε να μην έπιασε τον (πυρετό)ο άνθρωπος λοιπόν μου είπε να πάρω ένα χαρτάκι από μηχάνημα που ήταν δίπλα ,μάλιστα το πάτησε και μου το έδωσε .Είναι ένα μηχάνημα που έγραφε όλες τις ιατρικές ειδικότητες και έτσι έπαιρνες το χαρτάκι με τον αριθμό σου και περίμενες τη σειρά σου.
Πήγα λοιπόν και κάθισα δίπλα στο παιδί μου που ήταν εξαντλημένο και ξάπλωσε τη ποδιά μου μέχρι να έλθει η σειρά μας.
Να σημειώσω ότι είχα βάλει και εγώ τη μάσκα μου για να προφυλακτώ από τους άλλους ασθενείς), μετά από κάμποση ώρα κάποιος μας ρώτησε τι έχει το παιδί και είπαμε ΠΥΡΕΤΟ μα και εμεις πως το είπαμε έτσι απότομα τσ τσ τσ για πότε έφυγαν οι μπροστινόι μας για πότε έφυγαν οι πλαϊνοί μας δεν θα το πιστέψετε.
Ε ΝΑΙ μας πιάσανε τα γέλια ( βρε ηλίθιοι να τους πει κανείς τόση ώρα φοράμε μάσκα και οι μισοί εκει μέσα βήχανε χωρίς μάσκα.
Μετά από μια ώρα και τρία τέταρτα ήλθε η σειρά μας και προχωρήσαμε στη πόρτα που στεκόταν ο σεκιουριτάς ( τώρα ήταν τρεις) και τους είπα ότι θα πάμε στο παθολογικό έκανε να μου δείξει τη πόρτα όταν ο πιο νεαρός από τους τρεις με ρώτησε σιγά αν έχει πυρετό η κόρη μου, ναι του λέω , μα τόση ώρα είσαστε εδώ; ναι του λέω κοντεύουμε δυο ώρες το έχω πει τρεις φορές ότι ήρθαμε με πυρετό και μας είπαν να περιμένουμε.
Πανικοβληθήκανε και οι τρεις, μας πήρανε και μας βγάλανε από την αίθουσα , πολύ ευγενικά και οδήγησαν την κόρη μου από άλλη πόρτα εμένα πάλι μου είπαν να περιμένω εκεί που ήμουν και πρώτα, αφού τους βεβαίωσα ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα υγείας και μάλιστα φορούσα μάσκα από την αρχή.
Να πω την αλήθεια με ζώσανε τα φίδια αλλά δεν μπορούσα να κάνω και κάτι,μετά από πολύ ώρα ήλθε ένας γιατρός φώναξε το όνομα μας και μου έδωσε κάποια χαρτιά να μου τα σφραγίσουν στη γραμματεία και μετά να του τα πάω εκεί που ήταν και η κόρη μου.
Πράγματι πήγα και εκεί στο διάδρομο είχε ένα δωμάτιο που μέσα ήταν όλοι οι εμπύρετοι με συμπτώματα γρίπης και μόνο γιατροί μπαίνανε μέσα,οι συνοδοί ήμασταν απ' έξω
Βασικά μόνο εγώ ήμουν έξω και ένας νεαρός ξένος.Μέσα ήταν 5 κορίτσια στη ηλικία της κόρης μου και ένας νεαρός ,Τους έκαναν ακτινογραφία θώρακος γενική αίματος και ούρων και αφού όλα ήταν καθαρά (τα δικά μας τουλάχιστον και δυο τριών άλλων που έτυχε να τα ακούσω γιατί ο γιατρός τα είπε στο διάδρομο που ήμουν και εγώ) φύγαμε η ώρα δυόμιση το πρωί.
ΟΧΙ δεν είχαμε τη γουρουνόγριπη, ήταν μια απλή ίωση που κράτησε λίγο παραπάνω αλλά λόγω του ότι είχε πάει σε νησί τις προηγούμενες μέρες λιγάκι φοβηθήκαμε το κακό.Επίσης όλοι ζητούσαν μάσκες γιατί φοβηθήκανε.
Όσο περιμέναμε στη αίθουσα αναμονής ήλθαν τρία παιδιά ναρκωμανείς και εκει μάθαμε ότι ο μικρότερος αδελφός του ενός είχε πεθάνει από τα ναρκωτικά εκείνη την ώρα στο νοσοκομείο όπου τον είχαν πάει και μάλιστα είχε κάνει και την αναγνώρηση.
Ειδοποιήθηκε η μάνα του παιδιού να έλθει στο νοσοκομείο για κάποιο πρόβλημα που είχε το ένα της παιδί. Οι τρεις νεαροί φύγανε από εκει και τους ακούσαμε όλοι να λένε ότι πάνε για βρουν την κοπέλα που έδωσε τη δόση.
Μετά από ώρα ήλθε μια γυναίκα στη γραμματεία μαζί με ένα κορίτσι και είπε το όνομα της στην (ξανθιά) και ότι θέλει να δει το παιδί της ( η μάνα αυτή δεν ήξερε ότι το παιδί της πέθανε) και της λέει η ξανθιά η αναγνώριση έγινε από τον αδελφό του ΌΛΟΙ εκεί καταλάβαμε ότι η γυναίκα δεν ήξερε τίποτα για νεκρό παιδί και ότι δεν το έπιασε από τη πρώτη για την αναγνώριση ΑΛΛΑ (Η ΞΑΝΘΙΑ)θεώρησε έξυπνο να επαναλάβει ότι η αναγνώριση έγινε από το άλλο παιδί ,Μα τι μου λέτε τώρα; ποια αναγνώριση τι μου λέτε να αναρωτιέται η δύστυχη μάνα!! Ο γιος σας πέθανε .Δεν γράφω το τι ακολούθησε αλλά θα γράψω αυτό ΔΕΝ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΕΘΑΝΕ!! ΤΗΝ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟ ΛΕΜΕ .
Σίγουρα υπάρχει άλλος τρόπος να ανακεινώσεις σε ένα γονιό την απώλεια του παιδιού του ακόμη και όταν την περιμένει!!.
Ε Αϊ σιχτιρ ξανθιά .