Μια φορά τζιαι ένα τζιαιρό σε ένα μιτσή τόπο εζούσαν οι Ποτζιοί τζιαι oι Ποδά ,κατά τζιαιρούς είχαν τζιαι τους καυκάες τους αλλά με τον τζιαιρό εκαταφέραν να περνούν ειρηνικά.
Μιαν ημέραν οι Ποδά εσηκωστήκαν επιάσαν τα όπλα τζιαι εκάμαν φασαρία γιατί εθέλαν να σμίξουν με κάποιους άλλους τζιαι να γινούν έναν,οι Ποτζιοί εθυμώσαν με τούτον το πράμα τζιαι εφωνάξαν του μεγάλου Δράκου που τους προστάτευε όποτε είχαν διαφορές με τους Ποδά.
Ο μεγάλος Δράκος έπιασεν όπλα πολλά τζιαι ήρτεν βουρητός,όπου επέρναν έκαμνεν τον κόσμο να βουρά ,να φεύκει που τα σπίθκια του τζιαι να βρίσκει καταφύγιο πας στα βουνά για να γλυτώσει τη ζωή του.
Επεράσαν μέρες τζιαι οι Ποτζιοί με τους Ποδά ύστερα που πολλούς καυκάες τζιαι σκοτωμούς , εχωριστήκαν αφήνοντας νεκρούς τζιαι ξεσπιτωμένους.
Ο Δράκος αφού έκαμεν ότι έκαμε εστροτζιηλοκάθησε σε τούτον το μικρό το τόπο ,ήβρεν ένα βουνό που έξερεν ότι εν να τον θωρούν μέρα νύκταν οι Ποδά τζιαι απλώθηκε.
Τούτος ο Δράκος εν είσιε μιάλα δόντια, ούτε μιάλο στόμα, ούτε νύσια ούτε δέρμα σκλερό, τζιήνο που είσιεν ήταν τα πολλά Δρακούθκια τζιαι οι πολλοί ανθρώποι που εκρατούσαν όπλα τζιαι υπακούαν τον τυφλά.
Τα Δρακούθκια του ήταν ούλλα πάνω σε κάτι ψηλά κοντάρκα τζιαι επροσέχαν τα χωρκά που πρώτα εμεινήσκαν οι Ποδά, εσκαρφαλώσαν πάνω στα σκολεία ,πάνω στις εκκλησιές τζιαι πάνω στα κτήρια τα μεγάλα .
Μια βολάν ένας που τους Ποδά επήεν να κατεβάσει ένα Δρακούι που το κοντάρι τζιαι οι Ποτζιοί εσκοτώσαν τον ,έτσι οι Ποδά κάθονται τζιαι θωρούν τα Δρακούθκια όποτε πάσειν στο χωρκόν τους τζιαι μαυρίζει η ψυσιή τους.
Αλλά πιο παλλά μαυρίζει η ψυσιή τους που θωρούν τον μεγάλο Δράκο που κάθετε απλωμένος πας το βουνό τζιαι ξέρει ότι κανένας ένι μπόρει να του τζιήσει τζιαι την νύκτα που σκοτινιάζει ο Δράκος θέλει να τον θωρούν πάλε ,έτσι τα μάθκια τους φκάλουν φωθκιά τζιαι φέγγει γυρόν που το κορμί του για να φαίνετε τζιαι να θυμίζει τους Ποδά ότι εν τζιαμέ μέρα νύκτα.
Τούτος εν ένας Δράκος που τρώει τες ψυσιές των ανθρώπων ,γιατί υπάρχουν τζιαι τέθκιοι Δράκοι, που μπορεί να είναι δίχα ανάσα που φκάλλει φωθκιά δίχα νύσια που να τρών τη σάρκαν του πλασμάτου,τούτος εν Δράκος που μαζί με τα Δρακούθκια του μουθκιάζουν τα κορμιά των ανθρώπων ,όι που φόον αλλά που πόνον βαθκιά μες τη ψυσιήν τους.
Τουτος ενας Δράκος που κανένας ενε βρέθηκε για να τον εξιλήψει.
Τούτην την ιστορία έθελα να την γράψω τζιαιρόν τωρά,εν που τότε που μου είπεν ο γιος μου ότι που τζιαμέ που έσιει σκοπιάν φαίνετε η τούρτζιηκη σημαία πάνω στο Πενταδάκτυλο.
Την απόφαση να την κάμω Δράκο επήρα την μετά που εθκιάβασα τον Ασερα τζιαι έθελε να του περιγράψουμεν ένα Δράκο στη Κύπρο.
Μιαν ημέραν οι Ποδά εσηκωστήκαν επιάσαν τα όπλα τζιαι εκάμαν φασαρία γιατί εθέλαν να σμίξουν με κάποιους άλλους τζιαι να γινούν έναν,οι Ποτζιοί εθυμώσαν με τούτον το πράμα τζιαι εφωνάξαν του μεγάλου Δράκου που τους προστάτευε όποτε είχαν διαφορές με τους Ποδά.
Ο μεγάλος Δράκος έπιασεν όπλα πολλά τζιαι ήρτεν βουρητός,όπου επέρναν έκαμνεν τον κόσμο να βουρά ,να φεύκει που τα σπίθκια του τζιαι να βρίσκει καταφύγιο πας στα βουνά για να γλυτώσει τη ζωή του.
Επεράσαν μέρες τζιαι οι Ποτζιοί με τους Ποδά ύστερα που πολλούς καυκάες τζιαι σκοτωμούς , εχωριστήκαν αφήνοντας νεκρούς τζιαι ξεσπιτωμένους.
Ο Δράκος αφού έκαμεν ότι έκαμε εστροτζιηλοκάθησε σε τούτον το μικρό το τόπο ,ήβρεν ένα βουνό που έξερεν ότι εν να τον θωρούν μέρα νύκταν οι Ποδά τζιαι απλώθηκε.
Τούτος ο Δράκος εν είσιε μιάλα δόντια, ούτε μιάλο στόμα, ούτε νύσια ούτε δέρμα σκλερό, τζιήνο που είσιεν ήταν τα πολλά Δρακούθκια τζιαι οι πολλοί ανθρώποι που εκρατούσαν όπλα τζιαι υπακούαν τον τυφλά.
Τα Δρακούθκια του ήταν ούλλα πάνω σε κάτι ψηλά κοντάρκα τζιαι επροσέχαν τα χωρκά που πρώτα εμεινήσκαν οι Ποδά, εσκαρφαλώσαν πάνω στα σκολεία ,πάνω στις εκκλησιές τζιαι πάνω στα κτήρια τα μεγάλα .
Μια βολάν ένας που τους Ποδά επήεν να κατεβάσει ένα Δρακούι που το κοντάρι τζιαι οι Ποτζιοί εσκοτώσαν τον ,έτσι οι Ποδά κάθονται τζιαι θωρούν τα Δρακούθκια όποτε πάσειν στο χωρκόν τους τζιαι μαυρίζει η ψυσιή τους.
Αλλά πιο παλλά μαυρίζει η ψυσιή τους που θωρούν τον μεγάλο Δράκο που κάθετε απλωμένος πας το βουνό τζιαι ξέρει ότι κανένας ένι μπόρει να του τζιήσει τζιαι την νύκτα που σκοτινιάζει ο Δράκος θέλει να τον θωρούν πάλε ,έτσι τα μάθκια τους φκάλουν φωθκιά τζιαι φέγγει γυρόν που το κορμί του για να φαίνετε τζιαι να θυμίζει τους Ποδά ότι εν τζιαμέ μέρα νύκτα.
Τούτος εν ένας Δράκος που τρώει τες ψυσιές των ανθρώπων ,γιατί υπάρχουν τζιαι τέθκιοι Δράκοι, που μπορεί να είναι δίχα ανάσα που φκάλλει φωθκιά δίχα νύσια που να τρών τη σάρκαν του πλασμάτου,τούτος εν Δράκος που μαζί με τα Δρακούθκια του μουθκιάζουν τα κορμιά των ανθρώπων ,όι που φόον αλλά που πόνον βαθκιά μες τη ψυσιήν τους.
Τουτος ενας Δράκος που κανένας ενε βρέθηκε για να τον εξιλήψει.
Τούτην την ιστορία έθελα να την γράψω τζιαιρόν τωρά,εν που τότε που μου είπεν ο γιος μου ότι που τζιαμέ που έσιει σκοπιάν φαίνετε η τούρτζιηκη σημαία πάνω στο Πενταδάκτυλο.
Την απόφαση να την κάμω Δράκο επήρα την μετά που εθκιάβασα τον Ασερα τζιαι έθελε να του περιγράψουμεν ένα Δράκο στη Κύπρο.
φιλαράκια από 1/9/08
7 σχόλια:
Σταλαμαθκιά μου ευκαριστώ σε για την ιστορίαν σου. Τον Δράκον που λαλείς είδα τον τζιαι γω που τα έντεκα μου τζιαι είδα τον τζιαι προχτές πάλε που είμουν κύπρον τζιαι αντζελοσσιάστηκα.
Ο Δράκος τούτος έσιει αρφόν που την ίδιαν πάσταν. Ήρτεν έσσω μας πριν να έρτει τούτος, τζιαι εστράβωσεν μας τους παπάες μας, του ποητάες μας, τους δασκάλους μας. Όπως εν έσιει με πνοήν με αναπνοήν εμπέην μέσα μας τζιαι έκλεψεν την πνοήν μας τζιαι έκαμεν την πνοήν του. Όπως εν μέσα μας δεν τον θωρούμεν τζιαι όπως εν πουπάνω μας, θωρούμεν μόνον τον αρφόν του που εν καρτζίν μας.
Να πεις του γιού σου να προσέχει τζιαι που τους θκυό, γιατί ο δικός μας ο Δράκος που μας παίζει τον φίλον εν πκιο κουρούπεττος τζιαι άμαν μας κλέψει την την πνοήν κάμνει την ψυσιήν μας ποζάβλιν, τζιαι το κορμίν μας στρατιωτούιν του, το ίδιον πράμαν με τα δρακούθκια που έχει ο μεγάλος ο Δράκος που έχουμεν καρτζίν μας.
Με ο ποτζιεί ο Δράκος έχει σκοπόν να φκάλει κορτάτζιν που μόνος του με ο ποδά. Τζιαι μάλλον με Σπανόν έσιει με Μαλιαρόν να πάει να τους κάτσει μιαν μασιαιρκάν μες το αμμάτιν να τους ποταξαρώσει. Μπορεί να θέλει γεναίκαν που έσιει παιθκιά που δεν θέλει να γενούν Δρακούθκια για να έσιει καρκιάν να το κάμει.
Αν και δυσκολευτηκα λιγο να διαβασω αυτο το ομορφο ιδιωμα σας, η ιστορια ειναι πολυ καλη και διδακτικη κι εχει δικιο ο φιλος απο πανω, ο Δρακος ειναι μεσα μας πρωτα απο ολα!
Καλημερα!
Ασερα μου
Ξέρω το που έσιει αρφόν τζιαι εν τζιήνος που έρκεψεν το κακό.
Μόνο που τούτος ήτουν πιο καλά αρματωμένος τζιαι πιο πονηρός.
Ο άλλος αφού μας εστράωσε ύστερα έκατσε τον κόλο του χαμέ ,(αν είσιε δηλαδή κόλο) τζιαι εποσπάστην.
Μες στο σπίτι μου εν αφήνω κανένα που να μεν του λαλώ ίνταλόις άρκεψε το κακό τζιαι φυσικά ότι εμείς οι κυπραίοι φέρουμε την μιαλλύτερην ευθύνη,στραβάρα μες στα μάθκια μας.
Πεταλούδα μου
Επρεπε να το γράψω στην Ελληνικλη διάλεκτο αλλά έτσι μου βγαίνουν μερικά πράγματα
Oντως ...στραβαρα μες στα μαθκια μας!...
Καλημερα σου+
Ελενα μου Γιάσου και καλό μήνα
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ :)))
Δημοσίευση σχολίου