Επέτειος

 Εβαλα λίγες φωτογραφίες από το χωριό όταν πήγα το Πάσχα ,έβαλα και το κάλεσμα του γάμου μου που εγίνη πριν 32 χρόνια σαν σήμερα.

Πάσχα στο χωριό

Πάσχα στο χωριό
Ίσως έχω ξαναγράψει για το Πάσχα  αλλά θέλω να γράψω και τώρα για τις μέρες του Πάσχα και τις προετοιμασίες που γίνονταν στο χωριό μου μέχρι και το 1974.
 Εγώ θα γράψω ότι θυμάμαι και αν κάποιος χωριανός θυμάται ή θεωρεί ότι έγραψα λάθος ας με διορθώσει ή ας προσθέσει κάτι που θυμάται ή άκουσε από τους παλιούς του χωριού.
  Καταρχήν είναι το καθάρισμα και το άσπρισμα των σπιτιών (το ασβέστωμα) Καλά μη νομίζετε πως έκανα και πολλές δουλειές ,καλύτερα ήταν οι βόλτες.
   Σειρά δε θυμάμαι ,δηλαδή δε θυμάμαι ακριβώς ποια μέρα φτιάχναμε τις φλαούνες, όμως θυμάμαι όλη αυτή τη φασαρία και μου άρεσε, μύριζε Πάσχα,σε όλα τα σπίτια οι γυναίκες φτιάχναμε φλαούνες και τις έψηναν στους φούρνους με τα ξύλα .Τα σπίτια δεν είχαν όλα φούρνους στις αυλές  τους,αλλά σε κάθε γειτονιά σχεδόν όλο και κάποιος είχε φούρνο,έτσι όλοι με τη σειρά αφού πρώτα είχαν συνεννοηθεί με τον ιδιοκτήτη του φούρνου ψήνανε.
  Οι φλαούνες δεν ήταν το μόνο που φτιάχναμε ,αλλά φτιάχναμε και ψωμιά, παξιμάδια κουλούρες που στη μέση βάζαμε ένα αυγό κόκκινο,(εμένα μου άρεσαν τα παξιμάδια  που ήταν γλυκά)και περιττό να σας πω ότι οι φλαούνες της μάνας μου ήταν οι πιο καλές.Όποιος έχει αντίρρηση να πάει να φάει από της δικιάς του μάνας,εγώ από τη δικιά μου δεν πρόκειται να ξαναφάω.
   Τη  Μεγάλη Πέμπτη βάφαμε τα αυγά ,όλα κόκκινα, τότε μόνο κόκκινα βάφαμε ,(μετά έγιναν μόδα και τα άλλα χρώματα)(τώρα η κόκκινη Πέμπτη έγινε πολύχρωμη).Ναι αλλά δε βάφαμε μόνο αυγά της κότας  ,πηγαίναμε και αγοράζαμε και αυγά γαλοπούλας και φαραώνας(φραγκόκοτα) (για τους καλαμαράες η εξήγηση),
  γιατί τα αυγά αυτά έχουν πιο σκληρό τσόφλι και θέλαμε κατά το τσούγκρισμα να σπάμε τα αυγά των άλλων ,λίγο πολύ όλοι αυτό κάναμε.
    Η  λαμπρατζιά (όχι αυτή της Βίσση),αλλά  αυτή που ανάβουμε με ξύλα για να κάψουμε τον Ιούδα  ,αυτή βασικά ήταν δουλειά των αγοριών μάζευαν από μέρες ξύλα και τα στοίβαζαν σε ένα οικόπεδο απέναντι από την εκκλησία(τώρα που το σκέφτομαι  δεν άκουσα ποτέ να διαμαρτυρηθεί  η γυναίκα που το σπίτι της ήταν δίπλα από τη φωτιά που φαντάζομαι θα γέμιζε  καπνιά)
  Το στόλισμα της εκκλησίας για τον επιτάφιο γινόταν από τις νέες του χωριού   ,περνούσαμε από όλα τα σπίτια που είχαν κήπους,(όλα σχεδόν τα σπίτια είχαν λουλούδια στην αυλή τους ) και μας έκοβαν για το στόλισμα του επιτάφιου ,ε όποιος είχε πολλά και τσιγκουνευόταν ξαναπηγαίναμε μόνοι μας .
  Μοσχομύριζε η εκκλησία από τα τριαντάφυλλα και τα άλλα λουλούδια ,ήταν στολισμένος ο επιτάφιος με αγάπη και όχι για να γίνει καλύτερος από κάποιον άλλο (εξάλλου δεν είχαμε δει και άλλον) όπως γίνετε τώρα που ούτε μυρίζουν τα λουλούδια ούτε και είναι με την ίδια αγάπη που τον φτιάχναμε εμείς.
 Τώρα τους φτιάχνουν τυποποιημένους.
   Και το άλλο ήταν το πάννισμα(δηλαδή φίλοι ελλαδίτες το να φορέσουμε κάτι καινούριο για να πάμε στην εκκλησία το Πάσχα έτσι το λέμε πάννισα))
 Λαμπάδες όπως έχουμε σήμερα πολλά χρώματα τότε δεν υπήρχαν, απλά αγοράζαμε ένα κερί λίγο πιο χοντρό από το κανονικό ,αργότερα είχαν φέρει και λευκές λαμπάδες.
   Έγραψα πιστεύω τα βασικά σχετικά με τις προετοιμασίες  του Πάσχα,το θρησκευτικό μέρος ας το βρει ο καθένας μέσα του.

 ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ   !! Και του χρόνου το Πάσχα  να το κάνετε στο χωριό σας που τώρα είναι κατεχόμενο.
 

  Το χωριό μας από ψηλά.
   Και η εκκλησία μας

Αξέχαστες φιλίες!

Βασικά δεν ήξερα τι να γράψω  και η αλήθεια δεν μου αρέσει να γράφω και τι κάνω κάθε μέρα!Μπορεί καμιά φορά να γράψουμε και κάτι εντελώς προσωπικό και καθημερινό,αλλά να γράφω σήμερα έκανα εκείνο ,σήμερα έκανα το άλλο και πάει λέγοντας δεν μπορώ και δεν θέλω,ο καθένας μας κάτι κάνει κάθε μέρα.
  Έχω ξαναγράψει για τις φιλίες τις παλιές,όμως προχθές που ήμουν στο φέις μπουκ(ω ναι έχω και απ΄'αυτό) χμ και συνεχίζω κάπου διάβασα ένα όνομα και θυμήθηκα παλιές φιλενάδες όταν ήμουν πολύ νέα! και ξέρετε όταν είμαστε παιδιά εκτός από τις 1-2 κολλητέ; είχαμε και πολλέεες φιλενάδες αγαπημένες.(και εγώ επειδή ήμουν καλό παιδί)είχα πολλές φίλες ,(εκτός από 2 κολλητές που είχα και δεν δεχόμουν να πει κανείς  κακό γι' αυτές) είχα και σχεδόν όλα τα κορίτσια του χωριού φίλες.
  Εκτός χωριού όμως, γνώρισα και στο γυμνάσιο την Αυγή και την Αφρούλα που ήταν από άλλο χωριό ,στην πορεία της ζωής μας εγώ και η Αυγή σταματήσαμε το γυμνάσιο(τα μάθαμε όλα στη πρώτη γυμνασίου)  εγώ πήγα να μάθω μοδιστρική και τσουπ μετά από λίγες μέρες νάσου και η Αυγή,άλλα δυο χρόνια μαζί κάθε μέρα και πάντα αγαπημένες ,ποτέ δεν τσακωθήκαμε.

 Αφού μάθαμε και εκεί τα της μοδιστρικής η κάθε μια τράβηξε το δρόμο της ,εγώ πήγα σε βιοτεχνία ρούχων και τσουπ ποιος εμφανίζετε ; η Αυγή ,χαρά που κάναμε δε λέγετε!μη κοιτάτε τώρα που είναι τα κινητά και μιλάει όποιος θέλει με όποιο θέλει! Τότε δεν είχαμε τέτοιες(πολυτέλειες) αλλά δυο χρόνια μαζί μέχρι το74 που πια χωρίσαμε λόγω πολέμου ,καμιά δε γνώριζε  τι απέγινε η άλλη ώσπου μια μέρα βρήκε η μάνα μου την Αυγή στο νοσοκομείο να περιμένει τη σειρά της και αναγνώρισε η μια την άλλη ξαναβρεθήκαμε για πολύ λίγο ,μετά εγώ έφυγα και από τότε χαθήκαμε και τώρα μετά από 33 χρόνια μαθαίνω νέα από την Αφρούλα μέσω φέις μπουκ  από αλλού και αλλού,είμαι και λίγο ψαχτήρι εγώ  ! Αυτό που θέλω να πω είναι πως μερικούς φίλους  τους χάνεις εντελώς από τη ζωή σου είτε το θες είτε δεν το θες και η αλήθεια είναι πως σκεφτόμουν πολλές φορές αυτά τα κορίτσια και ειδικά την Αυγή που είχαμε έλθει πιο κοντά,φυσικά γνώρισα και άλλα κορίτσια κατά τη διάρκεια της μαθητείας στη μοδίστρα  και αργότερα στη δουλειά αλλά ούτε το επίθετο τους δε θυμάμαι ,φαντάζομαι ούτε αυτές θα θυμούνται το δικό μου ,παρόλο που το πρόσωπο τους και το μικρό τους όνομα το θυμάμαι.Αυτά  σκεφτόμουν και είπα να τα γράψω είπα μήπως και εσείς άθελα σας χάσατε φιλίες λόγω αποστάσεων και συνθηκών!
Φίλες που έκανα στη νεανική μου ζωή
Κολλητές:Ευτυχία,Μαίρη
Φίλες:Αυγή,Νίκη ,Μυρούλα ,Χρίστα ,Λένια,Γιαννούλα,Μαίρη,Σκευούλα,Δώρα,Νίκη,(Μαίρη και πολύ καλή γιτόνισσα),Αφρούλα, Χρυστάλλα,Ελλάδα,Τασούλα και πολλές ακόμα που είχαν αυτά τα ονόματα.
Υ.Γ. Τώρα έχω και τη stalamatia που έρχετε στα λημέρια σας και σας δροσίζει με τις σταλαματιές της!
 

Oh My Darling Clementine

Βρέχει αλήθειες και ψέματα

Λοιπόν  πολύ ροζέ, το αλλάζω, το άλλαξα,θα μπορούσα να το σβήσω αλλά το  αφήνω έτσι κι'αλλιώς σιγά το σοβαρό θέμα που θα γράψω.
 Λοιπόν (ευτυχώς που δεν είμαι άντρας γιατί μπορεί να μου έλεγε κανείς τίποτα με το λοιπόν δυο φορές  στην αρχή των προτάσεων.
 Λοιπόν  αύριο είναι πρωταπρηλιά  και καλό μήνα να έχετε,ψέματα δεν μου αρέσει να λέω αλλά αύριο δεν ξέρω αν θα πω έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο της πλάκας.
 Αυτή τη στιγμή βρέχει, βασικά όλη μέρα βρέχει και αυτό είναι αλήθεια,το πλυντήριο μέσα πλένει και αυτό είναι αλήθεια ,τα πιάτα μου είναι άπλυτα αλήθεια και αυτό(θα τα πλύνω μετά)
 Βαριέμαι, άλλη μια αλήθεια, 
 Αύριο στη Κύπρο γιορτάζουν την Ανεξαρτησία της  ,ότι γιορτάζουν και είναι αργία είναι αλήθεια ,τώρα κατά πόσο ανεξάρτητη είναι η Κύπρος εγώ όρκο δε παίρνω .

Εγώ αυτή τη στιγμή θα ήθελα να είμαι στο χωριό μου και να βλέπω έξω τη βροχή,  απλά να τη κοιτώ και αν είχε και καμιά λακκούβα (λάντα σαν αυτή στη φωτό )θα χάζευα τις σταλαματιές που θα έπεφταν μέσα.
 Βάζω ένα κουίζ δίπλα.
Οι φρέζες μου είναι έτοιμες να ανοίξουν

Κλιμακτήριος

Δεν  ήμουν σίγουρη για να γράψω αυτή την ανάρτηση,  αλλά μετά είπα δεν ενοχλείς κανένα γράψε ότι σκέφτεσαι και άσε τις παραξενιές.
  Κλιμακτήριος,   μια περίοδος στη ζωή της γυναίκας  λίγο περίεργη ,μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι τελειώνει η ζωή της γυναίκας ,αλλά κάνουν ΛΑΘΟΣ (Εγώ δεν θα γράψω επιστημονικά άμα θέλει κανένας να το δει επιστημονικά το θέμα πολύ απλά το βρίσκει στο ίντερνετ) Θα γράψω σαν εμπειρία το θέμα που μπορεί και στο τέλος να μη μπορέσω να τα πω και όπως θα ήθελα ή όπως είναι πραγματικά.
 Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ιδρώσει μα ποτέ εκτός και αν είχα 40 πυρετό ,εξάψεις ; τι ήταν αυτό; άκουγα άλλες γυναίκες που είχαν εξάψεις και απορούσα  !τι τις πιάνει μωρέ και αυτές άντε από κει!!
 Αλλά  πριν  2-3  χρόνια  οϊμέ  και να οι εξάψεις  και  να ο ιδρώτας  στο λαιμό !και να  ο ιδρώτας στη ραχοκοκαλιά!  Και βγάλε  το ρούχο γιατί κάνει ζέστη  και σε δευτερόλεπτα ξανά βάλε το ρούχο γιατί κάνει κρύο, όλη την ώρα,  και κάνε αέρα στα μούτρα  με τη βεντάλια και βγες έξω να πάρεις αέρα , εμ το άλλο; κάνε ένα τεστ  και έχεις καθυστέρηση,  από εγκυμοσύνη;και ας ξέρεις ότι έχεις λάβει τα μέτρα σου!
 Το άλλο; που εκεί που δεν έτρωγα γλυκά , να κατεβάζω τις πάστες και ότι έπεφτε στα χέρια μου;!!Τα νεύρα μου!! και να παίρνω τα κιλά 10 τουλάχιστο ,όχι δεν είμαι χοντρή! αλλά  θέλω να τα χάσω!! Αφήστε τις εξάψεις κατά τη διάρκεια του ύπνου!εκεί δεν είχα και κοινό, μόνο το σύζυγο που ξυπνούσε από τα ανακατέματα μου!
  Πιστεύω ότι έχουν περάσει τα πολλά  ,έχει και τα καλά της η εμμηνόπαυση  μετά από 30-40   χρόνια περιόδου κάθε μήνα ελευθερώνεσαι ,μπορεί να έχουν βγάλει σερβιέτες με φτερά αλλά σαν την ελευθερία της εμμηνόπαυσης δεν έχει!!

  Και τι έγινε αν δεν μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί στα 50και μετά;  δεν παύει να είναι γυναίκα! όποια είναι να κάνει θα κάνει παιδιά πολλά χρόνια πιο πριν οπότε είναι σε μια φάση η γυναίκα ελευθερίας ,για φανταστείτε να έβλεπαν περίοδο οι γυναίκες στα 70-80 τότε με συγχωρείτεαλλά καλά καλά  δεν θα μπορούμε να μαζέψουμε τα βρακιά  μας  !τις σερβιέτες θα κουμαντάραμε;.

Η παρέλαση και το βήμα της.

Σήμερα  κατέβηκα  μαζί με τη κόρη μου να δούμε  τη παρέλαση  και όταν λέω κατέβηκα εννοώ τη σκάλα από τον πρώτο όροφο μετά βγήκα στο πεζοδρόμιο και στάθηκα,δε πέρασαν πέντε λεπτά και πέρασαν από μπροστά   μας τα παιδιά από δημοτικό,γυμνάσιο και λύκειο.
 Τι να πω  βρε παιδιά ότι μου άρεσε; Ε δε μου άρεσε  τα παιδιά σαν ψοφίμια πήγαιναν  ούτε καν οι στολές τους ήταν όπως έπρεπε αλλά αυτό ,άντε λες μπορεί να μην είχαν και πολλές δυνατότητες οι γονιοί,αλλά το βήμα; έλεος πια ,εγώ ακόμα και στο δρόμο που πάω δουλειά ,για ψώνια ,για βόλτα πιο καμαρωτά περπατώ ,τι να πω;.

 Δηλαδή αυτοί οι καθηγητές δεν μπορούν να κάνουν καλύτερη δουλειά; τόσο σπουδαίο είναι να μάθουν στα παιδιά να περπατούν περήφανα; Τέλος πάντων σε ένα τέταρτο  το πολύ που κράτησε η παρέλαση  αντέξαμε, γιατί μόλις τελείωσε  εμείς πήγαμε  βόλτα στη παραλία(εκεί είχαμε και τη παρέλαση) και αποζημειωθήκαμε   καθώς πιο πέρα στη μαρίνα που  βλέπετε στη φωτογραφία ,τρία δελφίνια μας έκαναν τη χάρη να περάσουν μπροστά μας και να κάνουν και φιγούρα ,τα χαζεύαμε μέχρι που χάθηκαν στα βαθιά.Τις φωτογραφίες τις τράβηξα όταν γύρισα σπίτι από τη ταράτσα γιατί όταν βγήκα έξω δεν είχα  πάρει τη μηχανή.