Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Το τέλος της μαγικής χώρας
Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε μια χώρα που διέφερε από τις άλλες ,κατ' αρχήν μόνο οι κάτοικοι της την γνώριζαν κανένας άλλος άνθρωπος πάνω στη Γη δεν ήξερε την ύπαρξη της.
Αυτή η χώρα είχε και κάτι άλλο που την έκανε να διαφέρει και να τη κάνει ξεχωριστή ,σχεδόν όλα τα πράγματα ήταν μαγικά !
Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ποτέ δεν θύμωναν ,ποτέ δεν έλεγαν ψέματα,ποτέ δε τσακώνονταν μεταξύ τους,επίσης κανένας δεν είχε περισσότερα ή λιγότερα χρήματα από τον άλλο ,αυτό όμως δε σήμαινε ότι όλοι ήταν ίδιοι ή φορούσαν τα ίδια ρούχα ή διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο όλοι!.
Ο κάθε άνθρωπος στη χώρα αυτή είχε διαφορετικά χαρίσματα όπως και στις άλλες χώρες του κόσμου ,μόνο που αυτοί δεν ήταν ζηλόφθονοι ,ούτε κλέφτες ,ούτε φονιάδες ,ούτε βιαστές ,ούτε τεμπέληδες και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.
Ένα άλλο πράγμα που έκανε τη ζωή τους ξεχωριστή ήταν τα αυτοκίνητα ,κανένας δεν είχε δικό του αυτοκίνητο,όλοι κυκλοφορούσαν με τα λεωφορεία ναι ναι με τα λεωφορεία ,α μη νομίζετε ότι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με λεωφορεία ίσα ίσα ήταν πολύ λίγα, για κάθε χίλιους κατοίκους είχε ένα μέχρι δυο λεωφορεία .
Τα λεωφορεία αυτά ήταν μαγικά, κατ' αρχήν δεν λειτουργούσαν με βενζίνη, ούτε με πετρέλαιο, ούτε καν με νερό και νερό υπήρχε, μπόλικο,απλά όταν καθόταν ο οδηγός στη θέση του αυτό ξεκινούσε ,τα λεωφορεία δε σταματούσαν ποτέ να δουλεύουν, μόνο οι οδηγοί άλλαζαν και έτσι μέρα νύκτα είχε συγκοινωνία, όταν είχε δυο άτομα μέσα στο λεωφορείο οι θέσεις ήταν δυο ,όταν σταματούσε να πάρει και άλλους επιβάτες με το που πατούσε ο επιβάτης το πόδι του μέσα στο λεωφορείο αμέσως εμφανιζόταν και άλλη θέση, όσοι και να έμπαιναν μέσα είχε θέση και έτσι όλοι κάθονταν στη θέση τους και επειδή ΄δεν είχε σκαλάκι για να ανεβαίνεις πάνω αλλά ήταν σχεδόν στο ύψος του δρόμου μπορούσαν να ανέβουν και αναπηρικά καροτσάκια και να βρεθεί αυτόματα και χώρος γι' αυτά.
Έτσι η ζωή κυλούσε όμορφα και ήσυχα, τα παιδιά πήγαιναν κάθε μέρα στο σχολείο τους, οι μεγάλοι στις δουλειές τους ,ώσπου μια μέρα ακούστηκε μια βοή από ψηλά και όλοι έτρεξαν να κρυφτούν, δεν είχαν ξανακούσει τέτοιο θόρυβο, ακόμη και τα λεωφορεία τους είχαν ένα διακριτικό θόρυβο.
Τρομαγμένοι λοιπόν κρύφτηκαν και κάποιοι μεγάλοι με πολύ προσοχή είδαν ένα μεγάλο πουλί να προσπαθεί να κατέβει ,νόμισαν ότι θα πέσει στο κεφάλι τους ότι θα τους πλακώσει μαζί με τα σπίτια τους και άρχισαν να τρέχουν αλαφιασμένοι .
Το πουλί δεν ήταν παρά ένα αεροπλάνο που βρήκε τελικά ένα μεγάλο οικόπεδο και προσγειώθηκε .Έτρεξαν οι μεγάλοι να δουν τι ήταν αυτό και τα παιδιά τα έστειλα όλα στα σπίτια τους,πλησίασαν και είδαν ότι το πουλί αυτό ήταν από σίδερο και όταν άνοιξε και η πόρτα νόμισαν ότι ήταν το στόμα του και πως θα τους καταβρόχθιζε, όμως πριν προλάβουν να αντιδράσουν είδαν δυο ανθρώπους να βγαίνουν από μέσα,πάλι τρόμαξαν νόμισαν τώρα ότι τους είχε φάει και αυτοί το ανάγκασαν να τους βγάλει έξω από το στομάχι του.
Έτρεξαν κοντά τους και τους τράβηξαν μακριά ,αν και οι δυο επιβάτες τρόμαξαν με τη συμπεριφορά τους,και τους είπαν ότι είναι ένα αεροπλάνο και να μη φοβούνται γιατί ήλθαν ειρηνικά και πάλι οι κάτοικοι της μαγικής χώρας δε μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει ειρηνικά γιατί αυτοί ποτέ δε χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη ,γιατί απλούστατα δεν είχαν ποτέ εχθροπραξίες μεταξύ τους.
Μέχρι να δοθούν εξηγήσεις κάτι άρχισε να αλλάζει στη μαγική χώρα ,από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους αυτοί οι δυο άνθρωποι στο χώμα όλα άλλαζαν γοργά, οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν ό ένας με διαφορετικό μάτι τον άλλο ,τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται, τα σπίτια άλλα να γίνονται πελώρια και άσχημα και άλλα να μικραίνουν και να μη χωράει η οικογένεια που έμενε πριν μέσα.
Τα δένδρα άρχισαν να ξεραίνονται οι πόλεις γέμισαν ξαφνικά από σκουπίδια που τώρα πια δεν φρόντιζαν να τα μαζεύουν και τα λεωφορεία, εκείνα τα μαγικά λεωφορεία εξαφανίστηκαν και τη θέση τους την πήραν άλλα που έβγαζαν ένα μαύρο καπνό και δε μπορούσαν οι άνθρωποι να αναπνεύσουν ,τώρα πια δεν χωρούσαν μέσα οι επιβάτες και στριμώχνονταν όρθιοι ,τα αναπηρικά καροτσάκια δεν μπορούν να μπουν μέσα και όχι μόνο για το σκαλί αλλά και γιατί δεν υπάρχει χώρος και έτσι χάθηκε η μαγική χώρα
Αυτή η χώρα είχε και κάτι άλλο που την έκανε να διαφέρει και να τη κάνει ξεχωριστή ,σχεδόν όλα τα πράγματα ήταν μαγικά !
Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ποτέ δεν θύμωναν ,ποτέ δεν έλεγαν ψέματα,ποτέ δε τσακώνονταν μεταξύ τους,επίσης κανένας δεν είχε περισσότερα ή λιγότερα χρήματα από τον άλλο ,αυτό όμως δε σήμαινε ότι όλοι ήταν ίδιοι ή φορούσαν τα ίδια ρούχα ή διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο όλοι!.
Ο κάθε άνθρωπος στη χώρα αυτή είχε διαφορετικά χαρίσματα όπως και στις άλλες χώρες του κόσμου ,μόνο που αυτοί δεν ήταν ζηλόφθονοι ,ούτε κλέφτες ,ούτε φονιάδες ,ούτε βιαστές ,ούτε τεμπέληδες και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.
Ένα άλλο πράγμα που έκανε τη ζωή τους ξεχωριστή ήταν τα αυτοκίνητα ,κανένας δεν είχε δικό του αυτοκίνητο,όλοι κυκλοφορούσαν με τα λεωφορεία ναι ναι με τα λεωφορεία ,α μη νομίζετε ότι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με λεωφορεία ίσα ίσα ήταν πολύ λίγα, για κάθε χίλιους κατοίκους είχε ένα μέχρι δυο λεωφορεία .
Τα λεωφορεία αυτά ήταν μαγικά, κατ' αρχήν δεν λειτουργούσαν με βενζίνη, ούτε με πετρέλαιο, ούτε καν με νερό και νερό υπήρχε, μπόλικο,απλά όταν καθόταν ο οδηγός στη θέση του αυτό ξεκινούσε ,τα λεωφορεία δε σταματούσαν ποτέ να δουλεύουν, μόνο οι οδηγοί άλλαζαν και έτσι μέρα νύκτα είχε συγκοινωνία, όταν είχε δυο άτομα μέσα στο λεωφορείο οι θέσεις ήταν δυο ,όταν σταματούσε να πάρει και άλλους επιβάτες με το που πατούσε ο επιβάτης το πόδι του μέσα στο λεωφορείο αμέσως εμφανιζόταν και άλλη θέση, όσοι και να έμπαιναν μέσα είχε θέση και έτσι όλοι κάθονταν στη θέση τους και επειδή ΄δεν είχε σκαλάκι για να ανεβαίνεις πάνω αλλά ήταν σχεδόν στο ύψος του δρόμου μπορούσαν να ανέβουν και αναπηρικά καροτσάκια και να βρεθεί αυτόματα και χώρος γι' αυτά.
Έτσι η ζωή κυλούσε όμορφα και ήσυχα, τα παιδιά πήγαιναν κάθε μέρα στο σχολείο τους, οι μεγάλοι στις δουλειές τους ,ώσπου μια μέρα ακούστηκε μια βοή από ψηλά και όλοι έτρεξαν να κρυφτούν, δεν είχαν ξανακούσει τέτοιο θόρυβο, ακόμη και τα λεωφορεία τους είχαν ένα διακριτικό θόρυβο.
Τρομαγμένοι λοιπόν κρύφτηκαν και κάποιοι μεγάλοι με πολύ προσοχή είδαν ένα μεγάλο πουλί να προσπαθεί να κατέβει ,νόμισαν ότι θα πέσει στο κεφάλι τους ότι θα τους πλακώσει μαζί με τα σπίτια τους και άρχισαν να τρέχουν αλαφιασμένοι .
Το πουλί δεν ήταν παρά ένα αεροπλάνο που βρήκε τελικά ένα μεγάλο οικόπεδο και προσγειώθηκε .Έτρεξαν οι μεγάλοι να δουν τι ήταν αυτό και τα παιδιά τα έστειλα όλα στα σπίτια τους,πλησίασαν και είδαν ότι το πουλί αυτό ήταν από σίδερο και όταν άνοιξε και η πόρτα νόμισαν ότι ήταν το στόμα του και πως θα τους καταβρόχθιζε, όμως πριν προλάβουν να αντιδράσουν είδαν δυο ανθρώπους να βγαίνουν από μέσα,πάλι τρόμαξαν νόμισαν τώρα ότι τους είχε φάει και αυτοί το ανάγκασαν να τους βγάλει έξω από το στομάχι του.
Έτρεξαν κοντά τους και τους τράβηξαν μακριά ,αν και οι δυο επιβάτες τρόμαξαν με τη συμπεριφορά τους,και τους είπαν ότι είναι ένα αεροπλάνο και να μη φοβούνται γιατί ήλθαν ειρηνικά και πάλι οι κάτοικοι της μαγικής χώρας δε μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει ειρηνικά γιατί αυτοί ποτέ δε χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη ,γιατί απλούστατα δεν είχαν ποτέ εχθροπραξίες μεταξύ τους.
Μέχρι να δοθούν εξηγήσεις κάτι άρχισε να αλλάζει στη μαγική χώρα ,από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους αυτοί οι δυο άνθρωποι στο χώμα όλα άλλαζαν γοργά, οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν ό ένας με διαφορετικό μάτι τον άλλο ,τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται, τα σπίτια άλλα να γίνονται πελώρια και άσχημα και άλλα να μικραίνουν και να μη χωράει η οικογένεια που έμενε πριν μέσα.
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Καφές της παρηορκάς και όχι μόνο!
Τζιαι μεν μαραζώνετε τζιαι τούτοι που εν να φκουν τωρά τις ίδιες μαλ.....ς θα κάνουν όπως ούλλα τα γρόνια!
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Εσεις ξεχνάτε;
Κάποια στιγμή τελειώνει ένα πράγμα και το χρειάζεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή ,πρέπει να πας στο σούπερ μάρκετ να το πάρεις αμέσως.
Σύζυγος:Γυναίκα ο αφρός ξυρίσματος που είναι;
Εγώ:Δεν ξέρω σήμερα δε ξυρίστηκα ,θα αφήσω μούσι!
Σύζυγος: Tον πήγα στο χωριό,τον έφερες;
Εγώ:$ & * ( @ τι λες μωρέ; που ξέρω γω;
Σύζυγος :Θα πας να μου πάρεις
Εγώ:Καλά θα πάω
Και βάζω τα παπούτσια μου και σας κυνηγ΄...
λοιπόν ξεκινώ να πάω στο σούπερ μάρκετ(μη νομίζετε κοντά είναι σε πέντε λεπτά με τα πόδια εκεί είμαι)
Ε λέω εγώ τώρα δε παίρνω και κάτι άλλα πραγματάκια που θέλω για να μην βγαίνω αύριο; μάλιστα σωστή η σκέψη μου θα τα πάρω
Και αρχίζω να βάζω πράγματα στο καλάθι γιατί περίμενε και ο σύζυγος τον αφρό να ξουραφιστεί.
Πάω στο ταμείο παίρνω τις σακούλες μου τρεις σχεδόν γεμάτες και κινώ για το σπίτι, περνώ το δρόμο απέναντι κάνω δέκα βήματα (στο περίπου δεν τα μετρώ) #&)@@@@ ΤΟΝ ΑΦΡΟ ξέχασα τον αφρό!!!! αφήνω τις τσάντες σε μια γνωστή μου που έχει μαγαζί εκεί και πάω για τον αφρό ,με βλέπει η ταμίας και γελά ,τι ξέχασες; αυτό που ήταν η αιτία να έλθω να ψωνίσω.
Ξέρεις πόσες γυρνάνε πίσω γι' αυτό τον λόγο;;;;
Λέτε να φταίει ο χρόνος που περνά από πάνω μας;;;
Η φωτό είναι από το χωριό του συζύγου.
Σύζυγος:Γυναίκα ο αφρός ξυρίσματος που είναι;
Εγώ:Δεν ξέρω σήμερα δε ξυρίστηκα ,θα αφήσω μούσι!
Σύζυγος: Tον πήγα στο χωριό,τον έφερες;
Εγώ:$ & * ( @ τι λες μωρέ; που ξέρω γω;
Σύζυγος :Θα πας να μου πάρεις
Εγώ:Καλά θα πάω
Και βάζω τα παπούτσια μου και σας κυνηγ΄...
λοιπόν ξεκινώ να πάω στο σούπερ μάρκετ(μη νομίζετε κοντά είναι σε πέντε λεπτά με τα πόδια εκεί είμαι)
Ε λέω εγώ τώρα δε παίρνω και κάτι άλλα πραγματάκια που θέλω για να μην βγαίνω αύριο; μάλιστα σωστή η σκέψη μου θα τα πάρω
Και αρχίζω να βάζω πράγματα στο καλάθι γιατί περίμενε και ο σύζυγος τον αφρό να ξουραφιστεί.
Πάω στο ταμείο παίρνω τις σακούλες μου τρεις σχεδόν γεμάτες και κινώ για το σπίτι, περνώ το δρόμο απέναντι κάνω δέκα βήματα (στο περίπου δεν τα μετρώ) #&)@@@@ ΤΟΝ ΑΦΡΟ ξέχασα τον αφρό!!!! αφήνω τις τσάντες σε μια γνωστή μου που έχει μαγαζί εκεί και πάω για τον αφρό ,με βλέπει η ταμίας και γελά ,τι ξέχασες; αυτό που ήταν η αιτία να έλθω να ψωνίσω.
Λέτε να φταίει ο χρόνος που περνά από πάνω μας;;;
Η φωτό είναι από το χωριό του συζύγου.
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Κυριακή 17 Απριλίου 2011
Πάσχα στο χωριό
Πάσχα στο χωριό
Ίσως έχω ξαναγράψει για το Πάσχα αλλά θέλω να γράψω και τώρα για τις μέρες του Πάσχα και τις προετοιμασίες που γίνονταν στο χωριό μου μέχρι και το 1974.
Εγώ θα γράψω ότι θυμάμαι και αν κάποιος χωριανός θυμάται ή θεωρεί ότι έγραψα λάθος ας με διορθώσει ή ας προσθέσει κάτι που θυμάται ή άκουσε από τους παλιούς του χωριού.
Καταρχήν είναι το καθάρισμα και το άσπρισμα των σπιτιών (το ασβέστωμα) Καλά μη νομίζετε πως έκανα και πολλές δουλειές ,καλύτερα ήταν οι βόλτες.
Σειρά δε θυμάμαι ,δηλαδή δε θυμάμαι ακριβώς ποια μέρα φτιάχναμε τις φλαούνες, όμως θυμάμαι όλη αυτή τη φασαρία και μου άρεσε, μύριζε Πάσχα,σε όλα τα σπίτια οι γυναίκες φτιάχναμε φλαούνες και τις έψηναν στους φούρνους με τα ξύλα .Τα σπίτια δεν είχαν όλα φούρνους στις αυλές τους,αλλά σε κάθε γειτονιά σχεδόν όλο και κάποιος είχε φούρνο,έτσι όλοι με τη σειρά αφού πρώτα είχαν συνεννοηθεί με τον ιδιοκτήτη του φούρνου ψήνανε.
Οι φλαούνες δεν ήταν το μόνο που φτιάχναμε ,αλλά φτιάχναμε και ψωμιά, παξιμάδια κουλούρες που στη μέση βάζαμε ένα αυγό κόκκινο,(εμένα μου άρεσαν τα παξιμάδια που ήταν γλυκά)και περιττό να σας πω ότι οι φλαούνες της μάνας μου ήταν οι πιο καλές.Όποιος έχει αντίρρηση να πάει να φάει από της δικιάς του μάνας,εγώ από τη δικιά μου δεν πρόκειται να ξαναφάω.
Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφαμε τα αυγά ,όλα κόκκινα, τότε μόνο κόκκινα βάφαμε ,(μετά έγιναν μόδα και τα άλλα χρώματα)(τώρα η κόκκινη Πέμπτη έγινε πολύχρωμη).Ναι αλλά δε βάφαμε μόνο αυγά της κότας ,πηγαίναμε και αγοράζαμε και αυγά γαλοπούλας και φαραώνας(φραγκόκοτα) (για τους καλαμαράες η εξήγηση),
γιατί τα αυγά αυτά έχουν πιο σκληρό τσόφλι και θέλαμε κατά το τσούγκρισμα να σπάμε τα αυγά των άλλων ,λίγο πολύ όλοι αυτό κάναμε.
Η λαμπρατζιά (όχι αυτή της Βίσση),αλλά αυτή που ανάβουμε με ξύλα για να κάψουμε τον Ιούδα ,αυτή βασικά ήταν δουλειά των αγοριών μάζευαν από μέρες ξύλα και τα στοίβαζαν σε ένα οικόπεδο απέναντι από την εκκλησία(τώρα που το σκέφτομαι δεν άκουσα ποτέ να διαμαρτυρηθεί η γυναίκα που το σπίτι της ήταν δίπλα από τη φωτιά που φαντάζομαι θα γέμιζε καπνιά)
Το στόλισμα της εκκλησίας για τον επιτάφιο γινόταν από τις νέες του χωριού ,περνούσαμε από όλα τα σπίτια που είχαν κήπους,(όλα σχεδόν τα σπίτια είχαν λουλούδια στην αυλή τους ) και μας έκοβαν για το στόλισμα του επιτάφιου ,ε όποιος είχε πολλά και τσιγκουνευόταν ξαναπηγαίναμε μόνοι μας .
Μοσχομύριζε η εκκλησία από τα τριαντάφυλλα και τα άλλα λουλούδια ,ήταν στολισμένος ο επιτάφιος με αγάπη και όχι για να γίνει καλύτερος από κάποιον άλλο (εξάλλου δεν είχαμε δει και άλλον) όπως γίνετε τώρα που ούτε μυρίζουν τα λουλούδια ούτε και είναι με την ίδια αγάπη που τον φτιάχναμε εμείς.
Τώρα τους φτιάχνουν τυποποιημένους.
Και το άλλο ήταν το πάννισμα(δηλαδή φίλοι ελλαδίτες το να φορέσουμε κάτι καινούριο για να πάμε στην εκκλησία το Πάσχα έτσι το λέμε πάννισα))
Λαμπάδες όπως έχουμε σήμερα πολλά χρώματα τότε δεν υπήρχαν, απλά αγοράζαμε ένα κερί λίγο πιο χοντρό από το κανονικό ,αργότερα είχαν φέρει και λευκές λαμπάδες.
Έγραψα πιστεύω τα βασικά σχετικά με τις προετοιμασίες του Πάσχα,το θρησκευτικό μέρος ας το βρει ο καθένας μέσα του.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !! Και του χρόνου το Πάσχα να το κάνετε στο χωριό σας που τώρα είναι κατεχόμενο.
Το χωριό μας από ψηλά.
Και η εκκλησία μας
Ίσως έχω ξαναγράψει για το Πάσχα αλλά θέλω να γράψω και τώρα για τις μέρες του Πάσχα και τις προετοιμασίες που γίνονταν στο χωριό μου μέχρι και το 1974.
Εγώ θα γράψω ότι θυμάμαι και αν κάποιος χωριανός θυμάται ή θεωρεί ότι έγραψα λάθος ας με διορθώσει ή ας προσθέσει κάτι που θυμάται ή άκουσε από τους παλιούς του χωριού.
Καταρχήν είναι το καθάρισμα και το άσπρισμα των σπιτιών (το ασβέστωμα) Καλά μη νομίζετε πως έκανα και πολλές δουλειές ,καλύτερα ήταν οι βόλτες.
Σειρά δε θυμάμαι ,δηλαδή δε θυμάμαι ακριβώς ποια μέρα φτιάχναμε τις φλαούνες, όμως θυμάμαι όλη αυτή τη φασαρία και μου άρεσε, μύριζε Πάσχα,σε όλα τα σπίτια οι γυναίκες φτιάχναμε φλαούνες και τις έψηναν στους φούρνους με τα ξύλα .Τα σπίτια δεν είχαν όλα φούρνους στις αυλές τους,αλλά σε κάθε γειτονιά σχεδόν όλο και κάποιος είχε φούρνο,έτσι όλοι με τη σειρά αφού πρώτα είχαν συνεννοηθεί με τον ιδιοκτήτη του φούρνου ψήνανε.
Οι φλαούνες δεν ήταν το μόνο που φτιάχναμε ,αλλά φτιάχναμε και ψωμιά, παξιμάδια κουλούρες που στη μέση βάζαμε ένα αυγό κόκκινο,(εμένα μου άρεσαν τα παξιμάδια που ήταν γλυκά)και περιττό να σας πω ότι οι φλαούνες της μάνας μου ήταν οι πιο καλές.Όποιος έχει αντίρρηση να πάει να φάει από της δικιάς του μάνας,εγώ από τη δικιά μου δεν πρόκειται να ξαναφάω.
Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφαμε τα αυγά ,όλα κόκκινα, τότε μόνο κόκκινα βάφαμε ,(μετά έγιναν μόδα και τα άλλα χρώματα)(τώρα η κόκκινη Πέμπτη έγινε πολύχρωμη).Ναι αλλά δε βάφαμε μόνο αυγά της κότας ,πηγαίναμε και αγοράζαμε και αυγά γαλοπούλας και φαραώνας(φραγκόκοτα) (για τους καλαμαράες η εξήγηση),
γιατί τα αυγά αυτά έχουν πιο σκληρό τσόφλι και θέλαμε κατά το τσούγκρισμα να σπάμε τα αυγά των άλλων ,λίγο πολύ όλοι αυτό κάναμε.
Η λαμπρατζιά (όχι αυτή της Βίσση),αλλά αυτή που ανάβουμε με ξύλα για να κάψουμε τον Ιούδα ,αυτή βασικά ήταν δουλειά των αγοριών μάζευαν από μέρες ξύλα και τα στοίβαζαν σε ένα οικόπεδο απέναντι από την εκκλησία(τώρα που το σκέφτομαι δεν άκουσα ποτέ να διαμαρτυρηθεί η γυναίκα που το σπίτι της ήταν δίπλα από τη φωτιά που φαντάζομαι θα γέμιζε καπνιά)
Το στόλισμα της εκκλησίας για τον επιτάφιο γινόταν από τις νέες του χωριού ,περνούσαμε από όλα τα σπίτια που είχαν κήπους,(όλα σχεδόν τα σπίτια είχαν λουλούδια στην αυλή τους ) και μας έκοβαν για το στόλισμα του επιτάφιου ,ε όποιος είχε πολλά και τσιγκουνευόταν ξαναπηγαίναμε μόνοι μας .
Μοσχομύριζε η εκκλησία από τα τριαντάφυλλα και τα άλλα λουλούδια ,ήταν στολισμένος ο επιτάφιος με αγάπη και όχι για να γίνει καλύτερος από κάποιον άλλο (εξάλλου δεν είχαμε δει και άλλον) όπως γίνετε τώρα που ούτε μυρίζουν τα λουλούδια ούτε και είναι με την ίδια αγάπη που τον φτιάχναμε εμείς.
Τώρα τους φτιάχνουν τυποποιημένους.
Και το άλλο ήταν το πάννισμα(δηλαδή φίλοι ελλαδίτες το να φορέσουμε κάτι καινούριο για να πάμε στην εκκλησία το Πάσχα έτσι το λέμε πάννισα))
Λαμπάδες όπως έχουμε σήμερα πολλά χρώματα τότε δεν υπήρχαν, απλά αγοράζαμε ένα κερί λίγο πιο χοντρό από το κανονικό ,αργότερα είχαν φέρει και λευκές λαμπάδες.
Έγραψα πιστεύω τα βασικά σχετικά με τις προετοιμασίες του Πάσχα,το θρησκευτικό μέρος ας το βρει ο καθένας μέσα του.
Και η εκκλησία μας
Τετάρτη 6 Απριλίου 2011
Αξέχαστες φιλίες!
Βασικά δεν ήξερα τι να γράψω και η αλήθεια δεν μου αρέσει να γράφω και τι κάνω κάθε μέρα!Μπορεί καμιά φορά να γράψουμε και κάτι εντελώς προσωπικό και καθημερινό,αλλά να γράφω σήμερα έκανα εκείνο ,σήμερα έκανα το άλλο και πάει λέγοντας δεν μπορώ και δεν θέλω,ο καθένας μας κάτι κάνει κάθε μέρα.
Έχω ξαναγράψει για τις φιλίες τις παλιές,όμως προχθές που ήμουν στο φέις μπουκ(ω ναι έχω και απ΄'αυτό) χμ και συνεχίζω κάπου διάβασα ένα όνομα και θυμήθηκα παλιές φιλενάδες όταν ήμουν πολύ νέα! και ξέρετε όταν είμαστε παιδιά εκτός από τις 1-2 κολλητέ; είχαμε και πολλέεες φιλενάδες αγαπημένες.(και εγώ επειδή ήμουν καλό παιδί)είχα πολλές φίλες ,(εκτός από 2 κολλητές που είχα και δεν δεχόμουν να πει κανείς κακό γι' αυτές) είχα και σχεδόν όλα τα κορίτσια του χωριού φίλες.
Εκτός χωριού όμως, γνώρισα και στο γυμνάσιο την Αυγή και την Αφρούλα που ήταν από άλλο χωριό ,στην πορεία της ζωής μας εγώ και η Αυγή σταματήσαμε το γυμνάσιο(τα μάθαμε όλα στη πρώτη γυμνασίου) εγώ πήγα να μάθω μοδιστρική και τσουπ μετά από λίγες μέρες νάσου και η Αυγή,άλλα δυο χρόνια μαζί κάθε μέρα και πάντα αγαπημένες ,ποτέ δεν τσακωθήκαμε.
Αφού μάθαμε και εκεί τα της μοδιστρικής η κάθε μια τράβηξε το δρόμο της ,εγώ πήγα σε βιοτεχνία ρούχων και τσουπ ποιος εμφανίζετε ; η Αυγή ,χαρά που κάναμε δε λέγετε!μη κοιτάτε τώρα που είναι τα κινητά και μιλάει όποιος θέλει με όποιο θέλει! Τότε δεν είχαμε τέτοιες(πολυτέλειες) αλλά δυο χρόνια μαζί μέχρι το74 που πια χωρίσαμε λόγω πολέμου ,καμιά δε γνώριζε τι απέγινε η άλλη ώσπου μια μέρα βρήκε η μάνα μου την Αυγή στο νοσοκομείο να περιμένει τη σειρά της και αναγνώρισε η μια την άλλη ξαναβρεθήκαμε για πολύ λίγο ,μετά εγώ έφυγα και από τότε χαθήκαμε και τώρα μετά από 33 χρόνια μαθαίνω νέα από την Αφρούλα μέσω φέις μπουκ από αλλού και αλλού,είμαι και λίγο ψαχτήρι εγώ ! Αυτό που θέλω να πω είναι πως μερικούς φίλους τους χάνεις εντελώς από τη ζωή σου είτε το θες είτε δεν το θες και η αλήθεια είναι πως σκεφτόμουν πολλές φορές αυτά τα κορίτσια και ειδικά την Αυγή που είχαμε έλθει πιο κοντά,φυσικά γνώρισα και άλλα κορίτσια κατά τη διάρκεια της μαθητείας στη μοδίστρα και αργότερα στη δουλειά αλλά ούτε το επίθετο τους δε θυμάμαι ,φαντάζομαι ούτε αυτές θα θυμούνται το δικό μου ,παρόλο που το πρόσωπο τους και το μικρό τους όνομα το θυμάμαι.Αυτά σκεφτόμουν και είπα να τα γράψω είπα μήπως και εσείς άθελα σας χάσατε φιλίες λόγω αποστάσεων και συνθηκών!
Φίλες που έκανα στη νεανική μου ζωή
Κολλητές:Ευτυχία,Μαίρη
Φίλες:Αυγή,Νίκη ,Μυρούλα ,Χρίστα ,Λένια,Γιαννούλα,Μαίρη,Σκευούλα,Δώρα,Νίκη,(Μαίρη και πολύ καλή γιτόνισσα),Αφρούλα, Χρυστάλλα,Ελλάδα,Τασούλα και πολλές ακόμα που είχαν αυτά τα ονόματα.
Υ.Γ. Τώρα έχω και τη stalamatia που έρχετε στα λημέρια σας και σας δροσίζει με τις σταλαματιές της!
Έχω ξαναγράψει για τις φιλίες τις παλιές,όμως προχθές που ήμουν στο φέις μπουκ(ω ναι έχω και απ΄'αυτό) χμ και συνεχίζω κάπου διάβασα ένα όνομα και θυμήθηκα παλιές φιλενάδες όταν ήμουν πολύ νέα! και ξέρετε όταν είμαστε παιδιά εκτός από τις 1-2 κολλητέ; είχαμε και πολλέεες φιλενάδες αγαπημένες.(και εγώ επειδή ήμουν καλό παιδί)είχα πολλές φίλες ,(εκτός από 2 κολλητές που είχα και δεν δεχόμουν να πει κανείς κακό γι' αυτές) είχα και σχεδόν όλα τα κορίτσια του χωριού φίλες.
Εκτός χωριού όμως, γνώρισα και στο γυμνάσιο την Αυγή και την Αφρούλα που ήταν από άλλο χωριό ,στην πορεία της ζωής μας εγώ και η Αυγή σταματήσαμε το γυμνάσιο(τα μάθαμε όλα στη πρώτη γυμνασίου) εγώ πήγα να μάθω μοδιστρική και τσουπ μετά από λίγες μέρες νάσου και η Αυγή,άλλα δυο χρόνια μαζί κάθε μέρα και πάντα αγαπημένες ,ποτέ δεν τσακωθήκαμε.
Φίλες που έκανα στη νεανική μου ζωή
Κολλητές:Ευτυχία,Μαίρη
Φίλες:Αυγή,Νίκη ,Μυρούλα ,Χρίστα ,Λένια,Γιαννούλα,Μαίρη,Σκευούλα,Δώρα,Νίκη,(Μαίρη και πολύ καλή γιτόνισσα),Αφρούλα, Χρυστάλλα,Ελλάδα,Τασούλα και πολλές ακόμα που είχαν αυτά τα ονόματα.
Υ.Γ. Τώρα έχω και τη stalamatia που έρχετε στα λημέρια σας και σας δροσίζει με τις σταλαματιές της!
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Βρέχει αλήθειες και ψέματα
Λοιπόν πολύ ροζέ, το αλλάζω, το άλλαξα,θα μπορούσα να το σβήσω αλλά το αφήνω έτσι κι'αλλιώς σιγά το σοβαρό θέμα που θα γράψω.
Λοιπόν (ευτυχώς που δεν είμαι άντρας γιατί μπορεί να μου έλεγε κανείς τίποτα με το λοιπόν δυο φορές στην αρχή των προτάσεων.
Λοιπόν αύριο είναι πρωταπρηλιά και καλό μήνα να έχετε,ψέματα δεν μου αρέσει να λέω αλλά αύριο δεν ξέρω αν θα πω έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο της πλάκας.
Αυτή τη στιγμή βρέχει, βασικά όλη μέρα βρέχει και αυτό είναι αλήθεια,το πλυντήριο μέσα πλένει και αυτό είναι αλήθεια ,τα πιάτα μου είναι άπλυτα αλήθεια και αυτό(θα τα πλύνω μετά)
Βαριέμαι, άλλη μια αλήθεια,
Αύριο στη Κύπρο γιορτάζουν την Ανεξαρτησία της ,ότι γιορτάζουν και είναι αργία είναι αλήθεια ,τώρα κατά πόσο ανεξάρτητη είναι η Κύπρος εγώ όρκο δε παίρνω .
Εγώ αυτή τη στιγμή θα ήθελα να είμαι στο χωριό μου και να βλέπω έξω τη βροχή, απλά να τη κοιτώ και αν είχε και καμιά λακκούβα (λάντα σαν αυτή στη φωτό )θα χάζευα τις σταλαματιές που θα έπεφταν μέσα.
Βάζω ένα κουίζ δίπλα.
Οι φρέζες μου είναι έτοιμες να ανοίξουν
Λοιπόν (ευτυχώς που δεν είμαι άντρας γιατί μπορεί να μου έλεγε κανείς τίποτα με το λοιπόν δυο φορές στην αρχή των προτάσεων.
Λοιπόν αύριο είναι πρωταπρηλιά και καλό μήνα να έχετε,ψέματα δεν μου αρέσει να λέω αλλά αύριο δεν ξέρω αν θα πω έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο της πλάκας.
Αυτή τη στιγμή βρέχει, βασικά όλη μέρα βρέχει και αυτό είναι αλήθεια,το πλυντήριο μέσα πλένει και αυτό είναι αλήθεια ,τα πιάτα μου είναι άπλυτα αλήθεια και αυτό(θα τα πλύνω μετά)
Βαριέμαι, άλλη μια αλήθεια,
Αύριο στη Κύπρο γιορτάζουν την Ανεξαρτησία της ,ότι γιορτάζουν και είναι αργία είναι αλήθεια ,τώρα κατά πόσο ανεξάρτητη είναι η Κύπρος εγώ όρκο δε παίρνω .
Βάζω ένα κουίζ δίπλα.
Οι φρέζες μου είναι έτοιμες να ανοίξουν
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Κλιμακτήριος
Δεν ήμουν σίγουρη για να γράψω αυτή την ανάρτηση, αλλά μετά είπα δεν ενοχλείς κανένα γράψε ότι σκέφτεσαι και άσε τις παραξενιές.
Κλιμακτήριος, μια περίοδος στη ζωή της γυναίκας λίγο περίεργη ,μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι τελειώνει η ζωή της γυναίκας ,αλλά κάνουν ΛΑΘΟΣ (Εγώ δεν θα γράψω επιστημονικά άμα θέλει κανένας να το δει επιστημονικά το θέμα πολύ απλά το βρίσκει στο ίντερνετ) Θα γράψω σαν εμπειρία το θέμα που μπορεί και στο τέλος να μη μπορέσω να τα πω και όπως θα ήθελα ή όπως είναι πραγματικά.
Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ιδρώσει μα ποτέ εκτός και αν είχα 40 πυρετό ,εξάψεις ; τι ήταν αυτό; άκουγα άλλες γυναίκες που είχαν εξάψεις και απορούσα !τι τις πιάνει μωρέ και αυτές άντε από κει!!
Αλλά πριν 2-3 χρόνια οϊμέ και να οι εξάψεις και να ο ιδρώτας στο λαιμό !και να ο ιδρώτας στη ραχοκοκαλιά! Και βγάλε το ρούχο γιατί κάνει ζέστη και σε δευτερόλεπτα ξανά βάλε το ρούχο γιατί κάνει κρύο, όλη την ώρα, και κάνε αέρα στα μούτρα με τη βεντάλια και βγες έξω να πάρεις αέρα , εμ το άλλο; κάνε ένα τεστ και έχεις καθυστέρηση, από εγκυμοσύνη;και ας ξέρεις ότι έχεις λάβει τα μέτρα σου!
Το άλλο; που εκεί που δεν έτρωγα γλυκά , να κατεβάζω τις πάστες και ότι έπεφτε στα χέρια μου;!!Τα νεύρα μου!! και να παίρνω τα κιλά 10 τουλάχιστο ,όχι δεν είμαι χοντρή! αλλά θέλω να τα χάσω!! Αφήστε τις εξάψεις κατά τη διάρκεια του ύπνου!εκεί δεν είχα και κοινό, μόνο το σύζυγο που ξυπνούσε από τα ανακατέματα μου!
Πιστεύω ότι έχουν περάσει τα πολλά ,έχει και τα καλά της η εμμηνόπαυση μετά από 30-40 χρόνια περιόδου κάθε μήνα ελευθερώνεσαι ,μπορεί να έχουν βγάλει σερβιέτες με φτερά αλλά σαν την ελευθερία της εμμηνόπαυσης δεν έχει!!
Και τι έγινε αν δεν μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί στα 50και μετά; δεν παύει να είναι γυναίκα! όποια είναι να κάνει θα κάνει παιδιά πολλά χρόνια πιο πριν οπότε είναι σε μια φάση η γυναίκα ελευθερίας ,για φανταστείτε να έβλεπαν περίοδο οι γυναίκες στα 70-80 τότε με συγχωρείτεαλλά καλά καλά δεν θα μπορούμε να μαζέψουμε τα βρακιά μας !τις σερβιέτες θα κουμαντάραμε;.
Κλιμακτήριος, μια περίοδος στη ζωή της γυναίκας λίγο περίεργη ,μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι τελειώνει η ζωή της γυναίκας ,αλλά κάνουν ΛΑΘΟΣ (Εγώ δεν θα γράψω επιστημονικά άμα θέλει κανένας να το δει επιστημονικά το θέμα πολύ απλά το βρίσκει στο ίντερνετ) Θα γράψω σαν εμπειρία το θέμα που μπορεί και στο τέλος να μη μπορέσω να τα πω και όπως θα ήθελα ή όπως είναι πραγματικά.
Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ιδρώσει μα ποτέ εκτός και αν είχα 40 πυρετό ,εξάψεις ; τι ήταν αυτό; άκουγα άλλες γυναίκες που είχαν εξάψεις και απορούσα !τι τις πιάνει μωρέ και αυτές άντε από κει!!
Αλλά πριν 2-3 χρόνια οϊμέ και να οι εξάψεις και να ο ιδρώτας στο λαιμό !και να ο ιδρώτας στη ραχοκοκαλιά! Και βγάλε το ρούχο γιατί κάνει ζέστη και σε δευτερόλεπτα ξανά βάλε το ρούχο γιατί κάνει κρύο, όλη την ώρα, και κάνε αέρα στα μούτρα με τη βεντάλια και βγες έξω να πάρεις αέρα , εμ το άλλο; κάνε ένα τεστ και έχεις καθυστέρηση, από εγκυμοσύνη;και ας ξέρεις ότι έχεις λάβει τα μέτρα σου!
Το άλλο; που εκεί που δεν έτρωγα γλυκά , να κατεβάζω τις πάστες και ότι έπεφτε στα χέρια μου;!!Τα νεύρα μου!! και να παίρνω τα κιλά 10 τουλάχιστο ,όχι δεν είμαι χοντρή! αλλά θέλω να τα χάσω!! Αφήστε τις εξάψεις κατά τη διάρκεια του ύπνου!εκεί δεν είχα και κοινό, μόνο το σύζυγο που ξυπνούσε από τα ανακατέματα μου!
Πιστεύω ότι έχουν περάσει τα πολλά ,έχει και τα καλά της η εμμηνόπαυση μετά από 30-40 χρόνια περιόδου κάθε μήνα ελευθερώνεσαι ,μπορεί να έχουν βγάλει σερβιέτες με φτερά αλλά σαν την ελευθερία της εμμηνόπαυσης δεν έχει!!
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Η παρέλαση και το βήμα της.
Σήμερα κατέβηκα μαζί με τη κόρη μου να δούμε τη παρέλαση και όταν λέω κατέβηκα εννοώ τη σκάλα από τον πρώτο όροφο μετά βγήκα στο πεζοδρόμιο και στάθηκα,δε πέρασαν πέντε λεπτά και πέρασαν από μπροστά μας τα παιδιά από δημοτικό,γυμνάσιο και λύκειο.
Τι να πω βρε παιδιά ότι μου άρεσε; Ε δε μου άρεσε τα παιδιά σαν ψοφίμια πήγαιναν ούτε καν οι στολές τους ήταν όπως έπρεπε αλλά αυτό ,άντε λες μπορεί να μην είχαν και πολλές δυνατότητες οι γονιοί,αλλά το βήμα; έλεος πια ,εγώ ακόμα και στο δρόμο που πάω δουλειά ,για ψώνια ,για βόλτα πιο καμαρωτά περπατώ ,τι να πω;.
Τι να πω βρε παιδιά ότι μου άρεσε; Ε δε μου άρεσε τα παιδιά σαν ψοφίμια πήγαιναν ούτε καν οι στολές τους ήταν όπως έπρεπε αλλά αυτό ,άντε λες μπορεί να μην είχαν και πολλές δυνατότητες οι γονιοί,αλλά το βήμα; έλεος πια ,εγώ ακόμα και στο δρόμο που πάω δουλειά ,για ψώνια ,για βόλτα πιο καμαρωτά περπατώ ,τι να πω;.
Δηλαδή αυτοί οι καθηγητές δεν μπορούν να κάνουν καλύτερη δουλειά; τόσο σπουδαίο είναι να μάθουν στα παιδιά να περπατούν περήφανα; Τέλος πάντων σε ένα τέταρτο το πολύ που κράτησε η παρέλαση αντέξαμε, γιατί μόλις τελείωσε εμείς πήγαμε βόλτα στη παραλία(εκεί είχαμε και τη παρέλαση) και αποζημειωθήκαμε καθώς πιο πέρα στη μαρίνα που βλέπετε στη φωτογραφία ,τρία δελφίνια μας έκαναν τη χάρη να περάσουν μπροστά μας και να κάνουν και φιγούρα ,τα χαζεύαμε μέχρι που χάθηκαν στα βαθιά.Τις φωτογραφίες τις τράβηξα όταν γύρισα σπίτι από τη ταράτσα γιατί όταν βγήκα έξω δεν είχα πάρει τη μηχανή.
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011
Ξανά μαζί
Για σας παιδιά του ίντερνετ, πάλι μαζί ,έλειψα παρά τη θέληση μου και αιτία ήταν οι σύνδεση που ξαφνικά διακόπηκε και ενώ ήταν προπληρωμένη. Πάντως άκρη δεν βγάζανε οι ειδικοί (πόσο μάλλον εγώ!) οπότε παράτησα τη φορθνετ και πήγα στο οτε ,έτσι νάμαι και γωωωωω!!
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας και σεις μου λείψατε!
Λοιπόν τις μέρες που δεν είχα ίντερνετ και δεν έκανε πολύ κρύο πήγαινα για περπάτημα στη παραλία(εννοείται αυτό θα συνεχιστεί από δω και πέρα,εκτός καναδυο μέρες που έχω μια ελαφριά ίωση ) και μάζεψα κοχύλια ,δεν χρειάζεται να είναι Καλοκαίρι για να τα μαζέψεις ,ίσα ίσα έχει και ησυχία χωρίς τους βάρβαρους των παραλιών.
Έκανα και κάτι μικροστολίσματα με τα κοχυλάκια μου και θα κάνω και άλλα αργότερα πιο ωραία.
Σήμερα κάνει κρύο και η ιωσούλα που έχω με έκλεισε στο σπίτι,δεν προλαβαίνω τα χαρτομάντιλα η μιτόγκα μου έχει γίνει κατακόκκινη καθώς και τα μάτια μου .
Σας φιλώ.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας και σεις μου λείψατε!
Λοιπόν τις μέρες που δεν είχα ίντερνετ και δεν έκανε πολύ κρύο πήγαινα για περπάτημα στη παραλία(εννοείται αυτό θα συνεχιστεί από δω και πέρα,εκτός καναδυο μέρες που έχω μια ελαφριά ίωση ) και μάζεψα κοχύλια ,δεν χρειάζεται να είναι Καλοκαίρι για να τα μαζέψεις ,ίσα ίσα έχει και ησυχία χωρίς τους βάρβαρους των παραλιών.
Έκανα και κάτι μικροστολίσματα με τα κοχυλάκια μου και θα κάνω και άλλα αργότερα πιο ωραία.
Σήμερα κάνει κρύο και η ιωσούλα που έχω με έκλεισε στο σπίτι,δεν προλαβαίνω τα χαρτομάντιλα η μιτόγκα μου έχει γίνει κατακόκκινη καθώς και τα μάτια μου .
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Η γάτα.
Σήμερα θα γράψω για τα κατοικίδια και γενικά για τα ζώα (τα τετράποδα) Είδατε όμως που ανακάλυψα και το χρώμα φόντου!!;
Τα παιδιά έτσι είναι όταν σκαλίζουν (όχι τη μύτη) βρίσκουν διάφορα.
Και τώρα στο θέμα μας όσοι πήγατε για κατούρημα πήγατε οι άλλοι σφυχτήτε!
Είχα μιαν ιδιοτροπία (εντάξει εντάξει έχω πολλές) ,όσο και να αγαπώ τα ζώα άλλο τόσο δεν τα ήθελα μέσα στο σπίτι όταν δε πήγαινα κάπου και έβλεπα τρίχες από γάτα ή σκύλο εκεί που θα καθόμουν έβγαζα καντίλες,όμως δεν ήμουν πάντα έτσι μικρή είχα μια γάτα η οποία δεν μπορώ να πω ότι ήταν του (σπιτιού )αλλά γυρνούσε και στη γειτονιά ,ούτε σε γιατρό την είχαμε πάει ποτέ( πριν 40 χρόνια + )δεν είχαμε τέτοιες πολυτέλειες.
Η γάτα μου ήταν η λατρεία μου αγκαλιές και χάδια να τη ταϊζω να τη ποτίζω ,όλα καλά όσο και να μου έλεγε η μάνα μου να μην τη παίρνω αγκαλιά.Το βράδυ δε υτρύπωνε η άτιμη κάτω από τα κρεβάτια και μόλις σβήναμε το φως και ξαπλώναμε η κυρά γάτα κουλουριαζόταν πάνω στο μαξιλάρι μου και το πρωί τη βρίσκαμε να κοιμάτε ανάμεσα στα μαλιά μου.
Και μια μέρα εκεί που έτρεχα βλέπει η αδελφή μου στο πίσω μέρος της κεφαλής μου μια (περιοχή) χωρίς μαλιά, ωχ αυτό ήταν ,με πάνε στο γιατρό για να δούμε τι έχω ,βλέπει ο γιατρός το γουλί στο κεφάλι και ρωτάει ,έχετε ζώα στο σπίτι; όχι λέει η μάνα μου ,πράγματι δεν είχαμε κανένα οικόσιτο ,γάτες; σκυλιά; ρωτάει ξανά ,έχουμε μια γάτα ! να φύγει η γάτα!!.
Πάμε πίσω στο χωριό ! και άρχισαν τα όργανα !!
ΝΑ ΦΥΓΗ Η ΓΑΤΑ;;;;;;;!!!!τρελάθηκα !! κλάματα φωνές βρισιές για το γιατρό!!!
Η γάτα μόλις είχε γεννήσει, η γάτα πήρε δρόμο ,ποτέ δεν έμαθα ακριβώς τι έγινε τα μαλλιά ξαναφύτρωσαν εγώ όμως ξανά γατί δεν είχα ,χώρια που μου έγινε και μια σχετική πλύση εγκεφάλου ,μη ξαναχάσω τα μαλλιά .
Από τότε ναι μεν δε πείραξα ποτέ ζώο και τα αγαπούσα(εκτός από τα φίδια) όμως απέφευγα να τα ακουμπώ και είχα μια φοβία όταν πήγαινα σε σπίτι που είχε μέσα γάτα.
Αλλά φέτος η κόρη μου έφερε για λίγες μέρες τη γάτα της και ξετρελάθηκα (η αλήθεια είναι πως αν δεν την είχε πάει σε γιατρό να της βάλουν τα εμβόλια που πρέπει στο σπίτι δε θα είχε την ίδια αντιμετώπιση ούτε αγκαλιά θα την έπαιρνα ούτε θα την άφηνα να κάθετε στο κρεβάτι μου και να κοιμάται στα πόδια μου ναι ναι ότι έκανα μικρή τα ίδια έκανα και τώρα!!
Και μη σας πω ότι ο σύζυγος και εγώ τη πεθυμήσαμε και τη θέλουμε να έρχεται συχνά(τη καημενούλα της έκανε στείρωση πριν λίγες μέρες).
Αναθεώρησα πολλές απόψεις για τα τετράποδα που μένουν μέσα στα σπίτια όμως δεν θα χάιδευα εύκολα μιαν άλλη γάτα αν δεν ήμουν σίγουρη ότι έχει περάσει από γιατρό και δε την αφήνουν να γυρνάει δεξιά και αριστερά.Ο φόβος βλέπετε .
ΦΩΤΟΓΡΦΙΕΣ
Και το βάζο με τα λουλούδια (ψεύτικα) το έριξε και ξάπλωνε μέσα σε αυτά και παπλωματάκι της έφτιαξα και όλο νάζια μας έκανε.
Τα παιδιά έτσι είναι όταν σκαλίζουν (όχι τη μύτη) βρίσκουν διάφορα.
Και τώρα στο θέμα μας όσοι πήγατε για κατούρημα πήγατε οι άλλοι σφυχτήτε!
Είχα μιαν ιδιοτροπία (εντάξει εντάξει έχω πολλές) ,όσο και να αγαπώ τα ζώα άλλο τόσο δεν τα ήθελα μέσα στο σπίτι όταν δε πήγαινα κάπου και έβλεπα τρίχες από γάτα ή σκύλο εκεί που θα καθόμουν έβγαζα καντίλες,όμως δεν ήμουν πάντα έτσι μικρή είχα μια γάτα η οποία δεν μπορώ να πω ότι ήταν του (σπιτιού )αλλά γυρνούσε και στη γειτονιά ,ούτε σε γιατρό την είχαμε πάει ποτέ( πριν 40 χρόνια + )δεν είχαμε τέτοιες πολυτέλειες.
Η γάτα μου ήταν η λατρεία μου αγκαλιές και χάδια να τη ταϊζω να τη ποτίζω ,όλα καλά όσο και να μου έλεγε η μάνα μου να μην τη παίρνω αγκαλιά.Το βράδυ δε υτρύπωνε η άτιμη κάτω από τα κρεβάτια και μόλις σβήναμε το φως και ξαπλώναμε η κυρά γάτα κουλουριαζόταν πάνω στο μαξιλάρι μου και το πρωί τη βρίσκαμε να κοιμάτε ανάμεσα στα μαλιά μου.
Και μια μέρα εκεί που έτρεχα βλέπει η αδελφή μου στο πίσω μέρος της κεφαλής μου μια (περιοχή) χωρίς μαλιά, ωχ αυτό ήταν ,με πάνε στο γιατρό για να δούμε τι έχω ,βλέπει ο γιατρός το γουλί στο κεφάλι και ρωτάει ,έχετε ζώα στο σπίτι; όχι λέει η μάνα μου ,πράγματι δεν είχαμε κανένα οικόσιτο ,γάτες; σκυλιά; ρωτάει ξανά ,έχουμε μια γάτα ! να φύγει η γάτα!!.
Πάμε πίσω στο χωριό ! και άρχισαν τα όργανα !!
ΝΑ ΦΥΓΗ Η ΓΑΤΑ;;;;;;;!!!!τρελάθηκα !! κλάματα φωνές βρισιές για το γιατρό!!!
Η γάτα μόλις είχε γεννήσει, η γάτα πήρε δρόμο ,ποτέ δεν έμαθα ακριβώς τι έγινε τα μαλλιά ξαναφύτρωσαν εγώ όμως ξανά γατί δεν είχα ,χώρια που μου έγινε και μια σχετική πλύση εγκεφάλου ,μη ξαναχάσω τα μαλλιά .
Από τότε ναι μεν δε πείραξα ποτέ ζώο και τα αγαπούσα(εκτός από τα φίδια) όμως απέφευγα να τα ακουμπώ και είχα μια φοβία όταν πήγαινα σε σπίτι που είχε μέσα γάτα.
Και μη σας πω ότι ο σύζυγος και εγώ τη πεθυμήσαμε και τη θέλουμε να έρχεται συχνά(τη καημενούλα της έκανε στείρωση πριν λίγες μέρες).
Αναθεώρησα πολλές απόψεις για τα τετράποδα που μένουν μέσα στα σπίτια όμως δεν θα χάιδευα εύκολα μιαν άλλη γάτα αν δεν ήμουν σίγουρη ότι έχει περάσει από γιατρό και δε την αφήνουν να γυρνάει δεξιά και αριστερά.Ο φόβος βλέπετε .
ΦΩΤΟΓΡΦΙΕΣ
Και το βάζο με τα λουλούδια (ψεύτικα) το έριξε και ξάπλωνε μέσα σε αυτά και παπλωματάκι της έφτιαξα και όλο νάζια μας έκανε.
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Κκουίζ σχετικό με τα σχόλια.
Σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση έβαλα δίπλα Κκουίζ.
Θα απαντήσω αύριο στα σχόλια γιατί σήμερα δε μπορώ πολύ ώρα στη καρέκλα με έχει πιάσει η μέση μου και τη βγάζω στο κρεβάτι του πόνουυυυυυ.
Θα απαντήσω αύριο στα σχόλια γιατί σήμερα δε μπορώ πολύ ώρα στη καρέκλα με έχει πιάσει η μέση μου και τη βγάζω στο κρεβάτι του πόνουυυυυυ.
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Το μπλογκ μου!!
Σήμερα λέω να γράψω λίγα πράγματα για το μπλογκ μου,μη νομίζετε ,να το ευλογήσω λίγο θέλω,έτσι να ξέρει ότι ξέρω τι έχουμε περάσει μαζί και τα καλά και τα κακά.
Αυτό είναι το δεύτερο μπλογκ που έφτιαξα το πρώτο το έφτιαξα το 2007 και το έφτιαξα εντελώς τυχαία ,έψαχνα μια μέρα κάτι που μας είχαν ζητήσει από το ΣΔΕ (σχολείο δεύτερης Ευκαιρίας) εκεί μας είχαν μάθει πως να μπαίνουμε στο ίντερνετ αυτό ήταν όλο κι' όλο από πληροφορική.
Δεν θυμάμαι πως αλλά έδωσα πάνω στο μπλογκ του Φιρφιρή και του Ασερα Τρελάθηκα από τη χαρά μου και άρχισα να το ψάχνω το θέμα ,πάταγα κουμπιά έφτιαχνα χάλαγα τα έψαχνα ξανά αυτά που έσβηνα κατά λάθος ,μέχρι που το στέριωσα!!!!!
Καταλαβαίνετε έστω και λίγο τη χαρά μου και άρχισα να γράφω, δε θυμάμαι τι πρωτόγραψα ,βλέπετε από ΛΑΘΟΣ μου το έχασα το μπλογκ ,είπαμε ερασιτέχνης μέχρι το μεδούλι όμως πριν το χάσω θυμάμαι που έψαχνα να βρω κάτι για να μπορώ να φτιάχνω αναρτήσεις δε θυμάμαι ακριβώς τι ! και μπήκε ο Πένητας με καθοδήγησε και το ίδιο έκανε και η Ψυχία ,η αλήθεια είναι αν δεν ήταν αυτοί θα τα είχα παρατήσει ,γιατί εκτός του ότι δε μπορούσα εύκολα να προχωρώ έμπαινε και ένας ανώνυμος και μόνο που δε με έβριζε ,είχα απελπιστεί,αλλά και τότε πάλι μπήκε ο Πένητας ,η Ψυχία και ο Πολίτης Πίττας και περίλαβαν τον ανώνυμο,πήρα και εγώ θάρρος του μπήκα και εγώ και δε με ξαναενόχλησε .Και τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !
Μετά αφού έχασα εκείνο το μπλογκ έκανα αυτό και συνέχισα μέχρι τώρα και ελπίζω να συνεχίσω για πολλλάααααα χρόνια ακόμη.
Τώρα θα γράψω για μερικά πράγματα που κάνω εδώ στις αναρτήσεις μου θέλω όταν μου γράφουν σχόλια μετά να απαντώ σε όλους, το θεωρώ από μέρους μου αγένεια να απαντήσω σε 2-3 και μετά τους άλλους να τους αγνοήσω( το διευκρινίζω) μιλάω για μένα ,είναι και κόσμος που δε προλαβαίνει να κάθετε να απαντά και δε τους παρεξηγώ, δε θέλω να νομίζουν ότι απαντώ για να έχω το τελευταίο λόγο!
Είναι σαν να έρχεται κάποιος (σπίτι )μου και εγώ τον ξεπροβοδίζω αφού έχουμε πει δυο κουβέντες.:)
Επίσης έχω δοκιμάσει να αλλάξω τη φάτσα του μπλογκ μου στο τέλος όμως βρίσκω ότι αυτή που έχει είναι η καλύτερη για μένα και μου αρέσει ,έτσι καλά θα κάνω να αλλάξω ταπετσαρία στο καναπέ μου και στις πολυθρόνες (είμαι ειδική,μάστορας σας λέω!!) .
Ξέρω ότι εκτός από αυτούς που αφήνουν σχόλια ,μπαίνουν και άλλοι μπλόγκερς και βλέπουν τι γράφω ,αυτό το κάνω και εγώ δεν αφήνω πάντα σχόλια.
Τι άλλο; τι άλλο ; α ναι το Σταλαματιά ξέρω ότι γράφετε Σταλα(γ)ματιά ,αλλά όταν έβαζα το όνομα με το (γ) δεν το δεχόταν και αφαίρεσα το (γου) χα χα και έγινε Σταλαματιά !
Τώρα πάει το (αγγωνίστηκα) μου έμεινε και το θεωρώ δεύτερο μου όνομα .
Και ειλικρινά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όσους με έχουν βάλει λινκ στο μπλογκ τους ,είναι άτομα που δε περίμενα ότι θα με καταδέχονταν και όμως με (αγκάλιασαν)σαν μπλογκερ!!
Αυτό είναι το δεύτερο μπλογκ που έφτιαξα το πρώτο το έφτιαξα το 2007 και το έφτιαξα εντελώς τυχαία ,έψαχνα μια μέρα κάτι που μας είχαν ζητήσει από το ΣΔΕ (σχολείο δεύτερης Ευκαιρίας) εκεί μας είχαν μάθει πως να μπαίνουμε στο ίντερνετ αυτό ήταν όλο κι' όλο από πληροφορική.
Δεν θυμάμαι πως αλλά έδωσα πάνω στο μπλογκ του Φιρφιρή και του Ασερα Τρελάθηκα από τη χαρά μου και άρχισα να το ψάχνω το θέμα ,πάταγα κουμπιά έφτιαχνα χάλαγα τα έψαχνα ξανά αυτά που έσβηνα κατά λάθος ,μέχρι που το στέριωσα!!!!!
Καταλαβαίνετε έστω και λίγο τη χαρά μου και άρχισα να γράφω, δε θυμάμαι τι πρωτόγραψα ,βλέπετε από ΛΑΘΟΣ μου το έχασα το μπλογκ ,είπαμε ερασιτέχνης μέχρι το μεδούλι όμως πριν το χάσω θυμάμαι που έψαχνα να βρω κάτι για να μπορώ να φτιάχνω αναρτήσεις δε θυμάμαι ακριβώς τι ! και μπήκε ο Πένητας με καθοδήγησε και το ίδιο έκανε και η Ψυχία ,η αλήθεια είναι αν δεν ήταν αυτοί θα τα είχα παρατήσει ,γιατί εκτός του ότι δε μπορούσα εύκολα να προχωρώ έμπαινε και ένας ανώνυμος και μόνο που δε με έβριζε ,είχα απελπιστεί,αλλά και τότε πάλι μπήκε ο Πένητας ,η Ψυχία και ο Πολίτης Πίττας και περίλαβαν τον ανώνυμο,πήρα και εγώ θάρρος του μπήκα και εγώ και δε με ξαναενόχλησε .Και τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !
Μετά αφού έχασα εκείνο το μπλογκ έκανα αυτό και συνέχισα μέχρι τώρα και ελπίζω να συνεχίσω για πολλλάααααα χρόνια ακόμη.
Τώρα θα γράψω για μερικά πράγματα που κάνω εδώ στις αναρτήσεις μου θέλω όταν μου γράφουν σχόλια μετά να απαντώ σε όλους, το θεωρώ από μέρους μου αγένεια να απαντήσω σε 2-3 και μετά τους άλλους να τους αγνοήσω( το διευκρινίζω) μιλάω για μένα ,είναι και κόσμος που δε προλαβαίνει να κάθετε να απαντά και δε τους παρεξηγώ, δε θέλω να νομίζουν ότι απαντώ για να έχω το τελευταίο λόγο!
Είναι σαν να έρχεται κάποιος (σπίτι )μου και εγώ τον ξεπροβοδίζω αφού έχουμε πει δυο κουβέντες.:)
Επίσης έχω δοκιμάσει να αλλάξω τη φάτσα του μπλογκ μου στο τέλος όμως βρίσκω ότι αυτή που έχει είναι η καλύτερη για μένα και μου αρέσει ,έτσι καλά θα κάνω να αλλάξω ταπετσαρία στο καναπέ μου και στις πολυθρόνες (είμαι ειδική,μάστορας σας λέω!!) .
Ξέρω ότι εκτός από αυτούς που αφήνουν σχόλια ,μπαίνουν και άλλοι μπλόγκερς και βλέπουν τι γράφω ,αυτό το κάνω και εγώ δεν αφήνω πάντα σχόλια.
Τώρα πάει το (αγγωνίστηκα) μου έμεινε και το θεωρώ δεύτερο μου όνομα .
Και ειλικρινά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όσους με έχουν βάλει λινκ στο μπλογκ τους ,είναι άτομα που δε περίμενα ότι θα με καταδέχονταν και όμως με (αγκάλιασαν)σαν μπλογκερ!!
Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
Κάποτε στη Μόρφου
Όσοι είναι πρόσφυγες και στους τόπους τους είχαν τα παρακάτω προϊόντα που θα παινέψω μπορούν να διαμαρτυρηθούν και να παινέψουν τα δικά τους.Όσοι δεν είναι πρόσφυγες μπορούν να δείξουν κατανόηση ότι και να πιστεύουν για τα δικά τους προϊόντα που παράγει ο τόπος τους.
ΟΛΑ αυτά που θα ακολουθήσουν ήταν πριν το 1974!
Δεν έχει καλύτερα πορτοκάλια και λεμόνια από αυτά της περιοχής Μόρφου!
Δεν έχει καλύτερα πεπόνια και καρπούζια από αυτά που έβγαζε η περιοχή Μόρφου
Δεν έχω φάει καλύτερα σουβλάκια από αυτά που έφτιαχνε ο Πάμπος ο Ραγιάς στη Μόρφου .
Δεν έχω φάει καλύτερο παγωτό φράουλα από αυτό που έφτιαχνε το ζαχαροπλαστείο του Κόκου στου Μόρφου!
Δεν έχω φάει γλυγύτερες τόφις(καραμέλες γάλακτος) από αυτές που αγόραζα από τον τουρκοκύπριο Τζαφέρη στη Μόρφου!
Και τέλος δεν υπάρχει ομορφότερη περιοχή από αυτή της Μόρφου και ειδικά το χωριό Άγιος Νικήτας!!
Ευχαριστώ για τη κατανόηση.
ΟΛΑ αυτά που θα ακολουθήσουν ήταν πριν το 1974!
Δεν έχει καλύτερα πορτοκάλια και λεμόνια από αυτά της περιοχής Μόρφου!
Δεν έχει καλύτερα πεπόνια και καρπούζια από αυτά που έβγαζε η περιοχή Μόρφου
Δεν έχω φάει καλύτερα σουβλάκια από αυτά που έφτιαχνε ο Πάμπος ο Ραγιάς στη Μόρφου .
Δεν έχω φάει καλύτερο παγωτό φράουλα από αυτό που έφτιαχνε το ζαχαροπλαστείο του Κόκου στου Μόρφου!
Δεν έχω φάει γλυγύτερες τόφις(καραμέλες γάλακτος) από αυτές που αγόραζα από τον τουρκοκύπριο Τζαφέρη στη Μόρφου!
Και τέλος δεν υπάρχει ομορφότερη περιοχή από αυτή της Μόρφου και ειδικά το χωριό Άγιος Νικήτας!!
Ευχαριστώ για τη κατανόηση.
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Περί τρίχας ο λόγος
Ε ναι για τρίχες θα μιλήσω και μάλιστα για βαμμένες!!Ναι δεν έχω δουλειά να κάνω! μάλλον έχω αλλά είπα του συζύγου να τη κάνουμε αύριο που θα γυρίσουμε από τις δουλειές μας.
Μετά το φαγητό και μετά τον μεσημεριανό ύπνο του συζύγου( εγώ δε κοιμάμαι τα μεσημέρια βλέπω τηλεόραση τη Κατακουζίνα και τον Πόποτα.)
Δεν σας είπα τι δουλειά θα κάνουμε; Θα φτιάξουμε τα τελάρα για τις κερήθρες των μελισσών,κύριε ελέησον τι νομίσατε θα κάνουμε;
Επανέρχομαι στις τρίχες δεν έχει σημασία αν είναι κατσαρές ή ίσιες ή σαν τις δικές μου θεϊκές μικρές μπουκλίτσες!! χο χο χο γελάσαμε.Ούτε αν είναι κοντές όπως ήταν οι δικές μου πριν ένα χρόνο αγορίστικες ή μακριές όπως είναι τώρα τα υπέροχα μαλλιά μου!χι χι χι ξαναγελάσαμε.;
Θα πω για τις τρίχες τις βαμμένες όχι τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά!Να σοβαρευτώ λίγο ,για όνομα του θεού άσπρισαν τα μαλλιά μας και μυαλό κουκούτσι ,λέτε να επηρεάζεται από τις βαφές; χμ μπορεί ,σήμερα έβαψα τα θεϊκά μαλλιά μου ,δεν με έπαιρνε άλλο ,ήταν χάλια.
Σχεδόν όλες οι γυναίκες από πολύ μικρές βάφουμε τα μαλλιά μας ,αν ξέραμε πριν ασπρίσουν τι βάσανο είναι δεν θα τολμούσαμε να βάλουμε βαφή στο κεφάλι μας μόνο και μόνο για να αλλάξουμε ένα τόνο το χρώμα.
Παλιά οι μανάδες μας είχαν τα ΄ασπρα τους μαλλιά και έμοιαζαν τόσο αξιοπρεπείς και όμορφες !! Εντάξει δεν λέω ότι δεν είναι αξιοπρεπείς οι γυναίκες που βάφουν τα μαλλιά τους ,αλλά βρε παιδί μου εγώ όταν βλέπω γυναίκες που έχουν περάσει τα εβδομήντα και έχουν άσπρα μαλλιά είτε όμορφα κομμένα κοντά είτε μαζεμένα σε όμορφο κότσο, τις καμαρώνω !!δεν μπορώ να το περιγράψω,χαίρομαι να τις κοιτώ και παρακαλώ να είμαι και εγώ έτσι σε μερικά χρόνια ε χμ για να δω ,ναι σε 20 χρόνια περίπου, αν έχω μυαλό και το καταφέρω νωρίτερα και αφήσω να ασπρίσουν ομοιόμορφα τα( υπέροχα ) μου μαλλιά θα με παραδεχτώ ( πόσες φορές έγραψα τη λέξη μαλλιά;) πω πω πραγματικά για τρίχες μιλώ!
Μετά το φαγητό και μετά τον μεσημεριανό ύπνο του συζύγου( εγώ δε κοιμάμαι τα μεσημέρια βλέπω τηλεόραση τη Κατακουζίνα και τον Πόποτα.)
Δεν σας είπα τι δουλειά θα κάνουμε; Θα φτιάξουμε τα τελάρα για τις κερήθρες των μελισσών,κύριε ελέησον τι νομίσατε θα κάνουμε;
Επανέρχομαι στις τρίχες δεν έχει σημασία αν είναι κατσαρές ή ίσιες ή σαν τις δικές μου θεϊκές μικρές μπουκλίτσες!! χο χο χο γελάσαμε.Ούτε αν είναι κοντές όπως ήταν οι δικές μου πριν ένα χρόνο αγορίστικες ή μακριές όπως είναι τώρα τα υπέροχα μαλλιά μου!χι χι χι ξαναγελάσαμε.;
Θα πω για τις τρίχες τις βαμμένες όχι τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά!Να σοβαρευτώ λίγο ,για όνομα του θεού άσπρισαν τα μαλλιά μας και μυαλό κουκούτσι ,λέτε να επηρεάζεται από τις βαφές; χμ μπορεί ,σήμερα έβαψα τα θεϊκά μαλλιά μου ,δεν με έπαιρνε άλλο ,ήταν χάλια.
Σχεδόν όλες οι γυναίκες από πολύ μικρές βάφουμε τα μαλλιά μας ,αν ξέραμε πριν ασπρίσουν τι βάσανο είναι δεν θα τολμούσαμε να βάλουμε βαφή στο κεφάλι μας μόνο και μόνο για να αλλάξουμε ένα τόνο το χρώμα.
Παλιά οι μανάδες μας είχαν τα ΄ασπρα τους μαλλιά και έμοιαζαν τόσο αξιοπρεπείς και όμορφες !! Εντάξει δεν λέω ότι δεν είναι αξιοπρεπείς οι γυναίκες που βάφουν τα μαλλιά τους ,αλλά βρε παιδί μου εγώ όταν βλέπω γυναίκες που έχουν περάσει τα εβδομήντα και έχουν άσπρα μαλλιά είτε όμορφα κομμένα κοντά είτε μαζεμένα σε όμορφο κότσο, τις καμαρώνω !!δεν μπορώ να το περιγράψω,χαίρομαι να τις κοιτώ και παρακαλώ να είμαι και εγώ έτσι σε μερικά χρόνια ε χμ για να δω ,ναι σε 20 χρόνια περίπου, αν έχω μυαλό και το καταφέρω νωρίτερα και αφήσω να ασπρίσουν ομοιόμορφα τα( υπέροχα ) μου μαλλιά θα με παραδεχτώ ( πόσες φορές έγραψα τη λέξη μαλλιά;) πω πω πραγματικά για τρίχες μιλώ!
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
Ετσι χωρίς λόγο
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να γράψω,πολλοί μπορούν να πουν γράψεις δε γράψεις το ίδιο πράμα είναι!.
Όμως νιώθω ότι θέλω να γράψω ,ίσως έχω πολλά μέσα μου και να θέλω να τα πω,αλλά και πάλι δεν βγαίνουν.Εμένα μου αρέσουν τα απλά λόγια ,τα ζεστά λόγια,όχι τα μελιστάλαχτα αλλά τα ανθρώπινα,ακόμα και αν μιλούν για άσχημα πράγματα!.
Καμιά φορά μου αρέσει να πω για κάτι που έκανα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας,όπως τότε που πήγαινα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας και μετά που άρχισα το νυκτερινό λύκειο,αλλά το σταμάτησα γιατί έτσι έπρεπε να γίνει,ήταν κάτι που το αποφάσισα μόνη μου και δεν μετανιώνω,καμιά φορά στη ζωή μας υπάρχουν προτεραιότητες πάνω από εμάς.
Η ζωή μου συνεχίζετε με την οικογένεια μου και τη δουλειά μου ,φέτος να είμαστε καλά θα αφοσιωθώ και στις φιλίες μου ,κάτι που σταμάτησα εδώ και δυο χρόνια σχεδόν για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις αντιξοότητες .
Ενα γατάκι που έφερε η κόρη μου τις γιορτές κάπως με απόσπασε από τα πολλά που έχω στο μυαλό μου,μπορώ να πω μας συνεπήρε όλους ,σε λίγες μέρες βέβαια θα το πάει ο γιος μου στην Αθήνα μαζί του (μένει με τα παιδιά μου το γατί) και θα μας κακοφανεί .Όμως εντάξει δεν κολλάω σε τέτοια ,κάτι έχω στο μυαλό μου για φέτος, δεν θα κάτσω φρόνιμα,ίσως προσπαθήσω να μάθω καμιά (τέχνη),τώρα που δουλεύω λιγότερες ώρες.Και ίσως αργότερα πάω και στη Κύπρο για λίγες μέρες, να ανοίξει πρώτα ο καιρός.Άντε έβγαλα μερικά από μέσα μου.
Όμως νιώθω ότι θέλω να γράψω ,ίσως έχω πολλά μέσα μου και να θέλω να τα πω,αλλά και πάλι δεν βγαίνουν.Εμένα μου αρέσουν τα απλά λόγια ,τα ζεστά λόγια,όχι τα μελιστάλαχτα αλλά τα ανθρώπινα,ακόμα και αν μιλούν για άσχημα πράγματα!.
Καμιά φορά μου αρέσει να πω για κάτι που έκανα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας,όπως τότε που πήγαινα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας και μετά που άρχισα το νυκτερινό λύκειο,αλλά το σταμάτησα γιατί έτσι έπρεπε να γίνει,ήταν κάτι που το αποφάσισα μόνη μου και δεν μετανιώνω,καμιά φορά στη ζωή μας υπάρχουν προτεραιότητες πάνω από εμάς.
Η ζωή μου συνεχίζετε με την οικογένεια μου και τη δουλειά μου ,φέτος να είμαστε καλά θα αφοσιωθώ και στις φιλίες μου ,κάτι που σταμάτησα εδώ και δυο χρόνια σχεδόν για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις αντιξοότητες .
Ενα γατάκι που έφερε η κόρη μου τις γιορτές κάπως με απόσπασε από τα πολλά που έχω στο μυαλό μου,μπορώ να πω μας συνεπήρε όλους ,σε λίγες μέρες βέβαια θα το πάει ο γιος μου στην Αθήνα μαζί του (μένει με τα παιδιά μου το γατί) και θα μας κακοφανεί .Όμως εντάξει δεν κολλάω σε τέτοια ,κάτι έχω στο μυαλό μου για φέτος, δεν θα κάτσω φρόνιμα,ίσως προσπαθήσω να μάθω καμιά (τέχνη),τώρα που δουλεύω λιγότερες ώρες.Και ίσως αργότερα πάω και στη Κύπρο για λίγες μέρες, να ανοίξει πρώτα ο καιρός.Άντε έβγαλα μερικά από μέσα μου.
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011
Μνήμες ημερών
Οι καιροί μας δεν είναι για χαρτοπαίγνια ούτε για το καλό(τώρα βέβαια από που και ως που είναι καλό να ξημεροβραδιάζετε κάποιος για να χάσει λεφτά δεν ξέρω από που προήλθε) ( χε χε καλά είναι όμως όταν κάποιος κερδίζει).
Τώρα τα χέρια στις τσέπες και τα λεφτά (ποια λεφτά) ; .
μέσα βαθιά στη τσέπη .
Τι κάθομαι τώρα και λέω ; (είναι ψωμί να φάμε δεν έχουμε ραπανάκι για την όρεξη γυρεύουμε) σχήμα λόγου είναι μη πάει ο νους σας ότι δεν έχουμε,ε να φάμε!
Εγώ θέλω να σας πω για πριν πολλά χρόνια πριν το 1974 ,πριν την εισβολή(λέτε τελικά να μας μείνει σημείο αναφοράς η εισβολή; και να τη θυμόμαστε έτσι;)Αυτό πρέπει να το προσέξουμε.
Τον καιρό λοιπόν εκείνο που ήμασταν μια χαρά στα σπιτάκια μας τα μικρά τα φτωχικά ,που βγαίναμε στην αυλή μας ,που είχαμε τους γείτονες και μαζί μεγαλώναμε και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας,το κόβω εδώ το παραλήρημα για να μην το σοβαρέψω ,γιατί νομίζω θα ξεφύγω.
Κατευθείαν στο θέμα ,παίζαμε χαρτιά ,παίζαμε τριανταένα κουμ καν (έτσι δεν γράφετε) και με τι νομίζετε ; με αμύγδαλα και κανένα καρύδι ,αν υπήρχε!! καμιά φορά βάζαμε και καμιά μπακίρα (περίπου καμιά δεκάρα πάνω κάτω,για τους ελλαδίτες η διευκρίνηση).Τα αμύγδαλα όμως ήταν το πλέον σύνηθες.
Αχ τι καλά που ήταν !!Τώρα ένα σωρό αμύγδαλα και ένα σωρό καρύδια και βαριέμαι να τα σπάσω να φάω και κανένα!!.
Τώρα τα χέρια στις τσέπες και τα λεφτά (ποια λεφτά) ; .
μέσα βαθιά στη τσέπη .
Τι κάθομαι τώρα και λέω ; (είναι ψωμί να φάμε δεν έχουμε ραπανάκι για την όρεξη γυρεύουμε) σχήμα λόγου είναι μη πάει ο νους σας ότι δεν έχουμε,ε να φάμε!
Εγώ θέλω να σας πω για πριν πολλά χρόνια πριν το 1974 ,πριν την εισβολή(λέτε τελικά να μας μείνει σημείο αναφοράς η εισβολή; και να τη θυμόμαστε έτσι;)Αυτό πρέπει να το προσέξουμε.
Τον καιρό λοιπόν εκείνο που ήμασταν μια χαρά στα σπιτάκια μας τα μικρά τα φτωχικά ,που βγαίναμε στην αυλή μας ,που είχαμε τους γείτονες και μαζί μεγαλώναμε και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας,το κόβω εδώ το παραλήρημα για να μην το σοβαρέψω ,γιατί νομίζω θα ξεφύγω.
Κατευθείαν στο θέμα ,παίζαμε χαρτιά ,παίζαμε τριανταένα κουμ καν (έτσι δεν γράφετε) και με τι νομίζετε ; με αμύγδαλα και κανένα καρύδι ,αν υπήρχε!! καμιά φορά βάζαμε και καμιά μπακίρα (περίπου καμιά δεκάρα πάνω κάτω,για τους ελλαδίτες η διευκρίνηση).Τα αμύγδαλα όμως ήταν το πλέον σύνηθες.
Αχ τι καλά που ήταν !!Τώρα ένα σωρό αμύγδαλα και ένα σωρό καρύδια και βαριέμαι να τα σπάσω να φάω και κανένα!!.
Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010
Τα πράγματα άλλαξαν
Χρόνια πολλά αγαπημένοι μπλογκόφιλοι είθε ο νέος χρόνος να φέρει σε όλους και στο καθένα ξεχωριστά αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη.
Φέτος τα πράγματα στην Ελλάδα όπως όλοι γνωρίζουμε άλλοι απ' έξω και άλλοι από μέσα(αλίμονο στους από μέσα), έχουν ζορίσει όχι, δεν πρόκειται να αναλύσω τα οικονομικά ,αυτά τα ξέρει ο καθένας από τη δική του μεριά και όταν βάζει το χέρι στη τσέπη του.
Φέτος που λέτε (εγώ λέω) οι δρόμοι και συγκεκριμένα τα μπαλκόνια δεν έχουν όψη γιορτινή θάλεγα το 99% είναι χωρίς φωτάκια να αναβοσβήνουν ,χωρίς αστέρια,χωρίς αη Βασίληδες να σκαρφαλώνουν ,ούτε στα τζάμια έχουν κολλήσει διάφορα γιορτινά σχέδια με φωτάκια, ευτυχώς δηλαδή που ο Δήμος έχει στολίσει τους κεντρικούς δρόμους και κάπως φέγγει το πρωί που πάω στη δουλειά.
Βγήκα πριν λίγο να πάω στο σούπερ μάρκετ και ο δρόμος εν συγκρίσει με πέρσι είναι σαν μεγάλη Παρασκευή στα μαγαζιά κανένας δεν μπαίνει ,μόνο στα σούπερ μάρκετ βλέπεις κόσμο .Από φαΐ καλά πάμε (ακόμα)!
Τώρα θα μου πείτε εδώ γίνετε το έλα να δεις και εσύ τα στολίδια σκέφτεσαι; Δεν είναι έτσι ,τα στολίδια ο κόσμος έτσι κι' αλλιώς τα είχε από πέρσι ,μην σας πω και από το 2000 με το μιλένιουμ ,που όλοι είχαν φορτωθεί λαμπάκια και μπιχλιμπίδια για να βάλουν όσα περισσότερα γινόταν(κοντέψαμε να πάθουμε μπλακ άουτ) και ξεσυνερίζονταν ο ένας τον άλλο για να πάρουν το πρώτο βραβείο για το καλύτερο στόλισμα) .
Ο κόσμος άλλαξε (πως λένε σε μια νύκτα άσπρισαν τα μαλλιά κάποιου) ε λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες ήρθαν τα πάνω κάτω.
Ας όψονται οι αίτιοι!!
Φέτος τα πράγματα στην Ελλάδα όπως όλοι γνωρίζουμε άλλοι απ' έξω και άλλοι από μέσα(αλίμονο στους από μέσα), έχουν ζορίσει όχι, δεν πρόκειται να αναλύσω τα οικονομικά ,αυτά τα ξέρει ο καθένας από τη δική του μεριά και όταν βάζει το χέρι στη τσέπη του.
Φέτος που λέτε (εγώ λέω) οι δρόμοι και συγκεκριμένα τα μπαλκόνια δεν έχουν όψη γιορτινή θάλεγα το 99% είναι χωρίς φωτάκια να αναβοσβήνουν ,χωρίς αστέρια,χωρίς αη Βασίληδες να σκαρφαλώνουν ,ούτε στα τζάμια έχουν κολλήσει διάφορα γιορτινά σχέδια με φωτάκια, ευτυχώς δηλαδή που ο Δήμος έχει στολίσει τους κεντρικούς δρόμους και κάπως φέγγει το πρωί που πάω στη δουλειά.
Βγήκα πριν λίγο να πάω στο σούπερ μάρκετ και ο δρόμος εν συγκρίσει με πέρσι είναι σαν μεγάλη Παρασκευή στα μαγαζιά κανένας δεν μπαίνει ,μόνο στα σούπερ μάρκετ βλέπεις κόσμο .Από φαΐ καλά πάμε (ακόμα)!
Τώρα θα μου πείτε εδώ γίνετε το έλα να δεις και εσύ τα στολίδια σκέφτεσαι; Δεν είναι έτσι ,τα στολίδια ο κόσμος έτσι κι' αλλιώς τα είχε από πέρσι ,μην σας πω και από το 2000 με το μιλένιουμ ,που όλοι είχαν φορτωθεί λαμπάκια και μπιχλιμπίδια για να βάλουν όσα περισσότερα γινόταν(κοντέψαμε να πάθουμε μπλακ άουτ) και ξεσυνερίζονταν ο ένας τον άλλο για να πάρουν το πρώτο βραβείο για το καλύτερο στόλισμα) .
Ο κόσμος άλλαξε (πως λένε σε μια νύκτα άσπρισαν τα μαλλιά κάποιου) ε λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες ήρθαν τα πάνω κάτω.
Ας όψονται οι αίτιοι!!
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Γιαγιάδες και παππούδες.
Σήμερα σκέφτηκα να γράψω για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου.
Η αλήθεια είναι ότι παππούδες δεν γνώρισα ,ο παππούς μου από τη μεριά της μάμμας μου ήταν που τα Λημνιά της Αμμοχώστου, ήταν ένας ψηλός άνθρωπος με μουστάκι ,έτσι τον είδα στη φωτογραφία και απ' ότι έχω ακούσει ήταν ένας πολύ καλός και έξυπνος άνθρωπος,μακάρι να τον είχα γνωρίσει.Τον έλεγαν Γιώρκο.
Ο παππούς από τη μεριά του πατέρα μου ήταν από το Στατό της Πάφου ούτε αυτόν τον γνώρισα δεν έχω δει καμιά φωτογραφία του αλλά και αυτός είχε μουστάκι νομίζω και ήταν ψηλός επειδή ο πατέρας μου είχε φύγει πολύ μικρός από το χωριό του δεν είχε και πολλές επαφές μαζί του δεν έχω να γράψω κάτι ιδιαίτερο αλλά σίγουρα θα ήθελα να τον γνώριζα και αυτόν.Τον έλεγαν Φίλιππο
Η γιαγιά μου από τη μεριά του πατέρα μου ήταν και αυτή από το Στατό την γνώρισα όταν ήμουν λίγο μεγάλη πρέπει να τη είχα δει 4 φορές; ήταν πολύ καλή γυναίκα αλλά οι αποστάσεις τότε δεν μας επέτρεπαν να βρισκόμαστε,ερχόταν καμιά φορά στο χωριό το καλοκαίρι και καθόταν λίγες μέρες ,ήταν μικροκαμωμένη με γαλανά μάτια και άσπρη επιδερμίδα .Την έλεγαν Μαρία.
Την γιαγιά από τη μεριά της μάμας μου την άφησα τελευταία ,η γιαγιά ήταν από το Βαρώσι εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και εκεί παντρεύτηκε εκει έκανε και τα παιδιά της ,αργότερα όταν η μάνα μου ήταν 17 χρονών ήλθαν όλοι οικογενειακώς στο χωριό που ήμασταν μέχρι το 1974.
Η γιαγιά η Χριστίνα με αγαπούσε πολύ με καμάρωνε πιο πολύ απ' όλα τα εγγόνια της ,τώρα γιατί; αυτή ήξερε ! και εγώ! είμαι το καλύτερο παιδί της πιάτσας, για να καταλάβετε πόσο με αγαπούσε ,όταν στο ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι που χορεύαμε την Γιάνκα έλεγε στη θεία μου να το κλείσει και να το ανοίξει όταν θα ήμουν και εγώ εκεί για να με βλέπει να το χορεύω!!νόμιζε ότι θα κρατήσει το τραγούδι μέσα στο ράδιο
Πάντα φύλαγε πορικά (λιχουδιές ) για μένα όταν φορούσα κάποιο ρούχο καινούριο ήθελε να φέρω μια βόλτα μπροστά της για να με καμαρώσει και όλο έλεγε πόσο ίσια ήταν η πλάτη μου (αχ που να με έβλεπες τώρα που που δεν μπορώ να την ισιάξω για πλάτη) Για τη γιαγιά πάντα είχα δίκιο !!αυτό ίσχυε και για τον πατέρα μου ,πάντα θεωρούσε ότι εγώ είχα πάντα δίκιο και δεν με μάλωνε ποτέ(καλό κουμάσι ήμουν).Ούτε και η μάμα μου με μάλωνε ποτέ ( μήπως ζηλέψατε);Με έπιασε σήμερα να γράψω για τα παλιά γιατί τα καινούρια είναι φασκελοκουκούλωστα!!
Και λέω εγώ η φαντασμένη τώρα ,αν γνώριζα και τους παππούδες μου και τη γιαγιά την Μαρία καλύτερα τι τύχη θα είχα άραγε μαζί τους;Την καλύτερη βρε!!!
Η αλήθεια είναι ότι παππούδες δεν γνώρισα ,ο παππούς μου από τη μεριά της μάμμας μου ήταν που τα Λημνιά της Αμμοχώστου, ήταν ένας ψηλός άνθρωπος με μουστάκι ,έτσι τον είδα στη φωτογραφία και απ' ότι έχω ακούσει ήταν ένας πολύ καλός και έξυπνος άνθρωπος,μακάρι να τον είχα γνωρίσει.Τον έλεγαν Γιώρκο.
Ο παππούς από τη μεριά του πατέρα μου ήταν από το Στατό της Πάφου ούτε αυτόν τον γνώρισα δεν έχω δει καμιά φωτογραφία του αλλά και αυτός είχε μουστάκι νομίζω και ήταν ψηλός επειδή ο πατέρας μου είχε φύγει πολύ μικρός από το χωριό του δεν είχε και πολλές επαφές μαζί του δεν έχω να γράψω κάτι ιδιαίτερο αλλά σίγουρα θα ήθελα να τον γνώριζα και αυτόν.Τον έλεγαν Φίλιππο
Η γιαγιά μου από τη μεριά του πατέρα μου ήταν και αυτή από το Στατό την γνώρισα όταν ήμουν λίγο μεγάλη πρέπει να τη είχα δει 4 φορές; ήταν πολύ καλή γυναίκα αλλά οι αποστάσεις τότε δεν μας επέτρεπαν να βρισκόμαστε,ερχόταν καμιά φορά στο χωριό το καλοκαίρι και καθόταν λίγες μέρες ,ήταν μικροκαμωμένη με γαλανά μάτια και άσπρη επιδερμίδα .Την έλεγαν Μαρία.
Την γιαγιά από τη μεριά της μάμας μου την άφησα τελευταία ,η γιαγιά ήταν από το Βαρώσι εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και εκεί παντρεύτηκε εκει έκανε και τα παιδιά της ,αργότερα όταν η μάνα μου ήταν 17 χρονών ήλθαν όλοι οικογενειακώς στο χωριό που ήμασταν μέχρι το 1974.
Η γιαγιά η Χριστίνα με αγαπούσε πολύ με καμάρωνε πιο πολύ απ' όλα τα εγγόνια της ,τώρα γιατί; αυτή ήξερε ! και εγώ! είμαι το καλύτερο παιδί της πιάτσας, για να καταλάβετε πόσο με αγαπούσε ,όταν στο ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι που χορεύαμε την Γιάνκα έλεγε στη θεία μου να το κλείσει και να το ανοίξει όταν θα ήμουν και εγώ εκεί για να με βλέπει να το χορεύω!!νόμιζε ότι θα κρατήσει το τραγούδι μέσα στο ράδιο
Πάντα φύλαγε πορικά (λιχουδιές ) για μένα όταν φορούσα κάποιο ρούχο καινούριο ήθελε να φέρω μια βόλτα μπροστά της για να με καμαρώσει και όλο έλεγε πόσο ίσια ήταν η πλάτη μου (αχ που να με έβλεπες τώρα που που δεν μπορώ να την ισιάξω για πλάτη) Για τη γιαγιά πάντα είχα δίκιο !!αυτό ίσχυε και για τον πατέρα μου ,πάντα θεωρούσε ότι εγώ είχα πάντα δίκιο και δεν με μάλωνε ποτέ(καλό κουμάσι ήμουν).Ούτε και η μάμα μου με μάλωνε ποτέ ( μήπως ζηλέψατε);Με έπιασε σήμερα να γράψω για τα παλιά γιατί τα καινούρια είναι φασκελοκουκούλωστα!!
Και λέω εγώ η φαντασμένη τώρα ,αν γνώριζα και τους παππούδες μου και τη γιαγιά την Μαρία καλύτερα τι τύχη θα είχα άραγε μαζί τους;Την καλύτερη βρε!!!
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Αν ένας άνθρωπος είναι
Ένας άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου όταν είναι:
Αν είναι Κλέφτης θα βλάψει αυτόν που κλέβει.
Αν είναι ψεύτης θα κοροϊδέψει αυτόν που τον εμπιστεύεται.
Αν είναι τεμπέλης θα βλάψει τον εαυτό του και τους πολύ κοντινούς του.
Αν είναι άπιστος θα βλάψει το έτερο ήμισυ.
Αν είναι ναρκομανής θα βλάψει τον εαυτό του και ίσως μερικούς ακόμα.
Αν είναι βίαιος θα βλάψει αυτούς που έχουν αλίση βερίση μαζί του.
Αν είναι ρατσιστής πόσους θα βλάψει; ΟΛΟΥΣ.
Αν είναι Κλέφτης θα βλάψει αυτόν που κλέβει.
Αν είναι ψεύτης θα κοροϊδέψει αυτόν που τον εμπιστεύεται.
Αν είναι τεμπέλης θα βλάψει τον εαυτό του και τους πολύ κοντινούς του.
Αν είναι άπιστος θα βλάψει το έτερο ήμισυ.
Αν είναι ναρκομανής θα βλάψει τον εαυτό του και ίσως μερικούς ακόμα.
Αν είναι βίαιος θα βλάψει αυτούς που έχουν αλίση βερίση μαζί του.
Αν είναι ρατσιστής πόσους θα βλάψει; ΟΛΟΥΣ.
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Το μπαστούνι
Μέχρι τώρα το μόνο που ένιωθα ήταν να με κόβουν από ένα μεγάλο δένδρο και μετά να με ξανακόβουν να με μετράνε να με λυγίζουν να με γυαλίζουν να με βάφουν και μετά να με αφήνουν σε μια γωνιά.
Άλλαξα πολλά χέρια μέχρι να με αφήσουν ήσυχο ,τώρα στεκόμουν ,ή μάλλον κρεμόμουν από κάπου γιατί ένιωθα το πόδι μου ,(γιατί ένα πόδι είχα)μόλις να ακουμπά πάνω στο λευκό σατέν ύφασμα .Κάθε μέρα πέρναγαν από μπροστά μου πολλοί άνθρωποι νέοι, γέροι, παιδιά με τους γονείς τους ,αλλά μόνο κάποιοι ηλικιωμένοι κύριοι στέκονταν καμιά φορά και με κοιτούσαν, μερικοί από αυτούς έμπαιναν μέσα στο κατάστημα και κάτι έλεγαν στον κύριο που καθόταν πίσω από τον πάγκο και αυτός με έπαιρνε στα χέρια του και έλεγε καλά λόγια για λόγου μένα,αυτοί κουνούσαν το κεφάλι με θαύμαζαν και έφευγαν ρίχνοντας μου μια τελευταία ματιά .
Εκείνο το πρωί μπήκε ένας νέος άντρας μέσα και ζήτησε να με δει ,αφού με περιεργάστηκε έβγαλε τα λεφτά που του ζήτησαν με πήρε στα χέρια του και έφυγε.
Ξαπλωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κοιτούσα τις πολυκατοικίες και περίμενα.
Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο σταμάτησε και άκουσα την πίσω πόρτα να ανοίγει και ένα χέρι να με παίρνει με προσοχή ,ανεβήκαμε κάποια σκαλιά και φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα ,ο κύριος το σήκωσε λίγο πιο πάνω από τον ώμο του και με τη λαβή του κτύπησε τη πόρτα, α σκέφτηκε η δουλειά μου είναι να κτυπώ τις πόρτες,δεν είναι άσχημα ,λίγο ζαλίστηκα αλλά θα συνηθίσω μάλλον,αφού αυτή είναι η δουλειά μου.
Η πόρτα άνοιξε και μια κυρία φάνηκε και ξοπίσω της ένα παιδί καμιά δεκαριά χρονών,ποιος είναι; ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή,εγώ πατέρα απάντησε ο κύριος και βάζοντας με μπροστά με άφησε στα τρεμάμενα χέρια του ηλικιωμένου κυρίου.
Τα έχασα α' τώρα θα με πάρει ο παππούς και θα κτυπήσει κάποια άλλη πόρτα να ανοίξει για να δούμε ,πλάκα έχει ,μόνο να με κτυπούν πιο σιγά για να μην ζαλίζομαι.
Ο παππούς με κράτησε στα αδύνατα χέρια του και με περιεργαζόταν λες και έψαχνε να βρει κάτι ,μετά έβαλε το χέρι του στη λαβή και με ακούμπησε κάτω ,με πίεσε προς τα κάτω και τρεκλίζοντας λίγο σηκώθηκε .
Μπράβο πατέρα φώναξε ο κύριος που με αγόρασε ,μπράβο ο καινούριος σου φίλος τα κατάφερε λίγο λίγο κάθε μέρα και θα ξανασταθείς στα πόδια σου,εξάλλου το είπε και ο γιατρός είναι θέμα χρόνου,το πρόβλημα σου δημιουργήθηκε από το σοκ ,όταν σε κτύπησε το αυτοκίνητο.
Ώστε αυτή είναι η δουλειά μου να είμαι φίλος σε ανθρώπους που δεν μπορούν να σταθούν μόνοι στα δικά τους πόδια ,δηλαδή είμαι το τρίτο πόδι,αυτή η δουλειά μου αρέσει πιο πολύ ,θα κάνω και βόλτες ,από εκείνη την ημέρα ο παππούς δεν με άφηνε στιγμή από τα χέρια του ,μόνο που και που με έπαιρνε και ο εγγονός του για να με σκουπίσει και να με δώσει πάλι στο παππού του και καμιά φορά όταν δεν τον έβλεπε κανείς με έβαζε στην ανοικτή του παλάμη και προσπαθούσε να με κρατήσει όρθιο,αλλά αυτό το παιχνίδι ,που μου άρεσε είναι η αλήθεια ,να βρίσκομαι ψηλά σταμάτησε την ημέρα που του έπεσα και σπάσαμε μια κανάτα γεμάτη νερό.
Τώρα έχω κάθε μέρα παρέα και ακούω τόσες ιστορίες από τον παππού και τους φίλους του , α' ναι έχει και φίλους που οι περισσότεροι έχουν και αυτοί τον δικό τους φίλο που τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους ,είναι και αυτοί το τρίτο πόδι έτσι με αποκαλεί ο παππούς και πάντα με φροντίζει και με κρεμάει στο μπράτσο του για να μη με ξεχάσει πουθενά, χμ τώρα είμαι ένα χρήσιμο ευτυχισμένο μπαστούνι
Άλλαξα πολλά χέρια μέχρι να με αφήσουν ήσυχο ,τώρα στεκόμουν ,ή μάλλον κρεμόμουν από κάπου γιατί ένιωθα το πόδι μου ,(γιατί ένα πόδι είχα)μόλις να ακουμπά πάνω στο λευκό σατέν ύφασμα .Κάθε μέρα πέρναγαν από μπροστά μου πολλοί άνθρωποι νέοι, γέροι, παιδιά με τους γονείς τους ,αλλά μόνο κάποιοι ηλικιωμένοι κύριοι στέκονταν καμιά φορά και με κοιτούσαν, μερικοί από αυτούς έμπαιναν μέσα στο κατάστημα και κάτι έλεγαν στον κύριο που καθόταν πίσω από τον πάγκο και αυτός με έπαιρνε στα χέρια του και έλεγε καλά λόγια για λόγου μένα,αυτοί κουνούσαν το κεφάλι με θαύμαζαν και έφευγαν ρίχνοντας μου μια τελευταία ματιά .
Εκείνο το πρωί μπήκε ένας νέος άντρας μέσα και ζήτησε να με δει ,αφού με περιεργάστηκε έβγαλε τα λεφτά που του ζήτησαν με πήρε στα χέρια του και έφυγε.
Ξαπλωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κοιτούσα τις πολυκατοικίες και περίμενα.
Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο σταμάτησε και άκουσα την πίσω πόρτα να ανοίγει και ένα χέρι να με παίρνει με προσοχή ,ανεβήκαμε κάποια σκαλιά και φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα ,ο κύριος το σήκωσε λίγο πιο πάνω από τον ώμο του και με τη λαβή του κτύπησε τη πόρτα, α σκέφτηκε η δουλειά μου είναι να κτυπώ τις πόρτες,δεν είναι άσχημα ,λίγο ζαλίστηκα αλλά θα συνηθίσω μάλλον,αφού αυτή είναι η δουλειά μου.
Η πόρτα άνοιξε και μια κυρία φάνηκε και ξοπίσω της ένα παιδί καμιά δεκαριά χρονών,ποιος είναι; ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή,εγώ πατέρα απάντησε ο κύριος και βάζοντας με μπροστά με άφησε στα τρεμάμενα χέρια του ηλικιωμένου κυρίου.
Τα έχασα α' τώρα θα με πάρει ο παππούς και θα κτυπήσει κάποια άλλη πόρτα να ανοίξει για να δούμε ,πλάκα έχει ,μόνο να με κτυπούν πιο σιγά για να μην ζαλίζομαι.
Ο παππούς με κράτησε στα αδύνατα χέρια του και με περιεργαζόταν λες και έψαχνε να βρει κάτι ,μετά έβαλε το χέρι του στη λαβή και με ακούμπησε κάτω ,με πίεσε προς τα κάτω και τρεκλίζοντας λίγο σηκώθηκε .
Μπράβο πατέρα φώναξε ο κύριος που με αγόρασε ,μπράβο ο καινούριος σου φίλος τα κατάφερε λίγο λίγο κάθε μέρα και θα ξανασταθείς στα πόδια σου,εξάλλου το είπε και ο γιατρός είναι θέμα χρόνου,το πρόβλημα σου δημιουργήθηκε από το σοκ ,όταν σε κτύπησε το αυτοκίνητο.
Ώστε αυτή είναι η δουλειά μου να είμαι φίλος σε ανθρώπους που δεν μπορούν να σταθούν μόνοι στα δικά τους πόδια ,δηλαδή είμαι το τρίτο πόδι,αυτή η δουλειά μου αρέσει πιο πολύ ,θα κάνω και βόλτες ,από εκείνη την ημέρα ο παππούς δεν με άφηνε στιγμή από τα χέρια του ,μόνο που και που με έπαιρνε και ο εγγονός του για να με σκουπίσει και να με δώσει πάλι στο παππού του και καμιά φορά όταν δεν τον έβλεπε κανείς με έβαζε στην ανοικτή του παλάμη και προσπαθούσε να με κρατήσει όρθιο,αλλά αυτό το παιχνίδι ,που μου άρεσε είναι η αλήθεια ,να βρίσκομαι ψηλά σταμάτησε την ημέρα που του έπεσα και σπάσαμε μια κανάτα γεμάτη νερό.
Τώρα έχω κάθε μέρα παρέα και ακούω τόσες ιστορίες από τον παππού και τους φίλους του , α' ναι έχει και φίλους που οι περισσότεροι έχουν και αυτοί τον δικό τους φίλο που τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους ,είναι και αυτοί το τρίτο πόδι έτσι με αποκαλεί ο παππούς και πάντα με φροντίζει και με κρεμάει στο μπράτσο του για να μη με ξεχάσει πουθενά, χμ τώρα είμαι ένα χρήσιμο ευτυχισμένο μπαστούνι
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Για τη Μαρία Δημητρίου.
Για τη Μαρία που είναι μόλις 25 χρονών και χρειάζετε τη βοήθεια όλων μας.
Kάντε κλικ στον τίτλο πάνω.
Kάντε κλικ στον τίτλο πάνω.
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Φθινοπωρινές στιγμές.
Πήγαμε στο χωριό για να ξαναψηφίσουμε μιας και δεν είχαμε βγάλει από τη πρώτη δήμαρχο και περιφερειάρχη.
Τους βγάλαμε και ησύχασαν αυτοί ,εμείς να δούμε πότε θα ησυχάσουμε με τους τροϊκανούς, όχι ο δικός μου δήμαρχος δεν βγήκε ,μόνο περιφερειάρχη έβγαλα ,το δήμαρχο μου τον βγάλανε οι (άλλοι):)
Έβγαλα μερικές Φθινοπωρινές φωτογραφίες έξω από το σπίτι μας στο χουριό.
Η γατούλα μας δεν είναι Φθινοπωρινή ,είναι παντός καιρού.
Τους βγάλαμε και ησύχασαν αυτοί ,εμείς να δούμε πότε θα ησυχάσουμε με τους τροϊκανούς, όχι ο δικός μου δήμαρχος δεν βγήκε ,μόνο περιφερειάρχη έβγαλα ,το δήμαρχο μου τον βγάλανε οι (άλλοι):)
Έβγαλα μερικές Φθινοπωρινές φωτογραφίες έξω από το σπίτι μας στο χουριό.
Η γατούλα μας δεν είναι Φθινοπωρινή ,είναι παντός καιρού.
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Η ψήφος
Έχει καιρό να γκρινιάξω πάνω στο συγκεκριμένο θέμα γιατί ημήσιη μου ( τάχα) μου είμαι σοβαρό πλάσμα :) και δέχομαι πράγματα ΤΑΧΑ μου από σοβαρούς ανθρώπους στη Κύπρο που είναι στις κυβερνήσεις και φτιάχνουν νόμους σχετικά με το ποιος έχει δικαίωμα να ψηφίζει εκεί,στη Κύπρο.
Ε ποιος έχει αυτό το δικαίωμα; όσοι μένουν στη Κύπρο και έχουν κυπριακή υπηκοότητα, εντάξει δεν θέλω και παπά να μου το πει αυτό.
Οι άλλοι που μένουν εξωτερικό ; ποιοι ψηφίζουν από αυτούς; ΄Μα όσοι έχουν εκλογικό βιβλιάριο και φυσικά κυπριακή υπηκοότητα και αυτό κατανοητό , παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί στη Κύπρο αλλά έχουν ΚΑΙ τη κυπριακή υπηκοότητα αλλά μένουν μόνιμα εξωτερικό μπορούν να ψηφίσουν και να αποφασίσουν μαζί με όλους τους άλλους για το ποιος είναι ικανός να κυβερνήσει τη πατρίδα σου και αυτό δεκτό.Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να μην μπορώ και εγώ σαν κύπρια που γεννήθηκε στη Κύπρο μεγάλωσε ,δούλεψε έγινε πρόσφυγας και είκοσι χρονών έφυγα για την Ελλάδα ,αλλά δεν είχα προλάβει να βγάλω εκλογικό βιβλιάριο ,ΓΙΑΤΙ να μην μπορώ να βγάλω τώρα και να ψηφίζω αν θέλω στη πατρίδα μου ,όχι τίποτε άλλο αλλά είναι και το γαμώ το ,δηλαδή να σου στερούν αυτό το δικαίωμα με το έτσι θέλω .Δηλαδή αν δεν έπαιρνα την Ελληνική υπηκοότητα αλλά έμενα Ελλάδα θα ήμουν ένα άτομο που δεν θα ψήφιζε; κάτι σαν τους φυλακισμένους;Μπράβο μου!!!
Όχι τίποτε άλλο, αλλά με πειράζει πολύ για το δημοψήφισμα αν γίνει ποτέ!
Ε ποιος έχει αυτό το δικαίωμα; όσοι μένουν στη Κύπρο και έχουν κυπριακή υπηκοότητα, εντάξει δεν θέλω και παπά να μου το πει αυτό.
Οι άλλοι που μένουν εξωτερικό ; ποιοι ψηφίζουν από αυτούς; ΄Μα όσοι έχουν εκλογικό βιβλιάριο και φυσικά κυπριακή υπηκοότητα και αυτό κατανοητό , παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί στη Κύπρο αλλά έχουν ΚΑΙ τη κυπριακή υπηκοότητα αλλά μένουν μόνιμα εξωτερικό μπορούν να ψηφίσουν και να αποφασίσουν μαζί με όλους τους άλλους για το ποιος είναι ικανός να κυβερνήσει τη πατρίδα σου και αυτό δεκτό.Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να μην μπορώ και εγώ σαν κύπρια που γεννήθηκε στη Κύπρο μεγάλωσε ,δούλεψε έγινε πρόσφυγας και είκοσι χρονών έφυγα για την Ελλάδα ,αλλά δεν είχα προλάβει να βγάλω εκλογικό βιβλιάριο ,ΓΙΑΤΙ να μην μπορώ να βγάλω τώρα και να ψηφίζω αν θέλω στη πατρίδα μου ,όχι τίποτε άλλο αλλά είναι και το γαμώ το ,δηλαδή να σου στερούν αυτό το δικαίωμα με το έτσι θέλω .Δηλαδή αν δεν έπαιρνα την Ελληνική υπηκοότητα αλλά έμενα Ελλάδα θα ήμουν ένα άτομο που δεν θα ψήφιζε; κάτι σαν τους φυλακισμένους;Μπράβο μου!!!
Όχι τίποτε άλλο, αλλά με πειράζει πολύ για το δημοψήφισμα αν γίνει ποτέ!
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Ιδιοτρπίες δικές μου ...μπορεί και δικές σας.
Ιδιοτροπίες έχουν όλοι οι άνθρωποι ,έτσι και εγώ έχω τις δικές μου οι οποίες λέω τώρα εγώ δεν είναι από αυτές που ενοχλούν τους άλλους,δηλαδή δεν θα κάνω ιδιοτροπία για να ενοχλήσω και να χαλάσω τον άλλον που θα είναι μαζί μου.
Όταν πάω στο σούπερ μάρκετ δεν θέλω να μου βάλουν το κοτόπουλο μαζί με άλλα ψώνια π.χ το γάλα τα τυριά και ότι δεν θα μαγειρευτεί,βασικά το θέλω μόνο του.
Τα απορρυπαντικά δεν θέλω να μου τα βάζουν με κανένα άλλο πράγμα που έχω ψωνίσει.
Θα μου πείτε βάλτα τα μόνη σου ,μόνη μου τα βάζω αλλά καμιά φορά τα αρπάζει και η κοπέλα του ταμείου και τα χώνει στις τσάντες όπως νάνε,το κοτόπουλο ειδικά τους το λέω κατάμουτρα ότι δεν πρέπει να είναι μαζί με το γάλα και τα άλλα τρόφιμα .
Σήμερα άρπαξε το γάλα και την οδοντόκρεμα και ετοιμαζόταν ΠΑΛΙ να τα βάλει μαζί με το κοτόπουλο ,ΤΑ ΘΕΛΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ της είπα με κοίταξε και μου είπε εντάξει μου το έχει ξανακάνει,μα θέλει πού μυαλό ότι πρέπει το ωμό κοτόπουλο να είναι μόνο στου στη τσάντα;
Στο φούρνο τώρα πηγαίνει να πάρεις ψωμί πιάνουν όλα τα λεφτά στα χέρια τους που πόσοι τα έχουν καταφτύσει τα χαρτονομίσματα και μετά αρπάζουν και το ψωμί και αν είναι να το τυλίξουν φτύνουν και το χέρι τους για να πιάσουν το χαρτί και μετά φάτο εσύ!! Ε ποτέ.
Τώρα θα μου πείτε ότι είμαι παράξενη και ιδιότροπη ε μπορεί να φταίει που είμαι και με μια χαζοίωση και ιδιοτρόπεψα,αλλά συχαίνομαι πραγματικά όταν μου το κάνουν αυτό.
Όταν πάω στο σούπερ μάρκετ δεν θέλω να μου βάλουν το κοτόπουλο μαζί με άλλα ψώνια π.χ το γάλα τα τυριά και ότι δεν θα μαγειρευτεί,βασικά το θέλω μόνο του.
Τα απορρυπαντικά δεν θέλω να μου τα βάζουν με κανένα άλλο πράγμα που έχω ψωνίσει.
Θα μου πείτε βάλτα τα μόνη σου ,μόνη μου τα βάζω αλλά καμιά φορά τα αρπάζει και η κοπέλα του ταμείου και τα χώνει στις τσάντες όπως νάνε,το κοτόπουλο ειδικά τους το λέω κατάμουτρα ότι δεν πρέπει να είναι μαζί με το γάλα και τα άλλα τρόφιμα .
Σήμερα άρπαξε το γάλα και την οδοντόκρεμα και ετοιμαζόταν ΠΑΛΙ να τα βάλει μαζί με το κοτόπουλο ,ΤΑ ΘΕΛΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ της είπα με κοίταξε και μου είπε εντάξει μου το έχει ξανακάνει,μα θέλει πού μυαλό ότι πρέπει το ωμό κοτόπουλο να είναι μόνο στου στη τσάντα;
Στο φούρνο τώρα πηγαίνει να πάρεις ψωμί πιάνουν όλα τα λεφτά στα χέρια τους που πόσοι τα έχουν καταφτύσει τα χαρτονομίσματα και μετά αρπάζουν και το ψωμί και αν είναι να το τυλίξουν φτύνουν και το χέρι τους για να πιάσουν το χαρτί και μετά φάτο εσύ!! Ε ποτέ.
Τώρα θα μου πείτε ότι είμαι παράξενη και ιδιότροπη ε μπορεί να φταίει που είμαι και με μια χαζοίωση και ιδιοτρόπεψα,αλλά συχαίνομαι πραγματικά όταν μου το κάνουν αυτό.
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
Μνήμες σκόρπιες
Το Φθινόπωρο μπήκε για τα καλά , βρέχει κάνει και λίγο κρύο,ήδη οι πυτζάμες φορέθηκαν καθώς και η κουβέρτα .
Οι φόρμες φορέθηκαν και πάνε οι βερμούδες ,το Φθινόπωρο μου θυμίζει, μάλλον δεν μου θυμίζει γιατί για να θυμηθείς κάτι πρέπει να το ξεχάσεις ,καλύτερα μου φέρνει πιο έντονα στο μυαλό το χωριό μου.
Θυμάμαι που αγοράζαμε τα πρώτα χειμωνιάτικα πράγματα ,όπως τις παντόφλες τις χειμωνιάτικες τις κλειστές συνήθως ήταν καρώ με γουνάκι γύρω γύρω,Η Μάνα μου μου έραβε και πυτζάμες φανελένιες .Οι πρώτες βροχές μύριζαν χώμα ,που και που σχηματίζονταν μικρές λιμνούλες (λάντες ) που αργότερα το χειμώνα πάγωναν και μου άρεσε να πιέζω με τη μύτη του παπουτσιού μου χωρίς να βραχεί το πόδι,(κομματάκι δύσκολο) γιατί τα έκανα μούσκεμα.
Τι κάθομαι και θυμάμαι ,θα πει κανείς ότι δεν έχω άλλες έννοιες ,δεν βαριέσαι ξεφεύγει λίγο το μυαλό.
Δεν ξέρω πως νιώθουν τη μυρωδιά οι καινούριοι ένοικοι του χωριού μου που κακά τα ψέματα έχουν παλιώσει πιο πολύ από εμένα εκεί.Ο πρόεδρος λέει ότι λύση χωρίς επιστροφή της Μόρφου δεν γίνετε,ίσως προλάβω και κάποτε ξαναμυρίσω τη πρώτη βροχή όπως παλιά ξαναδώ τις στάλες να πέφτουν από τις πορτοκαλιές και να λάμπουν τα φύλλα όταν ξεπροβάλλει ο ήλιος ,ακόμα μπορεί να ξαναπιέσω με τη μύτη του παπουτσιού μου τη παγωμένη λιμνούλα,εδώ που τα λέμε και ξυπόλυτη θα τη πίεζα φτάνει να ήμουν εκεί.
Οι φόρμες φορέθηκαν και πάνε οι βερμούδες ,το Φθινόπωρο μου θυμίζει, μάλλον δεν μου θυμίζει γιατί για να θυμηθείς κάτι πρέπει να το ξεχάσεις ,καλύτερα μου φέρνει πιο έντονα στο μυαλό το χωριό μου.
Θυμάμαι που αγοράζαμε τα πρώτα χειμωνιάτικα πράγματα ,όπως τις παντόφλες τις χειμωνιάτικες τις κλειστές συνήθως ήταν καρώ με γουνάκι γύρω γύρω,Η Μάνα μου μου έραβε και πυτζάμες φανελένιες .Οι πρώτες βροχές μύριζαν χώμα ,που και που σχηματίζονταν μικρές λιμνούλες (λάντες ) που αργότερα το χειμώνα πάγωναν και μου άρεσε να πιέζω με τη μύτη του παπουτσιού μου χωρίς να βραχεί το πόδι,(κομματάκι δύσκολο) γιατί τα έκανα μούσκεμα.
Τι κάθομαι και θυμάμαι ,θα πει κανείς ότι δεν έχω άλλες έννοιες ,δεν βαριέσαι ξεφεύγει λίγο το μυαλό.
Δεν ξέρω πως νιώθουν τη μυρωδιά οι καινούριοι ένοικοι του χωριού μου που κακά τα ψέματα έχουν παλιώσει πιο πολύ από εμένα εκεί.Ο πρόεδρος λέει ότι λύση χωρίς επιστροφή της Μόρφου δεν γίνετε,ίσως προλάβω και κάποτε ξαναμυρίσω τη πρώτη βροχή όπως παλιά ξαναδώ τις στάλες να πέφτουν από τις πορτοκαλιές και να λάμπουν τα φύλλα όταν ξεπροβάλλει ο ήλιος ,ακόμα μπορεί να ξαναπιέσω με τη μύτη του παπουτσιού μου τη παγωμένη λιμνούλα,εδώ που τα λέμε και ξυπόλυτη θα τη πίεζα φτάνει να ήμουν εκεί.
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Και κοίτα να δεις τώρα που με έπιασε.... το πατριωτικό;
Έχω καιρό να γράψω και η αλήθεια δεν έχω και πολλά ή μπορεί να έχω αλλά κάτι με κρατά και να μη ξέρω τι να πρωτογράψω, δηλαδή να είναι μπερδεμένα μέσα μου,ίσως είμαι σαν το Φθινόπωρο που είναι η μεταβατική περίοδος ανάμεσα στο Καλοκαίρι και το Χειμώνα που μας προετοιμάζει από τη ζέστη στο κρύο. Μπορεί!.
Σε πολλά κυπριακά μπλογκ διάβασα για τα 50 χρόνια από την Ανεξαρτησία της Κύπρου άλλοι υμνούν αυτή τη μέρα και δείχνουν να χαίρονται και άλλοι δείχνουν μια δυσφορία για το (μέγεθος) της χαράς αυτής. Επίσης σχολιάζουν και κάποια δήλωση του προέδρου τις μέρες αυτές που όπως λένε αναφέρθηκε στα γεγονότα του 1974 και λίγο πολύ εξίσωσε την τούρκικη εισβολή με το πραξικόπημα της Ελλάδος εναντίον του Μακαρίου .
Υπάρχει μια κόντρα ,άλλοι τον κατακρίνουν και άλλοι τον επικρίνουν. Εγώ σαν κύπρια και πρόσφυγας έχω ανάμικτα αισθήματα .Θεωρώ την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας την χούντα υπεύθυνη για ότι έκανε, την κατηγορώ και θεωρώ ότι μας πρόδωσε εμάς τους κύπριους ΑΛΛΑ το ίδιο κατηγορώ και θεωρώ υπεύθυνους με τη χούντα και τους Έλληνες της Κύπρου που συνεργάστηκαν και πούλησαν την ΙΔΙΑ τους τη πατρίδα.Αυτά για ΤΟΤΕ από τότε άλλαξαν πολλές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και όλες από κει και πέρα είχαν και έχουν καλές σχέσεις με τις εκάστοτε κυβερνήσεις της Κύπρου. Και θεωρώ ότι για την Ελλάδα πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι από μεριάς Κύπρου(δεν λέω ότι πρέπει να πηδήξει η Ελλάδα τη Κύπρο )Αλλά από τη στιγμή που η Κύπρος θέλει και χρειάζεται τη συμπαράσταση τη; Ελλάδας πρέπει να ηρεμήσουν τα πνεύματα .
Η Τουρκία έκανε εισβολή μας πήδηξε κανονικά ,της άρεσε και έμεινε και κάνει ότι θέλει μας ατίμασε μας έδιωξε και δεν θέλει να μας βλέπει μπροστά της όπως και εμείς (εγώ τουλάχιστον) δεν έχουμε καλές σχέσεις και με την εισβολή της χάλασε και τις όποιες καλές σχέσεις είχαμε με τους τουρκοκύπριους δηλαδή τους άλλους κύπριους που συγκατηκούσαμε στην ίδια χώρα ,η Τουρκία τράβηξε γραμμή,μια πράσινη γραμμή όπως οι πράσινες πορτοκαλιές της Μόρφου της Κερύνειας και της Αμμοχώστου ,μόνο που τις πήρε από τη μεριά της και εμάς μας άφησε να χάσκουμε πίσω από τη πράσινη γραμμή(που να πρασινίσουν τα μούτρα τους) Τους Τούρκους τους θεωρώ εισβολείς και ότι χειρότερο ,ας μου πει κάποιος γιατί να τους θέλω και να τους θεωρώ φίλους ( ε η κουφή να τους φιλήσει) κουφή= φίδι(για τους ελλαδίτες η εξήγηση) ήρθαν και δεν λένε να φύγουν και μιλώ για τη Τουρκία όχι για τους τουρκοκύπριους τούτοι είναι θύματα σαν εμάς .
Φταίξαμε θέλανε τη μητέρα Ελλάδα οι ελληνοκύπριοι ,θέλανε τη μητέρα Τουρκία οι τουρκοκύπριοι.
Ε γαμώ τες μανάδες σας και τις μεν και τις δε που εχαντακώσανε την κόρη!!!! και θυμηθήκαμε εμείς τώρα ότι είμαστε ανεξάρτητοι πενήντα χρόνια ,μα που ποιους; Έχουμε δημοκρατία Αλίμονο και αν δεν είχαμε!! τούτος ο τόπος όμως πόσο ανεξάρτητος είναι ; ΠΟΣΟ;;;;;; ο μισός; και ο άλλος μισός κορμιά πεταμένα που περιμένουν αναγνώριση; κορμιά από τη ( εισβολέα Ελλάδα;;;; )που ΄τα έστειλε για να βοηθήσει ΕΜΑΣ; τους κύπριους;
Σε πολλά κυπριακά μπλογκ διάβασα για τα 50 χρόνια από την Ανεξαρτησία της Κύπρου άλλοι υμνούν αυτή τη μέρα και δείχνουν να χαίρονται και άλλοι δείχνουν μια δυσφορία για το (μέγεθος) της χαράς αυτής. Επίσης σχολιάζουν και κάποια δήλωση του προέδρου τις μέρες αυτές που όπως λένε αναφέρθηκε στα γεγονότα του 1974 και λίγο πολύ εξίσωσε την τούρκικη εισβολή με το πραξικόπημα της Ελλάδος εναντίον του Μακαρίου .
Υπάρχει μια κόντρα ,άλλοι τον κατακρίνουν και άλλοι τον επικρίνουν. Εγώ σαν κύπρια και πρόσφυγας έχω ανάμικτα αισθήματα .Θεωρώ την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας την χούντα υπεύθυνη για ότι έκανε, την κατηγορώ και θεωρώ ότι μας πρόδωσε εμάς τους κύπριους ΑΛΛΑ το ίδιο κατηγορώ και θεωρώ υπεύθυνους με τη χούντα και τους Έλληνες της Κύπρου που συνεργάστηκαν και πούλησαν την ΙΔΙΑ τους τη πατρίδα.Αυτά για ΤΟΤΕ από τότε άλλαξαν πολλές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και όλες από κει και πέρα είχαν και έχουν καλές σχέσεις με τις εκάστοτε κυβερνήσεις της Κύπρου. Και θεωρώ ότι για την Ελλάδα πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι από μεριάς Κύπρου(δεν λέω ότι πρέπει να πηδήξει η Ελλάδα τη Κύπρο )Αλλά από τη στιγμή που η Κύπρος θέλει και χρειάζεται τη συμπαράσταση τη; Ελλάδας πρέπει να ηρεμήσουν τα πνεύματα .
Η Τουρκία έκανε εισβολή μας πήδηξε κανονικά ,της άρεσε και έμεινε και κάνει ότι θέλει μας ατίμασε μας έδιωξε και δεν θέλει να μας βλέπει μπροστά της όπως και εμείς (εγώ τουλάχιστον) δεν έχουμε καλές σχέσεις και με την εισβολή της χάλασε και τις όποιες καλές σχέσεις είχαμε με τους τουρκοκύπριους δηλαδή τους άλλους κύπριους που συγκατηκούσαμε στην ίδια χώρα ,η Τουρκία τράβηξε γραμμή,μια πράσινη γραμμή όπως οι πράσινες πορτοκαλιές της Μόρφου της Κερύνειας και της Αμμοχώστου ,μόνο που τις πήρε από τη μεριά της και εμάς μας άφησε να χάσκουμε πίσω από τη πράσινη γραμμή(που να πρασινίσουν τα μούτρα τους) Τους Τούρκους τους θεωρώ εισβολείς και ότι χειρότερο ,ας μου πει κάποιος γιατί να τους θέλω και να τους θεωρώ φίλους ( ε η κουφή να τους φιλήσει) κουφή= φίδι(για τους ελλαδίτες η εξήγηση) ήρθαν και δεν λένε να φύγουν και μιλώ για τη Τουρκία όχι για τους τουρκοκύπριους τούτοι είναι θύματα σαν εμάς .
Φταίξαμε θέλανε τη μητέρα Ελλάδα οι ελληνοκύπριοι ,θέλανε τη μητέρα Τουρκία οι τουρκοκύπριοι.
Ε γαμώ τες μανάδες σας και τις μεν και τις δε που εχαντακώσανε την κόρη!!!! και θυμηθήκαμε εμείς τώρα ότι είμαστε ανεξάρτητοι πενήντα χρόνια ,μα που ποιους; Έχουμε δημοκρατία Αλίμονο και αν δεν είχαμε!! τούτος ο τόπος όμως πόσο ανεξάρτητος είναι ; ΠΟΣΟ;;;;;; ο μισός; και ο άλλος μισός κορμιά πεταμένα που περιμένουν αναγνώριση; κορμιά από τη ( εισβολέα Ελλάδα;;;; )που ΄τα έστειλε για να βοηθήσει ΕΜΑΣ; τους κύπριους;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
