Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Καημένη μου πατρίδα

Ω καημένη μου πατρίδα
Πόσοι σε ποθήσανε!
και άλλοι τόσοι
σε κατακτήσανε
Στο όνομα σου πάλεψαν
και  τίμια και άτιμα
Τα ίδια σου τα παιδιά σε ματοκυλίσανε
και ήθραν ξένοι  δικαστές
να σε διεκδικήσουνε.
Το κάθε ένα σου παιδί
σε θέλει για δική του.
Θέλουν τη γη σου πιο πολύ
ο ένας απ'τον άλλον
Μαζί δεν θέλουνε να ζουν
η γη δεν τους χωράει
Αγκάθινα τα σύρματα 
που βάλαν  στο κορμί σου
και σε ματώνουν σαν σκυλιά
τα ίδια τα παιδιά σου.
Καημένη μου πατρίδα
νομίζουν ότι τους χρωστάς
το έρημο κορμί σου
δεν ξέρουν οι ανόητοι
πως σε κανένα δε χρωστάς
παρά μια χούφτα χώμα
να το πετάξουν συγγενείς
όταν θα έρθει η ώρα.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Οι κούκλες


Την αμαρτία μου θα την πω ,μου αρέσουν οι κούκλες από τον καιρό που ήμουν μικρή είχα μεγάλο κόλλημα με τις κούκλες και αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα για την μάνα μου. Ήταν μεγάλο πρόβλημα για την μάνα μου γιατί όταν πηγαίναμε σε κανένα πανηγύρι (και στην περιοχή μας ήταν αρκετά) ήξερε ότι θα χτυπιέμαι κάτω μέχρι να μου πάρει κούκλα ( τέτοια γαϊδούρα ήμουν ,πως λένε οι (καλαμαράες ) σόρυ οι Ελλαδίτες φίλοι μου όταν θέλουν να παρομοιάσουν κάποιο με γαϊδούρι(κυπριακό γαϊδούρι είσαι?) ε λοιπόν τέτοιο γαϊδούρι ήμουν ΚΥΠΡΙΑΚΌ όνομα και πράμα.
Είχε δεν είχε λεφτά η μάνα μου εγώ στο χωριό χωρίς κούκλα δεν γύρναγα!!
Την χρονιά που θα πήγαινα στο δημοτικό πήγαμε σε ένα πανηγύρι με σκοπό να πάρουμε και τσάντα για το σχολείο( χμ δεν λογάριαζαν καλά) τσάντα??? κούκλα!!!! περνάμε που λέτε μπροστά από μια τέντα με παιχνίδια (ήταν και γεμάτος ο τόπος με παιχνίδια} το θυμάμαι σαν τώρα ήταν μέσα στο περίβολο της εκκλησίας} ε ρε μάνα μου και τις βλέπω ήταν δυο μαζί ,όχι μια, δυο!! .Ήταν μια νοσοκόμα και ένας νοσοκόμος μαζί στο πακέτο, με τις άσπρες τους στολές ήταν τρέλα. Αυτές θέλω !! κόρη μου θα πάρουμε τσάντα για το σχολείο, τώρα μεγάλωσες. Εγώ θέλω την νοσοκόμα και τον νοσοκόμο που είναι και η νούνα μου και ο τατάς μου ( τατάς= νονός) . Πάτημα εγώ και καλά ήταν και η νούνα μου και ο τατάς μου νοσοκόμοι, τουτέστιν να πάρουμε τις κούκλες και τσάντα δεν χρειάζεται!!!! Μυαλό ξουράφι .Όχι δεν θα πάρουμε την κούκλα θα πάρουμε τσάντα!!!
Κούκλα!!!! αααααααα... ( όχι ξύλο δεν είχε), να χτυπιέμαι εγώ κάτω,να με κοιτάνε όλοι, τι να έκαναν? Μα ναι μου πήραν τις κούκλες, με την σχολική τσάντα δεν θυμάμαι τι έγινε ,πάντως με τσάντα πήγα στο σχολείο,θα πήραμε καμιά φτηνή, σιγά μη σκοτιζόμουν.Αχ ακόμα τις θυμάμαι, τις είχα στην ντουλάπα και τις έβγαζα, τις καμάρωνα και μετά τις ξανάβαζα μέσα σε αυτές δεν έραβα ρουχαλάκια γιατί είχαν τη στολή τους,σε άλλες έραβα .Όταν έφυγα από το χωριό μου τις άφησα εκεί, καθώς και μια άλλη που κάθε λίγο τις έφτιαχνα ρουχαλάκια. Πόσο ήμουν 17 χρονών!!!Τέτοια γαϊδάρα. Τώρα από ντροπή δεν αγοράζω ,μεγάλωσε και η κόρη μου και δεν έχω δικαιολογία!1 χα χα χα ¨.
Όταν γίναμε πρόσφυγες και την επόμενη χρονιοά είχα τα γενέθλια μου 18 χρονών η αδελφή μου με ρώτησε τι να μου πάρει και εγώ την πήγα σε ένα μαγαζί που είχε διάφορα πράγματα και της έδειξα μια κούκλα που μου άρεσε και μου την αγόρασε πολλά χρόνια μετά της άλλαξε τα φώτα η κόρη μου ,αλλά δεν με πείραξε καθόλου γιατί ήταν κάτι δικόμου που το χάρισα στην κόρη μου με πολύ πολύ αγάπη.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Μυστικά και ψέματα

Δεν πρόσεξε πως εδώ και λίγη ώρα δυο μάτια την παρακολουθούσαν από το απέναντι πεζοδρόμιο , αυτή στεκόταν μπροστά στη βιτρίνα με τα παιδικά ρούχα και κοιτούσε το μπουφάν που της έδειχνε το δεκάχρονο αγόρι που στεκόταν δίπλα της.
Η πωλήτρια από μέσα της χαμογέλασε και της έκανε νόημα με το χέρι να μπούνε μέσα αυτή με μια κίνηση του χεριού της είπε όταν γυρίσω και έκανε στροφή για να πάνε λίγο πιο κάτω ,ήθελε να προλάβει το ραντεβού που είχε με την κοπέλα η οποία θα βοηθούσε τους γονείς της στις δουλειές .
Αλλά δεν πρόλαβε σχεδόν έπεσε πάνω του ,ω με συγχωρείτε πήγε να πει και σχεδόν έσβησε η λέξη από τα χείλη της, καλησπέρα Λένα συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω,όχι εγώ δεν πρόσεξα, ήμουν βιαστική προσπαθούσε να βρει κάτι να πει αλλά το μόνο που ήθελε εκείνη στη στιγμή ήταν να εξαφανιστεί ,έτσι όπως εξαφανίστηκε πριν δέκα χρόνια από τη ζωή του.
Μάρκο πρέπει να πηγαίνω είμαι βιαστική ,αυτός κοίταξε το αγόρι και χαμογέλασε σχεδόν πικρά, έχετε τα ίδια ξανθά μαλλιά και τα ίδια πράσινα μάτια, δεν ήξερα ότι παντρεύτηκες,καληνύχτα Μάρκο με συγχωρείς αλλά βιάζομαι, καληνύχτα θα τα πούμε ήξερε πως τίποτα δεν θα λέγανε αλλά τώρα έπρεπε να φύγει από κοντά του.
Τραβώντας σχεδόν το αγόρι από το χέρι που δεν πρόλαβε να πει ούτε ένα για προχώρησε προς την καφετέρια όπου την περίμενε η κοπέλα από την Γεωργία για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες σχετικά με τα ωράρια που θα ερχόταν στο σπίτι των γονιών της.
Κυρία με ακούτε? πετάχτηκε ξαφνιασμένη, ο μικρός δίπλα άρχισε να δυσανασχετεί φοβόταν πως δεν θα προλάβαινε το πάρτι του φίλου του.
Εντάξει όπως είπαμε τη Δευτέρα στις εννιά η ώρα θα περάσεις από το σπίτι, θα είμαι εκεί για να σε κατατοπίσω και ότι χρειαστείς θα με πάρεις τηλέφωνο στο γραφείο,εντάξει? Eντάξει αποκρίθηκε η κοπέλα με κάποια δυσπιστία, αυτή η κυρία της φάνηκε πολύ περίεργη όσο μιλούσαν λες και δεν ήταν εκεί. Μακάρι να συνεννοήθηκα και να κατάλαβα μονολόγησε όταν έμεινε μόνη.
Η Λένα άφησε τον γιο της στο φίλο του και αφού κανόνισαν την ώρα που θα τον έπαιρνε πέρασε από το μαγαζί με τα παιδικά έλα της είπε η πωλήτρια, που δεν ήταν άλλη από την αδελφή της και ιδιοκτήτρια του μαγαζιού,νόμισα ότι δεν θα έρθεις ,εντάξει με την κοπέλα? Θα έλθει? Ποιόν είδες? Τον είδα γύρισε! Μα τι λες? Τον Μάρκο! Που ? Πότε? Πριν δυο ώρες. Λες να κατάλαβε? Λες να κατάλαβε ότι ο Γιωργάκης είναι γιος του? Σώπα παιδί μου από που να το καταλάβει? Καταρχήν το παιδί είναι κατάξανθο σαν εσένα !! Ναι αλλά έχει τι ίδιο γοητευτικό χαμόγελο!
Λοιπόν κλείνω τα μαγαζί και πάμε σπίτι, αυτά τα πράγματα δεν λέγονται εδώ ,άσε που σε μισή ώρα εδώ θα ερημώσει.
Οι δυο αδελφές μπήκαν στο αυτοκίνητο της Λένας και σε μισή ώρα σταματούσαν σε ένα τριώροφο, στον πρώτο όροφο έμεναν οι γονείς τους, στον δεύτερο όροφο εδώ και τρία χρόνια έμενε η Λένα με τον γιο της και στον τρίτο έμενε η Ρένα η αδελφή της μόνη από τότε που έχασε το σύζυγο της, παιδιά δεν είχαν αποκτήσει ,αφοσιώθηκε στο μαγαζί που είχε και έτσι περνούσε τη ζωή της ανάμεσα στη δουλειά και στο σπίτι ,εξάλλου είχε και τον ανιψιό της που υπεραγαπούσε και δεν του χαλούσε ποτέ χατήρι, κάτι που έκανε την Λένα έξω φρενών μερικές φορές, γιατί όπως έλεγε τον κακομάθαινε.
Το ήξερες? Ποιο παιδάκι μου? Ότι γύρισε !! Και μην μου πεις ψέματα ! Εσύ και η αδελφή του ήσασταν πολύ φίλες κάποτε! Ναι ήμασταν και ακόμα είμαστε φίλες, αλλά εσύ είσαι αδελφή μου και είσαι πάνω από όλους, σεβάστηκα το μυστικό σου και σου ορκίστηκα ότι δεν θα το έλεγα πουθενά, ούτε οι γονείς μας δεν το ξέρουν! Πιστεύουν ότι είναι παιδί ενός ανύπαρκτου συζύγου που ερωτεύτηκες τρελά και στο χρόνο πάνω πέθανε αφήνονταα σε μόνη με ένα παιδί.Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχαν δυο κόρες που είχαν την ατυχία να χάσουν το σύζυγο τους,φαντάζεσαι τι πόνο τράβηξαν αυτοί οι άνθρωποι?Ελα τώρα ρε Λενάκι μου μην κλαις δεν στα λέω αυτά για να σε στεναχωρήσω ,όμως έτσι έχουν τα πράγματα τα μυστικά και τα ψέματα φέρνουν πόνο, πρώτα εσύ και το παιδί ,οι γονείς μας, εγώ να κρατάω το μυστικό και να έχω μια έννοια για το πως περνάς εκεί που είσαι μόνη με ένα μωρό στα χέρια. Τι να σου έκαναν και οι λίγες φορές που ήλθα να σας δω!!?? Και ο Μάρκος ?μην θυμώνεις Λενάκι μου αλλά εσύ θα ήθελες κάπου εκεί έξω να έχεις ένα παιδί και να μην το γνωρίζεις? Δεν γινόταν Ρένα δεν γινόταν να του το πω !!Ναι δεν γινόταν αλλά ποτέ δεν μου είπες τον λόγο!! Γιατί Λένα γιατί δεν γινόταν να μάθει για το παιδί? εσείς ήσασταν το πιο αγαπημένο ζευγάρι οι γονείς μας τον εκτιμούσαν πιστεύω και οι δικοί του το ίδιο ένιωθαν για σένα ,όλοι το είχαμε σίγουροι πως σύντομα θα τρώγαμε κουφέτα από το γάμο σας, η αδελφή του χρυσή με είχε κάνει να μάθει το λόγο που έφυγες έτσι κρυφά!
Εκείνο το βράδυ αποφάσισα να του κάνω έκπληξη , θα του έλεγα και για το παιδί όταν έφτασα έξω από το διαμέρισμα του πριν ακόμα βάλω το κλειδί στην πόρτα άκουσα δυνατά γέλια και τον Μάρκο να λέει όχι όχι φίλε μου κανένας δεν πρέπει να παντρεύεται μόνο και μόνο γιατί μια γκόμενα έμεινε έγκυος!! έφυγα σαν κυνηγημένη και την άλλη μέρα αποφάσισα να φύγω για τη Γερμανία δήθεν να τελειοποήσω τη γλώσσα αφού η εταιρεία που δούλευα ήταν γερμανική αυτό με βόλεψε μια χαρά.
Το παιδί τι ώρα θα έλθει από το πάρτι? πρέπει να μιλήσουμε !το ύφος της Ρένας σχεδόν σκλήρυνε και κοιτούσε την αδελφή της αυστηρά και με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, θα πάω τώρα να τον πάρω, ήθελε να κοιμηθεί στον φίλο του αλλά σκέφτηκα ότι θα έχει πολύ δουλειά η Στέλλα με το πάρτι του γιου της, μην έχει και μουσαφίρηδες για ύπνο .Όλα τα σκέφτεσαι Λένα μου ότι μπορεί κάπου μπορεί να έκανες λάθος δεν το σκέφτηκες,!! τι λες Ρένα μου? τίποτα, τίποτα πήγαινε πάρε το παιδί και αύριο πρωί πρωί ανέβα πάνω έχουμε πολλά να πούμε,καληνύχτα.
Τι είπα τώρα? η αδελφή μου παράξενη μου φάνηκε απόμακρη, ίσως είναι κουρασμένη όλη μέρα στο μαγαζί δεν έχει και βοηθό. Τη Δευτέρα θα πάω εγώ το απόγευμα να τη βοηθήσω,τώρα που θα έλθει η κοπέλα για να βοηθά τους γονείς μας θα έχω λίγο χρόνο παραπάνω,αυτή έχει κάνει τόσα και τόσα για μένα ,
και με αυτή τη σκέψη πήρε το αυτοκίνητο να πάει να φέρει το γιο της.
Την άλλη μέρα το πρωί πατώντας στις μύτες των ποδιών μπήκε στο δωμάτιο του γιου της και του έβαλε ένα σημείωμα στο κομοδίνο ότι θα είναι στης θείας,όχι ότι χρειαζόταν, ο μικρός εκεί θα πήγαινε άμα ξυπνούσε ή στους παππούδες από κάτω,αλλά αυτή ήθελε να ξέρει ο γιος της ότι πάντα νοιαζόταν και του έδινε λογαριασμό έτσι και αυτός πάντα της έλεγε που θα πάει και με ποιος ήταν.
Η Ρένα ήδη είχε ετοιμάσει τους καφέδες και πριν προλάβει η αδελφή της να κτυπήσει την πόρτα της άνοιξε, σιγά παιδί μου από πίσω καθόσουν? Κάθισε και άκουσε με χωρίς να βγάλεις λέξη μέχρι να τελειώσω, η σειρά σου τώρα να μη μιλήσεις , μετά κάνε ότι νομίζεις.Η Λένα κάθισε πήρε το φλιτζάνι που της άπλωσε η αδελφή της και δεν έβγαλε άχνα πρώτη φορά έβλεπε τη μικρή της αδελφή τόσο θυμωμένη και προβληματισμένη, αλλά με ποιόν ? μ' αυτήν ?
Άκου την μέρα που έφυγες και μου είπες ότι δεν θέλεις τον Μάρκο και ότι δεν τον αγαπάς γιατί είσαι νέα και θέλεις να προχωρήσεις και τις σπουδές σου στα γερμανικά κάπου σε πίστεψα και είπα και εγώ στους γονείς μας να σε αφήσουν να πας στη Γερμανία ,μικρή ήσουν ακόμα ,τότε δεν ήξερα ακόμα για την εγκυμοσύνη ,αυτό μου το είπες μετά από ένα μήνα αφού είχες τακτοποιηθεί και με έβαλες να σου ορκιστώ πως δεν θα μιλήσω σε κανένα και έτσι σκαρφιζόμασταν ψέματα για να έρχομαι εκεί να μην είσαι μόνη στη γέννα σε γιορτές και άλλα πολλά.
Όπως ήταν φυσικό ο Μάρκος ήλθε και σε γύρεψε και εγώ του είπα αυτά που μου είπες ότι δεν ένιωθες καλά να του πεις κατάμουτρα πως δεν τον αγαπάς και θέλεις να κοιτάξεις το μέλλον σου και κάμποσες άλλες βλακείες .
Μετά από αυτό, αυτός έφυγε πληγωμένος αφού αρνιόμουν να του πω που είχες πάει και μέσα σε τρεις μήνες έφυγε και αυτός για Αμερική όπου δίδασκε σε ένα πανεπιστήμιο ,πριν από ένα μήνα μου είπε η αδελφή του ότι γύρισε πίσω και θα μείνει για πάντα ,στην Αμερική παντρεύτηκε, αλλά μετά από ένα χρόνο χώρισε η αδελφή του, τον ενημέρωσε είπε ότι βρίσκεσαι και εσύ εδώ και ότι έχεις ένα παιδί αλλά δεν υπάρχει σύζυγος ,ξέρεις ποιο είναι το παράξενο Λένα ? χώρισε όταν έμαθε για σένα και τότε έκανε ενέργειες για να βρει έδρα εδώ, βέβαια οι δικοί μας εδώ τον παρακαλούσαν .
Έμαθα και κάτι άλλο ,αλήθεια διάβασες το βιβλίο που έγραψε ο Αλέκος? Όχι δεν το διάβασα δεν ήξερα ότι έγραψε βιβλίο! Ναι που να το ξέρεις το έγραψε πριν δέκα χρόνια τότε που εσύ έφυγες τρέχοντας, εκείνο το βράδυ ο Αλέκος είχε πάει στον Μάρκο για να του το διαβάσει ήθελε τη γνώμη του .Ξέρεις τι τίτλο είχε το βιβλίο? Κανένας δεν πρέπει να παντρεύεται γιατί μια γκόμενα έμεινε έγκυος.
Η Λένα κάτι πήγε να πει αλλά κτύπησε το κουδούνι της πόρτας και τότε είδε την αδελφή της να ανοίγει και στην πόρτα να στέκεται ο Μάρκος , η Ρένα γύρισε και την κοίταξε σοβαρή έχετε πολλά να πείτε εγώ θα είμαι κάτω με το παιδί κανείς δεν θα σας διακόψει και έφυγε κλείνοντας τη πόρτα απαλά.





Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Ημέρα.... ποιάς γυναίκας είπαμε?

Αύριο 8 Μαρτίου ημέρα Κυριακή έχει καθιερωθεί σαν μέρα γυναίκας. Εγώ προσωπικά δεν έχω υιοθετήσει αυτή τη μέρα ,γιατί δεν πιστεύω ότι αλλάζει κάτι στη ζωή της γυναίκας εκτός που ορισμένες βρίσκουν αφορμή να βγουν για να ξεσκάσουν.Δικαίωμα τους αφού έτσι νιώθουν .Κακίες επί του θέματος δεν θα γράψω η κάθε μια ας κάνει ότι καταλαβαίνει για να νιώσει και καλά ότι είναι γυναίκα.
ΚΑΚΙΕΣ θα γράψω τώρα , στις φωτογραφίες θα δείτε κάποιες ταυτότητες, η κάτω κάτω που είναι στα Αγγλικά είναι η αστυνομική μου ταυτότητα την οποία έβγαλα το 1969 όταν ήμουν 12 χρονών. Είναι διπλωμένη ,από μέσα έχει φωτογραφία και τα στοιχεία μου, είναι το μοναδικό πράγμα που έχω από το χωριό μου. Τώρα οι ταυτότητες είναι οι άλλες, οι πλαστικές,θα μπορούσα να πάω να την δώσω και να βγάλω άλλη ,αλλά δεν θέλω να την στερηθώ είναι ιερή για μένα .
Η πρώτη φωτογραφία είναι η προσφυγική μου ταυτότητα διπλωμένη και η δεύτερη πάλι η προσφυγική ανοικτή με τα στοιχεία μου ,μόνο που τα έχω καλύψει. Παλιά είχα άλλη προσφυγική ταυτότητα που μου την έδωσαν μόλις γίναμε πρόσφυγες και μέσα έγραφε ότι μου έδωσαν μια κουβέρτα ένα μαχαίρι ένα κουτάλι και ένα πιρούνι ( τα έχω ) Το 2003 παρέδωσα την παλιά χρώματος πράσινου ,γιατί κόντευε να λιώσει και μου έδωσαν αυτήν στη φωτό Όταν πήγα να κάνω την αλλαγή τους είπα ότι τώρα έχω και δυο παιδιά να τα γράψουν και αυτά πάνω (εκεί που λέει σύνθεση οικογένειας.( τι δουλειά έχει η μέρα της γυναίκας;) όλα είναι σχετικά. Μου απάντησαν ότι τα παιδιά μου δεν θεωρούνται πρόσφυγες! μα τι λέτε τώρα ;πως γίνετε? Μου απάντησαν ότι τα παιδιά των ΑΝΔΡΏΝ προσφύγων έχουν δικαίωμα να λέγονται πρόσφυγες ,πρώτης ,δεύτερης ,τρίτης,τέταρτης γενιάς και πάει λέγοντας. Τα παιδιά που προέρχονται από γυναίκα πρόσφυγα που δεν έχει παντρευτεί πρόσφυγα αλλά άλλον ,δεν θεωρούνται πρόσφυγες ούτε πρώτης ούτε τελευταίας γενιάς ,με λίγα λόγια πεθαίνοντας εγώ πεθαίνει και η ελπίδα για επιστροφή στους τόπους .Ποιός ο λόγος τα παιδιά που δεν είναι πρόσφυγες και που το ίδιο το κράτος δεν τα αναγνωρίζει για πρόσφυγες να ΄σκοτιστούν για τέτοιο θέμα. Πείτε μου ένα λόγο.
Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από μανάδες μη πρόσφυγες ,ντόπιες ,αλλοδαπές ή πρόσφυγες που έχουν παντρευτεί ΑΝΔΡΑ πρόσφυγα έχουν δικαιώματα σαν πρόσφυγες.
Εγώ η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΑΝΑ που παντρεύτηκα μη πρόσφυγα και το 1974 έτρεχα να γλιτώσω τη ζωή μου αφήνοντας πίσω ότι είχα, δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλώ τα παιδιά μου πρόσφυγες γιατί είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ.
ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Πως λέγετε είπαμε γιορτή αύριο;

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Πεντόβολα


Λέω και αυτή τη φορά να πάμε πίσω ωχ ωχ όταν λέω εγώ πίσω ΠΟΛΥ πίσω.
Να ήταν καμιά εικοσαριά από τους συμπλόγκερς γεννημένοι; Θα δούμε.
Θα ξεκινήσω από το τώρα για να πάω πίσω.
Εδώ και λίγες μέρες άρχισα να περπατώ ναι ναι στράτα στρατούλα ,κάθε απόγευμα που λέτε παίρνω τα ποδάρια μου και δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω ,κάνω τον γύρω της πόλης θάλεγα όλο παραλία. Ναι ναι η παραλία μας αγκαλιάζει ,ζηλέψτε και λίγο!!!!.
Σήμερα που λέτε ξεκίνησα από τη παραλία πήγα στην μαρίνα έκανα ένα γύρο εκεί όπου και είδα ένα σκυλοκαβγά που πέθανα στα γέλια.
Ήταν μια κοπέλα μπροστά από μένα και περπατούσε κρατώντας το σκυλί της από το λουρί,όλα καλά ώσπου καφνικά ακούω κάποιον που ερχόταν από απέναντι να φσφυράει και να φωνάζει Μόλι Μόλι και συγχρόνως ένα σκυλάκι το ένα τέταρτο από το άλλο, να έχει ορμήξει και να γαυγίζει στο μεγαλόσωμο
Ο δε κύριος που το είχε λιτό (αφού ήξερε τι σκυλί έχει) να φωνάζει στην κοπέλα ,το δικό μου είναι μικρό, τι ακριβώς εννοούσε με το μικρό, δεν μπόρεσα να καταλάβω , οπότε αρπάζει στα χέρια το δικό της που είχε αφηνιάσει και ήθελε να κατασπαράξει τη Μόλι και εγώ εκεί κάγκελο , γιατί η Μόλι όρμησε πάνω μου ,και βάζοντας τα ποδαράκια της πάνω μου να με κοιτάει κατάματα εγώ δε να της χαμογελώ και να προσπαθώ να την ηρεμήσω με λόγια (καλό σκυλάκι εσύ ηρέμησε και άλλες χαζομάρες γιατί το τελευταίο που θα ήθελα ήταν μια δαγκωνιά από σκυλί) . Να κατεβαίνει από πάνω μου και να ορμάει στο άλλο σκυλί που τόση ώρα το είχε αγκαλιά η κοπελιά μόνο και μόνο να μην καταβροχθίσει την Μόλι.
Ο δε μα..... έ τον λες για δεν το λες; με το πάσο του και μια σφυρίχτρα να κάνει καλά το σκυλί του.Έρχετε κοντά εγώ να έχω πεθάνει στα γέλια, στο κάτω κάτω δεν ήθελε να φάι εμένα αλλά τον σκύλο που αν τον άφηνε κάτω το κορίτσι, η Μόλι ακόμα θα έτρεχε.
Τελειώνει η φάση και καθώς απομακρυνόμουν ακούω τον μ..... να λέει στην κοπελιά το σκυλί σου αρσενικό είναι; Λέτε να το ερωτεύτηκε η Μόλι;
Εγώ κουμπάρα!!!!!! χα χα χα
Προχωράω και πιάνω παραλία με χαλίκια όπου πάνε οι λουόμενοι το Καλοκαίρι και τότε είδα τις πετρούλες και ξαφνικά μου ήλθε στο μυαλό που τις μαζεύαμε μικρά σαν ήμασταν για να παίξουμε πεντόβολα, στο χωριό μου το παιχνίδι αυτό το λέγαμε (εξάγιες) γιατί χρησιμοποιούσαμε έξι πετρούλες τις πέντε τις ρίχναμε κάτω και την μία την πετούσαμε πάνω για να προλάβουμε να περάσουμε τις άλλες πέτρες κάτω από την καμάρα που φτιάχναμε με το άλλο χέρι.
Τι όμορφα που ήταν μάζεψα μερικές και σας τις παρουσιάζω ποιός θέλει να παίξουμε; ΟΛΟΙ;