Αν κάτσω να σκεφτώ ότι με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα όπου και ζω ,θα έπρεπε να κλείσω το μπλογκ το φέις μπουκ(ναι έκαμα και τέτοιο)(γι' αυτό και χάνομαι) (όχι τις νύχτες) και γενικά έπρεπε να καταργήσω το ίντερνετ και να πω ότι θα κάνω οικονομία ,δε μου χρειάζεται να δίνω λεφτά για να γράφω ότι χαζομάρα μου κατέβει στο κεφάλι και να νομίζω ότι είναι και σπουδαία!
Θα μου πείτε και τι θα έκανες; θα έβλεπα λίγη τηλεόραση και θα έπλεκα και λίγο ,θα διάβαζα και κανένα βιβλίο που περιμένουν εκεί να τα ανοίξω.
Εντάξει είναι και οι δουλειές αλλά και αυτές δε τελειώνουν ποτέ και εγώ θέλω να ξεκουράζομαι και λίγο μετά τη δουλειά που είναι και κουραστική.
Και αφού είπαμε ότι ο κόσμος αυτό το καιρό έχει προβλήματα οικονομικά μιας και κάποιοι αποφάσισαν να κόψουν μισθούς να κάνουν απολύσεις και οι νέοι να μη βρίσκουν δουλειά θα μιλήσω για ένα επίκαιρο θέμα τον κουμπαρά χε χεχε!!
Μπλακ χιούμορ.Όταν ήμουν μικρή και η ξεγνοιασιά έτρεχε από τα μπατζάκια μου ,είχα κατακαιρούς κουμπαράδες,είχα κουμπαρά πήλινο ,αυτόν που ήταν σαν κιούπι έβαζα μέσα καμιάν πακκίρα τάχα μου να μαζέψω χρήματα να γίνω πλούσια ουάχαχαχαχα,μετά από καναδυό μέρες έπαιρνα ένα μαχαίρι και προσπαθούσα να βγάλω από τη σχισμή τα πενιχρά μου λεφτά,αν έβγαιναν καλώς, αλλιώς γκαπ κάτω ο κουμπαράς και έτρεχα να μαζέψω τις πακκίρες για να τρέξω στο μπακάλι να αγοράσω τσίχλες ή ,αφρόζες ,ή τύχες ή ,καραμέλες και ότι άλλο μπορούσα.
Άλλες φορές είχα κουμπαρά γουρουνάκι όπως αυτό της φωτογραφίας πλαστικό ,μέσα τα λεφτά ,έξω τα λεφτά ,μέχρι που μια μέρα τον έσχισα και τελείωσε η παράσταση ,το παγωτό είχε παραπάνω αξία από το να τα έχω μέσα στη κοιλιά του γουρουνιού,καλύτερα ήταν μέσα στη δικιά μου κοιλιά!!
Ε τώρα πείτε μου κάνεις προκοπή και προίκα έτσι;
Γιατί τα γράφω αυτά θα διαιρωτηθείτε !Ξέρετε πόσοι κουμπαράδες θα σπάσουν τώρα;
Kαλησπέρα συνήθως δεν αρχίζουμε ούτε με καλημέρα ούτε με καλησπέρα,αλλά αφού είναι βράδυ γιατί να μην καλησπερίσω;
Ακόμα δεν ξέρω τι θα γράψω αλλά στρογγυλοκάθισα και φαντάζομαι ότι θα μου έρθει η έμπνευση χαχαχα.
Ναι γιατί εν πελλή να έρτει σε μένα, ακόμα τζιαι τούτη εν να πάει σε κανέναν συγγραφέα για να κάμει βιβλίο να το πουλήσει να φκάλει ππαράες.
Αντε τώρα να το διαβάσει ελλαδίτης και να καταλάβει τι στο διάολο γράφω!
Να πω την μαύρην αλήθκεια έσιει πράματα που θέλω να τα γράφω στα κυπριακά ,τζιήνα που εν του τόπου μου, πόνοι τζιαι καημοί, τζιήνα που με εκάμαν να γελώ τζιαι να νιώθω ευτυχία μες στη ψυσιή μου, τζιήνα που έζησα τον τζιαιρό που ήμουν κορούα τζιαι εβούρουν μες τες στράτες του χωρκού μου τζιαι έπαιζα με τες φιλενάδες μου.
Τζιήνα που που με εκάμαν να τρέμω που τον φόον μου την ώρα που ερέσαν πουπάνω μας τα αεροπλάνα του Αττίλα τζιαι εγιώ εγονάτουν χαμέ τζιαι έκαμνα το σταυρό μου μαζί με άλλους χωρκανούς πουκάτω που τες ταράτσες των τζιηνούρκων σπιτιών που εμεινήσκαν οι νιόπαντρες κοπελούες με τους αντράες τους ,που ενε προλάβαν να χαρούν την αγάπη τζιαι τον έρωταν τους μες το ωραίον τους το σπίτιν.
Θέλω να τα γράφω ούλλα στη γλώσσα μου τη μητρική,τη γλώσσα που εν μας εμαθαίναν στα σκολεία ,τη γλώσσαν που μόνον εσυντηχάναμε,αλλά εν την εγράφαμε γιατί ήτουν αντροπή ,ήταν αμορφωσιά,άλλα εγράφαμεν άλλα εσυντηχάναμε τζιαι θεέ μου αλόπως άλλα εκαταλαβαίναμε.
Εσιεις φορές που ΘΕΛΩ να γράφω έτσι !
Εχει και φορές που ΠΡΕΠΕΙ να γράφω έτσι!
Τζιαι αφου ξεκίνησα με καλησπέρα τελειώνω με μιαν ΚΑΛΗΝΥΚΤΑ !
Για σας κοπέλες και κοπέλια καλό Φθινόπωρο,για το Χειμώνα έχουμε καιρό.
Έχει καιρό να γράψω και να πω την αλήθεια είμαι μαγγωμένη,λοιπόν τον Αύγουστο πήγα δυο βδομάδες στη Κύπρο
Δε πρόλαβα καν να το πω γιατί είχα χαλασμένο υπολογιστή και το αποφάσισα ξαφνικά .Πέρασα ήσυχα και καλά από άλλες χρονιές γιατί ο καιρός ήταν μεν ζεστός αλλά καλύτερος από άλλα Καλοκαίρια !
Έχω και άλλες δέκα μέρες άδεια και θα δω πότε θα τη πάρω ,προς το παρόν τα κεφάλια μέσα και δουλειά (ευτυχώς έχω ακόμη δουλειά) το ευχάριστο της υπόθεσης, κούραση πολλή αλλά τι να κάνεις που έρχονται τα ραβασάκια ένα ένα για πληρωμή .
Άλλοι γαμάν και άλλοι πληρώνουν σιχτίρ όλοι τους και κυβερνώντες και μη.
Πρώτα θα πτωχεύσουν εμάς (χμ λες και τώρα τρέχουν από τα παντζάκια μας) και μετά θα πτωχεύσουν και την Ελλαδίτσα.
Η Κυπρούλα μαθαίνω θα βγάλει φυσικό αέριο (ε καλό μόνο φυσικό αέριο από τις πορδές θα παράγει;) μπράβο μπράβο ποιος τη πιάνει τώρα ; (εκτός από τον Τούρκο βέβαια που της έχει πιάσει τη μύτη και κατέβηκε προς το στήθος,ε το πολύ πολύ να της πιάσει και το κόλο τώρα.
Μπράβο άντε να δούμε, μπας και βοηθήσει και της μητέρα Ελλάδα, τώρα που θα έχει μεγαλεία !!! (Οχι βρε δεν είμαστε ζήτουλες,βγάλτε εσείς τα αέρια σας άφοβα ,εμεις θα κρατήσουμε τη μύτη για καλό και για κακό.
Έφερα και χαλλούμια κάμνει μας τα ένας τσοπάνης στο Μαρί, (ξέρετε που είναι το Μαρί ενεν; )
Καλώς σας βρήκααααααα!!
Mπλογκοφίλοι μου όπως θα έχετε προσέξει έχουμε χαθεί τελευταία!
δε το προσέξατε;; Αντιπαρέρχομαι! Η αλήθεια είναι ότι μου λείπουν στη μπλογκόσφαιρα και οι παλιοί φίλοι ,μερικοί σχεδόν τα έχουν εγκαταλείψει ,κοντεύω να κάνω το ίδιο!.Λέτε να είναι μόδα το μπλόγκιν ή μάλλον να είναι όπως ένα παιχνίδι που έχει ένα παιδάκι και μετά από λίγο καιρό το βαριέται;;.Δηλαδή εμείς οι μεγάλοι βρήκαμε μια διέξοδο από τα καθημερινά μας προβλήματα και μη που τώρα πια είδαμε ότι τίποτα δε μπορεί να μας βγάλει από αυτά; και απογοητευτήκαμε από αυτό το παιχνίδι ; ή μήπως είδαμε ότι οι νέοι μπλογκάδες έχουν πολύ διαφορετικά ενδιαφέροντα που εμείς δε μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτούς τους ρυθμούς;;
Δε ξέρω εγώ πάντως αποφάσισα να συνεχίσω να γράφω (δε θέλω στραβομουτσουνιάσματα θα με ανεχτείτε!!) πως κάνετε έτσι;;; Εγώ πάντως έχω εκτός από τους παλιούς μπλογκόφιλους και νέους που μου αρέσουν πολύ,εγώ θα συνεχίζω να γράφω τα σχόλια μου όπως εγώ τα καταλαβαίνω και θα δέχομαι τα δικά σας !
Φίλοι μου Καλό Καλοκαίρι και καλά μπάνια όσοι βουτάτε τη κορμάρα σας στα καταγάλανα νερά !
Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε μια χώρα που διέφερε από τις άλλες ,κατ' αρχήν μόνο οι κάτοικοι της την γνώριζαν κανένας άλλος άνθρωπος πάνω στη Γη δεν ήξερε την ύπαρξη της.
Αυτή η χώρα είχε και κάτι άλλο που την έκανε να διαφέρει και να τη κάνει ξεχωριστή ,σχεδόν όλα τα πράγματα ήταν μαγικά !
Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ποτέ δεν θύμωναν ,ποτέ δεν έλεγαν ψέματα,ποτέ δε τσακώνονταν μεταξύ τους,επίσης κανένας δεν είχε περισσότερα ή λιγότερα χρήματα από τον άλλο ,αυτό όμως δε σήμαινε ότι όλοι ήταν ίδιοι ή φορούσαν τα ίδια ρούχα ή διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο όλοι!.
Ο κάθε άνθρωπος στη χώρα αυτή είχε διαφορετικά χαρίσματα όπως και στις άλλες χώρες του κόσμου ,μόνο που αυτοί δεν ήταν ζηλόφθονοι ,ούτε κλέφτες ,ούτε φονιάδες ,ούτε βιαστές ,ούτε τεμπέληδες και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.
Ένα άλλο πράγμα που έκανε τη ζωή τους ξεχωριστή ήταν τα αυτοκίνητα ,κανένας δεν είχε δικό του αυτοκίνητο,όλοι κυκλοφορούσαν με τα λεωφορεία ναι ναι με τα λεωφορεία ,α μη νομίζετε ότι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με λεωφορεία ίσα ίσα ήταν πολύ λίγα, για κάθε χίλιους κατοίκους είχε ένα μέχρι δυο λεωφορεία .
Τα λεωφορεία αυτά ήταν μαγικά, κατ' αρχήν δεν λειτουργούσαν με βενζίνη, ούτε με πετρέλαιο, ούτε καν με νερό και νερό υπήρχε, μπόλικο,απλά όταν καθόταν ο οδηγός στη θέση του αυτό ξεκινούσε ,τα λεωφορεία δε σταματούσαν ποτέ να δουλεύουν, μόνο οι οδηγοί άλλαζαν και έτσι μέρα νύκτα είχε συγκοινωνία, όταν είχε δυο άτομα μέσα στο λεωφορείο οι θέσεις ήταν δυο ,όταν σταματούσε να πάρει και άλλους επιβάτες με το που πατούσε ο επιβάτης το πόδι του μέσα στο λεωφορείο αμέσως εμφανιζόταν και άλλη θέση, όσοι και να έμπαιναν μέσα είχε θέση και έτσι όλοι κάθονταν στη θέση τους και επειδή ΄δεν είχε σκαλάκι για να ανεβαίνεις πάνω αλλά ήταν σχεδόν στο ύψος του δρόμου μπορούσαν να ανέβουν και αναπηρικά καροτσάκια και να βρεθεί αυτόματα και χώρος γι' αυτά.
Έτσι η ζωή κυλούσε όμορφα και ήσυχα, τα παιδιά πήγαιναν κάθε μέρα στο σχολείο τους, οι μεγάλοι στις δουλειές τους ,ώσπου μια μέρα ακούστηκε μια βοή από ψηλά και όλοι έτρεξαν να κρυφτούν, δεν είχαν ξανακούσει τέτοιο θόρυβο, ακόμη και τα λεωφορεία τους είχαν ένα διακριτικό θόρυβο.
Τρομαγμένοι λοιπόν κρύφτηκαν και κάποιοι μεγάλοι με πολύ προσοχή είδαν ένα μεγάλο πουλί να προσπαθεί να κατέβει ,νόμισαν ότι θα πέσει στο κεφάλι τους ότι θα τους πλακώσει μαζί με τα σπίτια τους και άρχισαν να τρέχουν αλαφιασμένοι .
Το πουλί δεν ήταν παρά ένα αεροπλάνο που βρήκε τελικά ένα μεγάλο οικόπεδο και προσγειώθηκε .Έτρεξαν οι μεγάλοι να δουν τι ήταν αυτό και τα παιδιά τα έστειλα όλα στα σπίτια τους,πλησίασαν και είδαν ότι το πουλί αυτό ήταν από σίδερο και όταν άνοιξε και η πόρτα νόμισαν ότι ήταν το στόμα του και πως θα τους καταβρόχθιζε, όμως πριν προλάβουν να αντιδράσουν είδαν δυο ανθρώπους να βγαίνουν από μέσα,πάλι τρόμαξαν νόμισαν τώρα ότι τους είχε φάει και αυτοί το ανάγκασαν να τους βγάλει έξω από το στομάχι του.
Έτρεξαν κοντά τους και τους τράβηξαν μακριά ,αν και οι δυο επιβάτες τρόμαξαν με τη συμπεριφορά τους,και τους είπαν ότι είναι ένα αεροπλάνο και να μη φοβούνται γιατί ήλθαν ειρηνικά και πάλι οι κάτοικοι της μαγικής χώρας δε μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει ειρηνικά γιατί αυτοί ποτέ δε χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη ,γιατί απλούστατα δεν είχαν ποτέ εχθροπραξίες μεταξύ τους.
Μέχρι να δοθούν εξηγήσεις κάτι άρχισε να αλλάζει στη μαγική χώρα ,από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους αυτοί οι δυο άνθρωποι στο χώμα όλα άλλαζαν γοργά, οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν ό ένας με διαφορετικό μάτι τον άλλο ,τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται, τα σπίτια άλλα να γίνονται πελώρια και άσχημα και άλλα να μικραίνουν και να μη χωράει η οικογένεια που έμενε πριν μέσα.
Τα δένδρα άρχισαν να ξεραίνονται οι πόλεις γέμισαν ξαφνικά από σκουπίδια που τώρα πια δεν φρόντιζαν να τα μαζεύουν και τα λεωφορεία, εκείνα τα μαγικά λεωφορεία εξαφανίστηκαν και τη θέση τους την πήραν άλλα που έβγαζαν ένα μαύρο καπνό και δε μπορούσαν οι άνθρωποι να αναπνεύσουν ,τώρα πια δεν χωρούσαν μέσα οι επιβάτες και στριμώχνονταν όρθιοι ,τα αναπηρικά καροτσάκια δεν μπορούν να μπουν μέσα και όχι μόνο για το σκαλί αλλά και γιατί δεν υπάρχει χώρος και έτσι χάθηκε η μαγική χώρα
Τζιαι μεν μαραζώνετε τζιαι τούτοι που εν να φκουν τωρά τις ίδιες μαλ.....ς θα κάνουν όπως ούλλα τα γρόνια!
Μπλακ χιούμορ.Όταν ήμουν μικρή και η ξεγνοιασιά έτρεχε από τα μπατζάκια μου ,είχα κατακαιρούς κουμπαράδες,είχα κουμπαρά πήλινο ,αυτόν που ήταν σαν κιούπι έβαζα μέσα καμιάν πακκίρα τάχα μου να μαζέψω χρήματα να γίνω πλούσια ουάχαχαχαχα,μετά από καναδυό μέρες έπαιρνα ένα μαχαίρι και προσπαθούσα να βγάλω από τη σχισμή τα πενιχρά μου λεφτά,αν έβγαιναν καλώς, αλλιώς γκαπ κάτω ο κουμπαράς και έτρεχα να μαζέψω τις πακκίρες για να τρέξω στο μπακάλι να αγοράσω τσίχλες ή ,αφρόζες ,ή τύχες ή ,καραμέλες και ότι άλλο μπορούσα.
φιλαράκια από 1/9/08
