Πρόσεχε το μολύβι σου

Το μολύβι, όχι αυτό που σκοτώνει ,ούτε αυτό που λέμε αυτό το φαΐ έκατσε στο στομάχι μου σαν μολύβι!.
Όχι, όχι, μιλάω για το άλλο, αυτό που πρωτοπιάνουμε στα μικρά χεράκια μας όταν πρωτοπάμε στο σχολείο,αυτό που το ταλαιπωρούμε σπάζοντας την μύτη του από το άγχος πιέζοντας πάνω στην κόλλα με τις μπλε ρίγες .Το μολύβι που όταν δεν ξέραμε το μάθημα στο σχολείο ή δεν είχαμε γράψει την προηγούμενη μέρα τα μαθήματα μας ,το δαγκώναμε και το μασουλάγαμε λες και θα έγραφε γεμίζοντας δια μαγείας τις άδειες σελίδες του τετραδίου.
Το μολύβι με την όμορφη μύτη που σιγά σιγά έλειωνε γιατί ήσουν καλός μαθητής και έγραφες τα μαθήματα σου και μετά με προσοχή το έξυνες με τη ξύστρα σου για να ξαναγίνει όμορφη η μύτη και να γράφονται όμορφα τα γράμματα στο τετράδιο.
Το μολύβι που το πίεζες τόσο δυνατά που έσπαγε η μύτη και εσύ το έξυνες με τόση δύναμη που ξανάσπαγε η μύτη του και ξανάξυνες μέχρι που πριν καλά καλά το καταλάβεις γινόταν τόσο μικρούλη που δεν μπορούσες να το κρατήσεις στα χέρια σου, θυμάσαι?
Ένα μολύβι έχει πάντα δύο αχώριστους φίλους χωρίς αυτούς θάλεγα πως σε ένα μαθητή θα ήταν (άχρηστο) οι φίλοι αυτοί είναι η ξύστρα και η σβηστήρα(γόμα ή γομολάστιχα) Αν δεν έχεις ξύστρα κάποια στιγμή δεν θα μπορείς να γράψεις χώρια που τα γράμματα θα αρχίσουν να χοντραίνουν και δεν θα είναι όμορφα και αν δεν έχεις σβηστήρα όταν θα κάνεις ορθογραφικό λάθος θα αναγκαστείς να το μουντζουρώσεις με το μολύβι και θα είναι πάλι άσχημο.
Το μολύβι , που κάποια στιγμή το θεωρείς κατώτερο γιατί θέλεις να πιάσεις στα χέρια σου την πέννα (στυλό) που όταν γράψεις λάθος η σβηστήρα δεν μπορεί να το σβήσει για να το διορθώσεις όσο και να βάλεις σάλιο ,βλέπεις η πέννα είναι πιο δυνατή από το μολύβι ότι γράφει δεν ξεγράφει ,ούτε η ξύστρα είναι φίλη με την πέννα .Η πέννα δεν έχει φίλους παρά το μελάνι που τρέχει μέσα της όπως το αίμα που έχουν οι άνθρωποι που χωρίς αυτό δεν υπάρχει ζωή? έτσι και η πέννα κάποια στιγμή που τελειώνει το μελάνι της την πετάς,έρχεται μόνη της και φεύγει μόνη της όπως μερικοί άνθρωποι ευτυχώς όχι όλοι.
Ενώ το μολύβι έρχεται με παρέα και σιγά σιγά φεύγει μαζί με τη παρέα του και η σβηστήρα λιώνει σβήνοντας τα λάθη του μολυβιού και η ξύστρα χαλάει γιατί από τα πολλά ξυσίματα σκουριάζει ή σπάει αν είναι κοκαλένια.
Έχουν ο ένας τον άλλο όπως οι πιο πολλοί άνθρωποι μέχρι να τελειώσει η ζωή τους.
Τα μολύβια κάποτε ήταν μεγάλα δένδρα που τα έκοψαν και φτιάξανε χιλιάδες ,εκατομμύρια μολύβια ,κόκκινα κίτρινα άσπρα πράσινα όλων των ειδών τα χρώματα για να τα πάρεις εσύ ο μικρός μαθητής και να μάθεις να γράφεις.
Γι' αυτό πρόσεχε το μολύβι σου γιατί βλέπεις ,τώρα δεν έχουμε πολλά δένδρα, τα έχουν κάψει οι φωτιές, τα έχουν ξεριζώσει οι άνθρωποι για να φτιάξουν οικόπεδα,εσύ όμως πάντα θα θέλεις ένα μολύβι μαζί με την παρέα του, την ξύστρα και τη σβηστήρα.