Σχολικές τσάντες ! Καλή σχολική χρονιά και ιδιαίτερα στα πρωτάκια!!

Εσείς θυμάστε την ΠΡΩΤΗ σας σχολική τσάντα;
Εγώ θυμάμαι μια μαύρη με ένα φερμουάρ από πάνω για να μπαίνουν τα βιβλία και ένα φερμουάρ στο πλάι με πιο μικρή θήκη για να βάζουμε τη κασετίνα με τα μολύβια.
Η κασετίνα θυμάμαι ήταν κόκκινη με την Κύπρο πάνω ,νομίζω κυκλοφορούν και τώρα .Τα Χριστούγεννα που θα έλθω Κύπρο θα αγοράσω μια.
Η τσάντα δεν είχε χερούλια ,την κρατούσα παραμάσχαλα ή πίσω στη μέση με τα δυο χέρια .
Καλύτερη δεν γινόταν γιατί εγώ τα λεφτά για τη σχολική τσάντα τα έτρωγα στις κούκλες.
Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και στους εκπαιδευτικούς
Είδατε τι τσαντομάνι κυκλοφορεί τώρα έτσι;Όλα ασορτί.
  Και τα καινούρια   τα μολύβια   με εκείνη τη μυρωδιά   του ξύλου! πάντα μου αρέσει αυτή η μυρωδιά. Φορούσαμε και καρώ ποδίτσα  με ασπρο κάτασπρο γιακαδάκι.
 Ωραίες εποχές   όπως τις βλέπω με την ματιά την σημερινή,ζόρικα με την τότε ματιά, χα χα χα η υπόθεση ήθελε διάβασμα!!!
Αντε καλή χρονιά να έχουν  όλα τα παιδιά του κόσμου και οι δάσκαλοι  και οι καθηγητές!!

Ταξιδάκι

Για σας και χαρά σας και στα δικά σας οι ελεύθεροι και στα παιδιά σας όσοι έχετε παιδιά..
Την Κυριακή πήγα στον Πύργο Ηλείας,ευτυχώς φέτος δεν είχε φωτιές (μα δέστε χαρά που κάνει η μπέμπα).
Πήγα που λέτε σε ένα γάμο δυο πολύ καλών παιδιών, Ο πατέρας της νύφης Κυπραίος η μαμά καλαμαρού εμείς ήμασταν από τη μεριά του γαμπρού .Η μάνα του γαμπρού Κύπρια και ο μπαμπάς καλαμαράς και από το ίδιο χωριό του δικού μου καλαμαρά και τους έχω βαφτίσει και τον δεύτερο γιο τους.(πήγαμε και για καλαμαράκια στο Κατάκολο) χα χα χα .Εγώ έφαγα μπριζόλα.
Περάσαμε πολύ ωραία όλα ήταν όμορφα.
Αλλά εγώ πρώτη φορά περνούσα από τη γέφυρα Ρίου Αντιρίου (Αλλη χαρά η μπέμπα)Εγκαινίασα τη γέφυρα (και δεν είμαι γκαντέμο)χι χι χι. τσ τσ τσ ,τόσες χαρές μαζεμένες πως να τις αντέξει ο οργανισμό του ανθρώπου!!!(κάνουμε και χούμορ)
Επειδή εγώ πήρα τη χαρά μου όταν φεύγαμε είπα να βγάλω και καμιά φωτογραφία τη γέφυρα (όχι των στεναγμών),μετά μετάνιωσα και πάτησα το κουμπί για το βίντεο για να ταξιδέψετε και εσείς μαζί μου(πως είπατε; έχετε πάει εσείς; πάλι τελευταία πήγα;

Γουρουνόγριπη και μάσκες

Στις 12 Αυγούστου πήγα στην Αθήνα γιατί αρρώστησε η κόρη μου με πυρετό ,βήχα και την πονούσε το σώμα της, κλασικά σημάδια γρίπης.
Έφτασα το βράδυ και την βρήκα στο κρεβάτι ελαφρώς καταπονημένη,την άλλη μέρα το πρωί πήγαμε σε γιατρό στο ΙΚΑ και εκεί η γιατρός μας έκανε επίπληξη επειδή δεν φορούσαμε μάσκα .Η συγκεκριμένη γιατρός (πρώτη φορά τη βλέπαμε) είχε τρομοκρατηθεί και μας είπε να βάλουμε ένα μαντήλι μπροστά στο στόμα μας και μάλιστα όχι με καλό τρόπο ,η δε κόρη μου την άρπαξε και της είπε ότι δεν είναι αυτός τρόπος από μια γιατρό προς τους ασθενείς της. Η γιατρός προσπάθησε να δικαιολογηθεί ότι είναι απροστάτευτη γιατί δεν τους δίνουν μάσκες και δεν τους βάζουν εμβόλια ,ακροάστηκε την κόρη μου(θερμοκρασία δεν της πήρε)και μας είπε να πάρει ντεπόν για τον πυρετό και αν δεν υποχωρήσει να πάμε σε κάποιο νοσοκομείο.
Την ευχαριστήσαμε (εγώ δηλαδή η κόρη μου είχε πάρει ανάποδες από τον τρόπο της και φύγαμε).
Τα παραπάνω έγιναν την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή 16 Αυγούστου ο πυρετός μια έπεφτε μια ανέβαινε, έτσι το βράδυ της Κυριακής πήγαμε στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο γιατί πια δεν άντεχε το στομάχι άλλα ντεπόν.
Φτάσαμε στη πύλη του νοσοκομείου η ώρα επτάμισι το απόγευμα, η κόρη μου είχε βάλει και τη μάσκα της ,εκεί τους είπα ότι έχει πυρετό και να μας πούνε που να πάμε ,μου υπέδειξαν τα επείγοντα και από που θα πάω (πρώτη φορά πηγαίναμε) μπήκαμε μέσα όπου και ήταν αρκετοί άλλοι ασθενείς που περίμεναν τη σειρά τους ,η κόρη μου κάθισε και εγώ είπα στη γραμματεία ότι έχει πυρετό η κόρη μου και αν χρειάζονται το βιβλιάριο ή αν θα πάρω κάποιο χαρτί από αυτούς για το γιατρό(δεύτερη φορά που λέω το λόγο της επίσκεψης μας εκεί) η (ξανθιά ) θα τη βρούμε και παρακάτω γιαυτό την κυκλώνω, μου ότι θα πάω στο παθολογικό δεύτερη πόρτα, μου έκανε λίγο εντύπωση αλλά προχώρησα για να δω που θα πάμε. Στην πόρτα ήταν ένας σεκιουριτάς που με ρώτησε τι ακριβώς ήθελα, εγώ (πάλι) ανέφερα τον πυρετό και ότι στη γραμματεία μου υπέδειξαν το παθολογικό(επειδή τον σεκιουριτά τον είχαν τρελάνει οι ασθενείς παίζετε να μην έπιασε τον (πυρετό)ο άνθρωπος λοιπόν μου είπε να πάρω ένα χαρτάκι από μηχάνημα που ήταν δίπλα ,μάλιστα το πάτησε και μου το έδωσε .Είναι ένα μηχάνημα που έγραφε όλες τις ιατρικές ειδικότητες και έτσι έπαιρνες το χαρτάκι με τον αριθμό σου και περίμενες τη σειρά σου.
Πήγα λοιπόν και κάθισα δίπλα στο παιδί μου που ήταν εξαντλημένο και ξάπλωσε τη ποδιά μου μέχρι να έλθει η σειρά μας.
Να σημειώσω ότι είχα βάλει και εγώ τη μάσκα μου για να προφυλακτώ από τους άλλους ασθενείς), μετά από κάμποση ώρα κάποιος μας ρώτησε τι έχει το παιδί και είπαμε ΠΥΡΕΤΟ μα και εμεις πως το είπαμε έτσι απότομα τσ τσ τσ για πότε έφυγαν οι μπροστινόι μας για πότε έφυγαν οι πλαϊνοί μας δεν θα το πιστέψετε.
Ε ΝΑΙ μας πιάσανε τα γέλια ( βρε ηλίθιοι να τους πει κανείς τόση ώρα φοράμε μάσκα και οι μισοί εκει μέσα βήχανε χωρίς μάσκα.
Μετά από μια ώρα και τρία τέταρτα ήλθε η σειρά μας και προχωρήσαμε στη πόρτα που στεκόταν ο σεκιουριτάς ( τώρα ήταν τρεις) και τους είπα ότι θα πάμε στο παθολογικό έκανε να μου δείξει τη πόρτα όταν ο πιο νεαρός από τους τρεις με ρώτησε σιγά αν έχει πυρετό η κόρη μου, ναι του λέω , μα τόση ώρα είσαστε εδώ; ναι του λέω κοντεύουμε δυο ώρες το έχω πει τρεις φορές ότι ήρθαμε με πυρετό και μας είπαν να περιμένουμε.
Πανικοβληθήκανε και οι τρεις, μας πήρανε και μας βγάλανε από την αίθουσα , πολύ ευγενικά και οδήγησαν την κόρη μου από άλλη πόρτα εμένα πάλι μου είπαν να περιμένω εκεί που ήμουν και πρώτα, αφού τους βεβαίωσα ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα υγείας και μάλιστα φορούσα μάσκα από την αρχή.
Να πω την αλήθεια με ζώσανε τα φίδια αλλά δεν μπορούσα να κάνω και κάτι,μετά από πολύ ώρα ήλθε ένας γιατρός φώναξε το όνομα μας και μου έδωσε κάποια χαρτιά να μου τα σφραγίσουν στη γραμματεία και μετά να του τα πάω εκεί που ήταν και η κόρη μου.
Πράγματι πήγα και εκεί στο διάδρομο είχε ένα δωμάτιο που μέσα ήταν όλοι οι εμπύρετοι με συμπτώματα γρίπης και μόνο γιατροί μπαίνανε μέσα,οι συνοδοί ήμασταν απ' έξω
Βασικά μόνο εγώ ήμουν έξω και ένας νεαρός ξένος.Μέσα ήταν 5 κορίτσια στη ηλικία της κόρης μου και ένας νεαρός ,Τους έκαναν ακτινογραφία θώρακος γενική αίματος και ούρων και αφού όλα ήταν καθαρά (τα δικά μας τουλάχιστον και δυο τριών άλλων που έτυχε να τα ακούσω γιατί ο γιατρός τα είπε στο διάδρομο που ήμουν και εγώ) φύγαμε η ώρα δυόμιση το πρωί.
ΟΧΙ δεν είχαμε τη γουρουνόγριπη, ήταν μια απλή ίωση που κράτησε λίγο παραπάνω αλλά λόγω του ότι είχε πάει σε νησί τις προηγούμενες μέρες λιγάκι φοβηθήκαμε το κακό.Επίσης όλοι ζητούσαν μάσκες γιατί φοβηθήκανε.
Όσο περιμέναμε στη αίθουσα αναμονής ήλθαν τρία παιδιά ναρκωμανείς και εκει μάθαμε ότι ο μικρότερος αδελφός του ενός είχε πεθάνει από τα ναρκωτικά εκείνη την ώρα στο νοσοκομείο όπου τον είχαν πάει και μάλιστα είχε κάνει και την αναγνώρηση.
Ειδοποιήθηκε η μάνα του παιδιού να έλθει στο νοσοκομείο για κάποιο πρόβλημα που είχε το ένα της παιδί. Οι τρεις νεαροί φύγανε από εκει και τους ακούσαμε όλοι να λένε ότι πάνε για βρουν την κοπέλα που έδωσε τη δόση.
Μετά από ώρα ήλθε μια γυναίκα στη γραμματεία μαζί με ένα κορίτσι και είπε το όνομα της στην (ξανθιά) και ότι θέλει να δει το παιδί της ( η μάνα αυτή δεν ήξερε ότι το παιδί της πέθανε) και της λέει η ξανθιά η αναγνώριση έγινε από τον αδελφό του ΌΛΟΙ εκεί καταλάβαμε ότι η γυναίκα δεν ήξερε τίποτα για νεκρό παιδί και ότι δεν το έπιασε από τη πρώτη για την αναγνώριση ΑΛΛΑ (Η ΞΑΝΘΙΑ)θεώρησε έξυπνο να επαναλάβει ότι η αναγνώριση έγινε από το άλλο παιδί ,Μα τι μου λέτε τώρα; ποια αναγνώριση τι μου λέτε να αναρωτιέται η δύστυχη μάνα!! Ο γιος σας πέθανε .Δεν γράφω το τι ακολούθησε αλλά θα γράψω αυτό ΔΕΝ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΕΘΑΝΕ!! ΤΗΝ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟ ΛΕΜΕ .
Σίγουρα υπάρχει άλλος τρόπος να ανακεινώσεις σε ένα γονιό την απώλεια του παιδιού του ακόμη και όταν την περιμένει!!.
Ε Αϊ σιχτιρ ξανθιά .

Αετός και Αετόπουλα

Ο Αετός έκανε άξια Αετόπουλα
Στέλιος και Αγγελος Διονυσίου
Εψές ήταν υπέροχοι, μαζί με την Στέλλα Θεοφίλου.
Απλά υπέροχοι κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Τίμησαν τον Στράτο Διονυσίου.

Υψοφοβία Ακροφοβία

Ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι με αυτόν το φόβο ,εγώ πάλι νομίζω ότι φοβάμαι περισσότερο απ' όλους.
Έχω πολύ μεγάλη υψοφοβία ή καλύτερα ακροφοβία .Πιστεύω ότι είναι ακροφοβία αυτό που έχω ,γιατί όταν μπαίνω σε αεροπλάνο δεν φοβάμαι όταν είμαι σε διαμέρισμα σε όποιον όροφο και να είμαι δεν φοβάμαι ,φτάνει να μην είμαι στο μπαλκόνι.
Μένω στον πρώτο όροφο βγαίνω στο μπαλκόνι μου αλλά αν δεν είχε κάγκελα δεν θα έβγαινα ούτε για αστείο.
Αν είμαι σε διαμέρισμα ψηλότερο αποφεύγω να πάω σε μπαλκόνι άκρη άκρη και ας έχει κάγκελα.
Δεν ανεβαίνω σε σκάλα φοβάμαι ,ποτέ δεν ανέβαινα σε δένδρα όπως όλα τα παιδιά δεν μου αρέσει να πηγαίνω ταξίδια και να έχει γκρεμούς δεν πάω ποτέ σε άκρη από γκρεμό ,εγώ γκρεμό εννοώ και τα λίγα μέτρα .
Φοβάμαι να κοιτάξω οικοδομές όπου υπάρχουν εργάτες ψηλά και δουλεύουν .
Είναι απαίσιο συναίσθημα ακόμα και ταινία να δω με ύψη κλείνω τα μάτια.
Αν δω άνθρωπο ψηλά και δεν έχει κάποιο προστατευτικό με πιάνει κρύος ιδρώτας
Καμιά φορά σκέφτομαι πως αφού είμαι μάνα δεν πρέπει να φοβάμαι τέτοια πράγματα γιατί ίσως κάποια στιγμή χρειαζόταν να πάω στην άκρη να πάρω το παιδί μου και τότε νικάω το φόβο και λέω μέσα μου πως και στη φωτιά θα έπεφτα και πιο άκρη από την άκρη θα πήγαινα. Νιώθω δειλή που δεν μπόρεσα τόσα χρόνια να ξεπεράσω αυτό το φόβο σχεδόν καμιά φορά νιώθω ανάπηρη.
Θέλω να πέσω με αλεξίπτωτο!!!!!!!!!!! Μήπως μου φύγει ο φόβος!!!!!!!!!!! ΛΕΜΕ!!

Αύγουστος και Κύπρος.

Δεν θα ευχηθώ καλό μήνα ,απλά φέτος να φερθεί με καλοσύνη στη πατρίδα μου.

Το να είσαι απροστάτευτος

Πριν λίγο καιρό μια δεκαοκτούρα γέννησε δυο αυγά στη γλάστρα της γειτόνισσας μου και συναδεύλφισσας μου. Δυστυχώς τότε δεν είχα τη φωτογραφική μου και έτσι δεν μπόρεσα να τα φωτογραφίσω ,ούτε και την εξέλιξη τους που καθόταν η μάνα και τα προστάτευε. Σήμερα που πήγα να ποτίσω τα λουλούδια γιατί οι γείτονες πήγαν διακοπές τα πέτυχα μόνα ,έχουν μεγαλώσει αρκετά αλλά ακόμα δεν έχουν βγάλει φτερά,κάτι τριχούλες πετάνε μόνο.
Τυχερά είναι ακόμα κάτω από τη προστασία της μάνας τους,σε λίγες μέρες θα έχουν τα δικά τους φτερά και θα πάρουν το δρόμο για να βρουν το ταίρι τους όπως κάνουν και οι άνθρωποι.
Σήμερα όμως όπως ήταν και τα δυο απροστάτευτα και κουρνιασμένα το ένα δίπλα στο άλλο μου θύμισαν την αυριανή μέρα όπου έγινε η εισβολή και δεν μπορούσε κανείς να μας προστατεύσει.