Και εγώ το ίδιο

Και για ποιο λόγο είπαμε πρέπει να σας ψηφίσω? Α δεν μιλάτε με αγνώστους? Εγώ είμαι , εκείνη η ηλίθια που για να τρώτε εσείς με χρυσά κουτάλια ,δουλεύω λιγότερες ώρες?!!
Δεν σας νοιάζει?
Τι ????Να ψηφίσω εσάς για ένα καλύτερο αύριο??
Ποιοι είστε εσείς?
Και αν με κοροϊδεύεται και θέλετε να βγείτε στη εξουσία μόνο και μόνο για να φάτε?
Εγώ τι θα γίνω τότε? Θα μου κόψουν και άλλες ώρες εργασίας?
Τι θα κάνετε όταν με απολύσουν?
Δεν άκουσα??!!
Και εγώ το ίδιο χεσμένους σας έχω ,έτσι που μας καταντήσατε.

Το κάστρο μου δεν το έκτισα στην άμμο

Πάντα ονειρευόταν να έχει ένα δικό της σπίτι ,δεν είχε και μεγάλη σημασία αν θα ήταν διαμέρισμα ή μια μονοκατοικία, φτάνει να έφευγε από το νοίκι.
Ήξερε ότι ονειρευόταν κάτι αδύνατον ,τα λεφτά τους έφταναν για να βγάζουν το μήνα ,για να πάρει σπίτι έπρεπε να έχει και κάποιο κομπόδεμα.
Αυτή και ο άνδρας της το μόνο που είχαν ήταν τα δυο τους χέρια, από το μηδέν ξεκίνησαν και σε αυτή την ευθεία προχωρούσαν.
Πολλές φορές έλεγε στον άνδρα της να πάρει κάποιο δάνειο από τη δουλειά του στο ταχυδρομείο για να αγοράσουν σπίτι, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό για το λόγο ότι το δάνειο ήταν μέχρι δέκα εκατομμύρια δραχμές και με αυτά δεν αγοράζεις σπίτι,μια και δεν υπήρχαν άλλα τόσα στην άκρη.
Κατά καιρούς αυτή έπαιζε Λόττο, πρότο, Τζόκερ αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Εκείνη τη χρονιά κάποιες συναδέλφισες της που τα οικονομικά τους ήταν σε καλύτερη μοίρα και οι οικογενειακές τους υποχρεώσεις λιγότερες αγόρασαν σπίτι στην ίδια πολυκατοικία , χάρηκε με όλη της τη ψυχή γι' αυτές και ονειρευόταν την στιγμή που θα ήταν και αυτή στη θέση να αγοράσει το δικό της σπίτι.
Πολλές φορές έλεγε πως θα κερδίσει λεφτά και τότε θα αγοράσει ένα ,στο σπίτι την κορόιδευαν για το τι θα έπιανε στα παιχνίδια που έπαιζε αλλά αυτή δεν έδινε σημασία.
Έκανε ξανά νίξει του συζύγου για δάνειο αλλά η απάντηση ήταν ίδια δεν μας φτάνει το δάνειο για σπίτι ,κάνε του λέει αίτηση και μέχρι να το εγκρίνουν μπορεί να κερδίσω 7 εκατομμύρια στο Λόττο και συν δέκα το δάνειο θα το πάρουμε το σπίτι.,αν όχι δεν παίρνουμε το δάνειο.(υπολόγιζε περίπου τόσο θα έκανε ένα τριάρι).
Κοίταξε τη γυναίκα του χαμογέλασε με την αφέλεια της και δεν είπε τίποτα.
Μετά από λίγες μέρες η γυναίκα πήρε τηλέφωνο το παιδί από το πρακτορείο για να μάθει τα αποτελέσματα του Λόττο και του πρότο, αφού τα σημείωσε σε ένα χαρτί πήρε το δελτίο και κοιτούσε στο Λόττο, τίποτα, αρχίζει να κοιτάει και το πρότο κοιτάει, ξανακοιτάει, αν είναι δυνατό ταίριαζαν στη σειρά 6 αριθμοί από τους 7, το δίνει στο σύζυγο, σου λέει με γελάνε τα μάτια μου, το κοιτάει αυτός και της λέει κάτι έπιασες.
Τρέχει στο τηλέφωνο και ξαναπαίρνει το πρακτορείο αυτό και αυτό και αυτό τι κερδίζω ? ( υπολόγισε η καημένη καμιά 500 χιλιάδες δραχμές είπαμε ήταν δραχμές τότε το 1997) Κέρδισες 7 εκατομμύρια δραχμές ,με κορϊδεύεις!!! όχι έλα με τον άνδρα σου να το ελέγξουμε .Κλείνει το τηλέφωνο και λέει στον άντρα της ΠΗΡΑΜΕ ΣΠΙΤΙ!!!
Τι λες παιδάκι μου??? τι σου είπε?? Πάμε ,πάμε να το κοιτάξουμε κέρδισα 7 εκατομμύρια δραχμές, πήραμε σπίτι πήραμε σπίτι.
Την άλλη μέρα παίρνει τηλέφωνο ο σύζυγος και ρωτάει για το δάνειο ,εκείνες τις μέρες το δάνειο είχε αυξηθεί μπορούσες να πάρεις περισσότερο.(πολύ τύχη)
Στη συνέχεια πήγανε στην τράπεζα πήραν τα λεφτά από τα κέρδη 6,200 ήταν καθαρά ,κρατήσανε ι εκατομμύριο για το φόρο, πήγαν κατευθείαν και τα έδωσαν καπάρο για το σπίτι, έτσι ζεστά ,ζεστά, Πήρανε άλλα 16 εκατομμύρια δάνειο και πήρανε το σπίτι τους 100 τετραγωνικά στην ίδια τριώροφη πολυκατοικία με τις συναδέλφισες της στον ίδιο όροφο.

1. Ναι αγαπητοί μου έτσι αγοράσαμε το σπίτι μας με πολύ πίστη και ελπίδα και εκατομμύρια , μην ξεχνιόμαστε ναι και πολύ τύχη.

Πιπέρι στο στόμα

Ενας τρουλλοκαλόηρος απού τον αη Μάμα
επήε τζιαι παρήτζιηλε του βίλλου του ένα σάμα
Αγράθκια τον εφόρτωσε τζιαι πα στο παναύρι
μια κόρη τον εσσιάστηκε από το παραθύρι
Τζιαι ρε τρουλλοκαλόηρε πόσα πουλάς τα αγράθκια?
Στο σηκωτήρι τέσσερα στο τρουλλοπόϊ πέντε
άμα κουμπήσει ως το μαλλί τζιάμπα σου τζιαι τα κοσπέντε.

Υ.Γ
Η αλήθκια ένι ότι αντρέπουμε .

Θέλουν όλα αγάπη.

Kαλλιστήμων , σχετικά καινούριος στη πιάτσα ,μας ήλθες από τη μακρινή Αυστραλία με τα όμορφα σου άνθη .Δίνεις ομορφιά αλλά και τους χυμούς σου στις μέλισσες.
Καλό μου σκυλάκι γάβγισε όσο θες δεν είσαι καθόλου απαιτητικό φυτρώνεις όπου νάνε αλλά κανείς δεν σε προσφέρει για να δείξει τον έρωτα του και ας είσαι το πιο πιστό.
Τσαρτελλούι μου με τα τόσα όμορφα χρώματα που σκορπά το είδος σου στολίζοντας μπαλκόνια ,κήπους ,πεζοδρόμια γιατί να μην έχεις και μια θέση μέσα στο σπίτι?Αχ ας μύριζες πιο όμορφα.
Όμορφο μικρό λουλουδάκι με το ζωηρό σου χρώμα μοιάζεις τόσο εύθραυστο που σχεδόν φοβάμαι να σε αγγίξω.
Εσένα σε άφησα τελευταίο εσύ δεν έχεις ανάγκη από καλοπιάσματα και ομορφιά έχεις και μοσχομυρίζεις και αγκάθια για προστατευτείς από τους κατακτητές. Και όταν ακόμα τα ροδοπέταλα σου μαραθούνε ακόμα και τότε σου δίνουν αξία μαζεύοντας τα για άρωμα .

Ψωμί

To ψωμί όταν ήμουν μικρή ήταν αναγκαίο κακό το να το τρώω μαζί με το φαγητό μου. Το προτιμούσα σαν φέτα με λίγο βούτυρο πάνω και ζάχαρη ή να κόβω κόρα να βγάζω τη ψίχα και μετά να παίρνω μια ώριμη ντομάτα να την στύβω μέσα στη κόρα με λίγο αλάτι ή και λίγες ελιές χωρίς τα κουκούτσια τους ήταν υπέροχο έδεσμα.

Όμως να τρώω ψωμί για να συνοδεύω κάποιο φαγητό σχεδόν ποτέ αυτός ήταν και ο καυγάς της μάνας μου( καλά μη φανταστείτε κανένα καυγά!!απλά φάε μάνα μου τζιαι ψουμί να μεγαλώσεις άτε κουλουρένια μου)

Εγώ όμως τίποτα το πολύ πολύ να νευρίαζα και να μην έτρωγα και το φαΐ μου (πω πω πολύ μαγιάτικη ξέρετε τι!!!)

Αυτό συνεχίστηκε και όταν μεγάλωσα (ντρέπομαι γιατί πεθαίνουν άνθρωποι για ένα κομμάτι ψωμί) αλλά εμένα δεν μου ΑΡΕΣΕ πως σε μερικούς δεν αρέσουν ορισμένα φαγητά ? έ εμένα δεν μου άρεσε το ψωμί.

Εδώ και δυο χρόνια ο σύζυγος μου πηγαίνει δουλειά σε ένα κοντινό χωριό ,εκεί οι φούρνοι φτιάχνουν ψωμί χωριάτικο .Στην αρχή που αγόρασε και έφερε στο σπίτι δεν έδωσα και πολύ σημασία και όπως πάντα, έκοβα ένα κομματάκι πολύ μικρό για μένα όταν έτρωγα αυγά τηγανητά μελάτα ή κανένα φαγητό που στο τέλος ήθελα να πάρω λίγο από το ζουμί του,συνήθως έβρισκες δίπλα στο πιάτο μου το ψωμί μου άθικτο.

Σιγά σιγά άρχισα και έτρωγα το ψωμί μου όλο και όχι μια φέτα μόνο ,καμιά φορά κόβω και στα ενδιάμεσα των γευμάτων και το τρώω σκέτο.(μα τι καλό παιδάκι που είμαι φτου μου).

Το ψωμί το θεωρώ βασικό για τη διατροφή μας και πρέπει να έχουν όλοι οι άνθρωποι στο τραπέζι τους ,το ψωμί έχει μια ζεστασιά όταν το νιώθεις δίπλα στο πιάτο σου .
Το ψωμί πρέπει να το μοιράζεσαι ,νομίζω ότι είναι το μοναδικό φαγώσιμο που πραγματικά το μοιράζονται οι άνθρωποι, γιατί πρέπει να του μπήξεις το μαχαίρι και να το κόψεις κομμάτια για να πάρουν όλοι , είναι περισσότεροι πάλι θα πάρουν όλοι, θα το κόψεις μικρότερα κομμάτια .

Ίσως έχετε απορία γιατί πάντα είχε ψωμί δίπλα στο πιάτο μου ,η μάνα μου πάντα έβαζε ψωμί δίπλα σε όλα τα πιάτα( όλοι το κάνουν αυτό) έτσι έβαζε και στο δικό μου και ας ήξερε ότι δεν θα το φάω.Εγώ σχεδόν πάντα τελείωνα πρώτη το φαΐ μου, ( είχα και υποχρεώσεις ,παιχνίδι και τρέλα) σήκωνα που λέτε το ψωμί και έλεγα ποιος το θέλει? και έτσι ποτέ δεν έμενε εκεί μόνο του. Τις περισσότερες φορές έλεγα, παπά θέλεις το ψωμί μου? (αδυναμίες ήταν αυτές, τι να κάνουμε),ΠΟΤΕ δεν μου χαλούσε το χατήρι, (και μην νομίζετε είχε και άλλο καρβέλι, για όποιον ήθελε κι' άλλο ψωμί.

Υ/Γ
Πήρα και κάποια κιλά λόγω ψωμιού ( είπες κανένας τίποτα????!!!!) χμ.

Όταν η μέλισσες έχουν κέφια

Ποιός είπε ότι μόνο οι άνθρωποι μεγαλουργούν?

Σ'ευχαριστώ που με γέννησες

Ήταν πρωί και ο σύζυγος της ήδη είχε φύγει για τη δουλειά του εδώ και ώρες ,έπρεπε να φύγει από το σπίτι νύκτα ακόμα πριν ξημερώσει για να προλάβει το πρώτο λεωφορείο για τη Λευκωσία όπου και δούλευε.
Σηκώθηκε με τη κοιλιά στο στόμα για να ετοιμάσει τα άλλα παιδιά για το σχολείο και τότε την έπιασαν οι πόνοι, έβαλε μια φωνή και τα παιδιά έτρεξαν να φωνάξουν τη γειτόνισσα για να δουν τι θα κάνουν.
Κάποιος βρήκε αυτοκίνητο για να την μεταφέρουν στη διπλανή κωμόπολη όπου ο γιατρός τους συνέστησε να πάνε στη Λευκωσία γιατί το παιδί ερχόταν ανάποδα.
Πράγματι έφτασαν στο γενικό νοσοκομείο της Λευκωσίας και εκεί ο γιατρός αφού είδε ότι η περίπτωση ήταν δύσκολη μια και το παιδί δεν ερχόταν ούτε με το κεφάλι αλλά ούτε με τα πόδια, παρόλο που ο γιατρός με τα χέρια του το γυρνούσε,αλλά μόλις το άφηνε αυτό γλιστρούσε και απλωνόταν στο πλάι, τότε .( μα τι παιδί ήταν αυτό πια με τίποτα δεν ήθελε να βγει έξω!!!) πληροφόρησε την έγκυο ότι το παιδί θα πρέπει να το αφήσουν να πεθάνει και μετά να το βγάλουν κομμάτια ή πρέπει να γίνει καισαρική τομή(πριν 52 χρόνια δεν κάνανε εύκολα καισαρικές)( καλά ε?σκέτος χασάπης) .
Η έγκυος τότε του είπε ( μπράβο της) εγώ γιατρέ δεν το είχα μέσα στη κοιλιά μου 9 μήνες για να μου το κομματιάσετε ,να μου κάνετε καισαρική και να το βγάλετε, αλλά έλα που έπρεπε να υπογράψει ο σύζυγος για να γίνει αυτό!!!
Και που να τον βρούνε μέσα στη Λευκωσία όπου δούλευε ? βλέπετε δεν δούλευε σε κανένα γραφείο αλλά στα δημόσια έργα ,δηλαδή όπου γίνονταν έργα( δρόμοι, κτίρια δούλευε εργάτης εκεί) θα μπορούσε να είναι όπουδήποτε μέσα στη πόλη ,που να τον βρούνε? και ο γιατρός να θέλει να βγάλει το παιδί για να μην πεθάνει η μάνα και αυτό να μην λέει να έρθει κανονικά όπως όλα τα παιδιά ( τέτοιο ανάποδο ήταν από τότε).
Κάποιος σκέφτηκε να βάλουν την αστυνομία να ψάξει όπου γίνονταν δημόσια έργα για να βρουν το σύζυγο και να τον φέρουν να υπογράψει( ούτε ελληνική ταινία να τρέχει ο Φούντας να προλάβει τη γυναίκα του που γεννούσε) και να βγει στο φως αυτό το έρημο παιδί που φοβόταν και ήθελε να μείνει στη φωλίτσα του στη ζεστούλα του .
Τελικά βρήκαν τον πατέρα, ήλθε υπόγραψε και βγάλανε το παιδί, που μόλις το είδε ο γιατρός είπε να το βαφτίσετε γιατί θα πεθάνει( μανία που είχε και αυτός ντε και καλά να το ξεγράψει) ,πράγματι βάφτισαν το μίασμα και μετά το κρατήσανε και 40 μέρες στο νοσοκομείο για να το συνεφέρουν ( πίσω στη πλάτη έχω ένα σημάδι ,εκεί μου είχαν κολλήσει ένα τσιρότο με το όνομα μου γιατί τα χεράκια μου ήταν τόσο αδύνατα που δεν μπορούσαν να βάλουν τίποτα πάνω.
Ναι φίλοι μου εγώ ήμουν αυτό το θηρίο που στις 8 Μαΐου ήλθα στο κόσμο επεισοδιακά θα έλεγα ( βλέπετε που είναι και οι μπάτσοι χρήσιμοι?) έτρεχαν και αυτοί για να βγω εγώ έξω!

Η Γκιώνα και οι γύρω ομορφιές

Αυτή είναι η Γκιώνα με υψόμετρο 2512 μέτρα και κάποιοι (έξυπνοι) την έβαλαν στο μάτι με σκοπό να σκάψουν και να κάνουν μεταλλεία, δηλαδή να κόψουν τα έλατα και να ανοίξουν τρύπες που θα χάσκουν όπως χάσκουν και αλλού στο νομό μας.Εύχομαι να μην τους περάσει .Ο κόσμος βέβαια έχει ξεσηκωθεί εναντίον αλλά ....





Τ α άνθη έπεσαν και τη θέση τους πήραν οι καρποί.Ε να μην το πω τώρα? Έτσι και τα μωρά δίνουν τη θέση τους στους ενήλικες και ευτυχώς όπως και στα φρούτα οι καρποί που βγαίνουν σάπιοι είναι λίγοι έτσι και οι άνθρωποι οι σκάρτοι είναι λιγότεροι (έτσι νομίζω δηλαδή ή μάλλον έτσι θέλω να πιστεύω) .Αρκετά με τις αμπελοσοφίες μου.
Δείτε πιο πάνω ομορφιές .

Όταν πέσουν τα άνθη

Αχλαδιά
Κερασιά
Ροδακινιά
Μηλιά
Κορομηλιά

Το απόγευμα του Σαββάτου μετά τη δουλειά πήγαμε με το σύζυγο στο χωριό του για κάποιες δουλειές και εγώ πήρα και τη (φωτομηχανή).
Το χωριό είναι ορεινό και έτσι πρόλαβα μερικά δένδρα που ακόμα τώρα ανθίζουν.
Εκεί που φωτογράφιζα την κερασιά την αχλαδιά τη μηλιά την κορομηλιά την ροδακινιά (καλά καλά τελείωσαν τα δένδρα) χμ η καστανιά δεν άνθισε ακόμα (είμαι κακιά έτσι?).
Εκεί που εστίαζα πάνω στα άνθη και τραβούσα (που είσαστε Ασερα και Αδαή να με καμαρώσετε τη φωτογράφο) παρατήρησα πόσο μοιάζουν τα άνθη μεταξύ τους από δένδρο σε δένδρο,σκέφτηκα ότι τα άνθη είναι σαν τα μωρά που όταν γεννούνται είναι σχεδόν όλα τα ίδια και αρχίζουν να ξεχωρίζουν μεγαλώνοντας .Τα άνθη όταν πέσουν αρχίζουν να ξεχωρίζουν και να διαφέρουν το ένα δένδρο από το άλλο ξεχωρίζουν από το καρπό , το σχήμα του καθενός και το χρώμα είναι διαφορετικό .
Έτσι και οι άνθρωποι ,το κάθε μωρό μεγαλώνοντας θα ξεχωρίζει από τους άλλους θα μοιάζει πιο πολύ με την οικογένεια του. Άλλος θα είναι ξανθός άλλος μελαχροινός άλλος καστανός.
Και στο κάθε δένδρο οι καρποί θα είναι μεν ίδιοι αλλά ο καθένας θα είναι μοναδικός άλλος θα είναι μικρός άλλος μεγάλος άλλο πιο κόκκινος άλλος θα έχει στίγματα και άλλος θα είναι όμορφος απ' έξω και σάπιος από μέσα και ας είναι από το ίδιο δένδρο και ας κρέμονται από το ίδιο κλαδί.
Έτσι και οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους μπορεί να έχουν βγει από την ίδια μήτρα όμως ο ένας μπορεί να είναι ξανθός ο άλλος μελαχροινός ό άλλος σγουρομάλλης ,ο ένας μπορεί να έχει καρδιά μάλαμα και ο άλλος να είναι σάπιος στη ψυχή.
Τέτοια πράματα σκεφτόμουνα και είπα να σας τα πω.
Πάνω έβαλα τα ανθισμένα δένδρα και κάτω βίντεο με τον καταρράκτη του χωριού.

Τέλος καλό όλα καλά

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Φίλοι μπλογκεράδες φέτος το Πάσχα ήταν ιδιαίτερο για την οικογένεια μου.
Την Μεγάλη Δευτέρα η κόρη μου είχε ένα τροχαίο ατύχημα με μηχανή ( ήταν συνοδηγός)και έτσι πήγα στην Αθήνα ,ευτυχώς φορούσε κράνος και ευτυχώς είχε μόνο εκδορές, αρκετά βαθιές μερικές βέβαια , στα πόδια και στα χέρια και ράγισμα στον αγκώνα ,αλλά λόγω της πληγής που υπήρχε δεν της έβαλαν νάρθηκα.
Πηγαίναμε μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη στον Ευαγγελισμό για τις αλλαγές και μετά τις κάναμε στο σπίτι. Ναι θα έλεγα ότι ήμασταν τυχεροί .
Εγώ γύρισα χθες (Τετάρτη) από την Αθήνα και κάθισε ο γιος μου μαζί της γιατί πρέπει να προσέχει λίγο με το χέρι και να κλείσουν και οι πληγές.

Κάθεσαι και σκέφτεσαι πως άλλα λογαριάζεις και άλλα κανονίζει η ζωή ,η αλήθεια είναι ότι τρομάξαμε πάρα πολύ .
Τώρα είμαστε καλά και εύχομαι όλος ο κόσμος να είναι καλά .

Όλοι μαζί είναι καλύτερα

Καλή επιτυχία στον αγώνα ΜΑΣ

Το τραπέζι

Το τριαντάφυλλο δεν έχει σχέση με την ανάρτηση ,το έβαλα για να σας γλυκάνω.
Τις τελευταίες μέρες έχω κουραστεί πολύ ή έτσι νιώθω ,πολύ δουλειά(αυτό καλό είναι με όλα τα απαισιόδοξα που ακούμε σχετικά με την οικονομία).
Μακάρι να συνεχίσει έτσι.Η δουλειά!!
Το Σ/Κ πήγα με τον σύζυγο στην Αθήνα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας στη μετακόμιση,αλλάξανε σπίτι. Πόσα πράγματα τελικά μπορούν να μαζευτούν! Που να ήταν και ολόκληρη οικογένεια!! Τα μεγάλα πράγματα τα ανάλαβε ο σύζυγος με τον γιο μα τα ψιλολόγια εγώ με την κόρη μου.
Πολύ σπαστικό τα ψιλολόγια αλλά και η κούραση των ανδρών μεγάλη .Εγώ τα έφτυσα κανονικά ,δεν έχει και ασανσέρ το καινούριο σπίτι και άντε να ανεβοκατεβαίνεις στον δεύτερο όροφο!!.Εγώ μια να πάω δυο να κατέβω βγαίνω νοκ άουτ (τέτοιο θηρίο είμαι, να με έχετε υπόψη για τις μετακομίσεις σας).Η αλήθεια όμως είναι ότι βοήθησα αρκετά και τις σκάλες τις ανέβηκα πολλές φορές.
Το θέμα μου δεν είναι αυτό (αυτό το έγραψα για να με θαυμάσετε που τρέχω να τα προλάβω όλα χαχαχα )
Τώρα θα αλλάξω χρώμα για να δώσω άλλη ατμόσφαιρα(έλα έλα
δεν θέλω ου)
Επειδή το ένα σπίτι από το άλλο ήταν κοντά, μερικές φορές πήγαμε και με τα πόδια,εκεί λοιπόν που περνούσαμε υπήρχαν κάδοι για τα σκουπίδια και συνήθως εκεί βάζουν και καρέκλες τραπέζια και ότι δεν χρειάζεστε κάποιος(ΌΧΙ εμείς δεν πετάξαμε τίποτα τέτοιο )Βλέπω κάποια στιγμή ένα τραπέζι όχι πολύ μεγάλο ,θάλεγα μικρό , τέσσερα άτομα θα έτρωγαν στριμωχτά.
Που λέτε ,(ναι εγώ λέω ) κοίταξα το τραπέζι το οποίο του είχε φύγει όλο το χρώμα ,και είχε ξασπρίσει το ξύλο του και είχε και σκασίματα, γυρνάω και λέω στους άλλους, παρόλο που ήταν όλοι ψόφιοι στη κούραση.
Κοιτάτε ένα τραπέζι του 1800 ,γυρίζουν οι άλλοι και το κοιτάνε ,αν και το είχαν ξαναδεί αλλά δεν το είχαν σχολιάσει(τέτοια ώρα τέτοια λόγια) ψιλοχαμογέλασαν και συνεχίζω εγώ .Ε ρε γλέντια που θα έχουν γίνει σε αυτό το τραπέζι κάποτε!!!
Ε ρε τι φασολάδα θα έχει δει αυτό το τραπέζι κάποτε, συνεχίζει ο γιος μου!!
Ε ρε γλέντια!!!
Γελάσαμε λίγο, καλοπροαίρετα πάντα. Πήγαμε πάνω στο διαμέρισμα και αρχίσαμε ξανά το μάζεμα ,εκεί που μάζευα έφερα στον νου μου το τραπέζι και σκέφτηκα πως αυτό το μισοδιαλυμένο τραπέζι κάποιοι άνθρωποι μέχρι σήμερα (εκείνο το πρωί το βγάλανε),το είχαν ανάγκη, εκεί πάνω έτρωγαν,ίσως με κάποιο τραπεζομάντιλο να μην φαίνεται η φθορά του και μελαγχόλησα προς στιγμή ,αλλά μετά σκέφτηκα και είπα ,χαίρομαι γιατί τώρα θα έχουν ένα καινούριο τραπέζι γιαυτό και το πέταξαν.
Ξανακατέβηκα κάτω πηγαίνοντας στο άλλο σπίτι ,έπρεπε να κρατάμε και τσίλιες για να μην πηγαίνει άλλο αυτοκίνητο εκεί που ξεφορτώναμε και περνώντας μπροστά από τα σκουπίδια είδα ένα νέον άντρα να κοντοστέκεται και να κοιτάει
το παλιό τραπέζι ,αλλά μόλις με είδε προχώρησε .
Ένιωσα άσχημα εκείνη τη στιγμή , ένιωσα πως του χάλασα μια( αγορά) έκανα πως δεν είδα τίποτα και προχώρησα,αλλά ήμουν σίγουρη πως όταν θα γυρνούσα ξανά το τραπέζι θα έλειπε .Πράγματι αργότερα το τραπέζι είχε κάνει φτερά!
Από τη μια λες, έστω ας βολευτεί και κάποιος άλλος με κάτι που κάποιος άλλος δεν έχει έχει ανάγκη,
όμως είναι κρίμα νέοι άνθρωποι που για να κτίσουν το σπιτικό τους να πρέπει να βρίσκουν στα σκουπίδια το μέλλον τους.
Σφίχτηκε η ψυχή μου ,το ξέρω ότι πολλοί συνάνθρωποι μας βρίσκουν το φαγητό τους στα σκουπίδια δυστυχώς ευτυχώς. Ρωτήστε τους ποια λέξη προτιμούν .

Καημένη μου πατρίδα

Ω καημένη μου πατρίδα
Πόσοι σε ποθήσανε!
και άλλοι τόσοι
σε κατακτήσανε
Στο όνομα σου πάλεψαν
και  τίμια και άτιμα
Τα ίδια σου τα παιδιά σε ματοκυλίσανε
και ήθραν ξένοι  δικαστές
να σε διεκδικήσουνε.
Το κάθε ένα σου παιδί
σε θέλει για δική του.
Θέλουν τη γη σου πιο πολύ
ο ένας απ'τον άλλον
Μαζί δεν θέλουνε να ζουν
η γη δεν τους χωράει
Αγκάθινα τα σύρματα 
που βάλαν  στο κορμί σου
και σε ματώνουν σαν σκυλιά
τα ίδια τα παιδιά σου.
Καημένη μου πατρίδα
νομίζουν ότι τους χρωστάς
το έρημο κορμί σου
δεν ξέρουν οι ανόητοι
πως σε κανένα δε χρωστάς
παρά μια χούφτα χώμα
να το πετάξουν συγγενείς
όταν θα έρθει η ώρα.

Οι κούκλες

Την αμαρτία μου θα την πω ,μου αρέσουν οι κούκλες από τον καιρό που ήμουν μικρή είχα μεγάλο κόλλημα με τις κούκλες και αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα για την μάνα μου. Ήταν μεγάλο πρόβλημα για την μάνα μου γιατί όταν πηγαίναμε σε κανένα πανηγύρι (και στην περιοχή μας ήταν αρκετά) ήξερε ότι θα χτυπιέμαι κάτω μέχρι να μου πάρει κούκλα ( τέτοια γαϊδούρα ήμουν ,πως λένε οι (καλαμαράες ) σόρυ οι Ελλαδίτες φίλοι μου όταν θέλουν να παρομοιάσουν κάποιο με γαϊδούρι(κυπριακό γαϊδούρι είσαι?) ε λοιπόν τέτοιο γαϊδούρι ήμουν ΚΥΠΡΙΑΚΌ όνομα και πράμα.
Είχε δεν είχε λεφτά η μάνα μου εγώ στο χωριό χωρίς κούκλα δεν γύρναγα!!
Την χρονιά που θα πήγαινα στο δημοτικό πήγαμε σε ένα πανηγύρι με σκοπό να πάρουμε και τσάντα για το σχολείο( χμ δεν λογάριαζαν καλά) τσάντα??? κούκλα!!!! περνάμε που λέτε μπροστά από μια τέντα με παιχνίδια (ήταν και γεμάτος ο τόπος με παιχνίδια} το θυμάμαι σαν τώρα ήταν μέσα στο περίβολο της εκκλησίας} ε ρε μάνα μου και τις βλέπω ήταν δυο μαζί ,όχι μια, δυο!! .Ήταν μια νοσοκόμα και ένας νοσοκόμος μαζί στο πακέτο, με τις άσπρες τους στολές ήταν τρέλα. Αυτές θέλω !! κόρη μου θα πάρουμε τσάντα για το σχολείο, τώρα μεγάλωσες. Εγώ θέλω την νοσοκόμα και τον νοσοκόμο που είναι και η νούνα μου και ο τατάς μου ( τατάς= νονός) . Πάτημα εγώ και καλά ήταν και η νούνα μου και ο τατάς μου νοσοκόμοι, τουτέστιν να πάρουμε τις κούκλες και τσάντα δεν χρειάζεται!!!! Μυαλό ξουράφι .Όχι δεν θα πάρουμε την κούκλα θα πάρουμε τσάντα!!!
Κούκλα!!!! αααααααα... ( όχι ξύλο δεν είχε), να χτυπιέμαι εγώ κάτω,να με κοιτάνε όλοι, τι να έκαναν? Μα ναι μου πήραν τις κούκλες, με την σχολική τσάντα δεν θυμάμαι τι έγινε ,πάντως με τσάντα πήγα στο σχολείο,θα πήραμε καμιά φτηνή, σιγά μη σκοτιζόμουν.Αχ ακόμα τις θυμάμαι, τις είχα στην ντουλάπα και τις έβγαζα, τις καμάρωνα και μετά τις ξανάβαζα μέσα σε αυτές δεν έραβα ρουχαλάκια γιατί είχαν τη στολή τους,σε άλλες έραβα .Όταν έφυγα από το χωριό μου τις άφησα εκεί, καθώς και μια άλλη που κάθε λίγο τις έφτιαχνα ρουχαλάκια. Πόσο ήμουν 17 χρονών!!!Τέτοια γαϊδάρα. Τώρα από ντροπή δεν αγοράζω ,μεγάλωσε και η κόρη μου και δεν έχω δικαιολογία!1 χα χα χα ¨.
Όταν γίναμε πρόσφυγες και την επόμενη χρονιοά είχα τα γενέθλια μου 18 χρονών η αδελφή μου με ρώτησε τι να μου πάρει και εγώ την πήγα σε ένα μαγαζί που είχε διάφορα πράγματα και της έδειξα μια κούκλα που μου άρεσε και μου την αγόρασε πολλά χρόνια μετά της άλλαξε τα φώτα η κόρη μου ,αλλά δεν με πείραξε καθόλου γιατί ήταν κάτι δικόμου που το χάρισα στην κόρη μου με πολύ πολύ αγάπη.

Μυστικά και ψέματα

Δεν πρόσεξε πως εδώ και λίγη ώρα δυο μάτια την παρακολουθούσαν από το απέναντι πεζοδρόμιο , αυτή στεκόταν μπροστά στη βιτρίνα με τα παιδικά ρούχα και κοιτούσε το μπουφάν που της έδειχνε το δεκάχρονο αγόρι που στεκόταν δίπλα της.
Η πωλήτρια από μέσα της χαμογέλασε και της έκανε νόημα με το χέρι να μπούνε μέσα αυτή με μια κίνηση του χεριού της είπε όταν γυρίσω και έκανε στροφή για να πάνε λίγο πιο κάτω ,ήθελε να προλάβει το ραντεβού που είχε με την κοπέλα η οποία θα βοηθούσε τους γονείς της στις δουλειές .
Αλλά δεν πρόλαβε σχεδόν έπεσε πάνω του ,ω με συγχωρείτε πήγε να πει και σχεδόν έσβησε η λέξη από τα χείλη της, καλησπέρα Λένα συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω,όχι εγώ δεν πρόσεξα, ήμουν βιαστική προσπαθούσε να βρει κάτι να πει αλλά το μόνο που ήθελε εκείνη στη στιγμή ήταν να εξαφανιστεί ,έτσι όπως εξαφανίστηκε πριν δέκα χρόνια από τη ζωή του.
Μάρκο πρέπει να πηγαίνω είμαι βιαστική ,αυτός κοίταξε το αγόρι και χαμογέλασε σχεδόν πικρά, έχετε τα ίδια ξανθά μαλλιά και τα ίδια πράσινα μάτια, δεν ήξερα ότι παντρεύτηκες,καληνύχτα Μάρκο με συγχωρείς αλλά βιάζομαι, καληνύχτα θα τα πούμε ήξερε πως τίποτα δεν θα λέγανε αλλά τώρα έπρεπε να φύγει από κοντά του.
Τραβώντας σχεδόν το αγόρι από το χέρι που δεν πρόλαβε να πει ούτε ένα για προχώρησε προς την καφετέρια όπου την περίμενε η κοπέλα από την Γεωργία για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες σχετικά με τα ωράρια που θα ερχόταν στο σπίτι των γονιών της.
Κυρία με ακούτε? πετάχτηκε ξαφνιασμένη, ο μικρός δίπλα άρχισε να δυσανασχετεί φοβόταν πως δεν θα προλάβαινε το πάρτι του φίλου του.
Εντάξει όπως είπαμε τη Δευτέρα στις εννιά η ώρα θα περάσεις από το σπίτι, θα είμαι εκεί για να σε κατατοπίσω και ότι χρειαστείς θα με πάρεις τηλέφωνο στο γραφείο,εντάξει? Eντάξει αποκρίθηκε η κοπέλα με κάποια δυσπιστία, αυτή η κυρία της φάνηκε πολύ περίεργη όσο μιλούσαν λες και δεν ήταν εκεί. Μακάρι να συνεννοήθηκα και να κατάλαβα μονολόγησε όταν έμεινε μόνη.
Η Λένα άφησε τον γιο της στο φίλο του και αφού κανόνισαν την ώρα που θα τον έπαιρνε πέρασε από το μαγαζί με τα παιδικά έλα της είπε η πωλήτρια, που δεν ήταν άλλη από την αδελφή της και ιδιοκτήτρια του μαγαζιού,νόμισα ότι δεν θα έρθεις ,εντάξει με την κοπέλα? Θα έλθει? Ποιόν είδες? Τον είδα γύρισε! Μα τι λες? Τον Μάρκο! Που ? Πότε? Πριν δυο ώρες. Λες να κατάλαβε? Λες να κατάλαβε ότι ο Γιωργάκης είναι γιος του? Σώπα παιδί μου από που να το καταλάβει? Καταρχήν το παιδί είναι κατάξανθο σαν εσένα !! Ναι αλλά έχει τι ίδιο γοητευτικό χαμόγελο!
Λοιπόν κλείνω τα μαγαζί και πάμε σπίτι, αυτά τα πράγματα δεν λέγονται εδώ ,άσε που σε μισή ώρα εδώ θα ερημώσει.
Οι δυο αδελφές μπήκαν στο αυτοκίνητο της Λένας και σε μισή ώρα σταματούσαν σε ένα τριώροφο, στον πρώτο όροφο έμεναν οι γονείς τους, στον δεύτερο όροφο εδώ και τρία χρόνια έμενε η Λένα με τον γιο της και στον τρίτο έμενε η Ρένα η αδελφή της μόνη από τότε που έχασε το σύζυγο της, παιδιά δεν είχαν αποκτήσει ,αφοσιώθηκε στο μαγαζί που είχε και έτσι περνούσε τη ζωή της ανάμεσα στη δουλειά και στο σπίτι ,εξάλλου είχε και τον ανιψιό της που υπεραγαπούσε και δεν του χαλούσε ποτέ χατήρι, κάτι που έκανε την Λένα έξω φρενών μερικές φορές, γιατί όπως έλεγε τον κακομάθαινε.
Το ήξερες? Ποιο παιδάκι μου? Ότι γύρισε !! Και μην μου πεις ψέματα ! Εσύ και η αδελφή του ήσασταν πολύ φίλες κάποτε! Ναι ήμασταν και ακόμα είμαστε φίλες, αλλά εσύ είσαι αδελφή μου και είσαι πάνω από όλους, σεβάστηκα το μυστικό σου και σου ορκίστηκα ότι δεν θα το έλεγα πουθενά, ούτε οι γονείς μας δεν το ξέρουν! Πιστεύουν ότι είναι παιδί ενός ανύπαρκτου συζύγου που ερωτεύτηκες τρελά και στο χρόνο πάνω πέθανε αφήνονταα σε μόνη με ένα παιδί.Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχαν δυο κόρες που είχαν την ατυχία να χάσουν το σύζυγο τους,φαντάζεσαι τι πόνο τράβηξαν αυτοί οι άνθρωποι?Ελα τώρα ρε Λενάκι μου μην κλαις δεν στα λέω αυτά για να σε στεναχωρήσω ,όμως έτσι έχουν τα πράγματα τα μυστικά και τα ψέματα φέρνουν πόνο, πρώτα εσύ και το παιδί ,οι γονείς μας, εγώ να κρατάω το μυστικό και να έχω μια έννοια για το πως περνάς εκεί που είσαι μόνη με ένα μωρό στα χέρια. Τι να σου έκαναν και οι λίγες φορές που ήλθα να σας δω!!?? Και ο Μάρκος ?μην θυμώνεις Λενάκι μου αλλά εσύ θα ήθελες κάπου εκεί έξω να έχεις ένα παιδί και να μην το γνωρίζεις? Δεν γινόταν Ρένα δεν γινόταν να του το πω !!Ναι δεν γινόταν αλλά ποτέ δεν μου είπες τον λόγο!! Γιατί Λένα γιατί δεν γινόταν να μάθει για το παιδί? εσείς ήσασταν το πιο αγαπημένο ζευγάρι οι γονείς μας τον εκτιμούσαν πιστεύω και οι δικοί του το ίδιο ένιωθαν για σένα ,όλοι το είχαμε σίγουροι πως σύντομα θα τρώγαμε κουφέτα από το γάμο σας, η αδελφή του χρυσή με είχε κάνει να μάθει το λόγο που έφυγες έτσι κρυφά!
Εκείνο το βράδυ αποφάσισα να του κάνω έκπληξη , θα του έλεγα και για το παιδί όταν έφτασα έξω από το διαμέρισμα του πριν ακόμα βάλω το κλειδί στην πόρτα άκουσα δυνατά γέλια και τον Μάρκο να λέει όχι όχι φίλε μου κανένας δεν πρέπει να παντρεύεται μόνο και μόνο γιατί μια γκόμενα έμεινε έγκυος!! έφυγα σαν κυνηγημένη και την άλλη μέρα αποφάσισα να φύγω για τη Γερμανία δήθεν να τελειοποήσω τη γλώσσα αφού η εταιρεία που δούλευα ήταν γερμανική αυτό με βόλεψε μια χαρά.
Το παιδί τι ώρα θα έλθει από το πάρτι? πρέπει να μιλήσουμε !το ύφος της Ρένας σχεδόν σκλήρυνε και κοιτούσε την αδελφή της αυστηρά και με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, θα πάω τώρα να τον πάρω, ήθελε να κοιμηθεί στον φίλο του αλλά σκέφτηκα ότι θα έχει πολύ δουλειά η Στέλλα με το πάρτι του γιου της, μην έχει και μουσαφίρηδες για ύπνο .Όλα τα σκέφτεσαι Λένα μου ότι μπορεί κάπου μπορεί να έκανες λάθος δεν το σκέφτηκες,!! τι λες Ρένα μου? τίποτα, τίποτα πήγαινε πάρε το παιδί και αύριο πρωί πρωί ανέβα πάνω έχουμε πολλά να πούμε,καληνύχτα.
Τι είπα τώρα? η αδελφή μου παράξενη μου φάνηκε απόμακρη, ίσως είναι κουρασμένη όλη μέρα στο μαγαζί δεν έχει και βοηθό. Τη Δευτέρα θα πάω εγώ το απόγευμα να τη βοηθήσω,τώρα που θα έλθει η κοπέλα για να βοηθά τους γονείς μας θα έχω λίγο χρόνο παραπάνω,αυτή έχει κάνει τόσα και τόσα για μένα ,
και με αυτή τη σκέψη πήρε το αυτοκίνητο να πάει να φέρει το γιο της.
Την άλλη μέρα το πρωί πατώντας στις μύτες των ποδιών μπήκε στο δωμάτιο του γιου της και του έβαλε ένα σημείωμα στο κομοδίνο ότι θα είναι στης θείας,όχι ότι χρειαζόταν, ο μικρός εκεί θα πήγαινε άμα ξυπνούσε ή στους παππούδες από κάτω,αλλά αυτή ήθελε να ξέρει ο γιος της ότι πάντα νοιαζόταν και του έδινε λογαριασμό έτσι και αυτός πάντα της έλεγε που θα πάει και με ποιος ήταν.
Η Ρένα ήδη είχε ετοιμάσει τους καφέδες και πριν προλάβει η αδελφή της να κτυπήσει την πόρτα της άνοιξε, σιγά παιδί μου από πίσω καθόσουν? Κάθισε και άκουσε με χωρίς να βγάλεις λέξη μέχρι να τελειώσω, η σειρά σου τώρα να μη μιλήσεις , μετά κάνε ότι νομίζεις.Η Λένα κάθισε πήρε το φλιτζάνι που της άπλωσε η αδελφή της και δεν έβγαλε άχνα πρώτη φορά έβλεπε τη μικρή της αδελφή τόσο θυμωμένη και προβληματισμένη, αλλά με ποιόν ? μ' αυτήν ?
Άκου την μέρα που έφυγες και μου είπες ότι δεν θέλεις τον Μάρκο και ότι δεν τον αγαπάς γιατί είσαι νέα και θέλεις να προχωρήσεις και τις σπουδές σου στα γερμανικά κάπου σε πίστεψα και είπα και εγώ στους γονείς μας να σε αφήσουν να πας στη Γερμανία ,μικρή ήσουν ακόμα ,τότε δεν ήξερα ακόμα για την εγκυμοσύνη ,αυτό μου το είπες μετά από ένα μήνα αφού είχες τακτοποιηθεί και με έβαλες να σου ορκιστώ πως δεν θα μιλήσω σε κανένα και έτσι σκαρφιζόμασταν ψέματα για να έρχομαι εκεί να μην είσαι μόνη στη γέννα σε γιορτές και άλλα πολλά.
Όπως ήταν φυσικό ο Μάρκος ήλθε και σε γύρεψε και εγώ του είπα αυτά που μου είπες ότι δεν ένιωθες καλά να του πεις κατάμουτρα πως δεν τον αγαπάς και θέλεις να κοιτάξεις το μέλλον σου και κάμποσες άλλες βλακείες .
Μετά από αυτό, αυτός έφυγε πληγωμένος αφού αρνιόμουν να του πω που είχες πάει και μέσα σε τρεις μήνες έφυγε και αυτός για Αμερική όπου δίδασκε σε ένα πανεπιστήμιο ,πριν από ένα μήνα μου είπε η αδελφή του ότι γύρισε πίσω και θα μείνει για πάντα ,στην Αμερική παντρεύτηκε, αλλά μετά από ένα χρόνο χώρισε η αδελφή του, τον ενημέρωσε είπε ότι βρίσκεσαι και εσύ εδώ και ότι έχεις ένα παιδί αλλά δεν υπάρχει σύζυγος ,ξέρεις ποιο είναι το παράξενο Λένα ? χώρισε όταν έμαθε για σένα και τότε έκανε ενέργειες για να βρει έδρα εδώ, βέβαια οι δικοί μας εδώ τον παρακαλούσαν .
Έμαθα και κάτι άλλο ,αλήθεια διάβασες το βιβλίο που έγραψε ο Αλέκος? Όχι δεν το διάβασα δεν ήξερα ότι έγραψε βιβλίο! Ναι που να το ξέρεις το έγραψε πριν δέκα χρόνια τότε που εσύ έφυγες τρέχοντας, εκείνο το βράδυ ο Αλέκος είχε πάει στον Μάρκο για να του το διαβάσει ήθελε τη γνώμη του .Ξέρεις τι τίτλο είχε το βιβλίο? Κανένας δεν πρέπει να παντρεύεται γιατί μια γκόμενα έμεινε έγκυος.
Η Λένα κάτι πήγε να πει αλλά κτύπησε το κουδούνι της πόρτας και τότε είδε την αδελφή της να ανοίγει και στην πόρτα να στέκεται ο Μάρκος , η Ρένα γύρισε και την κοίταξε σοβαρή έχετε πολλά να πείτε εγώ θα είμαι κάτω με το παιδί κανείς δεν θα σας διακόψει και έφυγε κλείνοντας τη πόρτα απαλά.

Ημέρα.... ποιάς γυναίκας είπαμε?

Αύριο 8 Μαρτίου ημέρα Κυριακή έχει καθιερωθεί σαν μέρα γυναίκας. Εγώ προσωπικά δεν έχω υιοθετήσει αυτή τη μέρα ,γιατί δεν πιστεύω ότι αλλάζει κάτι στη ζωή της γυναίκας εκτός που ορισμένες βρίσκουν αφορμή να βγουν για να ξεσκάσουν.Δικαίωμα τους αφού έτσι νιώθουν .Κακίες επί του θέματος δεν θα γράψω η κάθε μια ας κάνει ότι καταλαβαίνει για να νιώσει και καλά ότι είναι γυναίκα.
ΚΑΚΙΕΣ θα γράψω τώρα , στις φωτογραφίες θα δείτε κάποιες ταυτότητες, η κάτω κάτω που είναι στα Αγγλικά είναι η αστυνομική μου ταυτότητα την οποία έβγαλα το 1969 όταν ήμουν 12 χρονών. Είναι διπλωμένη ,από μέσα έχει φωτογραφία και τα στοιχεία μου, είναι το μοναδικό πράγμα που έχω από το χωριό μου. Τώρα οι ταυτότητες είναι οι άλλες, οι πλαστικές,θα μπορούσα να πάω να την δώσω και να βγάλω άλλη ,αλλά δεν θέλω να την στερηθώ είναι ιερή για μένα .
Η πρώτη φωτογραφία είναι η προσφυγική μου ταυτότητα διπλωμένη και η δεύτερη πάλι η προσφυγική ανοικτή με τα στοιχεία μου ,μόνο που τα έχω καλύψει. Παλιά είχα άλλη προσφυγική ταυτότητα που μου την έδωσαν μόλις γίναμε πρόσφυγες και μέσα έγραφε ότι μου έδωσαν μια κουβέρτα ένα μαχαίρι ένα κουτάλι και ένα πιρούνι ( τα έχω ) Το 2003 παρέδωσα την παλιά χρώματος πράσινου ,γιατί κόντευε να λιώσει και μου έδωσαν αυτήν στη φωτό Όταν πήγα να κάνω την αλλαγή τους είπα ότι τώρα έχω και δυο παιδιά να τα γράψουν και αυτά πάνω (εκεί που λέει σύνθεση οικογένειας.( τι δουλειά έχει η μέρα της γυναίκας;) όλα είναι σχετικά. Μου απάντησαν ότι τα παιδιά μου δεν θεωρούνται πρόσφυγες! μα τι λέτε τώρα ;πως γίνετε? Μου απάντησαν ότι τα παιδιά των ΑΝΔΡΏΝ προσφύγων έχουν δικαίωμα να λέγονται πρόσφυγες ,πρώτης ,δεύτερης ,τρίτης,τέταρτης γενιάς και πάει λέγοντας. Τα παιδιά που προέρχονται από γυναίκα πρόσφυγα που δεν έχει παντρευτεί πρόσφυγα αλλά άλλον ,δεν θεωρούνται πρόσφυγες ούτε πρώτης ούτε τελευταίας γενιάς ,με λίγα λόγια πεθαίνοντας εγώ πεθαίνει και η ελπίδα για επιστροφή στους τόπους .Ποιός ο λόγος τα παιδιά που δεν είναι πρόσφυγες και που το ίδιο το κράτος δεν τα αναγνωρίζει για πρόσφυγες να ΄σκοτιστούν για τέτοιο θέμα. Πείτε μου ένα λόγο.
Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από μανάδες μη πρόσφυγες ,ντόπιες ,αλλοδαπές ή πρόσφυγες που έχουν παντρευτεί ΑΝΔΡΑ πρόσφυγα έχουν δικαιώματα σαν πρόσφυγες.
Εγώ η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΑΝΑ που παντρεύτηκα μη πρόσφυγα και το 1974 έτρεχα να γλιτώσω τη ζωή μου αφήνοντας πίσω ότι είχα, δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλώ τα παιδιά μου πρόσφυγες γιατί είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ.
ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Πως λέγετε είπαμε γιορτή αύριο;

Πεντόβολα

Λέω και αυτή τη φορά να πάμε πίσω ωχ ωχ όταν λέω εγώ πίσω ΠΟΛΥ πίσω.
Να ήταν καμιά εικοσαριά από τους συμπλόγκερς γεννημένοι; Θα δούμε.
Θα ξεκινήσω από το τώρα για να πάω πίσω.
Εδώ και λίγες μέρες άρχισα να περπατώ ναι ναι στράτα στρατούλα ,κάθε απόγευμα που λέτε παίρνω τα ποδάρια μου και δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω ,κάνω τον γύρω της πόλης θάλεγα όλο παραλία. Ναι ναι η παραλία μας αγκαλιάζει ,ζηλέψτε και λίγο!!!!.
Σήμερα που λέτε ξεκίνησα από τη παραλία πήγα στην μαρίνα έκανα ένα γύρο εκεί όπου και είδα ένα σκυλοκαβγά που πέθανα στα γέλια.
Ήταν μια κοπέλα μπροστά από μένα και περπατούσε κρατώντας το σκυλί της από το λουρί,όλα καλά ώσπου καφνικά ακούω κάποιον που ερχόταν από απέναντι να φσφυράει και να φωνάζει Μόλι Μόλι και συγχρόνως ένα σκυλάκι το ένα τέταρτο από το άλλο, να έχει ορμήξει και να γαυγίζει στο μεγαλόσωμο
Ο δε κύριος που το είχε λιτό (αφού ήξερε τι σκυλί έχει) να φωνάζει στην κοπέλα ,το δικό μου είναι μικρό, τι ακριβώς εννοούσε με το μικρό, δεν μπόρεσα να καταλάβω , οπότε αρπάζει στα χέρια το δικό της που είχε αφηνιάσει και ήθελε να κατασπαράξει τη Μόλι και εγώ εκεί κάγκελο , γιατί η Μόλι όρμησε πάνω μου ,και βάζοντας τα ποδαράκια της πάνω μου να με κοιτάει κατάματα εγώ δε να της χαμογελώ και να προσπαθώ να την ηρεμήσω με λόγια (καλό σκυλάκι εσύ ηρέμησε και άλλες χαζομάρες γιατί το τελευταίο που θα ήθελα ήταν μια δαγκωνιά από σκυλί) . Να κατεβαίνει από πάνω μου και να ορμάει στο άλλο σκυλί που τόση ώρα το είχε αγκαλιά η κοπελιά μόνο και μόνο να μην καταβροχθίσει την Μόλι.
Ο δε μα..... έ τον λες για δεν το λες; με το πάσο του και μια σφυρίχτρα να κάνει καλά το σκυλί του.Έρχετε κοντά εγώ να έχω πεθάνει στα γέλια, στο κάτω κάτω δεν ήθελε να φάι εμένα αλλά τον σκύλο που αν τον άφηνε κάτω το κορίτσι, η Μόλι ακόμα θα έτρεχε.
Τελειώνει η φάση και καθώς απομακρυνόμουν ακούω τον μ..... να λέει στην κοπελιά το σκυλί σου αρσενικό είναι; Λέτε να το ερωτεύτηκε η Μόλι;
Εγώ κουμπάρα!!!!!! χα χα χα
Προχωράω και πιάνω παραλία με χαλίκια όπου πάνε οι λουόμενοι το Καλοκαίρι και τότε είδα τις πετρούλες και ξαφνικά μου ήλθε στο μυαλό που τις μαζεύαμε μικρά σαν ήμασταν για να παίξουμε πεντόβολα, στο χωριό μου το παιχνίδι αυτό το λέγαμε (εξάγιες) γιατί χρησιμοποιούσαμε έξι πετρούλες τις πέντε τις ρίχναμε κάτω και την μία την πετούσαμε πάνω για να προλάβουμε να περάσουμε τις άλλες πέτρες κάτω από την καμάρα που φτιάχναμε με το άλλο χέρι.
Τι όμορφα που ήταν μάζεψα μερικές και σας τις παρουσιάζω ποιός θέλει να παίξουμε; ΟΛΟΙ;

Σηκωμένα και πεσμένα.

Είναι το πρώτο λουλουδάκι που άνθισε φέτος στο μπαλκόνι μου μυρίστε το.

Επειδή τα μιλλωμένα τελειώνουν αύριο είπα να σας γράψω μια μικρή ιστορία σχετικά με τα σηκώματα .

Κάποτε ήταν ένας φουκαράς που η γυναίκα του πέθανε αφήνοντας στα χέρια του το κοριτσάκι τους μικρό ακόμη. Δούλευε σαν τον σκλάβο για να μη λείψει τίποτα από το παιδί του και ήταν γι' αυτήν και πατέρας και μητέρα. Συζητούσαν τα πάντα μαζί. (κάντε υπομονή θαρθεί και το (καλό).
Μεγάλωσε η κόρη του και ήλθε η ώρα για να παντρευτεί. Την πήρε ο πατέρας της και της λέει: Κόρη μου μάνα δεν έχεις για να σου μιλήσει για την πρώτη νύκτα του γάμου σου, μέχρι τώρα κουβεντιάζαμε τα πάντα μαζί, γιαυτό και τώρα θέλω αν κάτι δεν πάει καλά την πρώτη νύκτα του γάμου σου να μην ντραπείς και να έρθεις να το συζητήσουμε. Εντάξει πατέρα λέει η κόρη.(τι να έκανε ο φουκαράς?)

Έγινε ο γάμος και μετά από λίγες μέρες ρωτά ο πατέρας τη κόρη του, εντάξει όλα παιδί μου;
Εντάξει πατέρα ,αλλά έχουμε ένα μικρό πρόβλημα όμως ντρέπομαι να σου το πω! Παιδί μου λέει πες ότι είμαι η μάνα σου και πες μου, εγώ μόνο την ευτυχία σου θέλω. Να πατέρα του λέει , ο άντρας μου την έχει μεγάλη και δυσκολευόμαστε,(γελάτε χμ κάντε υπομονή γελά όποιος γελάει τελευταίος)
Έλα αύριο παιδί μου να δούμε τι θα κάνουμε.Την άλλη μέρα πάει η κόρη στον πατέρα και αυτός της δίνει μια φούρκα( διχάλα). Δώστην στον άντρα σου της λέει να την βάζει από πάνω για να κόβει λίγο τη φόρα(τι λέω η γυναίκα).

Πράγματι μετά από λίγο καιρό πάει στον πατέρα της και του λέει πάρε πατέρα πίσω τη φούρκα(διχάλα), μας βοήθησε και τώρα ελέγχει την κατάσταση .Όχι παιδί μου κράτησε την. Σε λίγα χρόνια θα την χρειαστεί για να την βάζει από κάτω.

Καλό κόψιμο της μούττης της Σαρακοστής

Για τους φίλους Ελλαδίτες έτσι λέμε για την Καθαρά Δευτέρα πάμε στην εξοχή να κόψουμε την μύτη της Σαρακοστής ,είναι η αρχή της νηστείας.

Το γέλιο ήλθε από ΨΗΛΑ

Ως γνωστόν εγώ πολιτικά θέματα και πολύ σοβαρά ενημερωτικά δεν γράφω, όχι γιατί δεν με ενδιαφέρουν αλλά είναι άλλοι που τα ξέρουν και τα γράφουν καλύτερα.
Τώρα αν μου πείτε και τι γράφεις εσύ? Θα απαντήσω με περηφάνια περί ανέμων και υδάτων(όσο έχουμε ακόμα ύδατα μην λέμε και ότι θέλουμε) και όποιον πάρει ...........το ελικόπτερο.
Σκεφτόμουν που λέτε όχι και πολύ ώρα βέβαια ,γιατί φοβάμαι μην μπλοκάρει και το μυαλό( δεν θέλω κακίες).
Σκεφτόμουν που λέτε ότι εδώ και κάμποσο καιρό το μόνο που ακούμε είναι η ΚΡΙΣΗ που έρχεται που θα έρθει που ήρθεεεεε.Και λίγο πολύ ένα άγχος όλοι το είχαμε ,θα έχουμε δεν θα έχουμε δουλειά και τα γνωστά αχ και βαχ και υπήρχε μια κατήφεια στο πρόσωπο του Έλληνα ο οποίος είχε να γελάσει από τότε που σηκώσαμε το ΤΙΜΗΜΕΝΟ.Και περιμέναμε τι άλλο θα σηκωθεί εκτός από το( γνωστό) και ξαφνικά ήλθε από μηχανής .....ελικοπτέρου .ΝΑΙ ήλθε από τον ουρανό και κάθισε κάτω και ξανασηκώθηκε παίρνοντας την κατήφεια από τα πρόσωπα των (κατηφειασμένων ) και ξαναφάνηκε το γέλιο στα χείλη και τρέξανε δάκρυα (όχι από χαρά) από τα γέλια.
Και είπε ο λαός ΝΑΙ υπάρχει κράτος και μας δίνει λόγους για να γελάμε.

Καλές Απoκριές

Στη Κύπρο τα παλιά χρόνια τότε που ακόμα τα προξενιά ήταν σχεδόν και ο μόνος τρόπος για να γίνει ένας γάμος οι μέρες των αποκριών ήταν οι ευνοϊκότερες για τέτοιου είδους συναλλαγές.
Αυτές τις μέρες λοιπόν οι κοπέλες που ήταν και σε ηλικία γάμου τις περίμεναν με ανυπομονησία γιατί ίσως τότε κάποιος που (συμπαθούσαν) έστελνε προξενιά.
Σκεφτείτε όμως την απογοήτευση τους όταν δεν γινόταν αυτό !!!

Το πιο κάτω τραγούδι το έλεγαν στα τραπέζια που μαζευόντουσαν φίλοι και συγγενείς για να γιορτάσουν όλοι μαζί τις αποκριές και αφορά τις ανύπαντρες που ήταν σε ηλικία γάμου.

Επήασιν οι σήκωσες
επήαν τζ' οι Τυρινάες
τζ' έμείνασιν οι κοπελιές
με δίχα τους αντράες.
Για τους φίλους Ελλαδίτες
σήκωσες λέμε τις αποκριές γιατί σηκώνουν (καθαρίζουν) ότι υπάρχει στο τραπέζι για να μην το φάνε τη Σαρακοστή που αρχίζει η νηστεία.

Πέρασαν οι αποκριές
πέρασαν και της Τυρινής
και έμειναν οι κοπέλες
δίχως συζύγους


ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ
Εψόφησεν το γαούριν του Σωτήρη
τζι' ο Σωτήρης έκλαιεν
Τζι' Σωτηρού του λάλε
Μεν κλαίεις Σωτήρη
Η πετσιά του κάμνει γούνα
τάντερα του μακαρούνια
η κκελέ του ζαλατίνα
τζι' ο νούρος μουγιαστήρι
να μουγιάζει το Σωτήρη
κάθε Σάββατον το δείλις

Γαούριν==γαϊδούρι
κκελέ==κεφάλι
νούρος---ουρά
ζαλατίνα ---πηχτή
μουγιαστήρι---μυγοσκοτώστρα

Καλές αποκριές κοπέλια

ΚΥΠΡΟΣ

Έχω ένα τόμο του εκδοτικού οίκου Χάρη Πάτση ,έκδοση του 1971 ο οποίος είναι αφιερωμένος εξολοκλήρου στη Κύπρο ,έχει φωτογραφίες πεζογραφήματα ,για την ιστορία της Κύπρου και πολλά ποιήματα για την Κύπρο από Έλληνες και Ελληνοκύπριους ποιητές. Μερικά είναι γραμμένα στην κυπριακή διάλεκτο. Σήμερα βρήκα ένα με τίτλο ΚΎΠΡΟΣ και είναι του Γιάννη Κ. Παπαδόπουλου και για να είμαι ειλικρινής δεν τον γνωρίζω.


ΚΥΠΡΟΣ

Απόψε ήρθε στο νου μου
το σκλαβωμένο μου νησί
και μου γέμισε δάκρυα τα μάτια
με τον μεγάλο του καημό.
Κι 'έμοιαζε σαν κυνηγημένο πουλί
που το πετροβολούνε χρόνια
σκληρόκαρδα παιδιά
κι' είχε μια βαθειά πληγή στο λευκό στήθος
κι' άλλα αίματα στις φτερούγες
που μου γέμισαν δάκρυα τα μάτια.
Τ' όνειρο μου είναι τόνειρο
του σκλαβωμένου πουλιού
που χρόνια τρεμοφτερουγάει
μέσα σε σκουριασμένα τέλεια
(κι' αν τ'ασημώσουν
δεν αλλάζει τ' όνειρο του πουλιού)
......Συλλογίζομαι τες γενιές των γενιών
που ζήσανε το δράμα
της καρφιτσωμένης πεταλούδας
Κύριε του δικαίου και της λεφτεριάς,
πεινάμε και διψάμε δικαιοσύνη
πεινάμε και διψάμε λεφτεριά.
Δώσε μας πίστη και δύναμη
κι'ευλογία.

Εγώ απλά το έγραψα όπως είναι τυπωμένο.

Δεν είδα όμορφες βουνοκορφές είδα μόνο νερό

Μέχρι τώρα νόμιζα πως ήμουν ρομαντική όμως εδώ και δυο χρόνια τον χειμώνα δεν τον βλέπω σαν εποχή που μαζεύετε κάποιος γύρω από το τζάκι αλλά σαν ανάγκη .
Για παράδειγμα παλιά όταν έβρεχε μου άρεσε να κάθομαι και να ακούω τη βροχή να φαντάζομαι τζάκια κάστανα ζεστά ροφήματα καλή παρέα μην σας πω και κανένα κοψίδι στη φωτιά του τζακιού.(Τζάκι δεν έχω , με το μυαλό μου έκανα γλέντια).
Τα δε χιόνια όταν ήμουν μικρή τα φανταζόμουν μόνο γιατί εκεί που έμενα ποτέ δεν χιόνιζε, μου άρεσαν οι κάρτες με χιονισμένα τοπία ειδικά αυτές των Χριστουγέννων.
Αργότερα όταν τα έζησα και ταλαιπωρήθηκα δεν ήθελα ούτε να τα βλέπω, άλλοι τα έβλεπαν σαν γιορτή και ευκαιρία να πάνε εκδρομή να κάνουν σκι να παίξουν χιονοπόλεμο ,εγώ τα έβλεπα σαν μπελά και αυτό από το 1980 και μετά πιο πριν όταν τα έβλεπα ήμουν μέσα στη ρομάντζα.
Όμως εδώ και 2-3 χρόνια τα βλέπω όλα αλλιώς και δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει αυτό το γεγονός.
Βλέπω τη βροχή και λέω άσε να ρίξει να ποτίσει η γη γιατί θα ξεραθούν όλα και θα ερημοποιηθεί ο τόπος( έχουμε μάθει και την ερημοποίηση τώρα δεν μας έφτανε η έρημος της Σαχάρας)
Τα χιόνια τώρα το ρομαντικό μου το μυαλό τα βλέπει με άλλο μάτι , άσε να ρίξει να λιώσουν αργότερα για να γεμίσουν τα ποτάμια να το ρίξουν στις λίμνες να έχουμε νερό να πιούμε ,μην πεθάνει ο κόσμος από τη δίψα μην πάθουμε όπως αλλού που πεθαίνουν για λίγο νερό.(Βέβαια είναι και άλλοι που τα χιόνια τα θέλουν γιατί θα γεμίσουν τα χιονοδρομικά κέντρα κατ επέκταση και οι ταβέρνες και οι ξενώνες, τα μαγαζιά και θα πουλήσουν τα σκι τα τρέντι μπουφάν και άλλα αξεσουάρ πιθανόν μάρκες ακριβές, γιατί δεν θα πας για σκι με ότι κι' ότι που λέει και η διαφήμιση
Εγώ πάλι το πρωί όταν βγήκα στο μπαλκόνι για να ελέγξω τι γίνετε στα πέριξ είδα με ικανοποίηση τα βουνά χιονισμένα και αμέσως σκέφτηκα ότι σε λίγο θα γεμίσει και η λίμνη του Μόρνου που κοντεύει να στερέψει. Μπήκα μέσα φόρεσα και το σκούφο μου γιατί έκανε ψοφόκρυο και έβγαλα και φωτογραφίες να δείτε τι είδα. Έλεγα να βγω στη ταράτσα, αλλά αργότερα, για πιο καλές φωτογραφίες όμως είχαν μαζευτεί σύννεφα και σκέπασαν τα βουνά.
Γι' αυτό λέω που πήγε το ρομαντικό μου που όλα τα βλέπω σαν ανάγκη για επιβίωση? Πως έχω γίνει έτσι?Να δω τι θα λέω για το Καλοκαίρι που τόσο μου αρέσει ,να δω τι θα λέω που θα με βαρά ο ήλιος και θα ζαλίζομαι. Με τίποτα ευχαριστημένη ρε παιδί μου.

Ο τίτλος δικός σας.

Τον πρώτο καιρό δεν ήξεραν τίποτα ο ένας για τον άλλον ,το κακό τους βρήκε αναπάντεχα πήραν τις οικογένειες τους και τράβηξαν για τα βουνά,πέταξαν μέσα στο αυτοκίνητο δυο τρεις κουβέρτες για να περάσουν το βράδυ,στα βουνά ίσως να έκανε κρύο και ας ήταν καλοκαίρι . Όταν πια ανηφόρησαν για τα καλά και δεν ακουγόντουσαν τα αεροπλάνα μπήκε στη πλατεία του πρώτου χωριού που βρήκε μπροστά του και σταμάτησε. Τα κορίτσια στο πίσω κάθισμα 18 και 20 χρονών ηρέμησαν κάπως η γυναίκα του τους κρατούσε το χέρι και προσπαθούσε από ώρα τώρα να τις ηρεμήσει παρόλο που και η ίδια έτρεμε από το φόβο της. Δίπλα του καθόταν ο πατέρας του σκεφτικός και ταλαιπωρημένος ,δεν τολμούσε να κοιτάξει τον γιο του που τα χέρια του είχαν ασπρίσει σφίγγοντας το τιμόνι και η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του.
Έπρεπε να πάρει την οικογένεια του από αυτή τη κόλαση ,κανείς δεν περίμενε αυτό το κακό και όμως έπρεπε να το ξέρουν ,τώρα πια δεν είχε σημασία το κακό έγινε και έπρεπε πάσι θυσία να προστατέψει την οικογένεια του.
Έφερε στο μυαλό του την αδελφή του που ζούσε στη Λεμεσό, τι να έγινε εκεί? Άραγε είναι ασφαλής? Ο γιος της είχε πάει φαντάρος πριν έξι μήνες που να βρίσκετε τώρα?
Αλλά και ο πατέρας του δίπλα τα ίδια σκεφτόταν και η γυναίκα του, ο αδελφός της με τη νύφη της θα πήγαιναν και αυτοί σε κάποιο ορεινό χωριό για να γλυτώσουν τους βομβαρδισμούς και όταν θα ηρεμούσαν τα πράματα θα ξαναγύριζαν στα χωριά τους.
Όλοι έτσι σκεφτόντουσαν να ηρεμήσουν τα πράγματα και να γυρίσουν στα σπίτια τους. Και ο αγαπημένος τους γείτονας που τόσα χρόνια τώρα άσχημη κουβέντα δεν αντάλλαξαν , ακόμα και όταν τα παιδιά μικρά που ήταν, όταν τσακωνόντουσαν έπαιρνε ο καθένας το δικό του και μα με το καλό μα με το άγριο τους έδιναν να καταλάβουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να χαλάσει αυτή τη φιλία.
Και αυτά όμως τα έβλεπες μετά από καμιά ώρα να παίζουν ανέμελα λες και δεν ήταν αυτά που ξεσήκωναν τον τόπο με τους τσακωμούς τους. Μεγαλώνοντας τα κορίτσια έγιναν αχώριστα με τα γειτονόπουλα τις συνομήλικες τους και τον Αντρίκο το μικρό που όλες μαζί τον πείραζαν .
Σε κάποιο άλλο χωριό ο Δημήτρης με τη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά βρίσκονταν στο σπίτι ενός κουμπάρου του που θα τους φιλοξενούσε , ο Δημήτρης του είπε πως δεν πειράζει θα βολευόντουσαν στο αυτοκίνητο, τώρα βέβαια πως θα βολευόντουσαν εφτά άτομα η ψυχή του το ήξερε .
Πέντε άτομα ήταν αυτός με την γυναίκα του και τα τρία του παιδιά συν δυο άτομα τα πεθερικά του ,με το ζόρι χωρούσαν μέσα στο αυτοκίνητο,ήξερε όμως και τις δυσκολίες που περνούσαν οι κουμπάροι του με τέσσερα παιδιά και τους παππούδες μέσα σ' ένα σπίτι τριών δωματίων.
Στο τέλος βάλανε τα πεθερικά στο σπίτι για να μην ταλαιπωρούνται και οι άλλοι κοιμήθηκαν, τρόπος που λέγει στο αυτοκίνητο καθιστοί .Αυτός κάθισε σε ένα παγκάκι στην πλατεία μαζί με τη γυναίκα του ρίξανε μια κουβέρτα στους ώμους τους και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι στην ευχή έγινε ,σε λίγο η πλατεία γέμισε από αυτοκίνητα ,τρακτέρ με ότι μέσον έβρισκε ο καθένας φτάνει να γλυτώσει τα παιδιά του από το κακό, ήλθε και ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο ,ο οδηγός του λεωφορείου έβαλε όσους χωριανούς χωρούσε ,βασικά διπλάσιους έβαλε δεν είχαν όλοι δικά τουςαυτοκίνητα ,κάποιος έπρεπε να τους μεταφέρει, σε κάποιες ανηφόρες οι άνδρες κατέβαιναν και έσπρωχναν για να τα καταφέρει να βγάλει την ανηφόρα.
Πόλεμος αυτό γινόταν ένας πόλεμος που δεν έμελλε να αφήσει τους δυο φίλους να πάνε ποτέ στα σπίτια τους. Τα χρόνια περνούσαν και οι δυο φίλοι βρέθηκαν ο ένας οικογενειακώς στην Αυστραλία και άλλος στη Λεμεσό καμιά φορά ο Δημήτρης μάθαινε νέα τους Γιώργη από την αδελφή του ,ο πόλεμος στάθηκε ακόμα πιο σκληρός γι' αυτήν ο γιος της το παλικάρι της ακόμη αγνοείτε άλλοι της είπαν ότι σκοτώθηκε άλλοι ότι τον είδαν στα Άδανα και ήταν ζωντανός, ο γιος της δεν γύρισε ποτέ και κανένας δεν βγήκε να της πει ούτε αυτής ούτε και στις άλλες μανάδες τι απέγιναν τα παιδιά τους ,ίσως αυτές μόνο ξέρουν τι έγιναν τα παιδιά τους αφού οι περισσότερες έχουν πεθάνει μετά από 35 χρόνια προσμονής ,με αυτό το καημό και με το μαράζι του γιου του πέθανε και ο άνδρας της.
Μετά από είκοσι χρόνια ξενιτιάς ο Γιώργης αποφάσισε να γυρίσει πίσω οι κόρες του δεν θέλησαν, είχαν παντρευτεί εκεί είχαν τις δουλειές τους και τα παιδιά τους πήγαιναν εκεί σχολείο ,έτσι αποφάσισαν να μείνουν και να έρχονται να βλέπουν τους γονείς τους. Ο Δημήτρης είχε χάσει τη γυναίκα του πριν δυο χρόνια τα πεθερικά του είχαν πεθάνει και αυτά με τον μεγάλο καημό ότι δεν μπόρεσαν να γυρίσουν στους τόπους τους.
Η αδελφή του Γιώργη μόλις έμαθε ότι ο αδελφός της θα ερχόταν να μείνει για πάντα στη Κύπρο πήρε τηλέφωνο και το είπε στον Δημήτρη ,έτσι εκείνη την Κυριακή ο Δημήτρης με τη γυναίκα του πήγαν στην εκκλησία όπου και έγινε και το μνημόσυνο της αγαπημένης τους φίλης και γειτόνισσας και μετά τη λειτουργία όλοι μαζί πήγαν στον τάφο όπου έκλαψαν για τα χρόνια που πέρασαν μέσα στη προσφυγιά, έκλαψαν που αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν και να ζήσουν σε ξένους τόπους μακριά από αγαπημένα πρόσωπα,έκλαψαν για τα χαμένα παλικάρια που χάθηκαν έτσι άδικα ΄και για τις ψεύτικες υποσχέσεις των μεγάλων. Έκλαψαν που ξέρουν πως και αυτοί θα πεθάνουν κάποια στιγμή χωρίς να δουν την πατρίδα τους ενωμένη και ελεύθερη από τους κατακτητές.
Αυτή είναι η προσφυγιά ξεριζωμός νεκροί και μεγάλα λόγια από τους μεγάλους ψεύτικα λόγια ,και ψεύτικες υποσχέσεις.
.

Αν μπορείς πιάσε με

Συννεφούλα συννεφούλα να γυρίσεις σου ............
Συννεφιές συννεφιές όταν δεν σε βλέπω έχω......................
Συννεφιασμένη ΚΥΡΙΑΚΉ............................


Συννέφιασε συννέφιασε συννέφιασε ο ουρανός....................


Βάζω μερικές φωτογραφίες από σύννεφα που κανείς δεν μπορεί να τα φτάσει και να τα θυμώσει.

Αληθινά όνειρα

Κάθισε κάτω από τη σκιά του μεγάλου δένδρου πάνω στο ξύλινο παγκάκι που τα χρώματα του είχαν ξεφτίσει από πολύ καιρό,ίσως κάποτε να ήταν βαμμένο πράσινο.
Πήρε το βιβλίο και προσπάθησε να διαβάσει ,αλλά η μέρα ήταν τόσο όμορφη!! αρχές της Άνοιξης ο ουρανός ήταν καταγάλανος ,ούτε ένα συννεφάκι δεν φαινόταν στον ορίζοντα ,αντίθετα με την προηγούμενη βδομάδα που έριχνε κατακλυσμό και ο αέρας δεν σε άφηνε να ξεμυτίσεις
Σήμερα όμως τίποτα δεν την κρατούσε στο σπίτι. Κάθε Τετάρτη είχε ρεπό από το εμπορικό όπου δούλευε μέχρι να πάρει το πτυχίο της ,μετά θα ακολουθούσε το επάγγελμα που διάλεξε κοινωνική λειτουργός, ήθελε να ασχοληθεί με τα κοινά.
Παράτησε το βιβλίο δίπλα και το βλέμμα της έπεσε πάνω σε δυο πιτσιρίκια που ήταν δεν ήταν τεσσάρων χρονών και κρατούσαν μια μπάλα που πετούσαν ο ένας στον άλλο γελώντας ,δίπλα τους στεκόταν μια μελαχρινή κοπέλα με τα μαλλιά πλεγμένα πίσω και της έφταναν μέχρι τη μέση,σίγουρα δεν θα ήταν η μητέρα τους, αυτά ήταν καστανόξανθα αν και δεν πρόλαβε να αναρωτηθεί πως ίσως να έμοιαζαν στον πατέρα τους γιατί είδε μια άλλη γυναίκα να πλησιάζει και τα μικρά να τρέχουν πάνω της φωνάζοντας μαμά, μαμά.
Όχι σου λέω όχι δεν γυρνάω στο σπίτι μου ,δεν μπορώ άλλο δεν αντέχω αυτό που γίνετε, ο λυγμός δίπλα της την έκανε να γυρίσει, είδε δυο κορίτσια το ένα με κοντά ξανθά μαλλιά και το άλλο με καστανά σγουρά , αυτό με τα σγουρά τώρα έκλαιγε προσπαθώντας να μην ακουστεί.
Ξαναπήρε το βιβλίο και έκανε ότι διάβαζε δεν ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τα κορίτσια ,αυτό που έκλαιγε πιθανόν να μην πήρε καν είδηση ότι κάποιος άλλος τους άκουγε, εξάλλου το πάρκο είχε πολύ κόσμο μετά το μεσημέρι,ήταν λίγο μετά που έκλειναν οι δουλειές και τα σχολεία και πολλοί περνούσαν ή κάθονταν να χαρούν λίγο ήλιο και να ξεφύγουν από το κλείσιμο στα γραφεία και τα σχολεία,το άλλο κορίτσι όμως η φίλη της γύρισε και την κοίταξε κάπως αμήχανα, αυτή βέβαια έκανε σαν να μην άκουσε τίποτα και συνέχισε να είναι σκυφτή στο βιβλίο.
Και που θα πας ? Θα έλθω σε σένα !! Δεν γίνετε από χθες είναι η αδελφή μου στο σπίτι με τα παιδιά της και γίνετε χαμός . Δεν πειράζει θα μείνω εδώ μέχρι που θα νυκτώσει και όταν φύγει η αδελφή σου πάρε με τηλέφωνο να έλθω ,δεν θα μείνω καιρό ,μετά θα δω τι θα κάνω..
Το κορίτσι με τα κοντά μαλλιά αγαπούσε τη φίλη της, ήξερε το δράμα της και ένιωθε άσχημα που δεν μπορούσε να τη βοηθήσει, δεν ήξερε τι να της πει ,κοίτα δεν γίνετε να έρθεις γιατί ....,κόμπιαζε, να.... ξέρεις η αδελφή μου παράτησε τον άνδρα της και όπως ξέρεις το δυαράκι που μένουμε ίσα ίσα που μας χωράει ,εγώ κοιμάμαι στο χολ γιατί στον καναπέ του σαλονιού βάλαμε τα παιδιά ,η αδελφή μου κοιμάται χάμω,σου λέω δεν γίνετε.
Έκλεισε το βιβλίο με σκοπό να σηκωθεί να φύγει,αλλά δεν κουνήθηκε από τη θέση της όταν άκουσε το κορίτσι να συνεχίζει και να λέει στη φίλη της ,γιατί δεν πηγαίνεις στην αστυνομία?
Θεέ μου τι γίνετε εδώ?Άνοιξε το βιβλίο και μόνο γράμματα δεν έβλεπε, που και που γυρνούσε και καμιά σελίδα για να μην καταλάβουν ότι έστησε αυτί,και συγχρόνως το μυαλό της δούλευε.Την είχε πιάσει μια αγωνία και ένας φόβος για το τι θα άκουγε όμως δεν κουνήθηκε από τη θέση της.
Μα τι λες ? Το κορίτσι με τα σγουρά μαλλιά σχεδόν φώναξε ,ένα κύριος που περνούσε εκείνη τη στιγμή από μπροστά τους γύρισε και τις κοίταξε κουνώντας το κεφάλι και μονολόγησε λίγα βήματα πιο πέρα, αχ αυτά τα σημερινά παιδιά !!!! και συνέχισε τη βόλτα του κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο που οι αχτίδες του τώρα δεν έκαιγαν ,είχε πάει πέντε η ώρα.
Ξέρεις τι λες???? Αυτός είναι η αστυνομία!!! Να μην πας στο τμήμα που δουλεύει αυτός !! Χα φώναξε ακόμα πιο δυνατά το σγουρόμαλλο κορίτσι και μετά σχεδόν ψιθυριστά και τι νομίζεις ?Όλοι αυτοί γνωρίζει ο ένας τον άλλο ,λες να τον καταδώσουν???Όχι όχι θα με βγάλουν τρελή και αυτός μετά από λίγο καιρό θα αρχίσει τα ίδια .
Η μαμά σου τι λέει ?επέμενε η φίλη της. Τρελή είσαι?? Τι να της πω?? Ότι ο άνδρας της κάθε τρεις και λίγο έρχεται το βράδυ όταν αυτή κοιμάται και με βιάζει? Αυτό να της πω?? Δεν θα με πιστέψει!!!
Κάποτε στο άλλο σπίτι που μέναμε τότε που ζούσε ο μπαμπάς μου ακόμα είχε βουίξει ο τόπος πως ΄ένας πατέρας βίαζε την κόρη του,το είχε πει και η τηλεόραση. Ξέρεις τι είπε η μάνα μου ?΄΄Ότι το κορίτσι ξεμυάλισε τον πατέρα του !!Αν είναι δυνατόν!!!!Και τώρα μου λες να της πω για τον πατριό μου έναν ξένο για μένα, τον άνδρα της? Που να μην έσωνε ποτέ να τον παντρευτεί !!!.
Τώρα το κορίτσι έκλαιγε με λυγμούς, η φίλη της την αγκάλιασε και κλαίγοντας και αυτή προσπαθούσε να βρει δυο λόγια παρηγοριάς.
Το βιβλίο της έφυγε από τα χέρια , κοινωνική λειτουργός δεν θέλει να γίνει?Να βοηθά κόσμο ? Τέτοιες περιπτώσεις θα συναντούσε συχνά ,σηκώθηκε από το ξεφτισμένο παγκάκι και έκανε ένα βήμα προς τα κορίτσια, όμως τι έπαθε? Γιατί δεν μπορούσε να κουνήσει τα πόδια της ?Γιατί ένιωθε τόσο βαριά?Γύρισε αργά, αργά το κεφάλι της αλλά τα κορίτσια δεν ήταν εκεί ?Πού είχαν εξαφανιστεί?Γιατί καθόταν μόνη στο πάρκο? Που πήγε ο ήλιος? Γιατί κρύωνε?
Έβαλε όλη της την δύναμη να κουνηθεί αλλά ένιωσε το σώμα της να πιέζετε, άνοιξε τα μάτια έντρομη, τα χέρια της ήταν ακινητοποιημένα, πήγε να φωνάξει αλλά ένα χέρι της έκλεινε το στόμα ,για άλλη μια νύχτα έζησε τον εφιάλτη που ζούσε εδώ και δυο χρόνια.