Περιμένοντας τη σειρά σου

Σας έχει τύχει να περιμένετε σε αίθουσα αναμονής κάποιου ιατρείου είτε ιδιωτικού είτε νοσοκομείου και να έρχονται κάποιοι μετά από εσάς και να ορμούν μέσα παίρνοντας τη σειρά σας? Πολύ σπαστικό έτσι?
Εγώ όταν έχω ραντεβού με γιατρό πηγαίνω και αν ο γιατρός καθυστερεί με πελάτες μέσα οι οποίοι είχαν ραντεβού πριν από εμένα κάνω υπομονή μπορώ να πω γαϊδουρινή, είναι και κόσμος που έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειάζεται περισσότερη ώρα ο γιατρός για να εντοπίσει το πρόβλημα.
Όταν όμως έρθει κάποιος ή κάποια συνήθως η κάποια και με αναίδεια θελήσει να μου πάρει τη σειρά,δεν ξέρω εσείς αλλά εμένα μου ανάβουν τα λαμπάκια,όχι δεν κάνω καυγά αλλά με ευγένεια θα πω, τώρα είναι η σειρά μου και όταν τελειώσω εγώ πάρτε όποιου θέλετε τη σειρά,αν προλάβω γιατί άμα μπει μέσα στο ιατρείο ο άλλος τρέχα γύρευε,το πολύ πολύ αν μου πάρει την πίεση ο γιατρός να την βρει κανονική εκεί που θα είναι 10-11 να τη βρει 12.
Προχθές πήγα στο κέντρο υγείας για να μου βγάλει η γιατρός ένα φρονιμίτη είχα ραντεβού 9 ώρα ,αλλά εγώ πήγα οκτώ και μισή . Μέσα ακουγόταν ο τροχός οι δυο κυρίες που περίμεναν είχαν ραντεβού και οι δυο οκτώ και μισή, η μία πέντε δέκα λεπτά δουλειά είχε μαζί της η γιατρός και πράγματι έτσι έγινε μετά.
Επίσης μέσα είχε ένα έκτακτο περιστατικό και για το λόγο αυτό θα πήγαιναν τα ραντεβού πίσω, όλα καλά τι να κάνουμε είναι και τα έκτακτα, θα μπορούσε να είμαστε εμείς σε αυτή τη θέση.Έλα όμως που ήρθε μια [κυρία]επάγγελμα δασκάλα εννέα και δέκα που μόλις είχε βγει έξω το έκτακτο, όρμησε μέσα λέγοντας έχω ραντεβού οκτώ και μισή σηκώνονται πάνω και οι άλλες δυο και οι τρεις μπαίνουν μέσα στο ιατρείο ,κοιτάει η γιατρός τα ραντεβού της και λέει στη δασκάλα εσύ έχεις μεθαύριο ραντεβού . Ναι λέει η δασκάλα αλλά τώρα έχω κενό και αν δεν τελειώσω νωρίς θα μείνουν τα παιδιά μόνα τους στη τάξη .Εγώ δεν σηκώθηκα από τη θέση μου είδα τις δύο άλλες να βγαίνουν από το ιατρείο και να μένει το κενό αέρος μισή ώρα μέσα, αφού τέλειωσε βγήκε σαν καλή δασκάλα και έφυγε χωρίς καν να πει ένα συγνώμη ή ένα ευχαριστώ που της παραχώρησαν πέντε άτομα [στο μεταξύ ήρθαν και τα άλλα ραντεβού]τη σειρά τους.Αυτή πήγε να διδάξει τα παιδιά πως να παίρνουν τη σειρά από τους άλλους ασθενείς .Κάτι τέτοιοι μου ανάβουν τα λαμπάκια ,τουλάχιστο ζήτα το ευγενικά και ανάλογα θα σε αφήσω. Εγώ δεν πόνεσα καθόλου όταν έβγαλα το φρονιμίτη ,τώρα άμα πω ότι δεν ευχήθηκα να πονέσει η δασκάλα θα είναι ψέμα .

Στη μνήμη του Διομήδη Κομνηνού

Το κάτωθεν ποίημα το έγραψε ο ποιητής Δημήτρης Ραβανή -Ρέντη για τον δεκαεφτάχρονο Κύπριο
Διομήδη Κομνηνό που ήταν μεταξύ των φονευθέντων από τους φασίστες κατά την εξέγερση του πολυτεχνείου.
Σήμερα με μεγάλη συγκίνηση το απήγγειλα στη γιορτή που κάναμε για το πολυτεχνείο ,κάθε χρόνο αυτό το ποίημα βρίσκετε ανάμεσα στα άλλα που απαγγέλλονται .


Μεταξύ των φονευθέντων είναι ο
Διομήδης Κομνηνός ετών 17 με
βεβαρυμένον παρελθόν
Εφημερίδες-από επίσημη ανακοίνωση


Δημήτρη Ραβανή-Ρέντη


Στο Διομήδη Κομνηνό


Βεβαίως
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης

Πέντε χρονών στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο
δέκα χρονών ξυπόλυτος
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία

Στα δέκα επτά
μ'ένα πλακάτ στο χέρι
ψωμί- παιδεία-ελευθερία.