Μήπως τα παιδιά ξέρουν καλύτερα από εμάς?

Όταν επέστρεφα από Κύπρο την τελευταία φορά, μέσα στο αεροπλάνο είχε αρκετά παιδιά μικρά,από μηνών και πάνω.
Δίπλα από εμάς (μας χώριζε ο διάδρομος) κάθονταν ένα ζευγάρι νέοι με το κοριτσάκι τους δυόμιση χρονών.
Το κοριτσάκι συμπεριφερόταν μια χαρά και μάλιστα σε κάποια στιγμή λέει στη μαμά του και στον μπαμπά του ( αεροπλάνο,φτερά ,πάμε Αθήνα) όλα αυτά πριν ακόμα το αεροπλάνο σηκωθεί.
Ο πατέρας του κοριτσιού λέει σε κάποια στιγμή στην αεροσυνοδό (σας παρακαλώ να μου δώσετε μια παιδική ζώνη) η αεροσυνοδός ρώτησε πόσο χρονών είναι το παιδί και όταν της είπε δυόμιση χρονών ,του απάντησε ότι δεν χρειάζεται γιατί το κοριτσάκι έχει θέση δική του.
Θα έχουμε πρόβλημα απάντησε αυτός και ζήτησε από άλλη κοπέλα ,ίσως και την ίδια ξανά ζώνη ,πολύ ευγενικά πάλι και του την έφεραν.

Η αλήθεια είναι ότι ο σύζυγος μου παραξενεύτηκε που ήθελε να κρατήσει το παιδί στα χέρια του παρά να το έχει δίπλα στο κάθισμα του,εγώ απάντησα ότι ξέρει καλύτερα ο πατέρας του παιδιού και να δεις που το παιδί θα θέλει αγκαλιά.
Το αεροπλάνο άρχισε να κυλάει και όταν σηκώθηκε από το έδαφος ,αυτό ήταν, το παιδί άρχισε να κλαίει πολύ δυνατά ,ο πατέρας του το πήρε αμέσως αγκαλιά το έδεσε πάνω του ,(νομίζω) και το κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του για να το ηρεμήσει.
Το φουκαριάρικο μιάμιση ώρα έκλαιγε και ήθελε να κατέβει γιατί φοβόταν .
Πόσο μπορεί ένα μωρό δυόμιση χρονών να καταλάβει τον κίνδυνο που ίσως να υπάρχει από τόσο ύψος?
Αλλά μπράβο του πατέρα και της μητέρας του παιδιού ούτε μια φορά δεν του θύμωσαν αντίθετα έκαναν ότι μπορούσαν για να ηρεμήσει,γιατί τι παιδί δεν έκλαιγε από ιδιοτροπία αλλά από φόβο, φοβόταν να είναι σε ένα αεροπλάνο που δεν πατούσε στη γη αλλά πετούσε ψηλά.
Η κόρη μου αλλά και εμείς το καταλυπηθήκαμε κλείσαμε το παράθυρο για να μη βλέπει μπας και ξεγελαστεί ,σταμάτησε λίγο αλλά το βλέμμα της πήγε στα μπροστινά παράθυρα και άρχισε πάλι.
Όταν το αεροπλάνο ακούμπησε τις ρόδες του στη γη σταμάτησε το κλάμα και άρχισε να χειροκροτεί μαζί με τους άλλους, μερικοί από μας χειροκροτήσαμε το παιδί.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Χαιρετώ τις μπλογκερούδες και τους μπλογκεράδες . ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Εφάνηκα και εγώ από το βάθος του ορίζοντα .

Έφυγα ξαφνικά στις 5 Μαρτίου για Κύπρο ,αρρώστησε ο γιος μου με πνευμονία και είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο της Λεμεσού καθίσαμε 15 μέρες μέσα και μετά τον φρόντιζα στο σπίτι .
Ευτυχώς όλα περάσανε και τώρα είναι στη μονάδα του ,τελικά δεν του έκατσε και πολύ η Κύπρος ταλαιπωρήθηκε ένα μήνα ,ίσως αν τον είχαν κρατήσει πιο νωρίς στο νοσοκομείο να είχε αποφύγει την πνευμονία .Η αλήθεια είναι ότι τρομάξαμε πολύ.
Όταν τέλειωσαν όλα εγώ κάθισα και μια βδομάδα ακόμα για να έλθει και ο σύζυγος μου με τη κόρη μου για το Πάσχα όπως είχαμε προγραμματίσει από πιο νωρίς, δεν άξιζε τον κόπο να φύγω και μετά από δέκα μέρες να γυρίσω.
Είχα 33 χρόνια να κάνω Πάσχα στη Κύπρο ,είδα και την Λαμπρατζιά ,άκουγα και τις (βόμβες) όλη τη βδομάδα σχεδόν(τι είναι και τούτο?) Έφαγα και φλαούνες που έφτιαξε η αδελφή μου ήταν πολύ ωραίες (βεβαίως και έφερα μαζί μου) .
Χθες το βράδυ που κατέβηκα από το αυτοκίνητο κάτω από το σπίτι μας όλος ο δρόμος μοσχομύριζε από τις ανθισμένες νεραντζιές οι φωτογραφίες είναι από τα δένδρα κάτω από το σπίτι,τουλάχιστον δεν με υποδέχτηκαν οι δουλειές μόνο αλλά και οι μυρωδιές της γειτονιά μου.

Μπαλαμό

Eνα απόγευμα καθόμουν έξω από τον σταθμό των λεωφορείων για να μεταβώ στη διπλανή πόλη ,(έχουν καρέκλες με 2-3 τραπεζάκια και καθόμουν σε ένα από αυτά ,σε λίγο ήλθε μια κοπέλα αθίγγανη με ένα μικρό κοριτσάκι και κάθισαν μαζί μου.

Με ρώτησε ποιο λεωφορείο πήγαινε για Χαλκίδα και εγώ της είπα ότι θα έλθει σε λίγο ακριβώς απέναντι,η κοπέλα άρχισε να μιλά στο κοριτσάκι και την ρώτησε τι είναι η κυρία που κάθετε δίπλα μας (για μένα) και λέει το κοριτσάκι δείχνοντας με ,είναι μπαλαμό .Και εσύ τι είσαι; ξαναρωτάει η κοπέλα το κοριτσάκι,εγώ είμαι γυφτάκι αποκρίνεται και γυρνώντας σε μένα ,μπαλαμό φάει σκατά.
Άντε καλή μου όρεξη ήλθε το λεωφορείο τους ,τους ευχήθηκα καλό ταξίδι και έμεινα να τις κοιτάζω εγώ τυλιγμένη μέσα στο μπουφάν μου και αυτά με καλοκαιρινά ρούχα και το μικρό ξυπόλυτο να μπαίνουν για να πάνε σπίτι τους .
Η φωτό είναι από πέρσι αν και έχουν αρχίσει δειλά δειλά να ανθίζουν .

Οι πόρτες

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι σε φόρμα (όχι γυμναστικής) αλλά για να γράψω καμιάν ιστοριούλα (ξέρετε από εκείνες που γίνονται μπεστ σέλερ) .

Καθόμουν έτσι αφηρημένα και κοιτούσα τις πόρτες του σπιτιού μου και σκέφτηκα ότι θέλουν καθάρισμα και εγώ δεν έχω καμία ,μα καμία όρεξη .

Τότε με έπιασε να τις μετρώ ΟΛΕΣ όπου υπήρχε πόρτα και πορτάκι εξωτερικές εσωτερικές, πόρτες από ντουλάπια κουζίνας ,από ντουλάπες υπνοδωματίων, από βιβλιοθήκη ,τι να σας πω ακόμα και από το σύνθετο όλα 52 πόρτες και πορτάκια.

Θα μου πείτε δεν έχω τι να κάνω!! Τα συρτάρια δεν τα μέτρησα!!.

Φαντάσου να είχα και κανένα μεγάλο σπίτι από αυτά με τα διπλά σαλόνια διπλές κουζίνες διπλά τριπλά μπάνια( την πόρτα του μπάνιου την ξέχασα),όπως αυτά που βλέπω στη Κύπρο ,α τώρα κατάλαβα γιατί έχουν τόση πέραση οι (μαυρούες) ,χμ βέβαια ποιος θα τα καθαρίζει όλα αυτά;
(από τη ζήλια μου τα λέω) ; καλά ότι πείτε,όμως για σκεφτείτε πόσες πόρτες πρέπει να καθαρίζει μια γυναίκα ,οπότε οι υπόλοιποι να έχετε πάντα χέρια καθαρά όταν τις πιάνετε!!!!

Έτσι είναι αφού όλη μέρα καθόμουν και είχα το πόδι απλωμένο γιατί χθες το απόγευμα με έπιασε ένας πόνος κάτω στο κουτεπιέ; ετσι δεν το λένε; Πήγα και στο νοσοκομείο μου βγάλανε ακτινογραφία μου κάνανε εξετάσεις αίματος ,καλά οι εξετάσεις αίματος ήταν φοβερές ,άριστες είπε ο γιατρός και η ακτινογραφία δεν έδειξε τίποτα ίσως ήταν κάποια φλεγμονή; τα φάρμακα τα πήρα αλλά δεν πρόλαβα να τα πιω μου πέρασε ,οπότε αύριο χαρά και εργασία!

Ευτυχώς που στη ζωή έχουμε μόνο δυο πόρτες (που λέει και το άσμα) μια να μπαίνουμε και μια να βγαίνουμε,καμία για να κρυβόμαστε.

Να σας πω και κάτι να γελάσετε (ναι εις βάρος μου) πρόπερσι που είχα πάει στη Κύπρο βοηθούσα την αδελφή μου να καθαρίσουμε την αυλή από τα κλαδέματα και μια γυναίκα που περνούσε από το δρόμο την πήρε πάρα πέρα και της είπε ,άσε τη μαυρού κόρη να κουβαλά τα κλαδιά!! βρε ουστ , (το ουστ όχι γιατί με είπε μαυρού ).

Μας έπνιξε η σκόνη

Μα δείτε ομίχλη ε σκόνη ήθελα να πω είναι όπως τους ανθρώπους που τη μιαν είναι μέσα στη καλή χαρά και λάμπουν μέσα τους και έξω τους και από την άλλη είναι όλα θολά και σκοτεινά και μέσα και έξω τους.
Βάζω και φωτογραφίες να δείτε πως ήταν πριν και πως είναι τώρα το ίδιο σημείο.
Έτσι και μεις οι άνθρωποι όταν είμαστε καλά χωρίς σκόνη ....σκοτούρες ήθελα να πω το πρόσωπο μας είναι διαφορετικό.
Όπως εδώ χωρίς σκόνη τα βουνά ήταν μια χαρά, διαγράφονταν όμορφα και ξεκάθαρα ,τώρα δεν βλέπεις τίποτα.

Ο κύριος Φίδις

Δεν φταίω που νιώθω έτσι δεν μπορώ να ξεπεράσω τρία πράγματα και δυστυχώς γίνετε η ζωή μου δύσκολή και ενίοτε και των γύρω μου .
Διάλογος με τη κόρη μου
Κόρη =Κ
Εγώ=Ε
Κτυπάει το τηλέφωνο τη Καθαρά Δευτέρα μόλις είχα τελειώσει το σφουγγάρισμα

Κ- Μαμά δεν με πήρες τηλέφωνο με ξέχασες

Ε - Θα σε έπαιρνα αλλά είπα να τελειώσω με το σφουγγάρισμα ,είσαι καλά αγάπη μου;

Κ-Καλά είμαι, μαμά σου είπα; δεν σου είπα το ....ξέχασα !! έχω ένα φιδάκι

Ε- Λίγο πριν το έμφραγμα!! τι;;;; πότε ; πως να το διώξεις παναγία μου ,ανατριχιάζω ολόκληρη. Η κόρη να γελάει.

Κ- Ελα ρε μαμά το είχα και όταν ήλθες στο σπίτι γυρνώντας από τη Κύπρο !! κοντεύω να πάθω και εγκεφαλικό

Ε-Που το είχες; εγώ δεν είδα τίποτε


Κ- Μου το φέρανε δώρο στη γιορτή μου είναι πολύ μικρούλη ,το έβαλα στο πατάρι μέσα στη γυάλα του για να μην το δεις όλοι το ξέρανε και ο μπαμπάς (αυτός της είπε να το κρύψει μην μούρθει κανά εγκεφαλικό από από το φόβο) ( είναι το ένα από τα τρία που έλεγα ότι φοβάμαι)ούτε ζωγραφιστό δεν θέλω να βλέπω φίδι γι' αυτό δεν βάζω και φωτογραφία.

Στο πατάρι ξέρουν ότι δεν θα κοιτάξω γιατί είναι ψηλά και εγώ δεν ανεβαίνω σε σκάλα (είναι το δεύτερο πράγμα που φοβάμαι οπότε δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να το δω) όλα μελετημένα απ' όλους.

Ε - Το φίδι θα το ξεφορτωθείς .

Κ- Γιατί ρε μαμά; σ' έχει δαγκώσει ποτέ φίδι;

Ε-Όχι αλλά έχω πρόβλημα πες ότι θες εγώ δεν το θέλω λοιπόν ή ΕΓΩ ή το ΦΙΔΙ διαλέγεις και παίρνεις ή φεύγει το φίδι ή δεν ξανάρχομαι στο σπίτι σου και ούτε θα μου το φέρνεις εδώ.

Κ- Ρε μαμά αφού δεν θα σε πειράζει δεν θα το βγάζω από τη γυάλα όταν έρχεσαι

Ε- ή τη μάνα σου ή το φίδι ! .Ζήτα μου ότι άλλο θες ,πάρε ένα Μήτσο ο Μήτσος είναι ιγκουάνα(καλά δεν τρελαίνομαι και γι' αυτό αλλά μπροστά στο φίδι !.

Κ-Να μου πάρεις αυτοκίνητο!!!

Ε- Τόχεις χάσει τελείως !! δεν έχω λεφτά να σου πάρω αυτοκίνητο πάρε μια χελώνα,ένα κουνέλι οτιδήποτε άλλο εκτός από το φίδι ,αγαπούλα μου σε παρακαλώ πολύ άτε μάνα μου .

Κ- καλά θα δω θα πάρω κάτι άλλο ,κλαψ κλαψ.Πάει ο κύριος Φίδις (του είχε δώσει όνομα ,ο κύριος φίδις)
Τι είπατε; ποιο είναι η τρίτη φοβία μου; Οι κυλιόμενες σκάλες!!!.

Με το μαλακό τη μάσκα.

Καλά φορέσαμε τη μάσκα,μόνο να θυμηθούμε να τη βγάλουμε, με το μαλακό όμως ,μη τρομάξουμε κανένα
Καλή Σαρακοστή.