Το τραπέζι

Το τριαντάφυλλο δεν έχει σχέση με την ανάρτηση ,το έβαλα για να σας γλυκάνω.
Τις τελευταίες μέρες έχω κουραστεί πολύ ή έτσι νιώθω ,πολύ δουλειά(αυτό καλό είναι με όλα τα απαισιόδοξα που ακούμε σχετικά με την οικονομία).
Μακάρι να συνεχίσει έτσι.Η δουλειά!!
Το Σ/Κ πήγα με τον σύζυγο στην Αθήνα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας στη μετακόμιση,αλλάξανε σπίτι. Πόσα πράγματα τελικά μπορούν να μαζευτούν! Που να ήταν και ολόκληρη οικογένεια!! Τα μεγάλα πράγματα τα ανάλαβε ο σύζυγος με τον γιο μα τα ψιλολόγια εγώ με την κόρη μου.
Πολύ σπαστικό τα ψιλολόγια αλλά και η κούραση των ανδρών μεγάλη .Εγώ τα έφτυσα κανονικά ,δεν έχει και ασανσέρ το καινούριο σπίτι και άντε να ανεβοκατεβαίνεις στον δεύτερο όροφο!!.Εγώ μια να πάω δυο να κατέβω βγαίνω νοκ άουτ (τέτοιο θηρίο είμαι, να με έχετε υπόψη για τις μετακομίσεις σας).Η αλήθεια όμως είναι ότι βοήθησα αρκετά και τις σκάλες τις ανέβηκα πολλές φορές.
Το θέμα μου δεν είναι αυτό (αυτό το έγραψα για να με θαυμάσετε που τρέχω να τα προλάβω όλα χαχαχα )
Τώρα θα αλλάξω χρώμα για να δώσω άλλη ατμόσφαιρα(έλα έλα
δεν θέλω ου)
Επειδή το ένα σπίτι από το άλλο ήταν κοντά, μερικές φορές πήγαμε και με τα πόδια,εκεί λοιπόν που περνούσαμε υπήρχαν κάδοι για τα σκουπίδια και συνήθως εκεί βάζουν και καρέκλες τραπέζια και ότι δεν χρειάζεστε κάποιος(ΌΧΙ εμείς δεν πετάξαμε τίποτα τέτοιο )Βλέπω κάποια στιγμή ένα τραπέζι όχι πολύ μεγάλο ,θάλεγα μικρό , τέσσερα άτομα θα έτρωγαν στριμωχτά.
Που λέτε ,(ναι εγώ λέω ) κοίταξα το τραπέζι το οποίο του είχε φύγει όλο το χρώμα ,και είχε ξασπρίσει το ξύλο του και είχε και σκασίματα, γυρνάω και λέω στους άλλους, παρόλο που ήταν όλοι ψόφιοι στη κούραση.
Κοιτάτε ένα τραπέζι του 1800 ,γυρίζουν οι άλλοι και το κοιτάνε ,αν και το είχαν ξαναδεί αλλά δεν το είχαν σχολιάσει(τέτοια ώρα τέτοια λόγια) ψιλοχαμογέλασαν και συνεχίζω εγώ .Ε ρε γλέντια που θα έχουν γίνει σε αυτό το τραπέζι κάποτε!!!
Ε ρε τι φασολάδα θα έχει δει αυτό το τραπέζι κάποτε, συνεχίζει ο γιος μου!!
Ε ρε γλέντια!!!
Γελάσαμε λίγο, καλοπροαίρετα πάντα. Πήγαμε πάνω στο διαμέρισμα και αρχίσαμε ξανά το μάζεμα ,εκεί που μάζευα έφερα στον νου μου το τραπέζι και σκέφτηκα πως αυτό το μισοδιαλυμένο τραπέζι κάποιοι άνθρωποι μέχρι σήμερα (εκείνο το πρωί το βγάλανε),το είχαν ανάγκη, εκεί πάνω έτρωγαν,ίσως με κάποιο τραπεζομάντιλο να μην φαίνεται η φθορά του και μελαγχόλησα προς στιγμή ,αλλά μετά σκέφτηκα και είπα ,χαίρομαι γιατί τώρα θα έχουν ένα καινούριο τραπέζι γιαυτό και το πέταξαν.
Ξανακατέβηκα κάτω πηγαίνοντας στο άλλο σπίτι ,έπρεπε να κρατάμε και τσίλιες για να μην πηγαίνει άλλο αυτοκίνητο εκεί που ξεφορτώναμε και περνώντας μπροστά από τα σκουπίδια είδα ένα νέον άντρα να κοντοστέκεται και να κοιτάει
το παλιό τραπέζι ,αλλά μόλις με είδε προχώρησε .
Ένιωσα άσχημα εκείνη τη στιγμή , ένιωσα πως του χάλασα μια( αγορά) έκανα πως δεν είδα τίποτα και προχώρησα,αλλά ήμουν σίγουρη πως όταν θα γυρνούσα ξανά το τραπέζι θα έλειπε .Πράγματι αργότερα το τραπέζι είχε κάνει φτερά!
Από τη μια λες, έστω ας βολευτεί και κάποιος άλλος με κάτι που κάποιος άλλος δεν έχει έχει ανάγκη,
όμως είναι κρίμα νέοι άνθρωποι που για να κτίσουν το σπιτικό τους να πρέπει να βρίσκουν στα σκουπίδια το μέλλον τους.
Σφίχτηκε η ψυχή μου ,το ξέρω ότι πολλοί συνάνθρωποι μας βρίσκουν το φαγητό τους στα σκουπίδια δυστυχώς ευτυχώς. Ρωτήστε τους ποια λέξη προτιμούν .