Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Η παρέλαση και το βήμα της.

Σήμερα  κατέβηκα  μαζί με τη κόρη μου να δούμε  τη παρέλαση  και όταν λέω κατέβηκα εννοώ τη σκάλα από τον πρώτο όροφο μετά βγήκα στο πεζοδρόμιο και στάθηκα,δε πέρασαν πέντε λεπτά και πέρασαν από μπροστά   μας τα παιδιά από δημοτικό,γυμνάσιο και λύκειο.
 Τι να πω  βρε παιδιά ότι μου άρεσε; Ε δε μου άρεσε  τα παιδιά σαν ψοφίμια πήγαιναν  ούτε καν οι στολές τους ήταν όπως έπρεπε αλλά αυτό ,άντε λες μπορεί να μην είχαν και πολλές δυνατότητες οι γονιοί,αλλά το βήμα; έλεος πια ,εγώ ακόμα και στο δρόμο που πάω δουλειά ,για ψώνια ,για βόλτα πιο καμαρωτά περπατώ ,τι να πω;.

 Δηλαδή αυτοί οι καθηγητές δεν μπορούν να κάνουν καλύτερη δουλειά; τόσο σπουδαίο είναι να μάθουν στα παιδιά να περπατούν περήφανα; Τέλος πάντων σε ένα τέταρτο  το πολύ που κράτησε η παρέλαση  αντέξαμε, γιατί μόλις τελείωσε  εμείς πήγαμε  βόλτα στη παραλία(εκεί είχαμε και τη παρέλαση) και αποζημειωθήκαμε   καθώς πιο πέρα στη μαρίνα που  βλέπετε στη φωτογραφία ,τρία δελφίνια μας έκαναν τη χάρη να περάσουν μπροστά μας και να κάνουν και φιγούρα ,τα χαζεύαμε μέχρι που χάθηκαν στα βαθιά.Τις φωτογραφίες τις τράβηξα όταν γύρισα σπίτι από τη ταράτσα γιατί όταν βγήκα έξω δεν είχα  πάρει τη μηχανή.