Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Η υγιεινή σε μια δεξίωση

Εν ηξέρω αν οι άλλοι άνθρωποι έχουν το συγκεκριμένο πρόβλημα δλδ να ανακατσιούν, αλλά εγιώ έχωτο। Για παράδειγμα άμα πάω σε γάμο ,βλέπω άλλους που αφου σιαιρετήσουν το αντρόγυνο πιάνουν το λοκούμι τζιαι τρώντο αμέσως ή πιάνουν τα διάφορα ορεκτικά που τους μπουφέες τζιαι καταβροχθίζουν τα। ।Μα τσιήνα τα σιέρκα τους εν σαν να επιάασιν εκατοντάδες σιέρκα,οξά έσιει καμιά φουντάνα δίπλα που τούς νεόνυμφους τσιαι πλυνίσκουντα? Εγιώ πάντως εν είδα αλλά ούτε τσιαι πρέπει να έσιει।Όμως σκεφτείτε, την ώρα που βάλλετε βούκκο το λουκουμούι πόσα σιέρκα γλύφετε?।Ή την ώρα που το τρώτε τσιαι έρκετε ο γνωστός σας ή τσιαι συγγενής που έσιετε κάνα γρόνο να το δείτε τσιαι δώστου σιερετούρες?। Έπρεπε στα τραπέζια με τούς μεζέες νάχουν τσιαι υγρά χαρτομάντιλα να καθαρίζει ο κόσμος τα σιέρκα του οξά εν πολλά μιάλον έξοδο ? । Κάμνουν που κάμνουν τόσα άλλα έξοδα ας το κάμουν τσιαι τούτο! Εξάλλου ένας να το κάμει ύστερα εν να το κάμουν ούλλοι ।Τι να σου κάμουν οι οδοντογλυφίδες που αντικαθιστού το πιρούνι?Τσιαι μια τελευταία απορία γιατί μερικοί δοκιμάζουν ούλλους τους μεζέδες άμα παένουν σε γάμο? Εν που σίερο το στομάσιη τους? Τσιαι για σίουρα πράματα να πέρνετε μαζί σας υγρά χαρτομάντιλα ।Τσιαι όι εν δουλεύκω σε εργοστάσιο με χαρτομάντιλα .

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

Η διαφορά μιας κωμόπολης

Τ ο Σάββατο στις δυόμιση που σχόλασα από τη δουλειά μου έπρεπε να τρέξω να προλάβω τα καταστήματα ανοικτά για κάποια ψώνια που μου βγήκαν εκτάκτως.
Και όταν λέμε να τρέξω όχι με αυτοκίνητο ή κάποιο άλλο[ μεταφορικό ]μέσον και δεν μιλάμε για το συμπαθέστο γαϊδουράκι αλλά για ποδήλατο , μηχανάκι, και τα οποια χρησιμοποιούνται κατά κόρο από 2 έως 102 χρονών χωρίς υπερβολή εντάξει μέχρι τα 90 ποιός ζεί 102? και τούτο διότι η μικρή κωμόπολη που ζω δεν σας είπα[έχουμε και θάλασσα ο δρόμος με χωρίζει.. από αυτή] αυτό το γράφω για να ζηλέψουν μερικοί.Χμ να επανέλθω έχω αυτό το κακό να ξεφεύγω λίγο όπως έλεγα έπρεπε να ψωνίσω πριν κλέισουν τα μαγαζιά και το κακό κλείνουν την ίδια ώρα που σχολάω και εγώ .Φεύγω λοιπόν από τη δουλειά και προχωρώ για το σπίτι μου να και ο φούρνος ανταλλάσω δυό καλά λόγια με τη φουρνάρισσα παίρνω το ψωμί μου και περνάω απέναντι στο κρεοπωλείο, ο κρεοπώλης πολύ καλό παιδί αν και μαζεύει για να καθαρίσει μου κόβει τον κιμά,και για να μην τον κουβαλώ μαζί μου στο μανάβικο και στο σούπερ μάρκετ τον αφήνω εκει, για να τον πάρω γυρνώντας πάω στο σούπερ μάρκετ και τα είναικορίτσια με το χαμόγελο τους και ας είναι από το πρωϊ εκεί, κάτι ανύπαρκτο στο καρφούρ της Λεμεσού, και σε πολλά άλλα καταστήματα που μπήκα, ευτυχώς όχι όλα και για να καταλήξω και να μήν σας κουράζω όλα αυτά τα έκανα σε τρία τέταρτα με τα πόδια τώρα θα μου πείτε και τι μας νιάζει τι έκανες εσύ, μα ο λόγος δεν είναι τι έκανα εγώ ,αλλά τι όμορφα είναι να ζείς σε μια μικρή κωμόπολη που να γνωρίζεις και να καλήμερίζεις σχεδόν όλους και ας μην τούς ξέρεις όμως τους βλέπεις κάθε μέρα περνώντας μπροστά από τα καταστήματα τους ή τούς συναντάς την ώρα που πάνε και αυτοί δουλειά κάτι που δεν γίνετε στις μεγάλες πόλεις .Ξέρετε τι είναι να φέρνεις βόλτα όλη την πόλη που μένεις με τα πόδια χωρίς να κουράζεσε ? ή να κυκλοφορείς με ποδήλατο? ΤΕΛΕΙΑ .