Καλώς σας βρήκαααααα

Για  σας κοπέλες και κοπέλια  καλό Φθινόπωρο,για το Χειμώνα έχουμε καιρό.
 Έχει καιρό να  γράψω και να πω την αλήθεια είμαι μαγγωμένη,λοιπόν τον Αύγουστο πήγα δυο βδομάδες στη Κύπρο 
  Δε πρόλαβα καν να το πω γιατί είχα χαλασμένο  υπολογιστή  και το αποφάσισα ξαφνικά .Πέρασα ήσυχα και καλά από άλλες χρονιές γιατί ο καιρός ήταν μεν ζεστός αλλά καλύτερος από άλλα Καλοκαίρια !
 Έχω και άλλες δέκα μέρες άδεια  και θα δω πότε θα τη πάρω ,προς το παρόν τα κεφάλια μέσα και δουλειά (ευτυχώς έχω ακόμη   δουλειά) το ευχάριστο της υπόθεσης, κούραση πολλή αλλά τι να κάνεις που έρχονται τα ραβασάκια ένα ένα για πληρωμή .
  Άλλοι γαμάν και άλλοι πληρώνουν σιχτίρ όλοι τους και κυβερνώντες και μη.
  Πρώτα θα πτωχεύσουν εμάς (χμ λες και τώρα τρέχουν από τα παντζάκια μας) και μετά θα πτωχεύσουν και την Ελλαδίτσα.
  Η Κυπρούλα μαθαίνω θα βγάλει φυσικό αέριο (ε  καλό μόνο    φυσικό αέριο από τις πορδές θα παράγει;) μπράβο μπράβο  ποιος τη πιάνει τώρα ; (εκτός από τον Τούρκο βέβαια  που της έχει  πιάσει τη μύτη και κατέβηκε προς το στήθος,ε  το πολύ πολύ να της πιάσει και το κόλο τώρα.
  Μπράβο άντε να δούμε, μπας και βοηθήσει και της μητέρα Ελλάδα, τώρα που θα έχει μεγαλεία !!! (Οχι βρε δεν είμαστε ζήτουλες,βγάλτε εσείς τα αέρια σας άφοβα ,εμεις θα κρατήσουμε τη μύτη για καλό και για κακό.

      Έφερα και χαλλούμια κάμνει  μας τα ένας   τσοπάνης  στο Μαρί,  (ξέρετε που είναι το Μαρί ενεν; )
 Καλώς σας βρήκααααααα!!

Καλές διακοπές και καλή ξεκούραση μπλογκερόφιλοι!

Mπλογκοφίλοι μου όπως θα έχετε προσέξει έχουμε χαθεί τελευταία!  δε το προσέξατε;; Αντιπαρέρχομαι!  Η  αλήθεια είναι ότι μου λείπουν στη μπλογκόσφαιρα και οι παλιοί φίλοι  ,μερικοί σχεδόν τα έχουν εγκαταλείψει ,κοντεύω να κάνω το ίδιο!.Λέτε να είναι μόδα το μπλόγκιν ή μάλλον να είναι όπως ένα παιχνίδι  που έχει ένα παιδάκι και μετά από λίγο καιρό το βαριέται;;.Δηλαδή εμείς οι μεγάλοι βρήκαμε μια διέξοδο από τα καθημερινά μας προβλήματα και μη που τώρα πια είδαμε ότι τίποτα δε μπορεί να μας βγάλει από αυτά; και απογοητευτήκαμε από αυτό το παιχνίδι ; ή μήπως είδαμε ότι οι νέοι μπλογκάδες έχουν πολύ διαφορετικά ενδιαφέροντα που εμείς δε μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτούς τους ρυθμούς;;
  Δε ξέρω εγώ πάντως αποφάσισα να συνεχίσω να γράφω (δε θέλω στραβομουτσουνιάσματα θα με ανεχτείτε!!) πως κάνετε έτσι;;;   Εγώ πάντως έχω εκτός από τους παλιούς μπλογκόφιλους και νέους που μου αρέσουν πολύ,εγώ θα συνεχίζω να γράφω τα σχόλια μου όπως εγώ τα καταλαβαίνω και θα δέχομαι τα δικά σας !

 Φίλοι  μου Καλό Καλοκαίρι και καλά μπάνια όσοι  βουτάτε τη κορμάρα σας στα καταγάλανα νερά !
 
 

Χειροτεχνία!!

Το έφτιαξα πριν λίγες μέρες και είπα να σας το δείξω

Το τέλος της μαγικής χώρας

Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε μια χώρα που διέφερε από τις άλλες ,κατ' αρχήν μόνο οι κάτοικοι της την γνώριζαν κανένας  άλλος άνθρωπος πάνω στη Γη δεν ήξερε την ύπαρξη της.
    Αυτή η χώρα  είχε και κάτι άλλο που την έκανε να διαφέρει  και να τη κάνει ξεχωριστή ,σχεδόν όλα τα πράγματα ήταν μαγικά !
   Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ποτέ δεν θύμωναν ,ποτέ δεν έλεγαν ψέματα,ποτέ δε τσακώνονταν μεταξύ τους,επίσης κανένας δεν είχε περισσότερα ή λιγότερα χρήματα από τον άλλο ,αυτό όμως δε σήμαινε ότι όλοι ήταν ίδιοι ή φορούσαν τα ίδια ρούχα ή διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο όλοι!.
    Ο  κάθε άνθρωπος στη χώρα αυτή  είχε διαφορετικά χαρίσματα όπως και στις άλλες χώρες του κόσμου ,μόνο που αυτοί δεν ήταν  ζηλόφθονοι ,ούτε κλέφτες ,ούτε φονιάδες ,ούτε βιαστές ,ούτε τεμπέληδες και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.
      Ένα άλλο πράγμα που έκανε τη ζωή τους ξεχωριστή ήταν τα αυτοκίνητα  ,κανένας δεν είχε δικό του αυτοκίνητο,όλοι κυκλοφορούσαν με τα λεωφορεία  ναι ναι με τα λεωφορεία  ,α  μη νομίζετε ότι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με λεωφορεία ίσα ίσα  ήταν πολύ λίγα,  για κάθε χίλιους κατοίκους είχε ένα  μέχρι δυο λεωφορεία .
       Τα λεωφορεία αυτά ήταν μαγικά, κατ' αρχήν δεν λειτουργούσαν με βενζίνη, ούτε με πετρέλαιο, ούτε καν με νερό  και νερό υπήρχε, μπόλικο,απλά όταν καθόταν ο οδηγός στη θέση του αυτό ξεκινούσε  ,τα λεωφορεία δε σταματούσαν ποτέ να δουλεύουν, μόνο οι οδηγοί άλλαζαν και  έτσι μέρα νύκτα είχε συγκοινωνία, όταν είχε δυο άτομα μέσα στο λεωφορείο οι θέσεις ήταν δυο ,όταν σταματούσε να πάρει και άλλους επιβάτες με το που πατούσε ο επιβάτης το πόδι του μέσα στο λεωφορείο  αμέσως εμφανιζόταν και άλλη θέση, όσοι και να έμπαιναν μέσα είχε θέση και έτσι όλοι κάθονταν στη θέση τους και επειδή ΄δεν είχε σκαλάκι για να ανεβαίνεις πάνω αλλά ήταν σχεδόν στο ύψος του δρόμου μπορούσαν να ανέβουν και αναπηρικά καροτσάκια  και να βρεθεί αυτόματα και χώρος γι' αυτά.
  Έτσι η ζωή κυλούσε όμορφα και ήσυχα, τα παιδιά πήγαιναν κάθε μέρα στο σχολείο τους, οι μεγάλοι στις δουλειές τους ,ώσπου μια μέρα ακούστηκε μια βοή από ψηλά και όλοι έτρεξαν να κρυφτούν, δεν είχαν ξανακούσει τέτοιο θόρυβο, ακόμη και τα λεωφορεία τους είχαν ένα διακριτικό θόρυβο.
   Τρομαγμένοι λοιπόν κρύφτηκαν και κάποιοι μεγάλοι με πολύ προσοχή είδαν ένα μεγάλο πουλί να προσπαθεί να κατέβει ,νόμισαν ότι θα πέσει στο κεφάλι τους ότι θα τους πλακώσει μαζί με τα σπίτια τους και άρχισαν να τρέχουν αλαφιασμένοι .
  Το πουλί δεν ήταν παρά ένα αεροπλάνο που βρήκε τελικά ένα μεγάλο οικόπεδο  και προσγειώθηκε .Έτρεξαν οι μεγάλοι να δουν τι ήταν αυτό και τα παιδιά τα έστειλα όλα στα σπίτια τους,πλησίασαν και είδαν ότι το πουλί αυτό ήταν από σίδερο και όταν άνοιξε και η πόρτα νόμισαν ότι ήταν το στόμα του και πως θα τους καταβρόχθιζε, όμως πριν προλάβουν να αντιδράσουν είδαν δυο ανθρώπους να βγαίνουν από μέσα,πάλι τρόμαξαν νόμισαν τώρα ότι τους είχε φάει  και αυτοί το ανάγκασαν να τους βγάλει έξω από το στομάχι του.
  Έτρεξαν κοντά τους και τους τράβηξαν μακριά  ,αν και οι δυο επιβάτες τρόμαξαν με τη συμπεριφορά τους,και τους είπαν  ότι είναι ένα αεροπλάνο  και να μη φοβούνται  γιατί ήλθαν ειρηνικά  και πάλι οι κάτοικοι της μαγικής χώρας δε μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει ειρηνικά γιατί αυτοί ποτέ δε χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη ,γιατί απλούστατα δεν είχαν ποτέ εχθροπραξίες μεταξύ τους.
    Μέχρι να δοθούν εξηγήσεις κάτι άρχισε να αλλάζει στη μαγική χώρα ,από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους αυτοί οι δυο άνθρωποι στο χώμα όλα άλλαζαν γοργά, οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν ό ένας με διαφορετικό μάτι τον άλλο ,τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται, τα σπίτια άλλα να γίνονται πελώρια και άσχημα και άλλα να μικραίνουν και να μη χωράει η οικογένεια που έμενε πριν μέσα.

  Τα  δένδρα άρχισαν να ξεραίνονται   οι πόλεις γέμισαν ξαφνικά από σκουπίδια που τώρα πια δεν φρόντιζαν να τα μαζεύουν  και τα λεωφορεία, εκείνα τα μαγικά λεωφορεία εξαφανίστηκαν και τη θέση τους την πήραν άλλα που έβγαζαν ένα μαύρο καπνό  και δε μπορούσαν οι άνθρωποι να αναπνεύσουν ,τώρα πια δεν χωρούσαν μέσα οι επιβάτες και στριμώχνονταν όρθιοι ,τα αναπηρικά καροτσάκια δεν μπορούν να μπουν μέσα  και όχι μόνο για το σκαλί αλλά και γιατί δεν υπάρχει χώρος και έτσι χάθηκε η μαγική χώρα
   


   
   

Καφές της παρηορκάς και όχι μόνο!

Είδατε; ουδέτερο χρώμα   ,όποιος χάσει στις εκλογές ,κερνάω καφέ της παρηορκάς!

Τζιαι μεν  μαραζώνετε τζιαι τούτοι που εν να φκουν τωρά τις ίδιες μαλ.....ς θα κάνουν όπως ούλλα τα γρόνια!

Μελίσσια

Είναι  η εποχή που ξεπορτίζουν  τα μελίσσια ,....οι γάτεςείναι περαστικές  ,μόνο που καμιά φορά κάνουν Αρμένικη βίζιτα..

Εσεις ξεχνάτε;

Κάποια στιγμή τελειώνει ένα πράγμα και το χρειάζεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή ,πρέπει να πας στο σούπερ μάρκετ  να το πάρεις αμέσως.
 Σύζυγος:Γυναίκα ο αφρός ξυρίσματος που είναι; 
Εγώ:Δεν ξέρω σήμερα δε ξυρίστηκα ,θα αφήσω μούσι!
Σύζυγος: Tον πήγα στο χωριό,τον έφερες;
Εγώ:$ & * ( @ τι λες μωρέ; που ξέρω γω;
Σύζυγος :Θα πας να μου πάρεις
Εγώ:Καλά θα πάω
  Και βάζω τα παπούτσια μου και σας κυνηγ΄...
λοιπόν ξεκινώ να πάω στο σούπερ μάρκετ(μη νομίζετε κοντά είναι σε πέντε λεπτά με τα πόδια εκεί είμαι)
  Ε λέω εγώ τώρα δε παίρνω και κάτι άλλα πραγματάκια που θέλω για να μην βγαίνω αύριο; μάλιστα σωστή η σκέψη μου θα τα πάρω
   Και αρχίζω να βάζω πράγματα στο καλάθι  γιατί περίμενε και ο σύζυγος τον αφρό να ξουραφιστεί.
 Πάω στο ταμείο παίρνω τις σακούλες μου τρεις σχεδόν γεμάτες και κινώ για το σπίτι, περνώ το δρόμο απέναντι κάνω δέκα βήματα (στο περίπου δεν τα μετρώ) #&)@@@@ ΤΟΝ ΑΦΡΟ ξέχασα τον αφρό!!!! αφήνω τις τσάντες σε μια γνωστή μου που έχει μαγαζί εκεί και πάω για τον αφρό ,με βλέπει η ταμίας και γελά ,τι ξέχασες; αυτό που ήταν η αιτία να έλθω να ψωνίσω.

  Ξέρεις πόσες γυρνάνε πίσω γι' αυτό τον λόγο;;;;
Λέτε να φταίει ο χρόνος που περνά από πάνω μας;;;
 Η φωτό είναι από το χωριό του συζύγου.