Περί τρίχας ο λόγος

Ε ναι για τρίχες θα μιλήσω και μάλιστα για βαμμένες!!Ναι δεν έχω δουλειά να κάνω! μάλλον έχω αλλά είπα του συζύγου να τη κάνουμε αύριο που θα γυρίσουμε από τις δουλειές μας.
  Μετά το φαγητό και μετά τον μεσημεριανό ύπνο του συζύγου( εγώ δε κοιμάμαι τα μεσημέρια βλέπω τηλεόραση τη Κατακουζίνα και τον Πόποτα.)
 Δεν σας είπα τι δουλειά θα κάνουμε; Θα φτιάξουμε τα τελάρα για τις κερήθρες των μελισσών,κύριε ελέησον τι νομίσατε θα κάνουμε;
 Επανέρχομαι στις τρίχες δεν έχει σημασία αν είναι κατσαρές ή ίσιες ή σαν τις δικές μου θεϊκές μικρές μπουκλίτσες!! χο χο χο γελάσαμε.Ούτε αν είναι κοντές όπως ήταν οι δικές μου πριν ένα χρόνο  αγορίστικες ή μακριές όπως είναι τώρα  τα υπέροχα μαλλιά μου!χι  χι χι ξαναγελάσαμε.;
 Θα πω για τις τρίχες τις βαμμένες  όχι τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά!Να σοβαρευτώ λίγο ,για όνομα του θεού άσπρισαν τα μαλλιά μας και μυαλό κουκούτσι ,λέτε να επηρεάζεται από τις βαφές; χμ μπορεί ,σήμερα έβαψα τα θεϊκά μαλλιά μου ,δεν με έπαιρνε άλλο ,ήταν χάλια.
  Σχεδόν όλες οι γυναίκες από πολύ μικρές βάφουμε τα μαλλιά μας ,αν ξέραμε πριν ασπρίσουν τι βάσανο είναι δεν θα τολμούσαμε να βάλουμε βαφή στο κεφάλι μας μόνο και μόνο για να αλλάξουμε ένα τόνο  το χρώμα.
 Παλιά οι μανάδες μας είχαν τα ΄ασπρα τους μαλλιά και έμοιαζαν τόσο αξιοπρεπείς και όμορφες !! Εντάξει δεν λέω ότι δεν είναι αξιοπρεπείς οι γυναίκες που βάφουν τα μαλλιά τους ,αλλά βρε παιδί μου εγώ όταν βλέπω γυναίκες που έχουν περάσει τα εβδομήντα και έχουν άσπρα μαλλιά  είτε όμορφα κομμένα κοντά είτε μαζεμένα σε όμορφο κότσο, τις καμαρώνω !!δεν μπορώ να το περιγράψω,χαίρομαι να τις κοιτώ και παρακαλώ να είμαι και εγώ έτσι  σε μερικά χρόνια  ε  χμ  για να δω  ,ναι σε 20 χρόνια περίπου, αν έχω μυαλό και το καταφέρω νωρίτερα και αφήσω να ασπρίσουν ομοιόμορφα τα( υπέροχα ) μου μαλλιά  θα με παραδεχτώ ( πόσες φορές έγραψα τη λέξη μαλλιά;) πω πω πραγματικά για τρίχες μιλώ!
 

Ετσι χωρίς λόγο

Η  αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να γράψω,πολλοί μπορούν να πουν γράψεις δε γράψεις το ίδιο πράμα είναι!.
 Όμως νιώθω ότι θέλω να γράψω ,ίσως έχω πολλά μέσα μου και να θέλω να τα πω,αλλά και πάλι δεν βγαίνουν.Εμένα μου αρέσουν τα απλά λόγια ,τα ζεστά λόγια,όχι τα μελιστάλαχτα αλλά τα ανθρώπινα,ακόμα και αν μιλούν για άσχημα πράγματα!.
 Καμιά φορά μου αρέσει  να πω για κάτι που έκανα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας,όπως τότε που πήγαινα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας και μετά που άρχισα το νυκτερινό λύκειο,αλλά το σταμάτησα γιατί έτσι έπρεπε να γίνει,ήταν κάτι που το αποφάσισα μόνη μου και δεν μετανιώνω,καμιά φορά στη ζωή μας υπάρχουν προτεραιότητες πάνω από εμάς.
 Η ζωή μου συνεχίζετε με την οικογένεια μου και τη δουλειά μου ,φέτος  να είμαστε καλά θα αφοσιωθώ και στις φιλίες μου ,κάτι που σταμάτησα εδώ και δυο χρόνια σχεδόν για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις αντιξοότητες .
 Ενα γατάκι που έφερε η κόρη μου τις γιορτές κάπως με απόσπασε από τα πολλά που έχω στο μυαλό μου,μπορώ να πω μας συνεπήρε όλους ,σε λίγες μέρες βέβαια θα το πάει ο γιος μου στην Αθήνα μαζί του (μένει με τα παιδιά μου το γατί) και θα μας κακοφανεί .Όμως εντάξει δεν κολλάω σε τέτοια ,κάτι έχω στο μυαλό μου για φέτος, δεν θα κάτσω φρόνιμα,ίσως  προσπαθήσω να μάθω καμιά (τέχνη),τώρα που δουλεύω λιγότερες ώρες.Και ίσως αργότερα πάω και στη Κύπρο για λίγες μέρες, να ανοίξει πρώτα ο καιρός.Άντε έβγαλα μερικά από μέσα μου.




 

Μνήμες ημερών

Οι καιροί μας δεν είναι για χαρτοπαίγνια  ούτε για το καλό(τώρα βέβαια από που και ως που είναι καλό να ξημεροβραδιάζετε κάποιος για να χάσει λεφτά δεν ξέρω από που προήλθε) ( χε χε καλά είναι όμως όταν κάποιος κερδίζει).
 Τώρα τα χέρια στις τσέπες και τα λεφτά (ποια λεφτά) ; .
 μέσα βαθιά στη τσέπη .
   Τι κάθομαι τώρα και λέω ; (είναι ψωμί να φάμε δεν έχουμε ραπανάκι για την όρεξη γυρεύουμε) σχήμα λόγου είναι μη πάει ο νους σας ότι δεν έχουμε,ε να φάμε!
  Εγώ θέλω να σας πω για πριν πολλά  χρόνια πριν το 1974 ,πριν την εισβολή(λέτε τελικά να μας μείνει σημείο αναφοράς η εισβολή; και να τη θυμόμαστε έτσι;)Αυτό πρέπει να το προσέξουμε.
 Τον καιρό λοιπόν εκείνο που ήμασταν μια χαρά στα σπιτάκια μας τα μικρά τα φτωχικά ,που βγαίναμε στην αυλή μας ,που είχαμε τους γείτονες και μαζί μεγαλώναμε και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας,το κόβω εδώ το παραλήρημα για να μην το σοβαρέψω ,γιατί νομίζω θα ξεφύγω.
 Κατευθείαν στο θέμα ,παίζαμε χαρτιά  ,παίζαμε τριανταένα κουμ καν (έτσι δεν γράφετε) και με τι νομίζετε ; με  αμύγδαλα και κανένα καρύδι ,αν υπήρχε!! καμιά φορά βάζαμε και καμιά μπακίρα (περίπου καμιά δεκάρα πάνω κάτω,για τους ελλαδίτες η διευκρίνηση).Τα αμύγδαλα όμως ήταν το πλέον σύνηθες.
  Αχ τι καλά που ήταν !!Τώρα  ένα σωρό αμύγδαλα και ένα σωρό καρύδια και βαριέμαι να τα σπάσω να φάω και κανένα!!.