To ψωμί όταν ήμουν μικρή ήταν αναγκαίο κακό το να το τρώω μαζί με το φαγητό μου. Το προτιμούσα σαν φέτα με λίγο βούτυρο πάνω και ζάχαρη ή να κόβω κόρα να βγάζω τη ψίχα και μετά να παίρνω μια ώριμη ντομάτα να την στύβω μέσα στη κόρα με λίγο αλάτι ή και λίγες ελιές χωρίς τα κουκούτσια τους ήταν υπέροχο έδεσμα.
Όμως να τρώω ψωμί για να συνοδεύω κάποιο φαγητό σχεδόν ποτέ αυτός ήταν και ο καυγάς της μάνας μου( καλά μη φανταστείτε κανένα καυγά!!απλά φάε μάνα μου τζιαι ψουμί να μεγαλώσεις άτε κουλουρένια μου)
Εγώ όμως τίποτα το πολύ πολύ να νευρίαζα και να μην έτρωγα και το φαΐ μου (πω πω πολύ μαγιάτικη ξέρετε τι!!!)
Αυτό συνεχίστηκε και όταν μεγάλωσα (ντρέπομαι γιατί πεθαίνουν άνθρωποι για ένα κομμάτι ψωμί) αλλά εμένα δεν μου ΑΡΕΣΕ πως σε μερικούς δεν αρέσουν ορισμένα φαγητά ? έ εμένα δεν μου άρεσε το ψωμί.
Εδώ και δυο χρόνια ο σύζυγος μου πηγαίνει δουλειά σε ένα κοντινό χωριό ,εκεί οι φούρνοι φτιάχνουν ψωμί χωριάτικο .Στην αρχή που αγόρασε και έφερε στο σπίτι δεν έδωσα και πολύ σημασία και όπως πάντα, έκοβα ένα κομματάκι πολύ μικρό για μένα όταν έτρωγα αυγά τηγανητά μελάτα ή κανένα φαγητό που στο τέλος ήθελα να πάρω λίγο από το ζουμί του,συνήθως έβρισκες δίπλα στο πιάτο μου το ψωμί μου άθικτο.
Σιγά σιγά άρχισα και έτρωγα το ψωμί μου όλο και όχι μια φέτα μόνο ,καμιά φορά κόβω και στα ενδιάμεσα των γευμάτων και το τρώω σκέτο.(μα τι καλό παιδάκι που είμαι φτου μου).
Το ψωμί το θεωρώ βασικό για τη διατροφή μας και πρέπει να έχουν όλοι οι άνθρωποι στο τραπέζι τους ,το ψωμί έχει μια ζεστασιά όταν το νιώθεις δίπλα στο πιάτο σου .
Το ψωμί πρέπει να το μοιράζεσαι ,νομίζω ότι είναι το μοναδικό φαγώσιμο που πραγματικά το μοιράζονται οι άνθρωποι, γιατί πρέπει να του μπήξεις το μαχαίρι και να το κόψεις κομμάτια για να πάρουν όλοι , είναι περισσότεροι πάλι θα πάρουν όλοι, θα το κόψεις μικρότερα κομμάτια .
Ίσως έχετε απορία γιατί πάντα είχε ψωμί δίπλα στο πιάτο μου ,η μάνα μου πάντα έβαζε ψωμί δίπλα σε όλα τα πιάτα( όλοι το κάνουν αυτό) έτσι έβαζε και στο δικό μου και ας ήξερε ότι δεν θα το φάω.Εγώ σχεδόν πάντα τελείωνα πρώτη το φαΐ μου, ( είχα και υποχρεώσεις ,παιχνίδι και τρέλα) σήκωνα που λέτε το ψωμί και έλεγα ποιος το θέλει? και έτσι ποτέ δεν έμενε εκεί μόνο του. Τις περισσότερες φορές έλεγα, παπά θέλεις το ψωμί μου? (αδυναμίες ήταν αυτές, τι να κάνουμε),ΠΟΤΕ δεν μου χαλούσε το χατήρι, (και μην νομίζετε είχε και άλλο καρβέλι, για όποιον ήθελε κι' άλλο ψωμί.
Υ/Γ
Πήρα και κάποια κιλά λόγω ψωμιού ( είπες κανένας τίποτα????!!!!) χμ.
Ήταν πρωί και ο σύζυγος της ήδη είχε φύγει για τη δουλειά του εδώ και ώρες ,έπρεπε να φύγει από το σπίτι νύκτα ακόμα πριν ξημερώσει για να προλάβει το πρώτο λεωφορείο για τη Λευκωσία όπου και δούλευε.
Σηκώθηκε με τη κοιλιά στο στόμα για να ετοιμάσει τα άλλα παιδιά για το σχολείο και τότε την έπιασαν οι πόνοι, έβαλε μια φωνή και τα παιδιά έτρεξαν να φωνάξουν τη γειτόνισσα για να δουν τι θα κάνουν.
Κάποιος βρήκε αυτοκίνητο για να την μεταφέρουν στη διπλανή κωμόπολη όπου ο γιατρός τους συνέστησε να πάνε στη Λευκωσία γιατί το παιδί ερχόταν ανάποδα.
Πράγματι έφτασαν στο γενικό νοσοκομείο της Λευκωσίας και εκεί ο γιατρός αφού είδε ότι η περίπτωση ήταν δύσκολη μια και το παιδί δεν ερχόταν ούτε με το κεφάλι αλλά ούτε με τα πόδια, παρόλο που ο γιατρός με τα χέρια του το γυρνούσε,αλλά μόλις το άφηνε αυτό γλιστρούσε και απλωνόταν στο πλάι, τότε .( μα τι παιδί ήταν αυτό πια με τίποτα δεν ήθελε να βγει έξω!!!) πληροφόρησε την έγκυο ότι το παιδί θα πρέπει να το αφήσουν να πεθάνει και μετά να το βγάλουν κομμάτια ή πρέπει να γίνει καισαρική τομή(πριν 52 χρόνια δεν κάνανε εύκολα καισαρικές)( καλά ε?σκέτος χασάπης) .
Η έγκυος τότε του είπε ( μπράβο της) εγώ γιατρέ δεν το είχα μέσα στη κοιλιά μου 9 μήνες για να μου το κομματιάσετε ,να μου κάνετε καισαρική και να το βγάλετε, αλλά έλα που έπρεπε να υπογράψει ο σύζυγος για να γίνει αυτό!!!
Και που να τον βρούνε μέσα στη Λευκωσία όπου δούλευε ? βλέπετε δεν δούλευε σε κανένα γραφείο αλλά στα δημόσια έργα ,δηλαδή όπου γίνονταν έργα( δρόμοι, κτίρια δούλευε εργάτης εκεί) θα μπορούσε να είναι όπουδήποτε μέσα στη πόλη ,που να τον βρούνε? και ο γιατρός να θέλει να βγάλει το παιδί για να μην πεθάνει η μάνα και αυτό να μην λέει να έρθει κανονικά όπως όλα τα παιδιά ( τέτοιο ανάποδο ήταν από τότε).
Κάποιος σκέφτηκε να βάλουν την αστυνομία να ψάξει όπου γίνονταν δημόσια έργα για να βρουν το σύζυγο και να τον φέρουν να υπογράψει( ούτε ελληνική ταινία να τρέχει ο Φούντας να προλάβει τη γυναίκα του που γεννούσε) και να βγει στο φως αυτό το έρημο παιδί που φοβόταν και ήθελε να μείνει στη φωλίτσα του στη ζεστούλα του .
Τελικά βρήκαν τον πατέρα, ήλθε υπόγραψε και βγάλανε το παιδί, που μόλις το είδε ο γιατρός είπε να το βαφτίσετε γιατί θα πεθάνει( μανία που είχε και αυτός ντε και καλά να το ξεγράψει) ,πράγματι βάφτισαν το μίασμα και μετά το κρατήσανε και 40 μέρες στο νοσοκομείο για να το συνεφέρουν ( πίσω στη πλάτη έχω ένα σημάδι ,εκεί μου είχαν κολλήσει ένα τσιρότο με το όνομα μου γιατί τα χεράκια μου ήταν τόσο αδύνατα που δεν μπορούσαν να βάλουν τίποτα πάνω.
Ναι φίλοι μου εγώ ήμουν αυτό το θηρίο που στις 8 Μαΐου ήλθα στο κόσμο επεισοδιακά θα έλεγα ( βλέπετε που είναι και οι μπάτσοι χρήσιμοι?) έτρεχαν και αυτοί για να βγω εγώ έξω!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Φίλοι μπλογκεράδες φέτος το Πάσχα ήταν ιδιαίτερο για την οικογένεια μου.
Την Μεγάλη Δευτέρα η κόρη μου είχε ένα τροχαίο ατύχημα με μηχανή ( ήταν συνοδηγός)και έτσι πήγα στην Αθήνα ,ευτυχώς φορούσε κράνος και ευτυχώς είχε μόνο εκδορές, αρκετά βαθιές μερικές βέβαια , στα πόδια και στα χέρια και ράγισμα στον αγκώνα ,αλλά λόγω της πληγής που υπήρχε δεν της έβαλαν νάρθηκα.
Πηγαίναμε μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη στον Ευαγγελισμό για τις αλλαγές και μετά τις κάναμε στο σπίτι. Ναι θα έλεγα ότι ήμασταν τυχεροί .
Εγώ γύρισα χθες (Τετάρτη) από την Αθήνα και κάθισε ο γιος μου μαζί της γιατί πρέπει να προσέχει λίγο με το χέρι και να κλείσουν και οι πληγές.
Κάθεσαι και σκέφτεσαι πως άλλα λογαριάζεις και άλλα κανονίζει η ζωή ,η αλήθεια είναι ότι τρομάξαμε πάρα πολύ .
Τώρα είμαστε καλά και εύχομαι όλος ο κόσμος να είναι καλά .
Kαλλιστήμων , σχετικά καινούριος στη πιάτσα ,μας ήλθες από τη μακρινή Αυστραλία με τα όμορφα σου άνθη .Δίνεις ομορφιά αλλά και τους χυμούς σου στις μέλισσες.
Καλό μου σκυλάκι γάβγισε όσο θες δεν είσαι καθόλου απαιτητικό φυτρώνεις όπου νάνε αλλά κανείς δεν σε προσφέρει για να δείξει τον έρωτα του και ας είσαι το πιο πιστό.
Τσαρτελλούι μου με τα τόσα όμορφα χρώματα που σκορπά το είδος σου στολίζοντας μπαλκόνια ,κήπους ,πεζοδρόμια γιατί να μην έχεις και μια θέση μέσα στο σπίτι?Αχ ας μύριζες πιο όμορφα. 
Όμορφο μικρό λουλουδάκι με το ζωηρό σου χρώμα μοιάζεις τόσο εύθραυστο που σχεδόν φοβάμαι να σε αγγίξω.
Εσένα σε άφησα τελευταίο εσύ δεν έχεις ανάγκη από καλοπιάσματα και ομορφιά έχεις και μοσχομυρίζεις και αγκάθια για προστατευτείς από τους κατακτητές. Και όταν ακόμα τα ροδοπέταλα σου μαραθούνε ακόμα και τότε σου δίνουν αξία μαζεύοντας τα για άρωμα .
Ποιός είπε ότι μόνο οι άνθρωποι μεγαλουργούν?
Αυτή είναι η Γκιώνα με υψόμετρο 2512 μέτρα και κάποιοι (έξυπνοι)
Αχλαδιά
Κερασιά
Μηλιά
φιλαράκια από 1/9/08
