Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Η Ποδιά!

Για σας  μπλογκόφιλοι καιρό έχουμε να τα πούμε και σας πεθύμησα ,έτσι αποφάσισα να είμαι πιο συνεπής!
   Σκούριασα αρκετά και δεν ήξερα τι να σας γράψω ,έτσι αποφάσισα να σας γράψω  για κάτι πολύ απλό και καθημερινό ,κυριολεκτικά καθημερινό για μας τις γυναίκες, αλλά και για τους  μαγείρους που δουλεύουν σε εστιατόρια
 Φίλοι μου θα σας πω για την ποδιά ,ναι ναι για την ποδιά που βάζουμε όταν πλένουμε τα πιάτα  για να μην βραχούμε .Προσωπικά δεν μπορώ να πλύνω πιάτα χωρίς να φορέσω ποδιά ,άσχετα αν εγω θα βραχώ ακόμα και με την ποδιά!Ναι ναι το ξέρω ότι σήμερα υπαρχει και άλλη λύση, το πλυντήριο πιάτων! 
 Αφήστε τώρα την περιέργεια αν έχω ή όχι τέτοιο μηχάνημα!Τα πιο παλιά χρόνια όλες σχεδόν οι γυναίκες  με το που σηκωνόντουσαν από το κρεβάτι  η πρώτη τους δουλειά ήταν να δέσουν μια ποδιά γύρω από τη μέση τους  και να την βγάλουν λίγο πριν πάνε για ύπνο!
Την εποχή που  ήμουν μικρή οι γυναίκες έπλεναν στο χέρι όλα τα ρούχα ,όπως καταλαβαίνετε η ποδιά ήταν απαραίτητη !άσχετα αν γινόντουσαν παπί μέχρι να ξεβγαλουν και την τελευταία κάλτσα!
   Θυμάμαι που η μακαρίτισσα η μάνα μου όταν έπλενε πάντα φορούσε μια ποδιά και εγώ σαν σκανταλιάρικο που ήμουν είχα μια μανία να πηγαίνω καλπά καλπά από πίσω της και με προσοχή να τραβάω  το κορδόνι της ποδιάς και να  τη λύνω  και αυτή να γυρνά  τάχα μου θυμωμένη και να λέει  αν σε πιάσω στα χέρια μου αλίμονο σου  και εγώ να σκάω στα γέλια στη μέση της αυλής ,γιατί μόλις  λυνόταν το κορδόνι το έβαζα στα πόδια.
  Αργότερα  αν και μεγάλη γυναίκα πια  ,πάντα μα πάντα όταν την έβλεπα με τη ποδιά πήγαινα  και κάνοντάς την αδιάφορη τραβούσα  τα λουριά της ποδιάς της   γελώντας, αλλά δεν έτρεχα να φύγω  ή θα της την έδενα πάλι με πολύ αγάπη ή θα τη φορούσα εγώ για να συνεχίσω τη δουλειά της.
 Τώρα καμιά φορά  αυτό που έκανα εγώ στη μανα μου  το κάνουν τα παιδιά μου  σε μένα!