Εσεις ξεχνάτε;

Κάποια στιγμή τελειώνει ένα πράγμα και το χρειάζεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή ,πρέπει να πας στο σούπερ μάρκετ  να το πάρεις αμέσως.
 Σύζυγος:Γυναίκα ο αφρός ξυρίσματος που είναι; 
Εγώ:Δεν ξέρω σήμερα δε ξυρίστηκα ,θα αφήσω μούσι!
Σύζυγος: Tον πήγα στο χωριό,τον έφερες;
Εγώ:$ & * ( @ τι λες μωρέ; που ξέρω γω;
Σύζυγος :Θα πας να μου πάρεις
Εγώ:Καλά θα πάω
  Και βάζω τα παπούτσια μου και σας κυνηγ΄...
λοιπόν ξεκινώ να πάω στο σούπερ μάρκετ(μη νομίζετε κοντά είναι σε πέντε λεπτά με τα πόδια εκεί είμαι)
  Ε λέω εγώ τώρα δε παίρνω και κάτι άλλα πραγματάκια που θέλω για να μην βγαίνω αύριο; μάλιστα σωστή η σκέψη μου θα τα πάρω
   Και αρχίζω να βάζω πράγματα στο καλάθι  γιατί περίμενε και ο σύζυγος τον αφρό να ξουραφιστεί.
 Πάω στο ταμείο παίρνω τις σακούλες μου τρεις σχεδόν γεμάτες και κινώ για το σπίτι, περνώ το δρόμο απέναντι κάνω δέκα βήματα (στο περίπου δεν τα μετρώ) #&)@@@@ ΤΟΝ ΑΦΡΟ ξέχασα τον αφρό!!!! αφήνω τις τσάντες σε μια γνωστή μου που έχει μαγαζί εκεί και πάω για τον αφρό ,με βλέπει η ταμίας και γελά ,τι ξέχασες; αυτό που ήταν η αιτία να έλθω να ψωνίσω.

  Ξέρεις πόσες γυρνάνε πίσω γι' αυτό τον λόγο;;;;
Λέτε να φταίει ο χρόνος που περνά από πάνω μας;;;
 Η φωτό είναι από το χωριό του συζύγου.