Αληθινά όνειρα

Κάθισε κάτω από τη σκιά του μεγάλου δένδρου πάνω στο ξύλινο παγκάκι που τα χρώματα του είχαν ξεφτίσει από πολύ καιρό,ίσως κάποτε να ήταν βαμμένο πράσινο.
Πήρε το βιβλίο και προσπάθησε να διαβάσει ,αλλά η μέρα ήταν τόσο όμορφη!! αρχές της Άνοιξης ο ουρανός ήταν καταγάλανος ,ούτε ένα συννεφάκι δεν φαινόταν στον ορίζοντα ,αντίθετα με την προηγούμενη βδομάδα που έριχνε κατακλυσμό και ο αέρας δεν σε άφηνε να ξεμυτίσεις
Σήμερα όμως τίποτα δεν την κρατούσε στο σπίτι. Κάθε Τετάρτη είχε ρεπό από το εμπορικό όπου δούλευε μέχρι να πάρει το πτυχίο της ,μετά θα ακολουθούσε το επάγγελμα που διάλεξε κοινωνική λειτουργός, ήθελε να ασχοληθεί με τα κοινά.
Παράτησε το βιβλίο δίπλα και το βλέμμα της έπεσε πάνω σε δυο πιτσιρίκια που ήταν δεν ήταν τεσσάρων χρονών και κρατούσαν μια μπάλα που πετούσαν ο ένας στον άλλο γελώντας ,δίπλα τους στεκόταν μια μελαχρινή κοπέλα με τα μαλλιά πλεγμένα πίσω και της έφταναν μέχρι τη μέση,σίγουρα δεν θα ήταν η μητέρα τους, αυτά ήταν καστανόξανθα αν και δεν πρόλαβε να αναρωτηθεί πως ίσως να έμοιαζαν στον πατέρα τους γιατί είδε μια άλλη γυναίκα να πλησιάζει και τα μικρά να τρέχουν πάνω της φωνάζοντας μαμά, μαμά.
Όχι σου λέω όχι δεν γυρνάω στο σπίτι μου ,δεν μπορώ άλλο δεν αντέχω αυτό που γίνετε, ο λυγμός δίπλα της την έκανε να γυρίσει, είδε δυο κορίτσια το ένα με κοντά ξανθά μαλλιά και το άλλο με καστανά σγουρά , αυτό με τα σγουρά τώρα έκλαιγε προσπαθώντας να μην ακουστεί.
Ξαναπήρε το βιβλίο και έκανε ότι διάβαζε δεν ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τα κορίτσια ,αυτό που έκλαιγε πιθανόν να μην πήρε καν είδηση ότι κάποιος άλλος τους άκουγε, εξάλλου το πάρκο είχε πολύ κόσμο μετά το μεσημέρι,ήταν λίγο μετά που έκλειναν οι δουλειές και τα σχολεία και πολλοί περνούσαν ή κάθονταν να χαρούν λίγο ήλιο και να ξεφύγουν από το κλείσιμο στα γραφεία και τα σχολεία,το άλλο κορίτσι όμως η φίλη της γύρισε και την κοίταξε κάπως αμήχανα, αυτή βέβαια έκανε σαν να μην άκουσε τίποτα και συνέχισε να είναι σκυφτή στο βιβλίο.
Και που θα πας ? Θα έλθω σε σένα !! Δεν γίνετε από χθες είναι η αδελφή μου στο σπίτι με τα παιδιά της και γίνετε χαμός . Δεν πειράζει θα μείνω εδώ μέχρι που θα νυκτώσει και όταν φύγει η αδελφή σου πάρε με τηλέφωνο να έλθω ,δεν θα μείνω καιρό ,μετά θα δω τι θα κάνω..
Το κορίτσι με τα κοντά μαλλιά αγαπούσε τη φίλη της, ήξερε το δράμα της και ένιωθε άσχημα που δεν μπορούσε να τη βοηθήσει, δεν ήξερε τι να της πει ,κοίτα δεν γίνετε να έρθεις γιατί ....,κόμπιαζε, να.... ξέρεις η αδελφή μου παράτησε τον άνδρα της και όπως ξέρεις το δυαράκι που μένουμε ίσα ίσα που μας χωράει ,εγώ κοιμάμαι στο χολ γιατί στον καναπέ του σαλονιού βάλαμε τα παιδιά ,η αδελφή μου κοιμάται χάμω,σου λέω δεν γίνετε.
Έκλεισε το βιβλίο με σκοπό να σηκωθεί να φύγει,αλλά δεν κουνήθηκε από τη θέση της όταν άκουσε το κορίτσι να συνεχίζει και να λέει στη φίλη της ,γιατί δεν πηγαίνεις στην αστυνομία?
Θεέ μου τι γίνετε εδώ?Άνοιξε το βιβλίο και μόνο γράμματα δεν έβλεπε, που και που γυρνούσε και καμιά σελίδα για να μην καταλάβουν ότι έστησε αυτί,και συγχρόνως το μυαλό της δούλευε.Την είχε πιάσει μια αγωνία και ένας φόβος για το τι θα άκουγε όμως δεν κουνήθηκε από τη θέση της.
Μα τι λες ? Το κορίτσι με τα σγουρά μαλλιά σχεδόν φώναξε ,ένα κύριος που περνούσε εκείνη τη στιγμή από μπροστά τους γύρισε και τις κοίταξε κουνώντας το κεφάλι και μονολόγησε λίγα βήματα πιο πέρα, αχ αυτά τα σημερινά παιδιά !!!! και συνέχισε τη βόλτα του κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο που οι αχτίδες του τώρα δεν έκαιγαν ,είχε πάει πέντε η ώρα.
Ξέρεις τι λες???? Αυτός είναι η αστυνομία!!! Να μην πας στο τμήμα που δουλεύει αυτός !! Χα φώναξε ακόμα πιο δυνατά το σγουρόμαλλο κορίτσι και μετά σχεδόν ψιθυριστά και τι νομίζεις ?Όλοι αυτοί γνωρίζει ο ένας τον άλλο ,λες να τον καταδώσουν???Όχι όχι θα με βγάλουν τρελή και αυτός μετά από λίγο καιρό θα αρχίσει τα ίδια .
Η μαμά σου τι λέει ?επέμενε η φίλη της. Τρελή είσαι?? Τι να της πω?? Ότι ο άνδρας της κάθε τρεις και λίγο έρχεται το βράδυ όταν αυτή κοιμάται και με βιάζει? Αυτό να της πω?? Δεν θα με πιστέψει!!!
Κάποτε στο άλλο σπίτι που μέναμε τότε που ζούσε ο μπαμπάς μου ακόμα είχε βουίξει ο τόπος πως ΄ένας πατέρας βίαζε την κόρη του,το είχε πει και η τηλεόραση. Ξέρεις τι είπε η μάνα μου ?΄΄Ότι το κορίτσι ξεμυάλισε τον πατέρα του !!Αν είναι δυνατόν!!!!Και τώρα μου λες να της πω για τον πατριό μου έναν ξένο για μένα, τον άνδρα της? Που να μην έσωνε ποτέ να τον παντρευτεί !!!.
Τώρα το κορίτσι έκλαιγε με λυγμούς, η φίλη της την αγκάλιασε και κλαίγοντας και αυτή προσπαθούσε να βρει δυο λόγια παρηγοριάς.
Το βιβλίο της έφυγε από τα χέρια , κοινωνική λειτουργός δεν θέλει να γίνει?Να βοηθά κόσμο ? Τέτοιες περιπτώσεις θα συναντούσε συχνά ,σηκώθηκε από το ξεφτισμένο παγκάκι και έκανε ένα βήμα προς τα κορίτσια, όμως τι έπαθε? Γιατί δεν μπορούσε να κουνήσει τα πόδια της ?Γιατί ένιωθε τόσο βαριά?Γύρισε αργά, αργά το κεφάλι της αλλά τα κορίτσια δεν ήταν εκεί ?Πού είχαν εξαφανιστεί?Γιατί καθόταν μόνη στο πάρκο? Που πήγε ο ήλιος? Γιατί κρύωνε?
Έβαλε όλη της την δύναμη να κουνηθεί αλλά ένιωσε το σώμα της να πιέζετε, άνοιξε τα μάτια έντρομη, τα χέρια της ήταν ακινητοποιημένα, πήγε να φωνάξει αλλά ένα χέρι της έκλεινε το στόμα ,για άλλη μια νύχτα έζησε τον εφιάλτη που ζούσε εδώ και δυο χρόνια.

Ουράνιο τόξο

Σήμερα το απόγευμα βγαίνοντας στο μπαλκόνι, στον πρώτο όροφο που μένω είδα στον ουρανό ένα ουράνιο τόξο που κρυβόταν πίσω από το σπίτι απέναντι και δεν φαινόταν πολύ καλά,έτσι πήρα την μηχανή και ανέβηκα στη ταράτσα της τριώροφης πολυκατοικίας για να το φωτογραφίσω και να σας το δείξω.
Το ουράνιο τόξο μου αρέσει ,μου αρέσουν τα χρώματα του , είναι σαν μήνυμα ελπίδας όπως ξεπροβάλλει ανάμεσα στα σύννεφα,είναι σαν να σου λέει πως όλα θα φτιάξουν,νομίζω ότι παλιά όταν ήμουν παιδί έβλεπα πιο συχνά ουράνια τόξα ,μπορεί όμως να κάνω λάθος και τώρα απλά να μην τα προσέχω όταν βγαίνουν .
Τα ουράνια τόξα έχουν κάτι παιδικό ,τα παιδάκια όταν το δουν θα το δείξουν με τα χεράκια τους ,θα ανοίξουν το στόμα τους όλο θαυμασμό εγώ άρπαξα τη φωτογραφική μηχανή δεν ήταν και κανένας άλλος στο σπίτι να του πω τι όμορφο ουράνιο τόξο για να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου,γιατί ενθουσιάστηκα και όπως ήμουν με την ρόμπα(ρόμπα γίναμε) ανέβηκα στη ταράτσα και σας το παρουσιάζω.

Νανούρισμα

Το νανούρισμα αυτό το αφιερώνω στον Διάσπορο και Σπύρο που ξέρω ότι έχουν μικρά μωράκια και σε όλους εσας που πιθανόν να έχετε ή θα αποκτήσετε .Την ιδέα την πήρα από την Λεμέσια όταν πριν λίγο καιρό έβαλε ένα κυπριακό νανούρισμα στο μπλογκ της.
Το νανούρισμα το λέω εγώ για να δώσω λίγο το ρυθμό εσείς θα το πείτε με την δική σας γλυκιά φωνή.

Nα πεις να να, να κοιμηθεί το χαϊδεμένο μου τ'αρνί
να πεις να να τ'αρνέλι μου να να το κουκλαρδέλι μου
Νάνι, νάνι, νάνι,νάνι κι όπου το πονεί να γιάνει
Έλα ύπνε και πάρε το και πάλι ξύπνησε το
έλα ύπνε και πάρε το και γλυκοκοίμησε το
και πάνι το στη Παναγιά και πάλι ξύπνησέ το
Νάνι,νάνι νάνι,νάνι το μωρέλι μου να κάνει
Κοιμάτ' ο ήλιος στα βουνά κοιμάτε στα λαγκάδια
κοιμάτε η Σοφία μου μες' στα μαργαριτάρια
Νάνι ,νάνι, νάνι κι όπου το πονεί να γιάνει

Το τραγούδι το είχα ακούσει από ηχογράφηση που είχε γίνει στο Αναγνωστήριο
η Ανάπτηξη της Αγιάσου με ερμηνεύτρια την Κυρία Ευστρατία Σταυρακέλλη.
Δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο.

Οι αποφάσεις μας και πόσο τις υλοποιούμε.

Και όλα μαζί νοστιμίζουν τη ζωή ,και τα αλμυρά και τα πικρά και τα καυτερά.




Φέτος έχω απογοητεύσει τον εαυτό μου και φταίω εγώ και μόνο εγώ,συγκεκριμένα από πέρσι τον Σεμπτέβρη,αν και τότε δεν ήθελα να το παραδεχτώ και άφησα να με πάρει το (ποτάμι).
Γι' αυτό διάλεξα να γράψω με το χρώμα γκρι ,δεν είναι και όλα μαύρα!!
Να σας εξηγήσω, όχι ότι άλλη δουλειά δεν είχατε να κάνετε παρά να ακούσετε τις δικαιολογίες μου για τις βλακείες που κάνω.
Όταν πέρσι το Καλοκαίρι (άλλο η ταινία εκείνο το ί πιο όμορφη,ΑΛΛΑ δεν παίρνω και όρκο) τελείωσα το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας (ένα τι πάνω από το δημοτικό,μην φανταστείτε τρελά πράγματα) ,είχα πει ότι θα συνεχίσω και στο νυκτερινό Λύκειο,μάλιστα ήμουν ενθουσιασμένη ,παρόλο που είχα κουραστεί, γιατί το πρωί ήμουν στη δουλειά το
βράδυ ήμουν στα θρανία.

Και αν πάλι οι υποχρεώσεις μου δεν το επέτρεπαν να πάω στο Λύκειο θα συμβιβαζόμουν με τα ΚΕΕ κέντρο εκπαίδευσης ενηλίκων και για να είμαι σίγουρη έφτιαξα τα χαρτιά μου και για εκεί, για να παρακολουθήσω Αγγλικά και υπολογιστές για φέτος.

Είμαι ένα άτομο το οποίο όταν πρόκειται να κάνω κάτι, ειδικά για μένα να μην επηρεάζομαι από άλλους ,εκτός και αν η απόφαση μου είναι για τρίτους οπότε θα σκεφτώ και τις επεμβάσεις άλλου για να μην πάρω στο λαιμό μου το άτομο που έχει σχέση με την δική μου απόφαση.
Αυτή τη φορά ίσως η κούραση ,ίσως ότι είχα παραμελήσει λίγο το σπίτι( να και οι δικαιολογίες που έλεγα), επηρεάστηκα, από τον σύζυγο, πως τα κατάφερε ,? θα κουραστείς, θα τα φτύσεις ,θα σε μαζεύουμε ε ήμουν και κουρασμένη η αλήθεια να λέγετε , δεν τα έβγαλε από το μυαλό του και δεν έχει και κανένα πρόβλημα αν η γυναίκα του έχει τελειώσει μόνο δημοτικό ή μόνο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.Δεν ξέρω αλλά με θεωρεί αρκετά (έξυπνη και τα βγάζω πέρα, αν και η εξυπνάδα δεν έχει σχέση με την μόρφωση) δικό του θέμα,τέλος πάντων επηρεάστηκα .

Τώρα βρήκα να επηρεαστώ, το όρνιο,ναι ναι όρνιο ,γιατί γιατί ούτε τα ΚΕΕ άνοιξαν και σε μια σχολή που γράφτηκα για βυζαντινή μουσική πήγα μόνο μία φορά γιατί σκέφτηκα (τώρα βρήκα να σκεφτώ)ότι δεν ήμουν διαθετημένη να πληρώνω δίδακτρα .
Σκέτη απογοήτευσει σας λέω ,γιατί δεν έχω καμιά όρεξη να κάθομαι σπίτι τα απογεύματα και να πλέκω την κάλτσα του στρατιώτη.Πως είπατε? να διαβάζω βιβλία?το κάνω και αυτό .
Δεν θα υποσχεθώ τίποτα για την νέα σχολική χρονιά, δεν θα πω σε κανένα τίποτα ,ξέεερω εγώ τι θα ΚΑΝΩ .Μέχρι τότε θα νομίζω πως κάαααατι γράφω εδώ στον υπολογιστή ,ο οποίος μου αρέσει πάρα πολύ μέχρι που άρχισα να ανησυχώ για μένα.
Και επειδή τη ζωή μας πρέπει μόνοι μας να την νοστιμίζουμε χωρίς παρεμβάσεις από( οποιοδήποτε και ας θέλουν το καλό μας) θα φροντίσω μόνη μου γι' αυτό ,για να μην έχω σούξου μούξου μανταλάκια τάχα μου επηρεάστηκα .
Στην αρχή της ανάρτησης έβαλα διάφορα υλικά που νοστιμίζουν τη γεύση μας, που είναι στο δικό μας χέρι να τα βάλουμε στην κατσαρόλα για να νοστιμίσει το φαγητό μας. Αν δεν απλώσουμε ΜΟΝΟΙ μας το χέρι δεν θα έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε.