Η σκιά σου.

Μαζεύονται κάποια στιγμή στη ζωή μας τόσα πολλά και άσχημα που αρχίζεις να πιστεύεις ότι μόνο αυτά υπάρχουν στη ζωή.
Περπατάς στο δρόμο και νομίζεις πως μόνο τα βήματα σου ακούγονται και ότι εσύ έχεις εξαϋλωθεί .Έχεις κάνει σχέδια που στο τέλος τα βρίσκεις ανούσια και τα εγκαταλείπεις και προχωράς με αυτά εγκαταλελειμμένα μέσα σου, τα σβήνεις όπως σβήνεις τη φωτιά ,αλλά τις στάχτες τις κρατάς ίσως για να σου θυμίζουν ότι μπορείς και καλύτερα.
Δεν ξέρω γιατί στη ζωή μας μερικές φορές έρχονται όλα μαζεμένα, άσχετο το ένα με το άλλο, μερικά σε κάνουν να λες (άλλο και τούτο να γελάσω ή να κλάψω;) απλά το αφήνεις όπως αφήνεις τη σκόνη πάνω σε παλιά έπιπλα μέσα σε μια ξεχασμένη αποθήκη.
Και προχωράς διστακτικά και εύχεσαι να μην συναντήσεις τίποτα !!Ούτε καλό, ούτε κακό, το μόνο που θέλεις είναι να βάλεις τάξη σ' αυτά που έχεις δεν αντέχεις κάτι άλλο διαφορετικό απλά θέλεις να βρεις τη σκιά σου . Να βλέπεις τη σκιά σου και να ξέρεις ότι ακόμα είσαι εδώ

Τα πρωτάκια

Είχα να πάω μια βδομάδα στο σχολείο ,έδωσα στον εαυτό μου μια διορία για το αν θα συνέχιζα ή αν θα το σταματούσα τελείως και ο λόγος ήταν κάποιες καταστάσεις που πέρασα τον τελευταίο καιρό.
Άλλο χρόνο δεν μπορούσα να δώσω ή τώρα ή ποτέ ,αν καθόμουν ακόμα λίγο θα έχανα μαθήματα και στην ηλικία μου (Τι ποια ηλικία; κάτι απορίες που έχετε !!!)άντε να τρέχεις να τα προλάβεις όλα. Αποφάσισα λοιπόν να συνεχίσω , ήμουν και λίγο τυχερή γιατί έλειπαν και οι υπόλοιποι της τάξης και έτσι δεν προχώρησαν και πολύ.
Χθες 16 Νοεμβρίου κάναμε τη γιορτή για το πολυτεχνείο, αλλά επειδή η πρώτη Λυκείου είχαμε τις (κοπάνες) δεν πήραμε μέρος, δηλαδή να πούμε ποιήματα και να είμαστε στη (χορωδία) δεν μπόρεσε η καθηγήτρια να μας ετοιμάσει επειδή δεν κάναμε πρόβες (όχι νυφικού,σε αυτό δεν χρειάστηκε μπήκαμε κατευθείαν μέσα) , αλλά για τη γιορτή, έτσι είμαστε θεατές και επειδή είμαστε και τα καλύτερα παιδιά (να λείπουν τα σχόλια επί τούτου) καθίσαμε στα τελευταία έδρανα του αμφιθεάτρου , γαλαρία ,και βλέπαμε (αφ'υψηλού χιχιχι) .
Χεροκροτήσαμε πολύ θερμά τις συμμαθήτριες μας ( εμείς θα τα λέγαμε καλύτερα τα ποιήματα ,το έχουμε αποδείξει εξάλλου άλλες φορές ) τραγουδήσαμε μαζί τους και όταν είπανε το ένα το χελιδόνι κρατούσαμε το ρυθμό με παλαμάκια τέσσερα άτομα και χωρίς να είμαστε στο πρόγραμμα κλέψαμε τη παράσταση και στο τέλος χειροκρότησαν εμάς.
Να μας δω σε λίγες μέρες που θα αρχίσουν τα διαγωνίσματα τι μούντζες εεε εννοώ τι μπράβο θα πάρουμε.

Από τη Πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλλα.

Είχα πάει στο κεντρικό κατάστημα που δουλεύω για να πάρω μια παραγγελία ,μπήκα πήρα τη παραγγελία και βγαίνοντας της πόρτας να πάω δίπλα στη βιοτεχνία ακούω τον εργοδότη μου να μου λέει το εξής, οι κυρίες είναι πατριώτισσες ( εννοεί συμπατριώτισσες),έκανα ένα βήμα πίσω έβαλα το κεφάλι μέσα στη πόρτα και είδα δυο γυναίκες να κοιτάνε κάποια τραπεζομάντιλα στα ράφια.
Τον ρωτάω εγώ από ποιο μέρος της Κύπρου; και κάνω να μπω μέσα να τους μιλήσω, από τη Τουρκία μου λέει ,άρα λέω εγώ δικές σου πατριώτισσες είναι( η μάνα του και ο πατέρας του είναι από τη Πόλη) και φεύγω.

Μετά από κανένα πεντάλεπτο ξαναπάω δίπλα να παραδώσω τη παραγγελία σε άλλη πελάτισσα, οι (συμπατριώτισσες και καλά) ήταν στο ταμείο και πληρώνανε αυτά που αγόρασαν ,οι ηλικίες τους ήταν γύρω στα εβδομήντα όπως και του εργοδότη μου.

Εννοείτε ότι μιλούσαν αγγλικά , αυτές δεν ήξεραν ελληνικά όπως και εγώ δεν καταλάβαινα ακριβώς τι έλεγαν ,λέω στον μάστρο πες τους από που είμαι ,απάντηση, άσε μωρέ τις γυναικούλες, μα επιμένω εγώ ,πες τους γιατί δεν τους λες; να με έχουν πιάσει και τα γέλια γιατί ήξερα ότι δεν θα τους το έλεγε.
Συνήθως λέει στους πελάτες όταν παίρνω καμιά παραγγελία για το πως θέλουν να τους φτιάξω τα σαλόνια τους το εξής ,η κοπέλα είναι από τη Κύπρο και εγώ είμαι αναγκασμένη να ακούω τη κάθε μ.... που θα πει ο καθένας και εδώ που τα λέμε χέστηκε ο καθένας από που είμαι εγώ!!πήγα στη βιοτεχνία και είπα στις άλλες γυναίκες την όλη φάση και γελούσαμε .Τσουπ σε λίγο ήλθε και έκανε τον αχάπαρο ,εγώ τώρα τρωγόμουν ,ε έπρεπε κάτι να πω για όλη τη φάση, αρχίζει αυτός, οι κυρίες ήταν από την Άγκυρα ,ωραία ,λέω και γιατί σε αυτές δεν είπατε από που είμαι; ή μήπως δεν θέλατε να τις φέρετε σε δύσκολη θέση επειδή ήταν πελάτισσες; Ελα τώρα καημένη!!! Ε πως΄!!! σε όλους τους άλλους λέτε η κοπέλα είναι από τη Κύπρο , αυτές γιατί να μην μάθουν από που είμαι;.Απάντηση δεν πήρα!!Ενιωσα ότι με πούλησε εκείνη την ώρα!!
.Πάντως συμπατριώτισσες μου δεν ήταν, αλλά αν ήξερα αγγλικά θα τις έπιανα κουβέντα και θα τους έλεγα από που είμαι ,τι θα κέρδιζα; Μπορεί να λύναμε το κυπριακό!!!.

Η βροχή πάντα θα σε ακολουθεί

Μέρος δεύτερο και τελευταίο.

Η καρδιά της Φωτεινής κτυπούσε σαν τρελή, γύρισε και κοίταξε τον Γιώργο με λαχτάρα στα μάτια για να ακούσει αυτό που περίμενε τόσο καιρό και μόλις τώρα διαπίστωνε πόσο!
Έλεγα ,άρχισε ο νέος ,να πάμε αύριο για ένα ποτό μόνο εμείς οι δυο,σχεδόν δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και το ναι βγήκε από το στόμα της Φωτεινής αβίαστο.
Στο Πέτρο το είπε μετά από λίγες μέρες ότι όλα τελείωσαν μεταξύ τους και ότι δεν είχαν και κάτι το ιδιαίτερο απλά έκαναν λίγη παρέα παραπάνω από ότι δυο φίλοι, η Φωτεινή ήταν άδικη απέναντι του ,προσπάθησε να παρουσιάσει τη σχέση τους σαν κάτι ουδέτερο που δεν είχε σχέση με τον έρωτα.
Έτσι από εκείνη τη μέρα που ξεκαθάρισε τη σχέση της με τον Πέτρο άρχισε να βγαίνει με τον Γιώργο χωρίς να έχει τύψεις ή ενοχές ,δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν έμπαινε στη καφετέρια με τον Γιώργο για να συναντήσουν τα άλλα παιδιά ο Πέτρος έβρισκε μια δικαιολογία και έφευγε .
Πέρασε ο Χειμώνας με τη Φωτεινή και τον Γιώργο να είναι τρελά ερωτευμένοι και το μόνο που την ενοχλούσε ήταν που ο Γιώργος απέφευγε να μιλήσει για τις άλλες σχέσεις του,ούτε μια φορά δεν ανέφερε κάποια κοπέλα όσο και να τον παρότρυνε η Φωτεινή,από την άλλη η θεία του Γιώργου φαινόταν ενθουσιασμένη από αυτή τη σχέση, γιατί ήξερε την οικογένεια του κοριτσιού μια και ήταν φίλες με τη μητέρα της Φωτεινής .
Ο Τάκης πάλι ο ξάδελφος του Γιώργου ήταν επιφυλακτικός ,παρόλο που αγαπούσε και τον ξάδελφο του μα και τη Φωτεινή κάτι τον έκανε να λέει συχνά της Φωτεινής να μη βιάζεται με τον Γιώργο και να προσέχει αν έχουν ολοκληρώσει τις σχέσεις τους ,μην μείνει έγκυος γιατί ακόμη είναι μικρή και θέλει δυο χρόνια μέχρι να τελειώσει τη σχολή και θα ήταν κρίμα να αναγκαστεί να τα παρατήσει.
Όταν του είπε η Φωτεινή να μην ανησυχεί γιατί οι σχέση τους δεν είχε προχωρήσει γιατί ο Γιώργος δεν ήθελε, τον είδε σκεφτικό αλλά δεν έδωσε σημασία, του έκανε μια αστεία κίνηση και του είπε, εντάξει μεγάλε μου αδελφέ ότι πεις και έσκασε στα γέλια τρέχοντας να προλάβει τις φίλες της που πήγαιναν για ψώνια.
Το Καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά και ο Γιώργος είχε γυρίσει στο πατρικό του και η Φωτεινή πήγε με τους γονείς της σε κάποιους γνωστούς της ,έτσι μόνο τηλεφωνικά μιλούσαν με τον Γιώργο που τις περισσότερες φορές αυτή έπαιρνε τηλέφωνο και του παραπονιόταν ότι αυτός δεν της τηλεφωνούσε .
Έτσι πέρασε το καλοκαίρι και το Φθινόπωρο τους Βρήκε όλους μαζεμένους στη γνωστή καφετέρια εκτός από το Γιώργο που είχε κάποιες δουλειές να τελειώσει ,ο Πέτρος συχνά συνοδευόταν από κάποια κοπέλα την οποία η Φωτεινή την είχε την είχε δει μια δυο φορές στη σχολή.
Ο Γιώργος έφτασε ένα απόγευμα για να πάρει τα πράγματα του από τη θεία του γιατί είχε βρει διαμέρισμα που θα το νοίκιαζε με κάποιον γνωστό του που ήλθε μαζί του ,έτσι τα έξοδα θα ήταν λιγότερα ,η Φωτεινή παραξενεύτηκε που δεν την ειδοποίησε και ήταν έτοιμη να του βάλει τις φωνές μόλις τον έβλεπε γιατί προς το παρών αυτά τα έμαθε από τη θεία του.
Φωτεινή να σου συστήσω το Λευτέρη είπε ο Γιώργος, η κοπέλα άπλωσε το χέρι και ένιωσε μια ανατριχίλα όταν την κοίταξε ο άγνωστος και της έδωσε το χέρι,σχεδόν το τράβηξε πίσω και της φάνηκε σαν να είδε μια ικανοποίηση στο βλέμμα του.
Οι μέρες περνούσαν και ο Χειμώνας έφτασε χωρίς να το καταλάβουν ,η Φωτεινή δεν είχε πάει ούτε μια φορά στο διαμέρισμα του Γιώργου όχι γιατί δεν ήθελε ,αλλά γιατί ο Γιώργος πάντα έβρισκε μια δικαιολογία για να μην τη πάει εκεί , ο δε Λευτέρης ήταν σαν κολλιτσίδα πάντα ήταν παρών και πάντα προσπαθούσε να τραβήξει τη προσοχή του Γιώργου,από την άλλη ο Τάκης έδειχνε την αντιπάθεια του προς τον Λευτέρη.
Οι δυο νέοι άρχισαν να απομακρύνονται και η Φωτεινή δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που έκανε τον Γιώργο να δυσανασχετεί κάθε φορά που έκανε αυτή μια τρυφερή κίνηση προς το μέρος του, ειδικά όταν ήταν όλοι μπροστά ,κάτι που πριν τις διακοπές έδειχνε να του αρέσει και ας μην ήταν ο ίδιος τόσο εκδηλωτικός.
Μια μέρα η φωτεινή αποφάσισε να πάει στο διαμέρισμα που έμενε ο Γιώργος χωρίς να του το πει ,θα του έκανε έκπληξη, πήρε ένα ταξί και όταν έφτασε καθώς ετοιμαζόταν να κτυπήσει το κουδούνι της πόρτας άκουσε από μέσα φωνές , ήταν ο Γιώργος που έλεγε σε κάποιον ότι θα της μιλήσω σου είχα πει να μείνεις εκεί και θα ξεκαθάριζα μόνος μου αυτή τη σχέση. Η Φωτεινή δεν μπορούσε να καταλάβει για μια στιγμή νόμισε ότι ο Γιώργος μιλούσε στο τηλέφωνο,τα πόδια της κόπηκαν, γι' αυτήν έλεγε ,ίσως βρήκε κάποιαν άλλη το Καλοκαίρι και τώρα του ζητούσε να ξεκαθαρίσει τη σχέση του με τη Φωτεινή.
Σκέφτηκε να κτυπήσει το κουδούνι για να ξεκαθαρίσει τη κατάσταση μια και τα πράγματα έφτασαν ως εδώ, όμως άκουσε αμέσως μια άλλη φωνή και αυτή η φωνή ήταν του Λευτέρη που θα έλεγε κανείς ότι έκλαιγε ,να λέει ,δεν μπορώ να σε βλέπω να την έχεις αγκαλιά δεν το καταλαβαίνεις; δεν έπρεπε να σε αφήσω να κάνεις αυτό το δεσμό ,αλλά ήθελες να δεις μήπως και καταβάθος ήσουν ετερόφυλος και τώρα που είδες ότι δεν μπορείς να είσαι με γυναίκα γιατί είσαι ομοφυλόφιλος δεν ξέρεις τι να κάνεις !!

Η Φωτεινή δεν άντεχε να ακούσει άλλα γύρισε να φύγει αλλά έκανε ένα βήμα και σωριάστηκε κάτω , όταν άνοιξε τα μάτια της είδε τον Γιώργο να της κρατά το χέρι και τον Λευτέρη να ανοίγει την πόρτα και να μπαίνει μέσα ο Τάκης έξαλλος.
Την πήρε αγκαλιά και αφού έριξε ένα αγριεμένο βλέμμα στο ξάδελφο του την πήρε και φύγανε,την άλλη μέρα η Φωτεινή δεν πήγε στη σχολή και το απόγευμα που ήλθε ο Τάκης να τη δει της είπε ότι πριν λίγες μέρες είχε μάθει για τη σχέση του ξαδέρφου του με το Λευτέρη η οποία είχε ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια τα δάκρυα της Φωτεινής είχαν γίνει ένα με τη σιγανή βροχή που έπεφτε από το πρωί.

Η βροχή άρχισε να πέφτει δυνατά τώρα και η Φωτεινή πετάχτηκε όταν άκουσε το τηλέφωνο να κτυπά ,το σήκωσε και από την άλλη άκουσε μια φωνή να της λέει ,μανούλα πότε θα έρθεις; το πρόσωπο της φωτίστηκε ,αύριο μωρό μου, δώσε μου τον μπαμπά σου τώρα ,από τη άλλη άκρη του ακουστικού ακούστηκε η ζεστή φωνή του Τάκη, γλυκιά μου έχω νέα από του χρόνου θα έρθεις εδώ να διδάξεις έτσι δεν θα είμαστε άλλο μακρυά.
Η Φωτεινή κοίταξε την άδεια αίθουσα και σχεδόν λυπήθηκε που θα έφευγε, αλλά από την άλλη ήταν οι αγαπημένοι της ,η κορούλα της και ο σύντροφος της ζωής της που πάντα ήταν κοντά της, ο Τάκης. Τα τρία παιδιά που ήταν όλα κι' όλα τα παιδιά του δημοτικού σχολείου εδώ στο απομακρυσμένο χωριό σήμερα ήταν άρρωστα έτσι μόλις σταμάτησε η βροχή η Φωτεινή πήγε σπίτι της και πήρε τηλέφωνο τους αγαπημένους της ξεχνώντας τις άσχημες αναμνήσεις που τις ξύπνησε η βροχή.

Η βροχή πάντα θα σ'ακολουθεί

Μέρος πρώτο

Η βροχή είχε σταματήσει και σιγά σιγά άρχισε να αχνοφαίνεται ο ήλιος
ρίχνοντας τις χρυσές του αχτίδες πάνω στο καταπράσινο χορτάρι που δεν ξεπερνούσε τα δέκα εκατοστά και οι σταγόνες από τη βροχή λαμπύριζαν σαν μικρά διαμαντάκια πάνω στα φυλλαράκια του.
Η Φωτεινή βγήκε από το μικρό σπιτάκι που βρισκόταν στην άκρη του χωριού και χρησίμευε σαν στάση λεωφορείου σταυρώνοντανς την ελαφριά ζακέτα που φορούσε για να προφυλαχτεί από την υγρασία της βροχής.
Όταν ξεκίνησε για να πάει στο δημοτικό σχολείο του χωριού όπου δίδασκε εδώ και ένα χρόνο, δεν περίμενε να την πιάσει η βροχή στα μισά του δρόμου, η μέρα φαινόταν να είναι καλή και η απόσταση για το σχολείο από το σπίτι της δεν ήταν πάνω από είκοσι λεπτά ,έτσι κάθε μέρα πηγαινοερχόταν με τα πόδια για να απολαμβάνει και τη φύση μια και την είχε στερηθεί ζώντας όλη της τη ζωή στην Αθήνα.
Η άνοιξη ήταν προς το τέλος της ,σε λίγες μέρες ο Μάης θα τους αποχαιρετούσε και το καλοκαίρι θα έκανε την εμφάνιση του και επίσημα ,αυτά σκεφτόταν η Φωτεινή μπαίνοντας στη μικρή αυλή του σχολείου και προσέχοντας να μην μουσκέψει τα παπούτσια της από το νερό που είχε μαζευτεί στις λακουβίτσες από τη ξαφνική μπόρα.
Ξεκλείδωσε τη πόρτα του σχολείου και σκουπίζοντας τα πόδια της μπήκε μέσα στη τάξη ,κρέμασε τη τσάντα της αφού πρώτα έβγαλε τα βιβλία από μέσα, πήρε το σφουγγάρι και χαμογελώντας έσβησε τα γράμματα που είχε ο πίνακας,κάθισε και περίμενε να έλθουν τα παιδιά ,κοίταξε το ρολόι της και είδε ότι είχαν περάσει και δέκα λεπτά από την ώρα που άρχιζε το μάθημα ,δεν ανησύχησε όμως γιατί τα παιδιά ίσως καθυστέρησαν λίγο με την ξαφνική μπόρα.
Όταν όμως πέρασε μισή ώρα και κανείς δε φαινόταν σηκώθηκε ανήσυχη και πήγε προς τη πόρτα ,σχεδόν έπεσε πάνω στον κύριο Νίκο τον πατέρα των παιδιών ,μα τι έγινε; τον ρώτησε, ήλθα να σας πω ότι τα παιδιά έχουν και τα δυο πυρετό και θα τα πάω στο διπλανό χωριό να τα δει ο αγροτικός γιατρός ,ήλθα να σας το πω για να πάτε και εσείς στο σπίτι σας. Εντάξει κύριε Νίκο περαστικά και ευχαριστώ που με ειδοποιήσατε ,θα περάσω το απόγευμα να τα δω.
Η Φωτεινή έμεινε μόνη και για λίγα λεπτά κοιτούσε τον άνδρα που απομακρυνόταν ,έκλεισε τη πόρτα και πήρε μια εσάρπα που είχε μόνιμα στη μικρή ντουλάπα που χρησίμευε για βιβλιοθήκη και την έριξε στους ώμους της ,κάθισε στη καρέκλα και ακουμπώντας τους αγκώνες πάνω στην έδρα έπιασε με τα δυο της χέρια το κεφάλι και έκλεισε τα μάτια, η βροχή άρχισε να ξαναπέφτει απαλά.
Η βροχή δυνάμωσε και το νεαρό ζευγάρι έτρεχε να προστατευτεί κάτω από μια τέντα, δεν είχαν περάσει πέντε λεπτά από την ώρα που βγήκαν από το πανεπιστήμιο και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς ,η Φωτεινή και ο Πέτρος κρατώντας χέρι χέρι τίναξαν τη βροχή από πάνω τους μπήκαν μέσα στη καφετέρια που βρισκόταν δέκα μέτρα πιο κάτω.
Μπαίνοντας μέσα άκουσαν μια φωνή να τους καλεί προς το μέρος του ,ήταν ο Τάκης δυο χρόνια μεγαλύτερος , που καθόταν με μια παρέα από αγόρια και κορίτσια ,πήγαν προς το μέρος του και χαιρέτησαν τους υπόλοιπους που γνώριζαν ήδη μια και πήγαιναν όλοι στο ίδιο πανεπιστήμιο εκτός από έναν νέο που πρώτη φορά έβλεπαν. Παιδιά να σας συστήσω τον Γιώργο είναι ξάδελφος μου και είναι στην ιατρική τους είπε ο Τάκης.
Η Φωτεινή έδωσε το χέρι της στον Γιώργο και του χαμογέλασε ,αφού έγιναν οι συστάσεις παρήγγειλαν τα ποτά τους και άρχισαν να κουβεντιάζουν και να γελάνε με τα ανέκδοτα του Τάκη ,ήταν ένα στέκι που στη πλειοψηφία του ήταν πάντα γεμάτο με νεαρά παιδιά μια και ήταν κοντά στο πανεπιστήμιο ,έτσι το μόνο που άκουγες ήταν φωνές και γέλια .
Μετά από καμιά ώρα ο Τάκης σηκώθηκε με τον ξάδελφο του να φύγουν ,η βροχή έξω έπεφτε πολύ δυνατά και ο Τάκης πρότεινε στη Φωτεινή αν ήθελε να την πάρουν με το αυτοκίνητο του μια και έμενα στην ίδια γειτονιά,αυτή κάτι είπε στον Πέτρο και αυτός τη συνόδεψε μέχρι τη πόρτα τη φίλησε απαλά χαϊδεύοντας τα μακριά της μαλλιά με μια κίνηση και ξαναμπήκε μέσα.
Ο Τάκης τους είπε να περιμένουν στην είσοδο της καφετέριας για να φέρει το αυτοκίνητο που ήταν λίγο πιο κάτω ούτως ώστε να μη βραχούν ,σε λίγο ήλθε και ο Γιώργος έτρεξε άνοιξε τη μπροστινή πόρτα του αυτοκινήτου και της είπε να περάσει ,αφού κάθισε η Φωτεινή αυτός έκλεισε τη πόρτα και κάθισε στο πίσω κάθισμα,η Φωτεινή ένιωσε άβολα με όλη αυτή την περιποίηση αλλά δεν είπε τίποτα ,εξάλλου έβρεχε τόσο δυνατά που το μόνο που ήθελε ήταν να προφυλαχτεί.
Τις επόμενες μέρες η Φωτεινή δεν ξανάδε ούτε τον Τάκη ούτε τον ξάδελφο του τον Γιώργο, εξάλλου είχε πολύ διάβασμα και δεν πολυπήγαινε στη καφετέρια ,ώσπου μια μέρα κτύπησε το κουδούνι του σπιτιού και μπήκε μέσα η μητέρα του Τάκη που ήταν και φίλη με τη μητέρα της ,είχε έλθει για να τα πει λίγο με τη φίλη της. Τότε η Φωτεινή έμαθε ότι εδώ και λίγες μέρες έμενε κοντά τους και ο ανιψιός της ο Γιώργος παιδί τού αδελφού της ,στην αρχή έμενε σε σπίτι που είχε νοικιάσει ο πατέρας του αλλά τώρα τελευταία οι δουλειές δεν πήγαιναν καθόλου καλά και έτσι αποφάσισαν να μένει με τη θεία του για να γλυτώνουν τα νοίκια.
Οι μέρες περνούσαν και τα παιδιά καμιά φορά παίρνανε και τη Φωτεινή μαζί τους στις εξόδους τους ο Τάκης την πρόσεχε σαν αδελφή του μια και δεν είχε δικιά του αλλά και η Φωτεινή σαν τον μεγάλο της αδελφό τον έβλεπε που δεν είχε,τον Γιώργο τον έβλεπε αλλιώς ,ούτε αυτή δεν ήξερε πως ,όμως σιγά σιγά είχε αρχίσει να βρίσκει δικαιολογίες για να μη βγαίνει έξω μαζί με τον Πέτρο το αγόρι της, η δυσαρέσκεια από τη μεριά του Πέτρου ήταν εμφανής και ειδικά όταν την έβλεπε πως κοιτούσε τον Γιώργο όποτε βρισκόντουσαν όλοι μαζί. Η Φωτεινή περίμενε ένα βλέμμα ή έστω ένα σημάδι από τον Γιώργο ότι και αυτός ενδιαφερόταν αλλά μάταια ίσα ίσα που αυτός απέφευγε να την κοιτάξει στα μάτια ακόμα και να της απευθύνει το λόγο,ώσπου μια μέρα εκεί που κάθονταν ό ένας δίπλα στον άλλο και ήταν ο καθένας στις σκέψεις του και δεν έπαιρνα μέρος σε καμιά συζήτηση ,ο Γιώργος την ακούμπησε στο μπράτσο λέγοντας το όνομα της.

Υ.Γ.
Πρέπει να διαβάσω κιόλας μην ξεχνιόμαστε ,πάω και σχολείο.

Σαλάγα τα

Το απόγευμα του Σαββάτου μετά τη δουλειά πήγα στο χωριό για να ψηφίσω σαν καλός πολίτης.
Έτσι τη Κυριακή το πρωί ενώ οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν εγώ έφτιαξα το καφεδάκι μου και κάθισα στο μπαλκόνι να το απολαύσω ρίχνοντας στους ώμους μου και το τζιν μπουφάν μου γιατί καθότι βουνά μια ψυχρούλα την έχει.
Εκεί που ατένιζα τα βουνά άκουσα τα κουδούνια (όχι αυτά που έχω στο κεφάλι τσ τσ τσ μα τι είσαστε τέλος πάντων) αλλά τα κουδούνια από το κοπάδι που ανέβαινε τη πλαγιά.

Πήρα τη φωτομηχανή μου για να τραβήξω βίντεο να ακούσετε και εσείς αυτή τη όμορφη ορχήστρα αλλά κάτι δεν λειτουργούσε και έτσι αρκέστηκε στις φωτό
Στην αρχή ήταν λίγο θαμπές γιατί ακόμα είχε καταχνιά (στην αρχή νόμισα ότι έχανα το φως μου , το λίγο που έχω) ,αλλά σιγά σιγά άρχισε ο ήλιος να βγαίνει ( ο κανονικός ο ήλιος, μα που πάει το μυαλό σας; δεν θα συνεννοηθούμε σήμερα) και το (τοπίο στην ομίχλη ) έγινε λαμπερό .
Τα πρόβατα (στη φωτογραφία!!!!) άρχισαν να φαίνονται και ο τσοπάνης λεπτός με το μουστάκι του τα κοιτούσε και τα καμάρωνε( τον ξέρω τον τσοπάνης είναι μπάρμπας του άντρα μου και είναι όπως τον περιγράφω, (τι νομίσατε έτσι θα το έλεγα; ψέματα εγώ δεν λέω).
Με το φως του ήλιου τα βουνά φάνηκαν καταπράσινα (έχει έλατα και πουρνάρια ,τι θα ήταν μπλε με βούλες; εξάλλου φαίνονται) .
Και αν δεν με πιστεύετε ότι μιλώ για τα βουνά δέστε τις φωτογραφίες.
Πρασίνισε ο τόπος ,και όλη η γύρω περιοχή .Όλος ο νομός μονοεδρικός πρασίνισε ,τα φύλλα φέτος θα αργήσουν να σαπίσουν ,ακόμη δεν πήραν εκείνο τα κιτρινοκαφέ χρώμα.
Όταν θα ξαναπάω στο χωριό θα βγάλω φωτό με τα πιο Φθινοπωρινά χρώματα για να μη λέτε .ότι μιλώ για άλλα πράγματα και όχι για τη φύση.

Βράσε όρυζαν

Θα τρώμε που θα ΄τρώμε το πήδημα όποιος και να βγει , τουλάχιστον ας διαλέξω εγώ ποιός θα με πηδάει.