Αυτή η βρύση βρίσκετε στο κατεχόμενο χωριό μου τις σφράγισαν όταν πια είχαν όλοι νερό στα σπίτια τους και καταμετρητή ,μερικές άλλες τις χάλασαν οι τωρινοί κάτοικοιΠριν την εισβολή εδώ σε αυτή τη βρύση οι μαθητές του γυμνασίου περίμεναν να περάσει το λεωφορείο για να τους πάει στο σχολείο.
φιλαράκια από 1/9/08
18 σχόλια:
Κοριτσάκι μου τι κάνεις; σε βλέπω λίγο πεσμένη η κάνω λάθος;Όμορφη η βρύση μα πάνω απο όλα εκείνα που αντιπροσωπεύει μέσα σου.Σου στέλνω φιλάκια και θέλω να έχεις καλή διάθεση .
Με συγκινεί και με αγγίζει οτιδήποτε στέκει και μένει μέσα στο χρόνο. Ενάντια σε όλα... Ακόμα κι αν στέρεψε, είναι εκεί. Δηλώνει την ύπαρξή της με την παρουσία της και μόνο.
Η ψυχή δεν στερεύει σταλαματιά μου.
Καλησπέρα!
"Περασμένα μεγαλεία, διηγοντας τα να κλαίς?"
Ελπίζω οτι "Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι".
Μην νομίσει κανείς ότι διέγραψα κάποιον απλά ο elgrecogr έβαλε δυο φορές το σχόλιο του
Αχτίδα μου καλά είμαι ,λίγο κουρασμένη είμαι θα συνέλθω. Φιλιά
Ρούθλες μου ξέρεις πόσο χαίρομαι όταν βλέπω πράγματα να στέκονται στο χρόνο? Δεν θέλω να χαθούν όλα μην μείνει μόνο γη και ουρανός.Ειδικά το δικό μου χωριό όσο πάει χάνετε μεγάλη εγκατάλειψη.
elgrecogr
Κλωσόρισες όσο πιο σύντομα γίνετε να ξαναγίνουν δικά μας.
Stalamatia
Που την άλλην, εν οι εγγλέζοι κατακτητές που εκάμαν τη βρύση του χωρκού. Πε μου, άλλην πέτραινην μεγάλην έχει το χωρκόν ή εχαλάσαν την;
Ήσουν μαθήτρια του Γυμνασίου πριν τον πόλεμο του 74?
οι πηγές ειναι τα στηθη της μανας μας της γης..
δεν ειναι κακο να στερευουν
ευκαιρια απογαλακτισμου
μεγαλωνουμε Σταλαματια
κι ευκολος τροπος δεν υπαρχει
Σταλαματιά, εσκύψες, ήπιες ήδη το νερό της, χαίδεψες το πεζούλι, την απόλαυσες. Τώρα προχωρούμε...
Διάσπορε μου οι εγγλέζοι αφήκα μας και το κτηματολόγιο και τα δεξιοτίμονα και τις βάσεις τους ΚΑΙ τα φυλακισμένα μνήματα για να τους θυμόμαστε καλύτερα.
Στο χωριό είχε εφτά βρύσες μερικές ήταν λίγο πιο μεγάλες από αυτήν.
Η συγκεκριμένη ήταν απέναντι ακριβώς από το σπίτι της θείας μου όπου έμενα και εγώ.
Ρόουζ μου μεγαλώνουμε και θάλεγα όμορφα ,ξέρεις ποτέ δεν φανταζόμουν να με συγκινεί ένα τσιμεντένιο κτίσμα.Αλλά 17 χρόνια την έβλεπα κάθε μέρα,καθόμουν και κουβέντιαζα με φίλες.Παλιά οι βρύσες ήταν σημείο αναφοράς,ωραίες αναμνήσεις που σημαίνει μεγαλώσαμε και θυμόμαστε.
Κακομούτσουνε μου και νερό ήπια και τα μούτρα μου έφαγα μικρή τρέχοντας να γεμίσω ένα μπουκάλι νερό από εδώ που είχε ως αποτέλεσμα ένα σημαδάκι κάτω από το σαγόνι.
Υλάτη πρίν το πόλεμο του 74 δούλευα στο γυμνάσιο πήγα πιο πριν μόνο στη πρώτη τάξη και τα παράτησα ,μετά πήγα έμαθα ράψιμο και δούλευα ,αυτή τη δουλειά κάνω μέχρι σήμερα.
αρέσκει μου η ανθρωπια σου Σταλαγματια
νιωθω ότι σε ξέρω χρόνια
σε φιλω καλή μου
Μου αρέσει που έχεις κρατήσει μέσα σου την αγαπημένη σου γη κομμάτι-κομμάτι...
stalamatia i fotografia sou einai prosfati? dierotume pos niothei kapios pou paei sto katehomeno horio tou meta apo hronia...
Αράχνη
στα κατεχόμενα χωριά άμαν πάμε, μας συγκινούν ακόμα τζιαι οι στύλλοι της ηλεκτρικής, εν τόσο φορτισμένα ούλλα
Ρόουζ
Σ'ευχαριστώ
Μπλογκούλη
Νομίζω πως όλοι οι πρόσφυγες θυμούνται τα πάντα από τους τόπους που αναγκάστηκαν να αφήσουν .
Αράχνη
Έχει δίκιο ο Διάσπορος τα πάντα σε συγκινούν ,η φωτογραφία είναι πρόσφατη είχα πάει φέτος το Σεπτέβριο με το σύζυγο μου και δυο πολύ καλούς μπλογκόφιλους για να το ξαναδώ.Εγώ είχα πάει ξανά όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα,ο σύζυγος μου πρώτη φορά πήγε .
Υ.Γ. Οι βρύσες στο χωριό ήταν 8 και όχι 7 που έγραψα πιο πάνω δεν έχει καμιά σημασία αλλά εγώ δεν ήθελα να αδικήσω αυτή που ξέχασα απέναντι από την εκκλησία.
Απουσίαζα για κάποιο διαστήμα και τώρα είδα την βρύση σου.
Έχω κι' εγώ μια βρύση στο χωριό μου πιο μεγάλη που ακόμα τρέχει νερό μπολικο το οποίο βγαινει απο τον πενταδάκτυλο.
Κάποτε πηγαίνω με τον άνδρα μου στο κατεχώμενο χωριό μόνο και μόνο για να πιούμε νερό από την βρύση και μετά φεύγουμε. στο σπίτι δεν θέλω να πηγαίνω, κατοικούν άλλοι, άλλαξε η ταυτότητα του. Την βρύση όμως δεν μπορεσαν να την αλλάξουν το νερό της εξακολουθεί και είναι γλυκό και δροσερό όπως τότε.
Δημοσίευση σχολίου