Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Οι ρίζες

Ο τίτλος δεν έχει να κάνει ούτε με τις ρίζες των δοντιών ούτε με τις ρίζες από την ομώνυμη ταινία . Έχει να κάνει με τα ελαιόδενδρα ,εδώ που μένω έχει πολλές ελιές οι ντόπιοι λένε, έχουμε τόσες ρίζες ελιές, ή πόσες ρίζες ελιές έχετε?.
Εγώ κάθε απόγευμα παίρνω το λεωφορείο για να πάω στη διπλανή πόλη, σε όλη τη διαδρομή δεξιά και αριστερά του δρόμου υπάρχουν ελιές πολλές ελιές. Συνήθως κοιτάω έξω από το παράθυρο και σιγά σιγά άρχισα να παρατηρώ τούς κορμούς των δένδρων ,όταν τις έχουν κλαδέψει έχουν κόψει τα χορτάρια είναι χάρμα οφθαλμών.Εμένα πάντα μου άρεσαν οι πορτοκαλιές ίσως επειδή το χωριό μου ήταν μέσα στα περβόλια.
Παρακολουθώντας που λέτε τις ελιές κάθε μέρα άρχισα να τις βλέπω διαφορετικά,δηλαδή να μία εκεί πέρα μοιάζει σαν νάναι μια παρέα από παιδιά έτσι όπως έχει κοπεί η ρίζα στη μέση και έχουν πετάξει γύρω γύρω κλαριά λές και κρατάνε χέρι χέρι παιδάκια που παίζουν.
Και η άλλη λίγο πιο πέρα τρείς κορμοί μαζί ροζιασμένοι σαν γριές που πιάσανε κουβέντα στη μέση του δρόμου και λέν τα βάσανα τους, είναι και μία που με θλίβει είναι ένας κορμός ίσιος και σύριζα του βγαίνει ένα κλαρί και όπως στέκονται δίπλα δίπλα νομίζεις ότι είναι μια χήρα με το ορφανό της ή κάποια που περιμένει τον ξενιτεμένο άνδρα και πατέρα να γυρίσει .Μερικές ρίζες μοιάζουν σαν οικογένεια ο πατέρας η μητέρα και δυό παιδιά όλοι σε μια ρίζα που χωρίζετε μόλις βγεί πάνω από το χώμα ,άλλες είναι μοναχικές μαραζωμένες γιατί κανείς δεν τις φρόντισε, σαν κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα και μαραζώνουν .Είναι και εκείνη η γριά που στέκετε δίπλα στον γέροντα και καρτερούν τον γιο τους που ξενιτεύτηκε πριν δέκα χρόνια και δεν τον είδαν από τότε .Αλλά είναι και οι νιόπαντροι στέκονται αντικριστά και όπως έχουν τα κλαριά ανοιχτά μοιάζουν σαν να χορεύουν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια με λατρεία, έτοιμοι να ξεκινήσουν τη ζωή μαζί

4 σχόλια:

prophet81 είπε...

Φανταστικό το άρθρο σου! Συνέχισε να γράφεις :)
Αν και νομίζω ότι έχω αλεργία στην ελιά με ταξίδεψε στην Μυτιλήνη όπου ήμουν φοιτητής. Το νησί είναι γεμάτο με ελαιόδεντρα και παράλληλα με μυρωδιές.
Όταν έχεις χρόνο πάρε να διαβάσεις το καινούριο βιβλίο του Αντώνη Σουρούνη "Το μπαστούνι", νομίζω ότι θα σου αρέσει (είναι ένα πολύ μικρό βιβλίο 84 σελίδων αλλά περιεκτικό όσο κανένα άλλο) και μιλάει για την περιπέτεια ενός κορμού από δέντρο που ήθελε να γίνει μπαστούνι αλλά ο άνθρωπος το καταδίκασε να είναι τραπέζι...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δώρο θεού θεωρώ τα ελαιόδενδρα και τα λεμονόδενδρα.
Τα λατρεύω!!!
Και ναι, έχεις δίκιο, οι κορμοί τους περίτεχνα γλυπτά είναι πολλές φορές.
Ωραίο το ποστ σου!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Aceras Anthropophorum είπε...

Συνέχιστε σταλαματία. Γράφεις ωραία.

stalamatia είπε...

Προφήτη
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το βιβλίο που μου προτείνεις,νάσαι καλά και καλό κουράγιο με τα [παιδιά].
Φύρδην- μίγδην
Πράγματι τα λεμονόδενδρα είναι από τα αγαπημένα μου ,εγώ τα θεωρώ βασίλισσες των εσπεριδοειδών ,αλλά και η ελιά! ευλογημένα δένδρα και τα δύο με πρώτη την ελιά.Νάσαι καλά με τη γλάρο οικογένειά σου.
Ασερα
Κανόνισε να γινώ καβάτζιη τσιαι να φαντάζουμε ότι γράφω την ιστορία του έθνους[βιιιζζζζζ]εντάξει επροσγειώθηκα .Αφού το λαλείς εσύ που γράεις φανταστικά ε παίρνω
λλίο κουράγιο παραπάνω,τζιαι να προσπαθώ για καλύτερα Σε ευχαριστώ πάρα πολύ χερετισμούς στην ελβετοκαλαμαρού σου.