Τα μαντιλάκια

Σήμερα βρήκα σε ένα συρτάρι κάποια μαντιλάκια ξεχασμένα ,ειδικά το ένα με τα λιλά χρώματα πρέπει να είναι πάνω από τριάντα χρονών.
Θυμάμαι που παλιά πριν ακόμα βγουν τα χαρτομάντιλα χρησιμοποιούσαμε πολύ τα μαντιλάκια από μαλακό βαμβακερό ύφασμα ,άλλες φορές με κάποιο κέντημα και άλλες φορές με στάμπες από λουλουδάκια ,αυτά ήταν τα γυναικεία ,τα αντρικά ήταν πιο μεγάλα λευκά και καμιά φορά με κάποια διακριτική μπορντούρα γύρω γύρω άλλο χρώμα διακριτικό πάντα.
Όταν ήμουν μικρή είχα πολλά μαντιλάκια πάντα είχα δυο μαζί μου ένα για τη μύτη και ένα καθαρό για να σκουπίζω τα χέρια μου,τώρα έχουμε τα χαρτομάντιλα που γεμίζει ο τόπος σκουπίδια από τη μια χρήση τους αν και έχουμε βολευτεί.
Τα υφασμάτινα θέλανε πλύσιμο τα χάρτινα τα πετάς και ξεμπερδεύεις.
Τα υφασμάτινα συμφέρουν, τα χάρτινα πρέπει να αγοράζεις συνέχεια .
Τ α υφασμάτινα έχουν μια γοητεία μια κομψότητα αλλά και πάλι άντε να φυσήξεις τη μύτη σου μέσα και μετά να το βάλεις στη τσάντα σου ή στη τσέπη σου,ενώ το χαρτομάντιλο το πετάς και ξεγνοιάζεις .
Παλιά που δεν είχαμε πλυντήριο (πριν από σαράντα χρόνια τα υφασμάτινα μαντιλάκια τα πλέναμε στο χέρι,άντε να ξεκολλήσεις τις μύξες,τώρα θα μπορούσαμε να τα βάζουμε στο πλυντήριο αλλά και πάλι πρέπει να τις κουβαλάς μαζί σου μέχρι να το καθαρίσεις
Τελικά θα βάλω ένα μέσα στη τσάντα μου έτσι για ομορφιά μόνο, μάλιστα θα βάλω αυτό το πολύ παλιό.
Θυμήθηκα και κάτι άλλο αν είχα μισό σελίνι (θυμάστε το μισούι; οι παλιοί;) το έδενα στη μια άκρη από το μαντιλάκι.