Το μπαστούνι

Μέχρι  τώρα το μόνο που ένιωθα ήταν να με  κόβουν από ένα μεγάλο δένδρο και μετά να με  ξανακόβουν να με  μετράνε να με λυγίζουν να με  γυαλίζουν να με  βάφουν και μετά να με  αφήνουν σε μια γωνιά.
   Άλλαξα πολλά χέρια μέχρι να με αφήσουν ήσυχο ,τώρα στεκόμουν ,ή μάλλον κρεμόμουν  από κάπου  γιατί ένιωθα το πόδι μου ,(γιατί ένα πόδι είχα)μόλις να ακουμπά πάνω στο λευκό σατέν ύφασμα .Κάθε μέρα  πέρναγαν από μπροστά μου πολλοί άνθρωποι νέοι, γέροι, παιδιά με τους γονείς τους ,αλλά μόνο κάποιοι ηλικιωμένοι κύριοι στέκονταν καμιά φορά και με κοιτούσαν, μερικοί από αυτούς έμπαιναν μέσα στο κατάστημα και κάτι έλεγαν στον κύριο  που  καθόταν πίσω από τον πάγκο και αυτός  με έπαιρνε στα χέρια του και έλεγε καλά λόγια για λόγου μένα,αυτοί κουνούσαν το κεφάλι με  θαύμαζαν και έφευγαν ρίχνοντας  μου μια τελευταία ματιά .
 Εκείνο το πρωί μπήκε ένας νέος άντρας μέσα και ζήτησε να με δει ,αφού με περιεργάστηκε έβγαλε  τα λεφτά που του ζήτησαν με πήρε στα χέρια του και έφυγε.
   Ξαπλωμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κοιτούσα τις πολυκατοικίες  και περίμενα. 
  Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο σταμάτησε και άκουσα την πίσω πόρτα  να ανοίγει και ένα χέρι να με  παίρνει με προσοχή  ,ανεβήκαμε  κάποια σκαλιά και φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα ,ο κύριος το σήκωσε λίγο πιο πάνω από τον ώμο του και με τη λαβή του κτύπησε τη πόρτα, α σκέφτηκε  η δουλειά μου είναι να κτυπώ τις πόρτες,δεν είναι άσχημα ,λίγο ζαλίστηκα αλλά θα συνηθίσω μάλλον,αφού αυτή είναι η δουλειά μου.
  Η πόρτα άνοιξε  και  μια κυρία φάνηκε και ξοπίσω της ένα παιδί καμιά δεκαριά χρονών,ποιος είναι; ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή,εγώ πατέρα  απάντησε ο κύριος και βάζοντας με μπροστά  με άφησε στα τρεμάμενα χέρια του ηλικιωμένου κυρίου.
  Τα έχασα  α' τώρα θα με πάρει ο παππούς και θα κτυπήσει κάποια άλλη πόρτα  να ανοίξει για να δούμε ,πλάκα έχει ,μόνο να με κτυπούν πιο σιγά για να  μην ζαλίζομαι.
  Ο παππούς με κράτησε στα αδύνατα χέρια του και με περιεργαζόταν λες και έψαχνε να βρει κάτι ,μετά έβαλε το χέρι του στη λαβή και με ακούμπησε κάτω ,με πίεσε προς τα κάτω και  τρεκλίζοντας λίγο σηκώθηκε . 
  Μπράβο πατέρα  φώναξε  ο κύριος που με αγόρασε ,μπράβο  ο καινούριος σου φίλος τα κατάφερε λίγο λίγο κάθε μέρα και θα ξανασταθείς στα πόδια σου,εξάλλου το είπε και ο γιατρός είναι θέμα χρόνου,το πρόβλημα σου δημιουργήθηκε από το σοκ ,όταν σε κτύπησε το αυτοκίνητο.
  Ώστε αυτή είναι η δουλειά μου να είμαι φίλος σε ανθρώπους που δεν μπορούν να σταθούν μόνοι στα δικά τους πόδια ,δηλαδή είμαι το τρίτο πόδι,αυτή η δουλειά μου αρέσει πιο πολύ ,θα κάνω και βόλτες ,από εκείνη την ημέρα ο παππούς δεν με άφηνε στιγμή από τα χέρια του ,μόνο που και που με έπαιρνε και ο εγγονός του για να με σκουπίσει και να με δώσει πάλι στο παππού του  και καμιά φορά όταν δεν τον έβλεπε κανείς με έβαζε στην ανοικτή του παλάμη και προσπαθούσε να με κρατήσει όρθιο,αλλά αυτό το παιχνίδι ,που μου άρεσε είναι η αλήθεια ,να βρίσκομαι ψηλά  σταμάτησε την ημέρα που του έπεσα και  σπάσαμε  μια κανάτα γεμάτη νερό.
 Τώρα έχω κάθε μέρα παρέα και ακούω τόσες ιστορίες  από τον παππού και τους φίλους του , α' ναι έχει και φίλους που οι περισσότεροι έχουν και αυτοί τον δικό τους φίλο που τους βοηθάει να σταθούν  στα πόδια τους ,είναι και αυτοί το τρίτο πόδι έτσι με αποκαλεί ο παππούς και πάντα με φροντίζει και με κρεμάει στο μπράτσο του για να μη με ξεχάσει πουθενά, χμ τώρα είμαι ένα χρήσιμο ευτυχισμένο μπαστούνι
 

Για τη Μαρία Δημητρίου.

Για τη Μαρία που είναι μόλις 25  χρονών και χρειάζετε τη βοήθεια όλων μας.
Kάντε κλικ στον τίτλο πάνω.

Φθινοπωρινές στιγμές.

Πήγαμε στο χωριό για να ξαναψηφίσουμε μιας και δεν είχαμε βγάλει από τη πρώτη  δήμαρχο και  περιφερειάρχη.
 Τους βγάλαμε και  ησύχασαν αυτοί ,εμείς να δούμε πότε θα ησυχάσουμε με τους τροϊκανούς, όχι ο δικός μου δήμαρχος δεν βγήκε ,μόνο περιφερειάρχη έβγαλα ,το δήμαρχο μου τον βγάλανε οι (άλλοι):)
  Έβγαλα μερικές Φθινοπωρινές φωτογραφίες  έξω από το σπίτι μας στο χουριό.

 
  Η   γατούλα μας δεν είναι Φθινοπωρινή ,είναι παντός καιρού.

Η ψήφος

Έχει καιρό  να γκρινιάξω πάνω στο συγκεκριμένο θέμα γιατί ημήσιη μου ( τάχα) μου είμαι σοβαρό πλάσμα :) και δέχομαι πράγματα  ΤΑΧΑ μου από σοβαρούς ανθρώπους στη Κύπρο που είναι  στις κυβερνήσεις και φτιάχνουν νόμους σχετικά με το ποιος  έχει δικαίωμα να ψηφίζει εκεί,στη Κύπρο.
 Ε  ποιος έχει αυτό το δικαίωμα; όσοι μένουν στη Κύπρο και έχουν κυπριακή υπηκοότητα, εντάξει δεν θέλω και παπά να μου το πει αυτό.
 Οι άλλοι που μένουν εξωτερικό ; ποιοι ψηφίζουν από αυτούς; ΄Μα όσοι έχουν εκλογικό βιβλιάριο και φυσικά κυπριακή υπηκοότητα και αυτό κατανοητό , παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί στη Κύπρο αλλά έχουν ΚΑΙ τη κυπριακή υπηκοότητα αλλά μένουν μόνιμα εξωτερικό μπορούν να ψηφίσουν και να αποφασίσουν μαζί με όλους τους άλλους για το ποιος είναι ικανός να κυβερνήσει τη πατρίδα σου και αυτό δεκτό.Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να μην μπορώ και εγώ σαν κύπρια που γεννήθηκε στη Κύπρο μεγάλωσε ,δούλεψε έγινε πρόσφυγας και είκοσι χρονών έφυγα για την Ελλάδα ,αλλά δεν είχα προλάβει να βγάλω εκλογικό βιβλιάριο ,ΓΙΑΤΙ να μην μπορώ να βγάλω τώρα και να ψηφίζω αν θέλω στη πατρίδα μου ,όχι τίποτε άλλο αλλά είναι και το γαμώ το ,δηλαδή να σου στερούν αυτό το δικαίωμα με το έτσι θέλω .Δηλαδή αν δεν έπαιρνα την Ελληνική υπηκοότητα αλλά έμενα Ελλάδα θα ήμουν ένα  άτομο που δεν θα ψήφιζε; κάτι σαν τους φυλακισμένους;Μπράβο μου!!!
  Όχι τίποτε άλλο, αλλά με πειράζει πολύ  για το δημοψήφισμα  αν γίνει ποτέ!

Ιδιοτρπίες δικές μου ...μπορεί και δικές σας.

Ιδιοτροπίες έχουν όλοι οι άνθρωποι ,έτσι και εγώ έχω τις δικές μου οι οποίες λέω τώρα εγώ δεν είναι από αυτές που ενοχλούν τους άλλους,δηλαδή δεν θα κάνω ιδιοτροπία για να ενοχλήσω και να χαλάσω τον άλλον που θα είναι μαζί μου.
  Όταν πάω στο σούπερ μάρκετ δεν θέλω να μου βάλουν το κοτόπουλο μαζί με άλλα ψώνια π.χ το γάλα  τα τυριά και ότι δεν θα μαγειρευτεί,βασικά το θέλω μόνο του.
Τα απορρυπαντικά δεν θέλω να μου τα βάζουν με κανένα άλλο πράγμα που έχω ψωνίσει.
Θα μου πείτε βάλτα τα μόνη σου ,μόνη μου τα βάζω αλλά καμιά φορά τα αρπάζει και η κοπέλα του ταμείου και τα χώνει στις τσάντες όπως νάνε,το κοτόπουλο ειδικά τους το λέω κατάμουτρα ότι δεν πρέπει να είναι μαζί με το γάλα και τα άλλα τρόφιμα . 
 Σήμερα άρπαξε το γάλα και την οδοντόκρεμα και ετοιμαζόταν ΠΑΛΙ να τα βάλει μαζί με το κοτόπουλο ,ΤΑ ΘΕΛΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ της είπα με κοίταξε και μου είπε εντάξει μου το έχει ξανακάνει,μα θέλει πού μυαλό ότι πρέπει το ωμό κοτόπουλο να είναι μόνο στου στη τσάντα;
 Στο φούρνο τώρα πηγαίνει να πάρεις ψωμί πιάνουν όλα τα λεφτά  στα χέρια τους που πόσοι τα έχουν καταφτύσει τα χαρτονομίσματα και μετά αρπάζουν και το ψωμί και αν είναι να το τυλίξουν φτύνουν και το χέρι τους για να πιάσουν το χαρτί και μετά φάτο εσύ!! Ε ποτέ. 
  Τώρα θα μου πείτε ότι είμαι παράξενη και ιδιότροπη ε μπορεί να φταίει που είμαι και με μια χαζοίωση και ιδιοτρόπεψα,αλλά συχαίνομαι πραγματικά όταν μου το κάνουν αυτό.

Μνήμες σκόρπιες

Το Φθινόπωρο  μπήκε για τα καλά , βρέχει κάνει και λίγο κρύο,ήδη οι πυτζάμες φορέθηκαν  καθώς και η κουβέρτα .
 Οι φόρμες φορέθηκαν και πάνε οι βερμούδες ,το Φθινόπωρο μου θυμίζει,  μάλλον  δεν μου θυμίζει γιατί για να θυμηθείς κάτι πρέπει να το ξεχάσεις ,καλύτερα μου φέρνει πιο έντονα  στο μυαλό το χωριό  μου.
  Θυμάμαι που αγοράζαμε τα πρώτα χειμωνιάτικα πράγματα ,όπως τις παντόφλες τις χειμωνιάτικες τις κλειστές συνήθως ήταν καρώ με γουνάκι γύρω γύρω,Η Μάνα μου μου έραβε και πυτζάμες φανελένιες .Οι πρώτες βροχές μύριζαν χώμα ,που και που σχηματίζονταν μικρές λιμνούλες (λάντες ) που αργότερα το χειμώνα πάγωναν και  μου άρεσε να πιέζω με τη μύτη του παπουτσιού  μου χωρίς να βραχεί το πόδι,(κομματάκι δύσκολο) γιατί τα έκανα μούσκεμα.
  Τι κάθομαι και θυμάμαι ,θα πει κανείς ότι δεν έχω άλλες έννοιες  ,δεν βαριέσαι ξεφεύγει λίγο το μυαλό.
 Δεν ξέρω πως νιώθουν τη μυρωδιά οι καινούριοι ένοικοι του χωριού μου που κακά τα ψέματα έχουν παλιώσει πιο πολύ από εμένα εκεί.Ο πρόεδρος λέει ότι λύση χωρίς επιστροφή της Μόρφου δεν γίνετε,ίσως προλάβω και κάποτε ξαναμυρίσω τη πρώτη βροχή όπως παλιά ξαναδώ τις στάλες  να πέφτουν από τις πορτοκαλιές και να λάμπουν τα φύλλα όταν ξεπροβάλλει ο ήλιος ,ακόμα μπορεί να ξαναπιέσω με τη μύτη του παπουτσιού μου τη παγωμένη λιμνούλα,εδώ που τα λέμε και ξυπόλυτη θα τη πίεζα φτάνει να ήμουν εκεί.

Και κοίτα να δεις τώρα που με έπιασε.... το πατριωτικό;

Έχω  καιρό να γράψω  και η αλήθεια δεν έχω και πολλά ή μπορεί να έχω αλλά κάτι με κρατά  και να μη ξέρω τι να πρωτογράψω, δηλαδή να είναι μπερδεμένα μέσα μου,ίσως είμαι σαν το Φθινόπωρο που είναι η μεταβατική περίοδος ανάμεσα στο Καλοκαίρι και το Χειμώνα  που μας προετοιμάζει από τη ζέστη στο κρύο. Μπορεί!.
   Σε πολλά κυπριακά μπλογκ διάβασα για τα 50 χρόνια  από την Ανεξαρτησία  της Κύπρου άλλοι  υμνούν αυτή τη μέρα  και δείχνουν να χαίρονται  και άλλοι  δείχνουν μια δυσφορία για το (μέγεθος) της χαράς αυτής. Επίσης σχολιάζουν και κάποια δήλωση του προέδρου τις μέρες αυτές που  όπως λένε αναφέρθηκε στα γεγονότα του 1974 και λίγο πολύ εξίσωσε την τούρκικη εισβολή με το πραξικόπημα της Ελλάδος εναντίον του Μακαρίου .
   Υπάρχει μια κόντρα  ,άλλοι τον κατακρίνουν και άλλοι τον επικρίνουν. Εγώ σαν κύπρια και πρόσφυγας έχω ανάμικτα αισθήματα .Θεωρώ την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας την χούντα υπεύθυνη για ότι έκανε, την κατηγορώ και θεωρώ ότι μας πρόδωσε εμάς τους κύπριους ΑΛΛΑ το ίδιο κατηγορώ και θεωρώ υπεύθυνους  με τη χούντα και τους  Έλληνες της Κύπρου που συνεργάστηκαν και πούλησαν την ΙΔΙΑ τους τη πατρίδα.Αυτά για ΤΟΤΕ  από τότε άλλαξαν πολλές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και όλες από κει και πέρα είχαν και έχουν καλές σχέσεις με τις εκάστοτε κυβερνήσεις της Κύπρου. Και θεωρώ ότι  για την Ελλάδα πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι από μεριάς Κύπρου(δεν λέω ότι πρέπει να  πηδήξει η Ελλάδα τη Κύπρο )Αλλά από τη στιγμή που η Κύπρος θέλει και χρειάζεται τη συμπαράσταση τη; Ελλάδας πρέπει να ηρεμήσουν τα πνεύματα .
   Η Τουρκία έκανε εισβολή μας πήδηξε κανονικά ,της άρεσε και έμεινε  και κάνει ότι θέλει μας ατίμασε μας έδιωξε και δεν θέλει να μας βλέπει μπροστά της όπως και εμείς (εγώ τουλάχιστον) δεν έχουμε καλές σχέσεις και με την εισβολή της χάλασε και τις όποιες καλές σχέσεις είχαμε με τους τουρκοκύπριους δηλαδή τους άλλους κύπριους που συγκατηκούσαμε στην ίδια χώρα ,η Τουρκία τράβηξε γραμμή,μια πράσινη γραμμή όπως οι πράσινες πορτοκαλιές της Μόρφου της Κερύνειας και της Αμμοχώστου ,μόνο που τις πήρε από τη μεριά της και εμάς μας άφησε να χάσκουμε πίσω από τη πράσινη γραμμή(που να πρασινίσουν τα μούτρα τους) Τους Τούρκους τους θεωρώ εισβολείς και ότι χειρότερο ,ας μου πει κάποιος γιατί να τους θέλω και να τους θεωρώ φίλους ( ε η κουφή να τους φιλήσει) κουφή= φίδι(για τους ελλαδίτες η εξήγηση) ήρθαν και δεν λένε να φύγουν και μιλώ για τη Τουρκία όχι για τους τουρκοκύπριους τούτοι είναι θύματα σαν εμάς .
 Φταίξαμε  θέλανε τη μητέρα Ελλάδα οι ελληνοκύπριοι  ,θέλανε τη μητέρα Τουρκία οι τουρκοκύπριοι.
  Ε γαμώ τες μανάδες σας και τις μεν και τις δε που εχαντακώσανε την κόρη!!!! και θυμηθήκαμε εμείς τώρα ότι είμαστε ανεξάρτητοι πενήντα χρόνια ,μα που ποιους; Έχουμε δημοκρατία Αλίμονο και αν δεν είχαμε!! τούτος ο τόπος όμως πόσο ανεξάρτητος είναι ; ΠΟΣΟ;;;;;; ο μισός;  και ο άλλος μισός κορμιά  πεταμένα που περιμένουν αναγνώριση; κορμιά από τη  ( εισβολέα Ελλάδα;;;; )που ΄τα έστειλε για να βοηθήσει ΕΜΑΣ; τους κύπριους;